Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

γέεννα

  • 1 γεέννα

    γεέννᾱ, γέεννα
    gé-hinnóm: fem nom /voc /acc dual

    Morphologia Graeca > γεέννα

  • 2 γέεννα

    γέεννα, , hebräisches W., die Hölle, N. T.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > γέεννα

  • 3 γεεννα

         γέεννα
         евр. геенна, место вечных мук, ад NT.

    Древнегреческо-русский словарь > γεεννα

  • 4 γέεννα

    γέεννα
    gé-hinnóm: fem nom /voc sg

    Morphologia Graeca > γέεννα

  • 5 γέεννα

    γέεννα η
    геенна;
    ΦΡ.
    γέενα — геенна огненная, ад
    Этим.
    < евр. hinnom «долина Хином». Долина Хином была местом свалки мусора, отходов города Иерусалима (в Ветхом Завете), а также трупов преступников, часто самовозгоралась от высокой температуры в пустыне. Словосочетание «геенна огненная» относится к Новому Завету:

    απελθείν εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον (Μρ. 9, 43) — идти в геенну, в огонь неугасимый (Мк. 9, 43)

    Η εκκλησία λεξικό (Церковный словарь Назаренко) > γέεννα

  • 6 γέεννα

    γέεννα, ης, , Hebr.
    A gé-hinnóm, the valley of Hinnom, which represented the place of future punishment, Ev.Matt.5.22, al.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γέεννα

  • 7 γέεννα

    γέεννα, hebräisches W., die Hölle

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > γέεννα

  • 8 γέεννα

    γέεννα, ης, ἡ Gehenna, Grecized fr. הִנֹּם (א)גֵּי (B-D-F §39, 8; Josh 15:8b; 18:16b; Neh 11:30) cp. Targum גֵיהִנָּם (s. Dalman, Gramm.2 183), really בֶן־הִנֹּם (א)גֵּי (Josh 15:8a; 18:16a; 2 Ch 28:3; Jer 7:32; cp. 2 Kings 23:10, where the kethibh has the pl.: sons of Hinnom) Valley of the Sons of Hinnom, a ravine south of Jerusalem. There, acc. to later Jewish popular belief, God’s final judgment was to take place (cp. Just., A I, 19, 8). In the gospels it is the place of punishment in the next life, hell: κρίσις τῆς γ. condemnation to G. Mt 23:33. βάλλεσθαι (εἰς) (τὴν) γ. (cp. SibOr 2, 291) 5:29; 18:9; Mk 9:45, 47; ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γ. Lk 12:5; ἀπελθεῖν εἰς (τὴν) γ. Mt 5:30; Mk 9:43; ἀπολέσαι ἐν γ. Mt 10:28; υἱὸς γ. a son of hell 23:15 (dominantly a Semitism, s. υἱὸς 2 cβ; Bab. Rosh ha-Shana 17b בני גיהנם. Cp. the oracle Hdt. 6, 86, γ: the perjurer is Ὅρκου πάϊς; Menand. Dyskolos 88 υἱὸς ὀδύνης). ἔνοχον εἶναι εἰς τὴν γ. (sc. βληθῆναι) 5:22. As a place of fire γ. (τοῦ) πυρός (PGM 4, 3072 γέννα πυρός; ApcEsdr 1:9 p. 25, 1 Tdf.; SibOr 1, 103) hell of fire 5:22; 18:9; 2 Cl 5:4. Of the tongue φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γ. set on fire by hell Js 3:6.—GDalman, RE VI 418ff; PVolz, Eschatol. d. jüd. Gem.’34, 327ff; GBeer, D. bibl. Hades: HHoltzmann Festschr, 1902, 1–29; Billerb. IV 1928, 1029–1118.—B. 1485. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > γέεννα

  • 9 γέεννα

    ἡ γέεννα, ές геенна (огненная), ад (др.-евр. Gehinnom, долина близ Иерусалима, которая связывалась с представлением об адских муках)

    Αρχαία Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό > γέεννα

  • 10 γέεννα

    {сущ. 12}
    Геенна; греческое название долины сынов Енномовых (по-еврейски ГеХинном), протянувшейся с южной стороны Иерусалима, в которой на месте, называемом Тофет, при царях Ахазе и Манассии сжигались в жертву идолу Молоху дети (2Пар. 28:3; 33:6; Пс. 105:37-38). Царь Иосия, уничтожая идолопоклонство, осквернил это место (4Цар. 23:10), сделал его свалкой, на которой, как говорит предание, всегда горел огонь. В устах Господа это слово употребляется как символ мучения осужденных, адского огня (Мф. 5:22, 29, 30; 10:28; 18:9; 23:15, 33; Мк. 9:43, 45, 47; Лк. 12:5; Ин. 3:6). См. евр. 1516 (איְגַּ) и 2011 (םנֹּהִ).*
    ключ.сл.

    Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > γέεννα

  • 11 γέεννα

    {сущ. 12}
    Геенна; греческое название долины сынов Енномовых (по-еврейски ГеХинном), протянувшейся с южной стороны Иерусалима, в которой на месте, называемом Тофет, при царях Ахазе и Манассии сжигались в жертву идолу Молоху дети (2Пар. 28:3; 33:6; Пс. 105:37-38). Царь Иосия, уничтожая идолопоклонство, осквернил это место (4Цар. 23:10), сделал его свалкой, на которой, как говорит предание, всегда горел огонь. В устах Господа это слово употребляется как символ мучения осужденных, адского огня (Мф. 5:22, 29, 30; 10:28; 18:9; 23:15, 33; Мк. 9:43, 45, 47; Лк. 12:5; Ин. 3:6). См. евр. 1516 (איְגַּ) и 2011 (םנֹּהִ).*
    ключ.сл.

    Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > γέεννα

  • 12 γέεννα

    η геенна, ад

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > γέεννα

  • 13 γέεννα

    геенна (долина сынов Еннома, глубокое ущелье к югу от Иер.; перен. место вечных мук); см. евр. (גַּיְא‎) и (הִנֹּם‎).

    Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > γέεννα

  • 14 γέεννα

    cehennem

    Ελληνικό – Τουρκικό Λεξικό > γέεννα

  • 15 γεέννας

    γεέννᾱς, γέεννα
    gé-hinnóm: fem acc pl
    γεέννᾱς, γέεννα
    gé-hinnóm: fem gen sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > γεέννας

  • 16 γεένναις

    γέεννα
    gé-hinnóm: fem dat pl

    Morphologia Graeca > γεένναις

  • 17 γεέννης

    γέεννα
    gé-hinnóm: fem gen sg (attic epic ionic)

    Morphologia Graeca > γεέννης

  • 18 γέενναι

    γέεννα
    gé-hinnóm: fem nom /voc pl

    Morphologia Graeca > γέενναι

  • 19 γέενναν

    γέεννα
    gé-hinnóm: fem acc sg

    Morphologia Graeca > γέενναν

  • 20 πῦρ

    πῦρ, ός, τό (Hom.+) fire
    of earthly fire, as an important element in creation Dg 7:2.—Mt 17:15; Mk 9:22; Ac 28:5; Js 5:3 (cp. 4 Macc 15:15); ITr 2:3. Melting lead 2 Cl 16:3. Necessary for forging metals Dg 2:3. Testing precious metals for purity 1 Pt 1:7; Hv 4, 3, 4; in metaphor Rv 3:18. For ἄνθρακες πυρός Ro 12:20 s. ἄνθραξ. For κάμινος (τοῦ) πυρός (Iren. 5, 5, 2 [Harv. II 332, 2) 1 Cl 45:7; 2 Cl 8:2 s. κάμινος. For βάλλειν εἰς (τὸ) π. s. βάλλω 1b.—περιάπτειν πῦρ kindle a fire Lk 22:55. κατακαίειν τι πυρί burn someth. (up) with fire, in a pass. construction Mt 13:40; τινὰ ἐν πυρὶ Rv 17:16 (v.l. without ἐν). Pass. construction 18:8. ὑπὸ πυρὸς κατακαίεσθαι MPol 5:2 (κατακαίω, end). πῦρ καιόμενον 11:2b (καίω 1a). πυρὶ καίεσθαι Hb 12:18; Rv 8:8 (καίω 1a). Fire is used in comparisons γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός Ac 2:3 (Ezek. Trag. 234 [in Eus., PE 9, 29, 14] ἀπʼ οὐρανοῦ φέγγος ὡς πυρὸς ὤφθη ἡμῖν). φλὸξ πυρός a flame of fire (Ex 3:2; Is 29:6; PsSol 15:4; JosAs 14:9): ὀφθαλμοὶ ὡς φλὸξ πυρός Rv 1:14; cp. 2:18; 19:12.—Of a Christian worker who has built poorly in the congregation it is said σωθήσεται ὡς διὰ πυρός he will be saved as if through (the) fire, i.e. like a person who must pass through a wall of fire to escape fr. a burning house (Ps.-Crates, Ep. 6 [=Malherbe p. 56] κἂν διὰ πυρός; Jos., Ant. 17, 264 διὰ τοῦ πυρός; Diod S 1, 57, 7; 8 διὰ τοῦ φλογὸς … σωθείς from a burning tent) 1 Cor 3:15 (HHollander, NTS 40, ’94, 89–104; s. σῴζω 3). Cp. Jd 23 (ἁρπάζω 2a).—Of the torture of a loyal confessor by fire IRo 5:3; ISm 4:2; MPol 2:3; 11:2a; 13:3; 15:1f; 16:1; 17:2; cp. Hb 11:34; in imagery of Rome ἀπέρχομαι εἰς κάμινον πυρός AcPl Ha 6, 20 (cp. b below).
    of fire that is heavenly in origin and nature (cp. Diod S 4, 2, 3 of the ‘fire’ of lightning, accompanying the appearance of Zeus; 16, 63, 3 τὸ θεῖον πῦρ; Just., D. 88, 3 πῦρ ἀνήφθη ἐν τῷ Ἰορδάνῳ [at Jesus’ baptism]. In gnostic speculation Iren. 1, 17, 1 [Harv. I 164, 14]; Hippol., Ref. 6, 9, 5.—Orig., C. Cels. 4, 13, 19): an angel appears to Moses ἐν φλογὶ πυρὸς βάτου in the flame of a burning thorn-bush Ac 7:30 (s. Ex 3:2; cp. Just., A I, 62, 3 ἐν ἰδέᾳ πυρός.—PKatz, ZNW 46, ’55, 133–38). God makes τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα (cp. Ps 103:4, esp. in the v.l. [ARahlfs, Psalmi cum Odis ’31]) Hb 1:7; 1 Cl 36:3. Corresp., there burn before the heavenly throne seven λαμπάδες πυρός Rv 4:5 and the ‘strong angel’ 10:1 has πόδες ὡς στῦλοι πυρός, but both of these pass. fit equally well in a. Fire appears mostly as a means used by God to execute punishment: in the past, in the case of Sodom ἔβρεξεν πῦρ καὶ θεῖον ἀπʼ οὐρανοῦ Lk 17:29 (Gen 19:24; cp. 1QH 3:31). Cp. Lk 9:54 (4 Km 1:10, 12; TestAbr A 10 p. 88, 13 [Stone p. 24, 13] ἐξ οὐρανοῦ; Jos., Ant. 9, 23 πῦρ ἀπʼ οὐρανοῦ πεσόν). Quite predom. in connection w. the Last Judgment: the end of the world διʼ αἵματος καὶ πυρός Hv 4, 3, 3; cp. Ac 2:19 (Jo 3:3. Also Sib-Or 4, 173; 5, 376f); Rv 8:7. κόσμος αἴρεται ἐν πυρί AcPl Ha 2, 26; 9, 11. The Judgment Day ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται makes its appearance with fire 1 Cor 3:13a; cp. 13b (JGnilka, Ist 1 Cor 3:10–15 … Fegfeuer? ’55); 2 Pt 3:7 (on first-century cosmological views s. FDowning, L’AntCl 64, ’95, 99–109, esp. 107f). When Jesus comes again he will reveal himself w. his angels ἐν πυρὶ φλογός (cp. Sir 45:19) 2 Th 1:8. Oft. in Rv: fire is cast fr. heaven upon the earth 8:5; 13:13; 20:9 (καταβαίνω 1b). It proceeds fr. the mouths of God’s two witnesses 11:5 and fr. the mouths of plague-bringing horses 9:17f. See 16:8. For πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τ. ὑπεναντίους Hb 10:27 s. ζῆλος 1, end. ἡ χείρ μου πυρὶ ἀποπίπτει ἀπʼ ἐμοῦ my hand falls off me from (burning in) the fire GJs 20:1 (codd.).—The fire w. which God punishes sinners (cp. ApcSed 4:1 κόλασις καὶ πῦρ ἐστιν ἡ παίδευσίς σου) οὐ σβέννυται (cp. Is 66:24) Mk 9:48; 2 Cl 7:6; 17:5. Hence it is called (s. PGM 5, 147 τὸ πῦρ τὸ ἀθάνατον): (τὸ) πῦρ (τὸ) αἰώνιον (4 Macc 12:12; TestZeb 10:3; GrBar 4:16; Just., A I, 21, 6 al.; Tat. 17, 1; Theoph. Ant. 1, 14 [p. 92, 9]) Mt 18:8; 25:41; Jd 7; Dg 10:7 (opp. τὸ πῦρ τὸ πρόσκαιρον 10:8). πῦρ ἄσβεστον (ἄσβεστος 1) Mt 3:12; Mk 9:43, 45 v.l.; Lk 3:17; 2 Cl 17:7; IEph 16:2; AcPl Ha 1, 22. It burns in the γέεννα (τοῦ) πυρός (ApcEsdr 1:9 p. 25, 1 Tdf.; s. γέεννα and cp. En 10:13 τὸ χάος τοῦ πυρός) Mt 5:22; 18:9 (cp. 1QS 2:7f); Mk 9:47 v.l.; 2 Cl 5:4 (a saying of Jesus not recorded elsewhere). ἡ λίμνη τοῦ πυρὸς (καὶ θείου) Rv 19:20; 20:10, 14ab, 15 (cp. Jos As 12, 10 ἄβυσσον τοῦ πυρός); cp. Rv 21:8; 14:10, 18; 15:2. The fiery place of punishment as ἡ κάμινος τοῦ πυρός Mt 13:42, 50 (difft. AcPl Ha 6, 20 see at the end of a, above). τὸ πῦρ ἐστι μετʼ αὐτοῦ fire awaits that person AcPlCor 2:37. The fire of hell is also meant in certain parables and allegories, in which trees and vines represent persons worthy of punishment Mt 3:10; 7:19; Lk 3:9; J 15:6. The one whose coming was proclaimed by John the Baptist βαπτίσει ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί; whether πῦρ in Mt 3:11; Lk 3:16 refers to reception of the Holy Spirit (esp. in Lk 3:16) or to the fire of divine judgment is debatable; for association of πῦρ with πνεῦμα s. Ac 2:3f; AcPlCor 2:13 (βαπτίζω 3b). As Lord of Judgment God is called πῦρ καταναλίσκον Hb 12:29 (Dt 4:24; 9:3.—Mesomedes calls Isis πῦρ τέλεον ἄρρητον [IAndrosIsis p. 145, 14]).—Of a different kind is the idea that fire is to be worshiped as a god (Maximus Tyr. 2, 4b of the Persians: πῦρ δέσποτα; Theosophien 14 p. 170, 11 τὸ πῦρ ἀληθῶς θεός) Dg 8:2.
    fig. (Just., D. 8, 1 πῦρ ἐν τῇ ψυχῇ ἀνήφθη; Chariton 2, 4, 7 πῦρ εἰς τ. ψυχήν; Ael. Aristid. 28, 110 K.=49 p. 527 D.: τὸ ἱερὸν κ. θεῖον πῦρ τὸ ἐκ Διός; Aristaen., Ep. 2, 5; PGrenf I=Coll. Alex. p. 177 ln. 15 [II B.C.] of the fire of love; Theoph. Ant. 1, 3 [p. 62, 21] of God’s wrath) ἡ γλῶσσα πῦρ Js 3:6 (s. γλῶσσα 1a). The saying of Jesus πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν Lk 12:49 seems, in the context where it is now found, to refer to the fire of discord (s. vss. 51–53). πῦρ is also taken as fig. in Agr 3, the sense of which, however, cannot be determined w. certainty (s. Unknown Sayings, 54–56) ὁ ἐγγύς μου ἐγγὺς τοῦ πυρός. ὁ δὲ μακρὰν ἀπʼ ἐμοῦ μακρὰν ἀπὸ τῆς βασιλείας (cp. ἐγγύς 3; ἐγγὺς εἶναι τοῦ πυρός as someth. dangerous also Chariton 6, 3, 9). On the difficult pass. πᾶς πυρὶ ἁλισθήσεται Mk 9:49 and its variants s. ἁλίζω and cp. ἅλας b (s. also NColeman, JTS 24, 1923, 381–96, ET 48, ’37, 360–62; PHaupt, Salted with Fire: AJP 45, 1924, 242–45; AFridrichsen, Würzung durch Feuer: SymbOsl 4, 1926, 36–38; JdeZwaan, Met vuur gezouten worden, Mc 9:49: NThSt 11, 1928, 179–82; RHarris, ET 48, ’37, 185f; SEitrem, Opferritus u. Voropfer der Griechen u. Römer 1915, 309–44. JBauer, TZ 15, ’59, 446–50; HZimmermann [Mk 9:49], TQ 139, ’59, 28–39; TBaarda [Mk 9:49], NTS 5, ’59, 318–21).—B. 71; RAC VII 786–90; BHHW I 479f. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πῦρ

См. также в других словарях:

  • γεέννα — γεέννᾱ , γέεννα gé hinnóm fem nom/voc/acc dual …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γέεννα — gé hinnóm fem nom/voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γέεννα — η (AM γέεννα) ο τόπος τής μελλοντικής τιμωρίας τών αμαρτωλών, η κόλαση. [ΕΤΥΜΟΛ. < (εβρ.) ge hinnom) …   Dictionary of Greek

  • γεέννας — γεέννᾱς , γέεννα gé hinnóm fem acc pl γεέννᾱς , γέεννα gé hinnóm fem gen sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γεένναις — γέεννα gé hinnóm fem dat pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γεέννης — γέεννα gé hinnóm fem gen sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γεέννῃ — γέεννα gé hinnóm fem dat sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γέενναι — γέεννα gé hinnóm fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • γέενναν — γέεννα gé hinnóm fem acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ГЕЕННА — [греч. γεέννα; арам. ], обозначение в Свящ. Писании места наказания грешников, соответствующее понятию ада. Арам. термин (букв. долина Хинном) восходит к евр. («к долине Енномовой» Нав 15. 8; Неем 11. 30), сокращенной форме от &n …   Православная энциклопедия

  • род — I I, род. п. а, укр. рiд, род. п. роду, блр. род, др. русск., ст. слав. родъ γένος, γενεά, ἔθνος (Клоц., Супр.), болг. род, сербохорв. ро̑д, род. п. ро̏да, словен. rọ̑d, род. п. rо̣̑dа, rоdа̑, чеш., слвц. rod, польск. rod, род. п. rodu, в. луж.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»