См. также в других словарях:
śmietnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce przeznaczone na gromadzenie śmieci przed ich wywozem na wysypisko; także: wiata (często kryta), w której stoją kubły na śmiecie :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmietnik — Coś nadaje się na śmietnik; coś wyrzucono na śmietnik; coś znalazło się na śmietniku «coś jest niepotrzebne, bezużyteczne, coś straciło swoją rangę, znaczenie, coś zdezaktualizowało się»: I właśnie z sarmatyzmu – już, już przez światłych Polaków… … Słownik frazeologiczny
śmietnik — m III, D. a, N. śmietnikkiem; lm M. i «zbiornik (skrzynia, pojemnik itp. lub dół) na śmieci; kupa śmieci» Wyrzucić stare obuwie na śmietnik. Wynieść śmiecie do śmietnika. przen. «miejsce, w którym panuje nieporządek; rzeczy porozrzucane w… … Słownik języka polskiego
śmietnik — brzuch … Słownik gwary warszawskiej
Памятник семи генералам — Для этой статьи не заполнен шаблон карточка {{Памятник}}. Вы можете помочь проекту, добавив его … Википедия
Памятник польским лоялистам — Памятник семи генералам на Саксонской площади Памятник семи генералам (польск. Pomnik siedmiu generałów)[1] памятник, установленный в Варшаве по приказу Николая I, в честь польских военачальников (шести генералов и полковника), убитых повстанцами … Википедия
barachło — [wym. barachło] n III, Ms. barachłochle, blm 1. posp. «bezużyteczne, często stare, nic nie warte przedmioty, graty itp.» Wyrzucić barachło na śmietnik. 2. posp. «pogardliwie o ludziach; hołota» Wszędzie ich pełno, pijackie barachło! ‹ros. z… … Słownik języka polskiego
powyrzucać — dk I, powyrzucaćam, powyrzucaćasz, powyrzucaćają, powyrzucaćaj, powyrzucaćał, powyrzucaćany «wyrzucić wielu albo wiele czegoś kolejno, jedno po drugim» Powyrzucać stare kwity, listy, rachunki. Powyrzucać odpadki na śmietnik … Słownik języka polskiego
śmietnisko — n II, N. śmietniskokiem; lm D. śmietniskoisk «miejsce, gdzie się wyrzuca śmiecie, wysypisko śmieci; śmietnik» Śmietnisko na peryferiach miasta … Słownik języka polskiego
wypieprzyć — dk VIb, wypieprzyćrzę, wypieprzyćrzysz, wypieprzyćpieprz, wypieprzyćrzył, wypieprzyćrzony wypieprzać ndk I, wypieprzyćam, wypieprzyćasz, wypieprzyćają, wypieprzyćaj, wypieprzyćał, wypieprzyćany, wulg. «wyrzucić, pozbyć się kogoś, czegoś;… … Słownik języka polskiego
dobry — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dobrybrzy, lepszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający życzliwy stosunek do otoczenia; także: świadczący o posiadaniu takiej cechy; łagodny, wrażliwy, serdeczny : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
