-
1 διχθαδια
-
2 διχθάδια
διχθάδιοςtwofold: neut nom /voc /acc pl -
3 διχθαδίας
διχθαδίᾱς, διχθάδιοςtwofold: fem acc plδιχθαδίᾱς, διχθάδιοςtwofold: fem gen sg (attic doric aeolic) -
4 διχθαδί'
διχθαδίᾱͅ, διχθάδιοςtwofold: fem dat sg (attic doric aeolic) -
5 διχθάδι'
διχθάδια, διχθάδιοςtwofold: neut nom /voc /acc plδιχθάδιε, διχθάδιοςtwofold: masc voc sgδιχθάδιαι, διχθάδιοςtwofold: fem nom /voc pl -
6 διχθάδιος
διχθάδιος, zwiefach, doppelt; Hom. Iliad. 9, 411 μήτηρ γάρ τέ μέ φησι ϑεά, διχϑαδίας κῆρας φερέμεν ϑανάτοιο τέλοσδε. εἰ μέν κ' αὖϑι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι, ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφϑιτον ἔσται· εἰ δέ κεν οἴκαδ' ἵκωμι, ὤλετό μοι κλέος, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰών; adverbial Iliad. 14, 21 ἃς ὁ γέρων ὥρμαινε δαϊζόμενος κατὰ ϑυμὸν διχϑάδι', ἢ μεϑ' ὅμιλον ἴοι Δαναῶν ἦε μετ' Ἀτρείδην, var. lect. διχϑαδί, ἢ, d. h. διχϑαδίῃ, ἢ, Aristarch διχϑάδι', ἤ, Scholl. Herodian. διχϑάδι': τὸ πλῆρές ἐστι διχϑάδια, ἃσπερ καὶ Ἀρίσταρχος βούλεται. διὸ τὴν χϑα συλλαβὴν ὀξυτονητέον. παραιτητέον δὲ τοὺς βουλομένους εἶναι »διχϑαδίῃ ἢ μεϑ' ὅμιλον« καὶ τὴν δι συλλαβὴν ὀξανοντας; vgl. Lehrs Aristarch. p. 308 sq. – Sp. D.; κῶλον, beide Füße, Ep. ad. 412 ( Plan. 15).
-
7 δαΐζω
δαΐζω (vgl. δαίω), fut. δαΐξω, pass. δεδαϊγμένος, δαϊχύείς; δεδαιγμένος Pind. P. 8, 87; δαϊσϑείς Eur. Heracl. 914 zw., s. Buttm.; zertheilen, zerschneiden, zerreißen; Odyss. 14, 434 καὶ τὰ μὲν ἕπταχα πάντα διςμοιρᾶτο δαΐζων, vom Eintheilen des Fleisches in Portionen; Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα περὶ στήϑεσσι δαΐξαι χαλκῷ ῥωγαλέον Iliad. 2, 416; κόμην, das Haar zerraufen, 18, 27; κάρανα δαΐξας Aesch. Ch. 396; Sp.; töd ten, absol., ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων Iliad 21, 33; mit accusat., δαΐζων ἵππους τε καὶ ἀνέρας Iliad. 11, 497; χαλκῷ δεδαϊγμένος 22, 72; ohne χαλκῷ, δεδαϊγμένος ἦτορ, todt lag er da, 17, 535; ἐκ βελέων δαϊχϑείς Pind. P 6, 33; τέκνον δαΐξω Aesch. Ag. 205; ἐξ ἐμῶν δαϊχϑεὶς χερῶν Eur. I. T 873; πόλιν, verwüsten, Aesch. Suppl. 680. Häufig übertr., ἐδαΐζετο ϑυμὸς ἐνὶ στήϑεσσιν, das Herz war ihnen getheilt in der Brust, war in innerem Zwiespalt, Il. 9, 8; ähnl. ὥρμαινε δαϊζόμενος κατὰ ϑυμὸν διχϑάδια, er war unschlüssig, ἢ – ἦε 14, 20; φρεσὶν ἔχων δεδαϊγμένον ἦτορ, ein von Kummer zerrissenes, gequältes Herz im Busen habend, Od. 13, 320. Im Anfang des Verses Il. 11, 497 δᾱ.
-
8 ὁρμαίνω
ὁρμαίνω, wie ὁρμάω, bewegen, in Bewegung setzen, bei Hom. immer übertr., einen Gedanken, einen Entschluß im Geiste hin und her bewegen, überlegen, erwägen, ἕως ὁ ταῦϑ' ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ ϑυμόν, Iliad. 1, 193; ἃς ὁ γέρων ὥρμαινε δαϊζόμενος κατὰ ϑυμὸν διχϑάδια, 14, 20; ἐνὶ φρεσίν, Od. 4, 843, H. h. Merc. 66, und bloß φρεσί, Il. 10, 4 Od. 3, 151; πολλὰ δέ οἱ κῆρ ὥρμαινε, 2, 83; 23, 86; auch ἄλλα δέ οἱ κῆρ ὥρμαινε φρεσὶν ᾗσιν, 18, 345; ὥρμηναν δ' ἀνὰ ϑυμόν, 2, 156; mit folgendem ἤ – ἤ, 15, 300, wie Il. 16, 435, u. εἰ – ἤ, Od. 4, 789, sinnen, nachdenken; mit folgendem ὅπως, hin und her überlegen, wie Etwas zu machen sei, Il. 21, 137. 24, 680. Mit bloßem accus., πόλεμον, einen Krieg vorhaben, Il. 10, 28; δολιχὸν πλόον, Od. 3, 169; χαλεπά τινι, ib. 151; Pind. ἀντίον ὁρμαίνων τέρας εὐϑύς, Ol. 8, 41; aber auch πορεύειν νιν ϑυμὸς ὥρμαινε, trieb ihn an, 3, 26; Aesch. τὸν αὑτοῦ ϑυμὸν ὁρμαίνει πεσών, er haucht sein Leben aus, Ag. 1361, u. intr., βοὴν σάλπιγγος ὁρμαίνει μένων, Spt. 376, vom Schlachtroß, das des Russ der Trompete harrend sich bäumt; einzeln auch bei sp. D., wie Orph. Auch c. inf., Theocr. 24, 26, wie Hom. ep. 4, 16.
-
9 δαιζω
1) делить, разделять, распределятьδαϊζόμενος κατὰ θυμὸν διχθάδια Hom. — колеблясь между двумя решениями2) рассекать, разрубать(χιτώνα χαλκῷ Hom.; κάρανα Aesch.)
δεδαϊγμένος ἦτορ Hom. — пораженный в сердце, но ἔχων δεδαϊγμένον ἦτορ с растерзанным сердцем, тяжко удрученный3) разрывать, рвать (на себе)(χερσὴ κόμην Hom.)
4) разорять, опустошать(τάνδε πόλιν Aesch.)
5) истреблять, убивать(ἵππους τε καὴ ἀνέρας Hom.; ἵππος ἐκ βελέων δαϊχθείς, v. l. δαχθείς Pind.; τέκνον τινός Aesch.; ἐκ χερῶν τινος δαϊχθείς Eur.)
-
10 δαΐζω
Aδαΐσονται Man.4.615
:— [voice] Pass. (v. infr., cf. δαίω B):—poet. (Trag.in lyr.), cleave asunder,πάντα διεμοιρᾶτο δαΐζων Od.14.434
;χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαΐξαι Il.2.416
, cf. 7.247;δαΐζων ὀξέϊ χαλκῷ 24.393
;κάρανα δαΐξας A.Ch. 396
.2 slay,δαΐζων ἵππους τε καὶ ἀνέρας Il.11.497
;τέκνον δαΐξω A.Ag. 208
: freq. in [voice] Pass.,χαλκῷ δεδαϊγμένος Il.22.72
, etc.; δεδαϊγμένος ἦτορ pierced through the heart, 17.535; δεδαϊγμένον ἦτορ a heart torn by misery, Od.13.320;ἐκ βελέων δαϊχθείς Pi.P.6.33
;ἐξ ἐμᾶν χερῶν E. IT 872
.3 rend,χερσὶ κόμην ᾔσχυνε δαΐζων Il.18.27
(so in [voice] Med. [tense] fut., Man.l.c.); δαΐζειν πόλιν destroy it utterly, A.Supp. 680, cf. Ch. 396.4 divide, ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν their soul was divided within them, Il.9.8; δαϊζόμενος κατὰ θυμὸν διχθάδια divided or doubting between two opinions, 14.20; to divide into..,Orph.
L. 712.5 = δαινύναι (q. v.),θυσίας ἃς δαΐζοι ἁ πόλις IG7.207
([place name] Aegosthena). [δᾰ-; butδᾱ- Il.11.497
, A.Ch. 396.] (Prob. δαϝίζω from Δα-ϝο-ς 'cut'; cf. δᾰ-τέομαι.) -
11 δαΐζω
δαΐζω ( δαί Od. 24.2), fut. δαΐξω, pass. perf. part. δεδαϊγμένος: cleave, cut asunder; of carving, Od. 14.434, but usually of wounding, hence cut down, slay, Il. 21.147; pass. δεδαϊγμένον ὀξέι χαλκῷ, Il. 18.236, etc.; metaph., two expressions are to be distinguished, ἐδαΐζετο θῦμός, ‘rent’ with cares, sorrows, Il. 9.9, Od. 13.320, and ὥρμαινε δαϊζόμενος κατὰ θῦμὸν | διχθάδια, a ‘divided’ mind, Il. 14.20.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > δαΐζω
См. также в других словарях:
διχθάδια — διχθάδιος twofold neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
διχθαδίας — διχθαδίᾱς , διχθάδιος twofold fem acc pl διχθαδίᾱς , διχθάδιος twofold fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
διχθαδί' — διχθαδίᾱͅ , διχθάδιος twofold fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
διχθάδι' — διχθάδια , διχθάδιος twofold neut nom/voc/acc pl διχθάδιε , διχθάδιος twofold masc voc sg διχθάδιαι , διχθάδιος twofold fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δαΐζω — (I) δαΐζω (Α) 1. διαχωρίζω, σχίζω στα δύο, χωρίζω 2. τεμαχίζω, σφάζω, φονεύω («δαΐζων ἵππους τε καὶ ἀνέρας) 3. (για πόλεις) καταστρέφω, ερημώνω 4. (για τα μαλλιά) ξεριζώνω («χερσί κόμην ἤσχυνε δαΐζων») 5. βασανίζομαι, ταλαιπωρούμαι («ὥρμανε… … Dictionary of Greek
διχθάδιος — διχθάδιος, ία, ον (Α) [διχθάς] 1. διπλός, δύο ειδών 2. καθένας από τους δυο 3. δεύτερος 4. (το ουδ. πληθ. και η αιτ. θηλ. ως επίρρ.) διχθάδια, διχθαδίην σε δύο μέρη … Dictionary of Greek
