-
1 αιγλας
-
2 Αίγλας
Αἴγλᾱς, Αἴγληthe light of the sun: fem acc plΑἴγλᾱς, Αἴγληthe light of the sun: fem gen sg (doric aeolic) -
3 Αἴγλας
Αἴγλᾱς, Αἴγληthe light of the sun: fem acc plΑἴγλᾱς, Αἴγληthe light of the sun: fem gen sg (doric aeolic) -
4 αίγλας
αἴγλᾱς, αἴγληthe light of the sun: fem acc plαἴγλᾱς, αἴγληthe light of the sun: fem gen sg (doric aeolic) -
5 αἴγλας
αἴγλᾱς, αἴγληthe light of the sun: fem acc plαἴγλᾱς, αἴγληthe light of the sun: fem gen sg (doric aeolic) -
6 πυρ-φόρος
πυρ-φόρος, Feuer tragend, bringend; κεραυνός, Blitz, Pind. N. 10, 71, wie Aesch. Spt. 425; Soph. O. C. 1654 O. R. 200; ἀνήρ, Aesch. Spt. 414; bei Soph. Ant. 135 heißt Kapaneus so, der die Fackel schwang; auch ἀστεροπητής, Zeus, Phil. 1183; und Prometheus, O. C. 55; aber auch von der Pest, O. R. 27; von Fackeln, τὰς πυρφόρους Ἀρτέμιδος αἴγλας, O. R. 206; ϑεά, Demeter, Eur. Suppl. 260; ἀστήρ, Ar. Th. 1050; ἔγχος Διός, Av. 1745. – Im Heere der Lacedämonier hieß so der Priester, der das ewige Opferfeuer im Brand erhielt, Xen. Lac. 13, 2 (vgl. Poll. 1, 14. 8, 116); dah. sprichwörtlich von einer gänzlichen Niederlage ἔδει δὲ μηδὲ πυρφόρον περι-γενέσϑαι, Her. 8, 6. – Von einer Maschine, mit welcher Feuer auf die feindlichen Schiffe geschleudert wird, Pol. 21, 5, 1; auch ὀϊστοί, Thuc. 2, 75, Brandpfeile, die zünden, wohin sie treffen; – ἀγγεῖον, ein Feuermaterie enthaltendes Gefäß, Poll. 10, 104.
-
7 ἑλίσσω
ἑλίσσω, att. ἑλίττω, ion. u. ep. εἱλίσσω, auch bei Tragg. nach Versbedürfniß, εἱλιχϑεῖσα Eur. Or. 352, u. in sp. Prosa, wie Luc. As. 37, Lob. Phryn. 30; vgl. εἱλέω, ἕλιξ, über die Schreibung ἐλίσσω Spitzner zu Il. 12, 408; aor. εἵλιξα, εἰλίξασαι Parmenid. Sext. Emp. adv. Math. 7, 111; perf. εἵλιγμαι, Sp. auch ἐλήλιγμαι, wie Paus. 10, 17, 12; εἱλίχατο Her. 7, 90; – 1) Act., herumdrehen, herumlenken; περὶ τέρμα, sc. ἵππους, Il. 23, 309. 466; ἑλιχϑείς, wieder herumgedreht, gegen den Feind gewandt; übh. schwingen, schnell bewegen, στρόμβοι κόνιν, aufwirbeln, Aesch. Prom. 1086; ἅλιον πλάταν, das Ruder schwingen, Soph. Ai. 351; übertr., λογισμούς Ant. 231; vgl. Plat. Epinom. 978 c; κόρας, βλέφαρα, Eur. Herc. Fur. 868 Or. 1266, vgl. 1292; χεῖρας ἀμφί τι, umschlingen, Tr. 758 Phoen. 1622, vgl. ὠκεανὸς πόντον ἀγκάλαις ἑλίσσων Or. 1376; ὅπλοις ἑλίσσειν, mit Bewaffneten umringen, Phoen. 711; τὰς κεφαλὰς εἱλίχατο μίτρῃσι, sie hatten sich die Köpfe mit Binden umwickelt, Her. 7, 90; – πόδα, schnell bewegen, Eur. Or. 171; ohne diesen Zusatz, I. A. 215; βωμόν, um den Altar laufen, Callim. Del. 321; tanzen, den Reigen schlingen, Eur. Phoen. 235; ἁβρὰ ποδῶν βήμαϑ' ἑλισσόμεναι Ep. ad. 521 (IX, 189); τινά, durch Reigen feiern, Eur. Herc. Fur. 689 I. A. 1480. Uebertr., αἰϑὴρ κοινὸν φάος ἑλίσσων Aesch. Prom. 1094; Eur. ἵπποισιν εἱλίσσων φλόγα, Phoen. 3; αἴγλας παγὰν περὶ γαῖαν ἅπασαν Dionys. 2. – Vom Geiste; τοιαῠϑ' ἑλίσσων Soph. Ant. 231, animo volvere; Plat. Epin. 978 c; μῆτιν Ap. Rh. – Bei Callim. Del. 13 = med. – 2) Med., sich winden, drehen, mit rascher Thätigkeit; Il. öfter, ἑλιξάμενος διὰ βήσσας, sich hindurchwinden, 17, 283; ἔνϑα καὶ ἔνϑα Od. 20, 24; περί τι, ὠκεανοῦ τοῠ περὶ πᾶσάν ϑ' εἱλισσομένου χϑόν' ἀκοιμήτῳ ῥεύματι Aesch. Prom. 138; sich schlängeln, ringeln, vom Flusse, Hes. Th. 791, wie D. Sic. 1, 32; von der Schlange, Il. 22, 95; ἑλισσομένη καλαῠροψ, der durch die Luft geschleuderte, wirbelnde Hirtenstab, 23, 846. Aber κεφαλὴν σφαιρηδὸν ἑλίξασϑαι, wie einen Ball schleudern, also wie das act.; κῦμα ἑλισσόμενον Pind. N. 6, 57; im Reigen sich umschwingen, tanzen, Eur. u. A., s. oben; – ἐν αὐτοῖς τούτοις στρέφεται καὶ ἑλίττεται ἡ δόξα Plat. Theaet. 194 b, wie versari.
-
8 αιγληεις
(Ὄλυμπος Hom.; Κλάρος, Σελήνης πῶλοι HH.; κῶας, κόσμος Pind.; σώματα Eur.; χρυσός Plut.)
-
9 αἰγλάεις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰγλάεις
-
10 αἰγλήεις
A dazzling, radiant, in Hom. alwaysαἰγλήεντος Ὀλύμπου Il.1.532
, Od.20.103;Κλάρος αἰγλήεσσα h.Ap.40
; πῶλοι αἰ. h.Hom.32.9: neut. as Adv., αἰγλῆεν στίλβουσι ib.31.11:—[dialect] Dor. [full] αἰγλάεις, [var] contr. [full] αἰγλᾶς,κῶας αἰγλᾶεν.. θυσάνῳ Pi.P.4.231
; αἰγλᾶντα κόσμον ib.2.10;αἰγλᾶντα σώματα E.Andr. 285
(lyr.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰγλήεις
-
11 πυρφόρος
πυρφόρ-ος (parox.), ον,A fire-bearing, esp. of lightning,π. κεραυνός Pi.N.10.71
, A.Th. 444, S.OC 1658; (lyr.);Διὸς ἔγχος Ar.Av. 1749
(lyr.);πυρφόρος αἰθέρος ἀστήρ Id.Th. 1050
(lyr.).b π. οἰστοί arrows with combustibles tied to them, so that they may set fire to woodwork, Th.2.75, Arr.An.2.21.3;τοῖς μὲν π... τοῖς δ' ἄλλοις βέλεσι D.S.20.96
; οἱ π. ibid.; πυρφόρα, τά, ib. 88; πυρφόρος, ὁ, engine for throwing fire, fire-dart, Plb.21.7.1 (dub.), Jul.Or.2.62d.II in special senses,1 epith. of several divinities, as of Zeus in reference to his lightnings, S.Ph. 1198 (anap.); of Demeter, prob. in reference to the torches used by her worshippers, E.Supp. 260; similarly π. θεαί of Demeter and Persephone, IG4.666.9 ([place name] Lerna), E.Ph. 687 (lyr.);π. Ἀρτέμιδος αἴγλας S.OT 206
(lyr.); Προμηθεὺς π. the Fire-bringer, title of a satyric play of A., cf.S.OC55; also of Capaneus, A.Th. 432, S.Ant. 135 (lyr.); of Eros, AP5.87 (Rufin.); but, θεὸς π. the fire-bearing god, the god who produces plague or fever, S.OT27.2 bearer of sacred fire in the worship of Asclepius, Ἀσκληπιοῦ δμῶα π. IG3.693; of the Syrian Goddess, Luc. Syr.D.42.b πυρφόρος, ὁ, in the Spartan army, the priest who kept the sacrificial fire, which was never allowed to go out, X.Lac.13.2: hence prov. of a total defeat,ἔδει δὲ μηδὲ πυρφόρον.. περιγενέσθαι Hdt.8.6
, cf. D.C.39.45; οὐκ ἔσται π. (v.l. πυροφόρος)τῷ οἴκῳ Ἠσαύ LXX Ob.18
.3 π. ἡ ἐκ Δελφῶν bearer of sacred fire from Delphi, SIG 711 D 22 (ii B.C.), cf. 728I (i B.C.);Φοίβου πυρφόροι IG4.666.15
([place name] Lerna); also in a Bacchic thiasos, AJA37.253 (Latium, ii A.D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πυρφόρος
См. также в других словарях:
Αἴγλας — Αἴγλᾱς , Αἴγλη the light of the sun fem acc pl Αἴγλᾱς , Αἴγλη the light of the sun fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴγλας — αἴγλᾱς , αἴγλη the light of the sun fem acc pl αἴγλᾱς , αἴγλη the light of the sun fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πυρφόρος — και πυροφόρος, ο / πυρφόρος και πυροφόρος, ον, ΝΜΑ, θηλ. και α, Ν, πυριφόρος και πουροφόρος, ον, Α 1. (ιδίως για κεραυνό ή αστραπή) αυτός που φέρει πυρ, φωτιά («πυρφόρον... κεραυνόν», Πίνδ.) 2. αυτός που μεταδίδει φωτιά («πυρφόρα βέλη» βέλη που… … Dictionary of Greek
