-
1 πάγ-κοινος
πάγ-κοινος, Allen gemeinsam, allgemein; χώρα, Pind. Ol. 6, 63; πληγεὶς ϑεοῠ μάστιγι παγκοίνῳ 'δάμη, Aesch. Spt. 590; στάσις, Ch. 451; ἐξ Ἀΐδα παγκοίνου λίμνας, Soph. El. 136; παγκοίνοις Δηοῠς ἐν κόλποις, Ant. 1106; ἀπέχϑημα πάγκοινον βροτοῖς, Eur. Troad. 825. – Adv. παγκοίνως, Maneth. 4, 506.
-
2 καρπός
καρπός, ὁ (mit κάρφω zusammenhangend), 1) die Frucht; häufig durch Zusätze näher bestimmt, ἀρούρης, Feldfrucht, Getreide, Il. 6, 142, wie καρπὸν δ' ἔφερε ζείδωρος ἄρουρα Hes. O. 117; ἐλαίας Pind. N. 10, 65, wie Aesch. Pers. 609; βύβλο υ Suppl. 772; γαίας καὶ βροτῶν Eum. 867; χρύσεον πετάλων ἄπο μηλοφόρων χερὶ καρπὸν ἀμέρξων Eur. Herc. Fur. 397; Δηοῦς, Getreide, Ar. Plut. 515; vom Weine, μελιηδής Il. 18, 568; Δήμ ητρος Xen. Hell. 6, 3, 6; ἀμπέλινος Her. 1, 212; Feldfrucht, im Ggstz von Wein, Ar. Eccl. 14 Nubb. 1119; δένδρων Plat. Prot. 321 b; τὸν τῶν πυρῶν καὶ κριϑῶν καρπόν Menex. 238 a; τοὺς ἐκ τῆς γῆς καρπο ύς Crat. 410 c; τὸν ἐπέτειον καρπόν (collectiv) ἀφαιρεῖσϑαι Rep. V, 470 b; Sp., ξύλινοι, σιτικοὶ καρποί, Strab. V, 240; – Fruchtkorn, Samen, Xen. Oec. 16, 11. – Auch die Erzeugnisse der Thierwelt, τοῖς καρποῖς τοῖς γιγνομένοις ἐκ τῶν ἀγελῶν Xen. Cyr. 1, 1, 2, wie die Wolle μήλων εὐανϑὴς κ. heißt, Opp. H. 2, 22; Sp. auch Kinder, Hesych. – Uebertr. auf Geistiges, Frucht, Nutzen, Vortheil, Erfolg, ἐπέων Pind. I. 7, 45, φρενός, φρενῶν, die Dichtkunst, des Geistes Frucht, Ol. 7, 8 P. 2, 74; ἥβας καρπός P. 9, 114; γλώσσης ματαίας μὴ 'κβάλῃς ἐπὶ χϑόνα καρπόν, von bösen Reden, Aesch. Eum. 795; εἰ καρπὸς ἔσται ϑεσφάτοισι Λοξίου, wenn sie Erfolg haben, in Erfüllung gehen, Spt. 600; οὐκ ἐξάγουσι καρπὸν οἱ ψευδεῖς λόγοι Soph. frg. 717; δεινῶν ὀδυνῶν καρπός Eur. El. 1346; ποῖόν τινα οἴει τὴν ῥητορικὴν καρπὸν ὧν ἔσπειρε ϑερίζειν Plat. Phaedr. 260 c; ἀποτελεῖ καρπὸν τοῖς γεννήσασι πικρότατον Ep. VII, 336 b; Ertrag von einem Hause, Is. 5, 29; Sp., τῆς ν κης Hdn. 8, 3, 15. – 2) die Handwurzel, die Gegend um die Knöchel, durch welche die Hand mit dem Ellenbogen zusammenhängt, Il. 24, 671 Od. 24, 397 u. öfter; gew. faßt Einer den Andern an diesem Theile bei der Hand; χειρός Eur. Ion 1009, öfter. Vgl. Arist. H. A. 1, 15.
-
3 μέδω
μέδω, walten, herrschen, scheint nur Soph. nach dem homerischen μέδομαι u. dem substantivisch gebrauchten μέδων gebildet zu haben, μέδεις δὲ παγκοίτοις Ἐλευσινίας Δηοῦς ἐν κόλποις, Ant. 1106, vom Bacchus, u. Πόσειδον, ὃς Αἰγαίου μέδεις πρωνὸς ἢ γλαυκᾶς μέδεις εὐανέμου λίμνας, frg. 341, was parodirend Ar. Ran. 665 sagt γλαυκᾶς μέδεις ἁλὸς ἐν βένϑεσιν.
-
4 θερίζω
θερίζω, 1) die Sommersaat ( ϑέρος) mähen u. einernten, nach Moer. hellenistisch für ἀμᾶν; τὰς κριϑὰς ἐν τοῖς πεδίοις ἐϑέριζον Ar. Av. 506; τῶν ϑεριζόντων καὶ τῶν τρυγώντων Plat. Theag. 124 a; καρπόν Phaedr. 260 d; Xen. Hell. 7, 2, 8 u. Folgde. – Uebh. abmähen, abschneiden, τοῦ μὲν κεφαλὴν καὶ γλῶσσαν ἄκραν ῥίπτει ϑερίσας Soph. Ai. 235, τραχήλους Eur. Suppl. 738; übh. tödten, wegtilgen, τὸν ἀρότοις ϑερίζοντα βροτοὺς ἐν ἄλ-λοις Aesch. Suppl. 629, sp. D. – Das med. braucht Ar. Plut. 515, καρπὸν Δηοῦς ϑερίσασϑαι. – 2) den Sommer zubringen, Ggstz von χειμάζω u. ἐαρίζω; Xen. An. 3, 5, 15; Arist. H. A. 8, 19; VLL., wie B. A. 43.
-
5 ἀκτή [2]
ἀκτή ( ἄγνυμι), das auf der Mühle zermalmte Getreide, Hom. fünfmal, stets Versende, Od. 2, 855 μυληφάτου ἀλφίτου ἀκτῆς, 14, 429 παλύνας άλφίτου ἀκτῇ, Iliad. 11, 631 ἀλφίτου ἱεροῦ ἀκτήν, 18, 322. 21, 75 ἔδοι (πασάμην) Δημήτερος ἀκτἠν; – bei Hesiod. = Korn, Saatkorn; O. 466. 597 Δημήτερος ἱερὸν ἀκτήν Versende, Sc. 290 Δημήτερος ἀκτήν Versende; Apoll. Rhod. 3, 413 οὐ σπόρον ὁλκοῖσιν Δηοῠς ἐνιβάλλομαι ἀκτήν.
-
6 καρπός
καρπός, ὁ, (1) die Frucht; ἀρούρης, Feldfrucht, Getreide; Δηοῦς, Getreide; vom Weine, μελιηδής; Feldfrucht, im Ggstz von Wein; Fruchtkorn, Samen. Auch die Erzeugnisse der Tierwelt, wie die Wolle μήλων εὐανϑὴς κ. heißt; auch Kinder. Übertr. auf Geistiges, Frucht, Nutzen, Vorteil, Erfolg, ἐπέων, φρενός, φρενῶν, die Dichtkunst, des Geistes Frucht; γλώσσης ματαίας μὴ ' κβάλῃς ἐπὶ χϑόνα καρπόν, von bösen Reden; εἰ καρπὸς ἔσται ϑεσφάτοισι Λοξίου, wenn sie Erfolg haben, in Erfüllung gehen; Ertrag von einem Hause. (2) die Handwurzel, die Gegend um die Knöchel, durch welche die Hand mit dem Ellenbogen zusammenhängt; gew. faßt einer den andern an diesem Teile bei der Hand
См. также в других словарях:
Δηοῦς — Δηώ Demeter fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δῃοῦς — δηιόω cut down pres ind act 2nd sg (attic epic doric) δηϊοῦς , δηιόω cut down pres ind act 2nd sg (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ELEUSINIA — Inter omnia Graecorum sacra, tanta semper fuit Eleusiniorum religio, ut commune mysteriorum nomen illis veluti proprium ab Auctoribus tribuatur, ideoqueve de iis paulo fusius agendum. Eleusinia vero sic dicta sunt, ab Eleusi Atticae opp. cuius… … Hofmann J. Lexicon universale
JAMBE — muliercula quaedam meranirae ancilla, uti tradit Philochorus. Panos et Echûs filia, quae cum Cererem maestam videret, ridiculas narratiunculas, et sales Iambico metro, ad commovendam Deam ad risum, et ad sedandum dolorem interponebat. Nicander in … Hofmann J. Lexicon universale
ROTAE Molendinorum aquariae — quarum hodieque multus usus in Aquaem ulinis et ὑδραλέταις; memorantur Ael. lampridio, in Vita Heliogabali, c. 24. parasitos ad rotam aquariam ligabat et cum vertigine sub aquas mittebat, rursusque in summum revolvebat: eosque Ixionios amicos… … Hofmann J. Lexicon universale
SIRENES — monstra marina, poetarum fabulis celebratissima. Has finxerunt antiqui Acheloi fluminis, ac Terpsichores fuisse filias. NIcander autem l. 3. Mutationum, Melpomenen Sirenum matrem fuisse scribit, alii Steropen, alli Calliopen. Haeigitur siculum… … Hofmann J. Lexicon universale
κόρη — Ορεινός οικισμός (υψόμ. 870 μ., 64 κάτ.) του νομού Τρικάλων. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νομού, στις ανατολικές πλαγιές του όρους Κόζιακα, 28 χλμ. Δ της πόλης των Τρικάλων. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Κόζιακα. * * * η (ΑM κόρη, Α ιων. τ.… … Dictionary of Greek
όμπνιος — ὄμπνιος, α, ον (Α) [όμπνη] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον σίτο, ο προερχόμενος από σίτο (α. «Δηοῡς ἀνεῑναι μήποτ ὄμπνιον στάχυν», Λυκόφρ. β. «ὄμπνιον ἔργον» γεωργική εργασία, γεωργία, Καλλίμ.) 2. θρεπτικός 3. αυτός που έχει ανατραφεί καλά … Dictionary of Greek
