-
1 Θηρανδε
-
2 ἱκνέομαι
ἱκνέομαι, Präsensform zu ἵκω, wovon die andern tempp. gebildet werden; fut. ἵξομαι, auch ἱξοῦμαι, Glauc. 2 (IX, 341); aor. ἱκόμην, imper. ἵκου, hat sich gegen die Regel erhalten, Soph. O. R. 741, wie Eur. I. A. 1034 Or. 1230; perf. ἷγμαι, ἱγμένοις Soph. Phil. 494; ἷκτο Hes. Th. 481; Simonds. 106 (VI, 217); – kommen, ankommen, wohin gelangen; – a) zunächst von Menschen; Hom. das praes. ἱκνεύμεϑα, ἱκνεύμεναι, Od. 9, 128. 24, 339, vgl. ἵκω, ἱκάνω; αὐτίκ' ἐφ' ἵππων βάντες μετεκίαϑον, αἶψα δ' ἵκοντο Il. 18, 532; mit dem acc. des Ortes oder der Person, zu der man kommt, Τυδείδης ἵκετο νῆας 8, 149, ἐπεὶ ἵκετο ἔϑνος ἑταίρων 11, 595, οὐ τέλος ἵκεο μύϑων, du kommst nicht ans Ende, zu Ende, 9, 56; so auch Pind., γαῖαν P. 4, 118; einzeln bei Folgenden, ἄλσος Aesch. Suppl. 551, τὰς ἐμὰς στέγας Soph. O. R. 534, τὸ πύϑιον μαντεῖον El. 32, σὰ πεδία Eur. Suppl. 618, γῆν, ἄλσος, I. A. 1543. 1627; mit andern Bestimmungen, λιμένος πολυβενϑέος ἐντὸς ἵκοντο Il. 1, 432, δεῦρο 2, 138, μετὰ Τρῶας 3, 264, μετὰ κλέος 'Αχαιῶν 11, 227, ἐς Ὄλυμπον 5, 360, ἐπὶ νῆας 6, 69, οἴκαδε 9, 393, πρὶν Πηλείωνάδ' ἱκέσϑαι 24, 338, wie Θήρανδε Pind. P. 5, 70; πρὸς ἀνδρῶν γένος Ol. 6, 30; Tragg., ἐπὶ πάγον Aesch. Prom. 117, πρὸς οἶκον Soph. O. R. 1491, πατρῷον ἐς οἶκον Eur. Hec. 952. Anders ist der dat. zu fassen, ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο, zu denen die eilten, als diese schon eilten, Il. 12, 374. – Od. 11, 104 muß aus dem Zusammenhange "ins Vaterland" ergänzt werden, so daß es die Bdtg "zurückkehren" zu erhalten scheint. – Bes. als Schutzflehender, Hülfesuchender, ἱκέτης, zu Einem kommen, τὴν ἱκόμην φεύγων Il. 14, 260, μή μιν ἵκωμαι ἰών, ὁ δέ μ' οὐκ ἐλεήσει 22, 123, vgl. Od. 16, 424. 17, 516; τὰ σὰ γοῦνα ἱκόμεϑα 9, 267; τὸν πολυξενώτατον Ζῆνα ἱξόμεσϑα σὺν κλάδοις Aesch. Suppl. 150, vgl. Pers. 212; anflehen, πάντες σ' ἱκνοῦνται Δαναΐδαι Eur. Suppl. 130; μίαν δὸς χάριν, ἱκνούμεϑα Herc. Fur. 321; oft bei Soph. im praes., z. B. καί σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου ἱκνοῠμαι Ai. 588; O. C. 276; μέϑες, ἱκνοῠμαί σ' Ἔρως Ar. Eccl. 953. – Auch ἐς χεῖρας ἱκέσϑαι, handgemeinwerden, Il. 10, 448; ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, mit dir möchte ich sprechen, Soph. El. 407. – Von der Zeit, ἥβην, Il. 24, 728 Od. 15, 366, ἥβης μέτρον, Il. 11, 225 Od. 11, 317. 18, 217, γήραος οὐδόν, des Alters Schwelle erreichen, 15, 246. 23, 212, ὀλέϑρου πείρατα, Il. 6, 143. – bl von leblosen Dingen, wie vom Rauche, der zum Himmel aufsteigt, ὅτε καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰϑέρ' ἵκηται Il. 18, 207; ὅσσον πυρὸς ἵκετ' ἀϋτμή Od. 16, 290, vgl. ἵκω; vom Gerücht, ἐς πόλιν ἵκετ' ἀϋτή 14, 265; δοῦπος Aesch. Ch. 370, vgl. 375; ἱκνεῖται λόγος διὰ στηϑέων Spt. 545; μῠϑός μοι ἵκετο Soph. Ant. 12; von äußeren Verhältnissen, bes. Unglück, das den Menschen trifft, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται Il. 19, 348, ἡμᾶς ἵκετο πένϑος Od. 23, 224, ὅν κεν ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος 15, 345; von Gemüthsbewegungen, 'Αχιλλῆος ποϑὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν, Sehnsucht erfaßt sie, Il. 1, 240; τίς ὁ πόϑος αὐτοὺς ἵκετο Soph. Phil. 597; πῆμα O. C. 1562. – c) übertr. (nur praes. u. impf.), auf Einen kommen, ihn betreffen od. anbelangen, gehörig, passend sein; Her., z. B. δικάζειν, ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν, d. i. wem es zukomme, sie zu heirathen, 6, 57; τοῦ ἑτέρου κέρεός φαμεν ἡμέας ἱκνέεσϑαι ἡγεμονεύειν, es komme Anständige, μᾶλλον τοῦ ἱκνευμένου 6, 84; ἐν χρόνῳ ἱκνευμένῳ 6, 86; so auch Thuc., τὸ ἱκνούμενον ἀνάλωμα 1, 99, die auf sie fallende od. die hinreichende Ausgabe; Arist., κατὰ τοὺς ἱκνουμένους χρόνους gen. anim. 3, 1 (aber bei D. Hal. sind οἱ ἱκνούμενοι χρόνοι die kommenden Zeiten); τὸ ἱκνούμενον μέγεϑος, die passende, rechte Größe, ib. 4, 4; οὐδὲν εἴρηται ἱκνούμενον, nichts Prosa ist in der eigentl. Bdtg nur das comp. ἀφικνέομαι gew.; Thuc. 5, 40 ἧκον für ἵκοντο zu lesen. [Ι ist im aor. kurz, nur im ind. des Augments wegen lang, doch läßt Hom. dies oft aus.]
-
3 Αἰγείδαι
Αἰγείδαι, Αἰγεῑδαι the descendants of Aigeus, one of the Theban Spartoi, a clan with branches at Thebes and Sparta: v. Wil., 477ff., Fränkel, D. & P., 485̆{2}, 486̆{2}, Σπάρτας ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι, ἐμοι πατέρες (whether as ancestors of Pindar himself or the chorus, is unclear.) P. 5.75 ἕλον δ' Ἀμύκλας Αἰγεῖδαι σέθεν (= Θήβας)1ἔκγονοι, μαντεύμασι Πυθίοις I. 7.15
-
4 Αἰγειδαι
Αἰγείδαι, Αἰγεῑδαι the descendants of Aigeus, one of the Theban Spartoi, a clan with branches at Thebes and Sparta: v. Wil., 477ff., Fränkel, D. & P., 485̆{2}, 486̆{2}, Σπάρτας ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι, ἐμοι πατέρες (whether as ancestors of Pindar himself or the chorus, is unclear.) P. 5.75 ἕλον δ' Ἀμύκλας Αἰγεῖδαι σέθεν (= Θήβας)1ἔκγονοι, μαντεύμασι Πυθίοις I. 7.15
-
5 γεννάω
1 beget met.ἀπὸ Σπάρτας. ὅθεν γεγεννᾶμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι P. 5.74
[ γεγεν(ν) αμένον (codd.: γεγενημένον Ahrens) O. 6.53] -
6 ἔνθεν
1 from thereνᾶσον. ἔνθεν δ' ὔμμι Λατοίδας ἔπορεν Λιβύας πεδίον P. 4.259
( Θηράνδε)πολύθυτον ἔρανον ἔνθεν ἀναδεξάμενοι P. 5.78
τύμβῳ σχεδὸν πατρωίῳ. ἔνθεν ἁρπάξαντες ἄγαλμ' Ἀίδα, ξεστὸν πέτρον N. 10.67
ἔνθεν μὲν αρ[ Πα. 13a. 22. ἔνθεν μὲν τριπόδεσσί τε καὶ θυσίαις[ fr. 59. 11. ( Ῥόδον) ἔνθεν δ' ἀφορμαθέντες ὑψηλὰν πόλιν ἀμφινέμονται (ἐν δ, ἔνθ vv. ll.) fr. 119. 2. ἔνθεν τὸν ἄπειρον ἐρεύγονται σκότον βληχροὶ δνοφερᾶς νυκτὸς ποταμοί fr. 130. 1. -
7 Θήρα
Θήρα the island, from which Cyrene was founded. “ κεῖνος ὄρνις ἐκτελευτάσει μεγαλᾶν πολίων ματρόπολιν Θήραν γενέσθαι” P. 4.201ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι P. 5.75
-
8 ἱκνέομαι
ἱκνέομαι ( ἱκνεῖται?: aor. κόμαν, κεο, κετ(ο), ᾰκοντ(ο); ἵκοντο; impv. ἵκεο; ἵκωμαι, -ηται; ἵκοιθ; ἱκομένους; ἱκέσθαι.)1 arrive, come lit. and met.κελαδεῖν Κρόνου παῖδ' ἐς ἀφνεὰν ἱκομένους μάκαιραν Ἱέρωνος ἑστίαν O. 1.10
ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος sc. in the course of my song O. 6.24πετραέσσας ἐλαύνων ἵκετ' ἐκ Πυθῶνος O. 6.48
κοντο δ' ὑψηλοῖο πέτραν ἀλίβατον Κρονίου O. 6.64
ὅταν εἰς Ἀίδα σταθμὸν ἀνὴρ ἵκηται O. 10.93
ποτὶ καὶ τὸν ᾰκοντ (sc. εὐναὶ παράτροποι: ποτὶ κοῖτον ἰόντ, ἱκόντ Beck, Boeckh) P. 2.36ὁ δ' ἦρα χρόνῳ ἵκετ P. 4.79
Πελίας ἵκετο σπεύδων P. 4.95
“ ἱκόμαν οἴκαδ” P. 4.105 [“ ἱκόμαν” (codd. contra metr.: ἱκοίμαν Hermann: ἱκάνω Madvig) P. 4.118]ᾰκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι P. 5.75
“ ταύτᾳ πόσις ἵκεο βᾶσσαν τάνδε” P. 9.51ἐν χερὶ δ' Ἀυφιτρύων κολεοῦ γυμνὸν τινάσσων φάσγανον ἵκετ N. 1.53
ᾰκεο Δωρίδα νᾶσον Αἴγιναν N. 3.3
πλαγχθέντες δ' εἰς Ἐφύραν ᾰκοντο (Boeckh: ἵκοντο δ' ἐς Ἐφύραν πλα(γ) χθέντες codd.) N. 7.37φαινομέναν δ' ἄῤ ἐς ἄταν σπεῦδεν ὅμιλος ἱκέσθαι N. 9.21
ὁ δ' ὄλβῳ φέρτατος (sc. Ζεύς) ἵκετ' ἐς κείνου γενεάν i. e. into Amphitryon's family, by fathering Herakles N. 10.14ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων πρὶν τέλος ἄκρον ἱκέσθαι I. 4.31
]ος ἵκοιθ' ἐδ[ Pae. 22.1
]ς ἱκνεται οἰκο[ Θρ. 4. 11. -
9 ὅθεν
1 whenceὈλυμπίας ἀγῶνα ὅθεν ὁ πολύφατος ὕμνος ἀμφιβάλλεται σοφῶν μητίεσσι O. 1.8
Ἀλφεοῦ τε ῥέεθρον· ὅθεν στεφάνων ἄωτοι ἐπαείροντι O. 9.19
πολέμων· ὅθεν φαμὶ καί σε τὰν ἀπεί-ρονα δόξαν εὑρεῖν P. 2.64
θάλος ἀρωγὸν δόμοις (= Θέρσανδρον),ὅθεν σπέρματος ἔχοντα ῥίζαν πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου O. 2.46
ἀπὸ Σπάρτας. ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι P. 5.74
ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι ῥαπτῶν ἐπέων τὰ πόλλ' ἀοιδοὶ ἄρχονται Διὸς ἐκ προοιμίου, καὶ ὅδ ἀνὴρ καταβολὰν ἱερῶν ἀγώνων νικαφορίας δέδεκται πρῶτον i. e. from Zeus as patron of the Nemean games N. 2.1 -
10 Σπάρτα
Σπάρτα (-ας, -ᾳ, -αν.) =1Λακεδαίμων. ἐν Σπάρτᾳ P. 1.77
τὸ δ' ἐμὸν γαρύει ἀπὸ Σπάρτας ἐπήρατον κλέος, ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι P. 5.73
οἵ τ' ἀνὰ Σπάρταν Πελοπηιάδαι N. 8.12
( Διόσκουροι)εὐρυχόρου ταμίαι Σπάρτας N. 10.52
συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἶμ' ἀπὸ Σπάρτας, Ἀμύκλαθεν γὰρ ἔβα σὺν Ὀρέστᾳ N. 11.34
-
11 φώς
φώς (φωτός, φωτί, φῶτα, φῶτες, φωτῶν, φῶτας, φῶτες.)1 man οὐδὲ ματρὶ φῶτες ἄγαγον (sc. σε) O. 1.46ὁ μέγας δὲ κίνδυνος ἄναλκιν οὐ φῶτα λαμβάνει O. 1.81
φῶτας δ' δαμάσσαις διήρχετο κύκλον O. 9.91
“ παῖδες ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶν” P. 4.13 “ φῶτα κελαινεφέων πεδίων δεσπόταν” P. 4.52ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι P. 5.75
καὶ μὰν ἁ Σαλαμίς γε θρέψαι φῶτα μαχατὰν δυνατός N. 2.13
Κορινθίων ὑπὸ φωτῶν ἐν ἐσλοῦ Πέλοπος πτυχαῖς ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν ἤδη N. 2.20
ὕμνος δὲ τῶν ἀγαθῶν ἐργμάτων βασιλεῦσιν ἰσοδαίμονα τεύχει φῶτα N. 4.85
ἑπτὰ γὰρ δαίσαντο πυραὶ νεογυίους φῶτας N. 9.24
“ οἴχεται τιμὰ φίλων τατωμένῳ φωτί” N. 10.78οἱ μὲν πάλαι, ὦ Θρασύβουλε, φῶτες ῥίμφα παιδείους ἐτόξευον μελιγάρυας ὕμνους I. 2.1
οὐκ ἐμέμφθη ῥυσίδιφρον χεῖρα πλαξίπποιο φωτός I. 2.21
ὅσσα δ' ἐπ ἀνθρώπους ἄηται μαρτύρια φθιμένων ζωῶν τε φωτῶν ἀπλέτου δόξας I. 4.10
ἔδοξ' ἦρα καὶ ἀθανάτοις ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοις θεᾶν διδόμεν (Achilles) I. 8.60 πέτραι δ' [ἔφ]α[ν]θεν ἀντὶ φωτῶν Δ... λαβὼν δ ἕν[α] φῷ[τ]ᾳ fr. 169. 20. -
12 Θήρα
См. также в других словарях:
Θήρανδε — (Α) προς τη Θήρα. [ΕΤΥΜΟΛ. < αιτ. εν. Θήραν + δε (I)*, μόριο δηλωτικό της προς τόπον κινήσεως] … Dictionary of Greek