-
1 διο-γενής
διο-γενής, ές, zeusentstammt, von Zeus' Geschlecht; Αμφίων Aesch. Spt. 510; τέκνον, Pallas, Soph. Ai. 91; Aesch. Spt. 120; ϑεοί 283; αἷμα, φάος, Eur. Andr. 1196 Med. 1258. Hom. gebraucht διογενής oft, aber, wie es scheint, nur im singular. mascul. nominat. διογενής und vocat. διογενές; in diesen Formen ist es bei ihm ein ehrendes Beiwort der Fürsten, die wenigstens mittelbar alle oder doch größtentheils nach dem Glauben der Zeit von Zeus abstammten und wenigstens alle von Zeus ihre Gewalt hatten, vgl. Iliad. 2, 197. 205 Hesiod. Th. 96 und s. s. v. Διοτρεφής. Ohne Eigennamen substantivisch ὁ διογενής Iliad. 21, 17, vom Achill; eben so Anrede διογενές substantivisch ohne Eigennamen Odyss. 10, 443, vom Odysseus; Iliad. 9, 106 spricht Nestor zum Agamemnon ἐξ ἔτι τοῠ ὅτε, διογενές, Βρισηίδα κούρην χωόμενος Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηϑεν ἀπούρας, var. lect. διογενεῠς, s. Scholl., bei welcher Lesart διογενεῠς Adjectiv zu Ἁχιλῆος ist. Des Versmaßes halber gebraucht Homer das ι lang. Ueber den Accent vgl. Herodian. Scholl. Iliad. 16, 57.
-
2 Διογενής
Διο-γενής, ές,A sprung from Zeus, in Hom. epith. of kings, ordained and upheld by Zeus, Il.1.337, al.;δ. Ὀδυσεύς Od.2.352
; later,Δ. θεοί A.Th. 301
(lyr.), Supp. 631 (lyr.), Ar.Av. 1263; Διογενὲς κράτος, of Pallas, A.Th. 127 (lyr.);δ. τέκνον S.Aj.91
; ; αἷμα τὸ δ., of Achilles, E.Andr. 1195 (lyr.): generally, divine, (lyr.).II parox., Διογένης, ους, ὁ, pr. n. [ Δῑ- in [dialect] Ep., ῑ?ΔιογενήςX in Trag.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Διογενής
-
3 διογενής
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > διογενής
-
4 διογενής
διο-γενής, ές, zeusentstammt, von Zeus' Geschlecht; ein ehrendes Beiwort der Fürsten, die wenigstens mittelbar alle oder doch größtenteils nach dem Glauben der Zeit von Zeus abstammten und wenigstens alle von Zeus ihre Gewalt hatten. Ohne Eigennamen substantivisch ὁ διογενής, vom Achill -
5 διογενης
-
6 παραθεσις
- εως ἥ1) сопоставление, сравнение(π. καὴ σύγκρισις Polyb.; τῶν ἐναντίων Plut.)
2) нагромождение, скопление(τῶν ὀνομάτων, τῶν χορηγιῶν Polyb.)
; pl. запасы, ресурсы Polyb.3) заготовка, хранение(τοῦ οἴνου καὴ τῶν ἀκροδρύων Diod.)
4) (поданное) кушанье, блюдо Polyb., Plut.5) смежность, близость, соседство(τῆς πόλεως Polyb.)
6) изложение, перечисление(τῶν μαρτυριῶν Diog.L.)
7) предложение, рекомендация, совет(αἱ τῶν φίλων παραθέσεις Polyb.)
8) паратеза ( род или прием гимнастической борьбы) Plut.9) грам. рядоположение, (простое) словосочетание (напр. Διόσ-κοροι, в отличие от σύνθεσις словосложение, напр. Διο-γενής) -
7 παράθεσις
A juxtaposition,θέσις καὶ π. Hp. Off.3
: in Tactics,π. λόχου ἑτέρῳ λόχῳ Arr.Tact.7.1
; αἱ κατὰ τὰς π. μίξεις, opp. αἱ δι' ὅλων κράσεις, Antip.Stoic.3.255, cf. Chrysipp.ib.2.153, 220; opp. ἔγκρασις, κατάκρασις, Theol.Ar.9, 10; κατὰ παράθεσιν, opp. κατ' ἀλληλουχίαν, ib.4.2 Gramm., juxtaposition, opp. com- position ([etym.] σύνθεσις), as in Διός-κοροι, opp. Διο-γενής, EM278.25,649.14; also, addition, π. προθετική addition of prepositions, A.D. Synt.333.7, cf. Pron.23.12, al.3 a mode of wrestling, Plu.2.638f (pl.).4 [voice] Pass., juxtaposition, neighbourhood, Plb.2.17.3, etc.;κατὰ παράθεσιν Id.4.28.2
; ἐκ παραθέσεως on comparison, Id.3.62.11, cf. Aret.SA2.2, etc.;ἐκ τῆς π. καὶ συγκρίσεως τῶν λέγεσθαι μελλόντων Plb.16.29.5
, etc., cf. Chor. in Rev.Phil.1.71.II dish or dinner set before people,τοὺς διακόνους τοὺς τὰς π. φέροντας Plb.30.26.6
, cf. LXX 2 Ch. 11.11, Ath.14.664c;ὑγρῶν π. Plb.13.2.2
: pl., supplies, PPetr.3p.133 (iii B. C.).III storing up,τῶν χορηγιῶν Plb.3.17.11
;οἴνου καὶ ἀκροδρύων D.S.3.73
; store of provisions,αἱ εἰς τὰ στρατόπεδα π. Plb. 2.15.3
; π. πυρῶν, ὕδατος, IG12(7).515.77 ([place name] Amorgos), Ath.Mech.13.9; (Rosetta, ii B. C.): gen. for storage,IG
5 (1).870, al. ([place name] Sparta); ἐσχηκέναι ἐν παραθέσει on deposit, POxy.1039.7 (iii A. D.), etc.IV ἡ τῶν ὀνομάτων π. putting down or mention of names, Plb.3.36.3; τῶν μαρτυριῶν citation of instances, D.L.7.180: hencein Gramm., instance, A.D.Synt.5.13 (pl.), al.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παράθεσις
-
8 Ζεύς
Grammatical information: m.Other forms: Boeot. Lac. etc. Δεύς, voc. Ζεῦ, gen. Δι(Ϝ)ός, dat. (loc.) Δι(Ϝ)ί, dat. also ΔιϜεί (e. g. ΔιϜεί-φιλος;), acc. Ζῆν, since Hom. also Δί-α, Ζῆν-α with Ζην-ός, -ί; nom. Ζήν (A. Supp. 162 [lyr.]; or voc.?), Ζάν (Pythag., Ar.), Ζάς (Pherec. Syr.), gen. Ζανός (inscr. Chios IVa [? ] a. o.); note Δᾶν (Theocr. 4, 17); more forms in Schwyzer 576f., Leumann Hom. Wörter 288ff. and the dict.Dialectal forms: Myc. dat. diwe \/diwei\/Compounds: As 1. member in univerbations like Διόσ-κουροι (gen.; also Διεσ-κουρίδου [Priene a. o.]), ΔιϜεί-φιλος (dat.), stemform e. g. in διο-γενής; also Ζηνό-δοτος (for Διόσ-δοτος) a. o.; as 2. member in ἔνδιος, εὑδία, s. vv.; cf. also αὑτόδιον.Derivatives: δῖος, s. v.Etymology: Ols name of heaven, of the god of heaven, of the day, preserved esp. in Sanskrit, Greek and Italic, and prob. in Hittite, with several related forms: Ζεύς = Skt. dyáuḥ `(god of) heaven, day', Lat. Iovis and pob. in nu-diūs tertius `(it is) now the third day', i. e. `the day before yesterday', IE *d(i)i̯ēus; also Hitt. * šiuš, šiun(i)- `god'; Ζεῦ πάτερ = Lat. Iūpiter, Ζῆν = Skt. dyā́m, Lat. diem (with new nom. diēs, Diēspiter; cf. also Illyr. Δειπάτυρος); the other oblique cases, ΔιϜ-ός, - εί, -ί, Δία agree with Skt. diváḥ, divé, diví, dívam (partly parallell innovations). New in Greek are Ζῆν-α (after Δί-α) with Ζηνός, -ί, which contains the old acc. *Di̯ē(u)m with early loss of the u̯ seen also in Skt. Dyām; not to IE * din- `day' in Lat. nun-dinae `market-day', Skt. madhyán-dinam `midday' a. o. (after Kretschmer Glotta 14, 303f. also Τιν-δαρίδαι and 30, 93ff). - The α in Ζάς, Ζάν, Ζανός was spread from Elean Olympia, where η became ᾱ, s. Leumann Hom. Wörter 288ff. (after Kretschmer Glotta 17, 197) and Fraenkel Gnomon 23, 373. - It is generally assumed that IE *d(i)i̯ēus is an agent noon of the verb seen in Skt. dī́-de-ti `shine', gr. δέατο (s. v.) meaning `shine, glow, light'; *d(i)i̯ēus prop. "the shining, gleaming". Objections in Wackernagel BerlAkSb. 1918, 396ff. (= Kl. Schr. 1, 315ff.), Nilsson Gr. Rel. 1, 391. Beside Ζεύς etc. there is an old appellative for `god' in Skt. deváḥ = Lat. deus = Lith. diẽvas a. o., IE *deiu̯os; prop. "the heavenly, caelestis" as deriv. from the noun for `heaven'. - Except Bq see W.-Hofmann s. diēs, Fraenkel Lit. et. Wb. s. diẽvas, Wackernagel-Debrunner Aind. Gramm. 3, 219ff., Mayrhofer EWAia. s. dyáuh, Benveniste Origines 59f, 166. (Cf. also Τινδαρίδαι).Page in Frisk: 1,610-611Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Ζεύς
См. также в других словарях:
κοιογενής — κοιογενής, ές, θηλ. και κοιογένεια (Α) (το θηλ. ως επίθ. τής Λητώς) αυτή που γεννήθηκε από τον Κοίον («ἀλλ ἁ κοιογενὴς ὁπότ ὠδίνεσσι θύοισ ἀγχιτόκοις ἐπέβαινεν», Πίνδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κύριο όν. Κοῖος + γενής (< γένος < γίγνομαι), πρβλ. διο… … Dictionary of Greek
λιμναγενής — λιμναγενής, ές (Α) αυτός που γεννήθηκε στην τοποθεσία Λίμναι τής Αθήνας, κοντά στην Ακρόπολη, όπου βρισκόταν το Λήναιον. [ΕΤΥΜΟΛ. < Λίμναι + γενής (< γένος), πρβλ. Διο γενής, θεο γενής] … Dictionary of Greek
διογενής — I Όνομα αρχαίων φιλοσόφων. 1. Δ. ο Απολλωνιάτης (5ος αι. π.Χ.). Καταγόταν από την κρητική πόλη Απολλωνία, αλλά έζησε για πολλά χρόνια στην Αθήνα. Υπήρξε οπαδός της αρχαίας ιωνικής σχολής· η απήχηση ορισμένων θεωριών του είναι εμφανής στα έργα του … Dictionary of Greek
ĝen-1, ĝenǝ-, ĝnē-, ĝnō- — ĝen 1, ĝenǝ , ĝnē , ĝnō English meaning: to bear Deutsche Übersetzung: “erzeugen” Material: thematic present O.Ind. jánati “erzeugt, gebiert”, aLat. genō, Gk. γενέσθαι (ἐγένοντο = O.Ind. ajananta), compare O.Ir. genathar Konj … Proto-Indo-European etymological dictionary
