-
1 Τρωος
-
2 Τρωος...
-
3 Τρώος
-
4 Τρῷος
-
5 Τρῳός
-
6 Τρῶος
-
7 Τρῳός
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Τρῳός
-
8 Τρωός
-
9 Τρῳός
Βλ. λ. Τρωός -
10 Τρωιος
-
11 Τρώς
A Tros, the mythic founder of Troy, Il.5.265, 20.230, h.Ven. 207; also [full] Τρῶος, ου, ὁ, Hes.Fr. 205(b).II pl. [full] Τρῶες, Τρώων, οἱ, Trojans, Il.1.152, etc.; Τρῶας καὶ Τρῳάς Trojan men and Trojan women, 22.57; cf. Τρώϊος. -
12 δμωός
δμωός oder δμῶος, ὁ, der Sklave, Hesiod. Op. 430. 470; vgl. über den Accent Bekk. An. 3 p. 1181 Etym. m. p. 770, 35. Das Wort kann eine Nebenform von δμώς nach der 2. Declination sein, eben so wohl aber auch eine Nebenform von δμώιος, substantivirt, wie δμωή Nebenform von δμωία, s. s. v. Δμωή. In letzterem Falle muß δμωός betont werden, analog den Formen δμωή und Τρωή Τρῳή Τρῳός; vielleicht wäre δμωός dann auch mit einem Ι subscriptum zu schreiben, δμῳός, vgl. s. v. Δμωή.
-
13 δμωή
δμωή, ἡ, die Sclavin; poët. = pros. δούλη; substantivirtes femin. eines, wie es scheint, in andern Formen wenigstens nicht mehr sicher nachweisbaren Adjectivs δμῳός, δμῳ. δμῳόν, welches Nebenform zu δμώιος. δμωία, δμώιον ist, dem Adjectivum von δμώς. Vgl. Τρώς, Τρώιος Τρωία Τρώιον, Τρῳός Τρῳή Τρῳόν, ἡ Τρωή die Trojanerinn: Iliad. 13, 262 δούρατα Τρώια; 23, 378 ἵπποι Τρώιοι; 23, 291 ἵππους Τρῳούς; 16, 393 ἵπποι Τρῳαί; 17, 255 Τρῳῇσι κυσίν; 5, 461 Τρῳὰς στίχας; 22, 57 Τρῶας καὶ Τρωάς, Trojaner und Trojanerinnen. Daß ἡ δμωή eigentlich und ursprünglich Adjectivum sei, zeigt auch wohl die bei Homer häufige Verbindung δμωαὶ γυναῖκες, s. z. B. Iliad. 6, 523 Odyss. 13, 66. Ob man auch das substantivirte ἡ δμωή mit dem Ι subscriptum schreiben solle, welches dem adjectivischen ἡ δμῳή jedenfalls gebührt, war schon im Alterthume zweifelhaft. Man vgl. mit den s. v. Δμώς abgedruckten Scholien zu Iliad. 19, 333 und zu Odyss. 7, 225 folgendes Scholium zu Odyss. 19, 121 μή τίς μοι δμωῶν νεμεσήσεται, welches doch wohl unläugbar aus Herodians Ὀδυσσειακὴ προσῳδία ausgezogen ist: μή τις μοι δμωῶν: δμωῶν σὺν τῷ Ι καὶ περισπωμένως, ϑηλυκὸν γάρ ἐστι. οὕτως Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρωδιανός. Der s. v. Δμώς besprochene Vers Iliad. 19, 333 Odyss. 7, 225 kehrt Odyss. 19, 526 wieder, wo die Lesart δμῶας nicht überliefert ist, auch wohl nicht passend ist, da hier ein Weib. Penelope. die Worte spricht, κτῆσιν ἐμήν, δμωάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα, während Iliad. 19, 333 Achill und Odyss. 7, 225 Odysseus redet. Bei Homer kommt δμωή nur im plural. vor: nom. δμωαί, gen. δμωάων Odyss. 1, 435. 15, 25. 22, 396, δμωῶν Odyss. 19, 121, dat. δμωῇσι (ν), acc. δμωάς, vocat. δμωαί Iliad. 6, 376 Odyss. 18, 513. Ursprünglich bezeichnete δμωή wohl nur die im Kriege Gefangene und zur Sklavin Gemachte, s. z. B. Iliad. 18, 28 u. vgl. s. v. Δμώς. – Folgende Dichter; den sing. hat Qu. Sm. 5, 560. Selten in Prosa, Xen. Cyr. 5, 1, 6. – Vgl. δμωός.
-
14 ἐκ-γίγνομαι
ἐκ-γίγνομαι (s. γίγνομαι, ἐξεγενήϑη Plat. Phileb. 62 d ist auffallend und wird in ἐξεγένετο em.), 1) daraus erzeugt, geboren werden, οἳ Διὸς ἐξεγένοντο, die von Zeus erzeugt wurden, Il. 5, 637; Τρωὸς δ' αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο 20, 231, Hes. Th. 648; auch mit dem dat., Πορϑεῖ γὰρ τρεῖς παῖδες ἀμ. ἐξεγ. Il. 14, 115, wie Her. 4, 155. Bes. im perf., entsprossen sein, abstammen: ἐκγεγάτην Ἠελίοιο Od. 10, 138; Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα, öfter; ϑνητοῠ πατρὸς ἐκγεγώς Eur. Bacch. 1340. Dahin gehört das unregelmäßige ἐκγεγάονται H. h. Ven. 198, mit Futurbdtg, vgl. ἐκγεγάαντο Comet. ep. (XV, 40). – 2) intrans., weggehen, sich entfernen, τοῠ ζῆν, aus dem Leben scheiden, Xen. Hell. 6, 4, 23. – Von der Zeit, verfließen, χρόνου ἐκγεγονότος Her. 2, 175. – 3) impers., ἐκγίνεται, wie ἔξεστι, es ist vergönnt, erlaubt, μοι, Ἀϑηναίους ἐκτίσασϑαι, Her. 5, 105, Ar. Equ. 851; Plat. Parm. 128 d; Lys. 2, 6 u. A.; absol., ἐκγενόμενον, obwohl es freigestanden, Isocr. 16, 36, vor Bekker ἐγγ. – Der aor. ἐξεγείνατο in act. Bdtg, geboren haben, Luc. Tragodop. 4.
-
15 μεταφύομαι
A become by change,ἀλλοῖοι μετέφυν Emp.108.1
, cf. Hierocl in CA 20p.462M.;ἀνδρῶν ὅσοι δειλοὶ [ἦσαν] γυναῖκες μετεφύοντο ἐν τῇ δευτέρα γενέσει Pl. Ti. 90e
;Εὔφορβος γεγονέναι μεταφῦναί τε Ἴων ἐκ Τρωός Philostr.Her. 17
.2 grow after, οἱ μεταφύντες (sc. ὀδόντες) Hp.Carn. 12 (- φύοντες codd., v. l. - φυέοντες, fort. - φυέντες).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μεταφύομαι
-
16 Τρῳαί
Τρῳαί, Τρωάς: see Τρῳός.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Τρῳαί
-
17 Τρωάς
Τρῳαί, Τρωάς: see Τρῳός.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Τρωάς
-
18 Τρῳάς
Τρῳάς, ἀδος, ἡ (also Τρωάς) Troas, (the) Troad, actually fem. of the noun Τρώς and the adj. Τρῳός; a city and region in the northwest corner of Asia Minor, near the site of ancient Troy. So since Hom. Hymns and Trag.; the Trag. connect it with γῆ, as does Hdt. 5, 26 ἐν τῇ Τρῳάδι γῇ. But Hdt. also uses the word 5, 122, 2 without any addition of the region in general, and the same is true of X.; Diod S 14, 38, 2 τὰς ἐν τῇ Τρῳάδι πόλεις; 14, 38, 3 several cities κατὰ τὴν Τρῳάδα; 17, 7, 10; 17, 17, 6 (cp. ἡ Ἰνδική Hdt. 3, 106, 2=Ἰνδικὴ χώρη 3, 98, 2). In a time when there were many cities named Ἀλεξάνδρεια the one located in the Troad was known as Ἀλεξάνδρεια [ἡ] Τρῳάς=the Trojan Alexandria (Polyb. 5, 111, 3; Strabo 13, 1, 1 p. 581; OGI 441, 165f [81 B.C.]). This city, as well as the region around it, was occasionally called Τρῳάς for short (Ath. 26, 2; Pauly-W. I 1396, 15f and 2d ser. VII/1, 383f).—In our lit. Τρῳάς has the article in Paul in 2 Cor 2:12 (B-D-F §261, 4) and prob. means the region, which the apostle soon left (vs. 13) for Macedonia. Elsewhere the article is almost always omitted, as is usually the case w. place-names (B-D-F §261, 1). In Ac 20:6, the only exception, the use of the art. can be justified as a glance backward at the preceding verse, where Τ. almost certainly means the city. In vs. 6 ἡ Τ.=Troas, which was just mentioned.—The other passages are: Ac 16:8, 11; 2 Ti 4:13; IPhld 11:2; ISm 12:1 and its terminal subscription; IPol 8:1.—Pauly-W. VII 525–84; Kl. Pauly V 975; PECS 407 (s.v. Ilion).
См. также в других словарях:
τρωός — ὁ, Α βλ. τρώϊος … Dictionary of Greek
Τρωός — Τρώς Tros masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Τρῳός — Τρωιός masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Τρῷος — Τρώιος of Tros masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Τρώας — Αρχαία χώρα, ΒΔ της Μικράς Ασίας, στην περιοχή της Τροίας. Με το όνομα Τ. αναφέρονται και δύο ιστορικά πρόσωπα: η κόρη του βασιλιά των Μολοσσών Νεοπτόλεμου, αδελφή της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλέξανδρου, και η κόρη του βασιλιά των… … Dictionary of Greek
τρωοφθόρος — ον, Α (ποιητ. τ.) αυτός που φθείρει, που καταστρέφει τους Τρώες («τρωοφθόρα δούρατ Ἀχαιῶν», Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < Τρώς, Τρωός + φθόρος (< φθείρω), πρβλ. Γιγαντο φθόρος] … Dictionary of Greek
τρώϊος — ωΐη, ον και συνηρ. τ. αρσ. τρῳός Α [Τρως] 1. ο τρωικός 2. ο Τρώας … Dictionary of Greek
