Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

γλῶχες

  • 1 γλώχες

    γλώξ
    beard of corn: fem nom /voc pl

    Morphologia Graeca > γλώχες

  • 2 γλῶχες

    γλώξ
    beard of corn: fem nom /voc pl

    Morphologia Graeca > γλῶχες

  • 3 γλῶχες

    Grammatical information: f. pl.
    Meaning: `beard of corn' (Hes. Sc. 398).
    Derivatives: S. γλῶσσα; γλωχί̄ς, γλωχί̄ν, - ῖνος (Hdn. 2,431,437) f. `end of the yoke-strap, of an arrow etc.' (Il.). γλωχινωτός (Paul. Aeg.).
    Origin: IE [Indo-European] [402] *glōgʰ-s, *gl̥gʰ-ós `point'
    Etymology: γλωχῑ́ς continues *- ih₂-s, with another development before consonant, than in γλῶσσα. - No certain cognates. The connection with SerbCS etc. glogъ `thorn' (Bezzenberger-Fick BB 6, 237) doubted by Machek Lingua Posnaniensis 2, 145.
    Page in Frisk: 1,316

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γλῶχες

  • 4 γλωχίν

    γλωχίν und γλωχίς, ῖνος, ἡ, die Spi tze; entstanden aus ΓΛΩΧΊΝΣ, verwandt γλῶχες, γλῶσσα; Hom. einmal, Iliad. 24, 274 ὑπὸ γλωχῖνα δ' ἔκαμψαν, vom äußersten herabhängenden Ende des Jochriemens (vgl. γλῶσσα z. E.); Pfeilspitze, Soph. Tr. 678; σιδήρου Damoch. 2 (VI, 63); τριαίνης Nonn. D. 36, 111; κεραίης 1, 193; öfter bei sp. D.; bei den Pythagoräern nach Hero def. geom. der Winkel; vom äußersten Winkel der Erde Dion. Per. 184.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > γλωχίν

  • 5 γλώξ

    γλώξ, ἡ, nur γλῶχες, die Hacheln der Aehren, Hes. Sc. 398.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > γλώξ

  • 6 γλωξ

         γλῶξ
        ἡ (только pl. γλῶχες) ость колоса Hes.

    Древнегреческо-русский словарь > γλωξ

  • 7 γλώξ

    γλώξ, ἡ, only pl. γλῶχες,
    A beard of corn, Hes.Sc. 398. (Cf. γλωχίν.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γλώξ

  • 8 περιτελέθω

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > περιτελέθω

  • 9 glògъ

    glògъ Grammatical information: m. o Accent paradigm: b Proto-Slavic meaning: `hawthorn'
    Page in Trubačev: VI 136-137
    Russian:
    glog `cornel' [m o]
    Ukrainian:
    glig `hawthorn' [m o], glógu [Gens]
    Czech:
    hloh `hawthorn' [m o]
    Slovak:
    hloh `hawthorn' [m o]
    Polish:
    gɫóg `hawthorn' [m o], gɫogu [Gens]
    Serbo-Croatian:
    glȍg `hawthorn' [m o]
    Slovene:
    glòg `hawthorn' [m o], glọ́ga [Gens]
    Bulgarian:
    glog `hawthorn' [m o]
    Certainty: -
    Other cognates:
    Gk. γλῶχες `beard of corn' [nompf]

    Slovenščina-angleščina big slovar > glògъ

  • 10 γλῶσσα

    γλῶσσα, ης, ἡ (Hom.+; ins, pap, LXX, En; TestJob 43:12; Test12Patr; JosAs 13:8; GrBar 3:6; ApcSed; AscIs 3:18; Philo, Joseph., Just., Tat.)
    ① organ of speech, tongue
    ⓐ lit. (Did., Gen. 88, 26) Lk 16:24; as an organ of speech (Iambl., Vi. Pyth. 31, 195 χαλεπώτατόν ἐστιν τὸ γλώττης κρατεῖν; Did., Gen. 46, 26 ὄργανον λόγου ἐστὶν ἡ γ.) Mk 7:33, 35; (Vi. Aesopi I G 7 P.: Isis heals the mute Aesop τὸ τραχὺ τῆς γλώττης ἀποτεμοῦσα, τὸ κωλῦον αὐτὸν λαλεῖν ‘cutting off the rough part of his tongue that prevented him from speaking’) Lk 1:64; Ro 3:13 (Ps 5:10; 13:3; cp. Hes., Op. 322–26); 14:11 (Is 45:23); Js 1:26; 3:5f, 8 (Apion in the schol. on Od. 3, 341 κράτιστον τῶν μελῶν ἡ γλῶσσα.—JGeffcken, Kynika usw. 1909, 45–53; GAvdBergh vEysinga, NThT 20, ’31, 303–20). 1J 3:18; διὰ τῆς γ. w. the tongue, i.e., in speaking 1 Cor 14:9 (Just., A I, 16, 8 διὰ γλώττης). παύειν τὴν γ. ἀπὸ κακοῦ keep the tongue from (saying) evil things 1 Pt 3:10; 1 Cl 22:3 (both Ps 33:14). Synon. στόμα 35:8 (Ps 49:19); Rv 16:10; 1 Cl 15:4f (Ps 77:36; 11:4f). τὸ ἐπιεικὲς τῆς γ. moderation of the tongue 21:7. μάστιξ γλώσσης words of reproof 56:10 (Job 5:21). Conceited speech 57:2 (cp. 3 Macc 2:17). Of evil tongues Hv 2, 2, 3. ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου my tongue exulted (the organ for the pers., cp. πούς 1b) Ac 2:26; 1 Cl 18:15 (both Ps 15:9). τὴν γ. προβάλλειν put out the tongue, hiss of a dragon Hv 4, 1, 9.
    ⓑ fig., of forked flames Ac 2:3 (=לְשׁוֹן אֵשׁ Is 5:24; cp. En 14:9f).
    ② a body of words and systems that makes up a distinctive language, language, tongue
    ⓐ of the language itself (Hom. et al.; PGiss 99, 9; Philo, Mos. 2, 40; Jos., Ant. 10, 8; 158; Just., D. 102, 4) Ac 2:6 v.l., 11; language λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις Ac 2:4. On this s. ἕτερος 2 end.; B-D-F §480, 3.
    ⓑ of language viewed in terms of pers. using it, language, tongue: πᾶσα γ. every language=every person, regardless of the language that pers. speaks Ro 14:11; Phil 2:11 (Is 45:23; cp. POxy 1381, 198: Ἑλληνὶς δὲ πᾶσα γλῶσσα τὴν σὴν λαλήσει ἱστορίαν καὶ πᾶς Ἕλλην ἀνὴρ τὸν τοῦ Φθᾶ σεβήσεται Ἰμούθην; PGM 12, 188) IMg 10:3. As a distinctive feature of nations γ. can be used as a synonym of φυλή, λαός, ἔθνος (Is 66:18; Da 3:4, 7 al.; Jdth 3:8; AscIs 3:18) Rv 5:9; 7:9; 10:11; 11:9; 13:7; 14:6; 17:15; 2 Cl 17:4 (Is 66:18).
    ③ an utterance outside the normal patterns of intelligible speech and therefore requiring special interpretation, ecstatic language, ecstatic speech, tongue, γλῶσσαι, γένη γλωσσῶν, (ἐν) γλώσσῃ/-αις λαλεῖν (λαλούντων διὰ τοῦ πνεύματος γλώσσαις Iren. 5, 6, 1 [Harv. II 334, 3]) 1 Cor 14:1–27, 39; 12:10, 28, 30; 13:1, 8; Ac 10:46; 19:6. Always without the article (in 1 Cor 14:22 αἱ is anaphoric; vs. 9 belongs under mng. 1a). There is no doubt about the thing referred to, namely the strange speech of persons in religious ecstasy. The phenomenon, as found in Hellenistic religion, is described esp. by ERohde (Psyche3 1903, Eng. tr. 1925, 289–93) and Reitzenstein; cp. Celsus 7, 8; 9. The origin of the term is less clear. Two explanations are prominent today. The one (Bleek, Heinrici et al.) holds that γλῶσσα here means antiquated, foreign, unintelligible, mysterious utterances (Diod S 4, 66, 7 κατὰ γλῶτταν=according to an old expression). The other (Rtzst., Bousset et al.) sees in glossolalia a speaking in marvelous, celestial languages. On ἑρμηνεία γλωσσῶν 1 Cor 12:10 (cp. 14:26) s. ἑρμηνεία.—γλώσσαις καιναῖς λαλεῖν Mk 16:17.—On ‘speaking in tongues’ s. HGunkel, Die Wirkungen d. hl. Geistes2 1899; HWeinel, D. Wirkungen d. Geistes u. d. Geister im nachap. Zeitalter 1899; ELombard, De la Glossolalie chez les premiers chrétiens 1910; EMosiman, Das Zungenreden geschichtl. u. psychol. unters. 1911. WReinhard, D. Wirken d. hl. Geistes 1918, 120ff; KLSchmidt, Die Pfingsterzählung u. d. Pfingstereignis 1919 (against him PSchmiedel, PM 24, 1920, 73–86); HGüntert, Von der Sprache der Götter u. Geister 1921, 23ff; AMackie, The Gift of Tongues 1922; HRust, D. Zungenreden 1924; FBüchsel, D. Geist Gottes im NT 1926, 242ff; 321ff; GCutten, Speaking with Tongues 1927; IMartin, 3rd, Glossolalia in the Apostolic Church: JBL 63, ’44, 123–30; JDavies, Pentecost and Glossolalia: JTS n.s. 3, ’52, 228–31; FBeare, JBL 83, ’64, 229–46; SCurrie, Int 19, ’65, 274–94; RHarrisville, CBQ 38, ’76, 35–48; RAC XI 225–46; EDNT I 251–55.—B. 230; 1260. Frisk. DELG s.v. γλῶχες. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > γλῶσσα

См. также в других словарях:

  • γλῶχες — γλώξ beard of corn fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • глог — кизил, Cornus sanguinea (первонач., вероятно, боярышник ) и глод Crataegus Oxyacantha (возм., диссимилировано из глог или сближено с глодать), глоговина вид рябины , укр. глiг, род. п. глогу боярышник , болг. глогът – то же, сербохорв. гло̏г, род …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • γλωξ — γλώξ η (Α) (μόνο πληθ.) αἱ γλῶχες το γένι τού σταχιού, το άγανο. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. μαρτυρείται άπαξ στον πληθ. και αποτελεί τον πρωταρχικό τ. από τον οποίο προέρχονται τα γλώσσα, γλωχίν. Η σύνδεση με αρχ. σλαβ. glogŭ «αγκάθι»… …   Dictionary of Greek

  • γλώσσα — I Όργανο με το οποίο ο άνθρωπος αναλύει και αντικειμενοποιεί την εμπειρία του με τη βοήθεια φωνητικών συμβόλων (λέξεων) που έχουν διαφορετική μορφή και διαφορετικές αμοιβαίες σχέσεις σε κάθε ιστορική κοινότητα. Πιο συγκεκριμένα, λέγοντας γ.… …   Dictionary of Greek

  • πηρίν — και πηρίς, ῑνος, ἡ, Α ο σάκος τών όρχεων. [ΕΤΥΜΟΛ. < πήρα «δερμάτινος σάκος» + επίθημα ίν/ ίς (πρβλ. γλωχ ίν/ ίς: γλώξ, γλῶχες, ῥηγμ ίν/ ίς: ῥήγνυμι, σταμ ῖνες: ἵστημι, στάμ νος)] …   Dictionary of Greek

  • όσσα — I Παράκτιο όρος της ανατολικής Θεσσαλίας, συνέχεια στα Ν του Όλυμπου, από τον οποίο το χωρίζει η διαβρωσιγενής κοιλάδα των Τεμπών, που τη διαρρέει ο Πηνειός. Είναι επίσης γνωστό ως Κίσσαβος. Μια εγκάρσια κοιλάδα χωρίζει την Ό. σε δύο μέρη: στο… …   Dictionary of Greek

  • glōgh- : glǝgh- —     glōgh : glǝgh     English meaning: spike     Deutsche Übersetzung: ‘stachel, Spitze”     Material: Gk. γλῶχες “ spike of the ear “, γλωχΐς, ῖνος f. “cusp, peak”, γλῶσσα, Att. γλῶττα, Ion. γλάσσα “reed” (originally nom. *γλῶχι̯ᾱ gen.… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»