ακρον

(Ἴδης Hom.; τὰ τῶν Ἄλπεων ἄκρα Polyb.)

(πανδοξίας Pind.)

(Ἄργεος ἄκρα Theocr.)

(Σούνιον ἄ. Hom.)

τὰ ἄκρα τῆς θαλάσσης Plat. — поверхность моря;

ἄ. ἐπὴ ῥηγμῖνος ἁλός Hom. — по гребням волн

άκρον αγαθό — высшее благо;

άκράσκοπη — полное молчание;

άκρα γαλήνη — полнейшая тишина;

άκρα ευτυχία — предельное счастье;

μετ· άκρας προσοχής — с исключительным вниманием;

άκρα επιμέλεια — чрезмерная забота;

§ άκρα χείρ — пальцы руки;

άκρος χαρακτήρας — непримиримый характер;

άκρον άωτον — предел, вершина;

φθάνω εις το άκρον άωτον — достигать предела (чего-л.);

εις άκρον — в высшей степени

ἀκροτάτῃ κορυφῇ Hom. — на самой вершине;

ἄκρη ῥινός Hom. — поверхность кожи;

ἄκρη χείρ Hom., Her. — кисть руки, рука;

(εἴς и περί τι Plat.; ἀνήρ Her.; τεχνῖται καὴ σοφισταί Plut.)

προτείνουσα εἰς τὸ πέλαγος ἄ. Plat. — вдающийся в море мыс

(Πίνδου Soph.; κύματος Soph.)

παρ΄ ἄκρας (acc. pl.) ἀποθρίζειν τρίχας Eur. — обстригать кончики волос

(ἄκρον ἐ. ἅπτεσθαι Luc.)

άκρον άωτον — высшая степень; — предел; — кульминационный пункт;

άκρον άωτον της σοφίας — высшая степень мудрости

(βοῦν κεράων Hom.; ἵππον τῆς ἡνίας, τὸ στράτευμα τέν ἐπὴ Μέγαρα (sc. ὁδόν) Xen.; τινὰ παρά τινα Plat.)

(τινὰ ἔκ τινος Eur.)

(ἄρχειν καὴ ἄ. Plat.)

(οἶνον Hom.; ἀγώγιμα Plat.)

(ὄγμον Theocr.; τάφρον Plut.)

αὐτέν ἐς θρόνον εἶσεν ἄγων Hom. — он подвел ее и посадил в кресло;

(ἵππους, αἰχμαλώτους καὴ ἄνδρας, λείαν Xen.)

ἄ. πόλεμον Dem. — вести войну;

(θεόν τινα Luc.)

(πῆμά τινι Hom.)

(τριακοσίους δαρεικούς Dem.)

(ἡμέρας Soph.; βίοτον ἡδέως Eur.)

(παῖδας Luc.; σκύλακας Plut.)

(ἑορτήν Hes., Xen., Plat.; θιάσους Eur.)

(ταύτῃ, sc. ὁδῷ, ἐπὴ τοὺς πολεμίους Xen.)

ἄκρον Ἀθηνέων Hom. — Афинский мыс, т.е. Σούνιον

(βεβρωτομένα τεύχεα Hom.; κάρα βεβρωτομένος ἄκρον Stesichorus ap. Plut.)

οἱ φρονέοντι δ. κέρδιον εἶναι … Hom. — по размышлении ему показалось, что лучше …;

(τι ἐς ναῦν и ἐς ἅμαξαν Her.; τι εἰς τὸ κενόν Arst.; med. τέκνα καὴ γυναῖκας καὴ ἔπιπλα πάντα Her.; σῖτα μέτρια Xen.)

(φύσας ἐς τὸ ἄκρον τῆς κεραίας Thuc.)

(τινὰ ἐς χεῖράς τινι Her.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(ποσί и πόδεσσι Hom.; θᾶττον τῶν ἵππων Arst.)

ὀλοοίτροχος ἀπὸ πέτρης θέει Hom. — камень катится с утеса;

φλὲψ ἀνὰ νῶτα θέουσα Hom. — жила, проходящая вдоль спины;

(τὰ ὄρη Xen.)

περὴ τρίποδος θεύσεσθαι Hom. — состязаться в беге за треножник (объявленный наградой);

εἰς νόσους θ. Plat. — (быстро) заболевать;

ἐγώ θόωσα (sc. τὸ ῥόπαλον) ἄκρον Hom. — я заострил конец дубины

(только praes. inf. ἵεσθαι, part. ἱέμενος и impf. ἱέμεν) стремиться, устремляться, спешить (ὡς τάχιστα ἐπὴ τὸ ἄκρον Xen.; πρὸς τὰ νυμφικὰ λέχη Soph.)