śmiertelnie

См. также в других словарях:

• śmiertelnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób powodujący śmierć, beznadziejnie, na śmierć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śmiertelnie pchnięty, ugodzony, pobity. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• śmiertelnie — Zakochać się śmiertelnie zob. zakochać się …   Słownik frazeologiczny

• zakochać się — na śmierć, śmiertelnie, po uszy «bardzo się zakochać»: W ogóle chyba się nie interesował dziewczynami, chociaż one ciągle go zaczepiały. Jedna z nich podobno zakochała się w nim na śmierć (...). M. Nurowska, Zdrada. (...) zakochałam się w nim po… …   Słownik frazeologiczny

• zakochiwać się — Zakochać się na śmierć, śmiertelnie, po uszy «bardzo się zakochać»: W ogóle chyba się nie interesował dziewczynami, chociaż one ciągle go zaczepiały. Jedna z nich podobno zakochała się w nim na śmierć (...). M. Nurowska, Zdrada. (...) zakochałam… …   Słownik frazeologiczny

• zupełny — obłęd «o czymś całkowicie pozbawionym sensu»: Przecież zapił się już tak śmiertelnie, że jeszcze w karetce pogotowia wyjął butelkę i pił. To jest zupełny obłęd. A zdolny pisarz, bardzo go żałuję, lubiłem go. S. Kisielewski, Abecadło …   Słownik frazeologiczny

• blady — bladzi, bledszy (bladszy) 1. «nie mający rumieńców; mizerny» Śmiertelnie, trupio blady. Blady jak ściana, jak papier, jak płótno. Blady z gniewu, ze złości. ◊ Blady strach padł na kogoś «ktoś się przestraszył» ◊ Blada twarz «w opowiadaniach o… …   Słownik języka polskiego

• chory — chorzy «dotknięty chorobą; chorujący, cierpiący» Ktoś ciężko, beznadziejnie, śmiertelnie chory. Chory na serce, na żołądek. Chory na gruźlicę. Chory z przejedzenia, z przemęczenia. Chora noga, chore zęby. Chore drzewo. Jest bardziej chora niż… …   Słownik języka polskiego

• nudzić — ndk VIa, nudzićdzę, nudzićdzisz, nudź, nudzićdził, nudzićdzony 1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się» Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami. Nudził słuchaczy zbędnymi… …   Słownik języka polskiego

• obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… …   Słownik języka polskiego

• ponudzić — dk VIa, ponudzićdzę, ponudzićdzisz, ponudzićnudź, ponudzićdził «nudząc, naprzykrzając się zająć komuś jakiś czas; znudzić wiele osób, kolejno, jedną po drugiej» Ponudził wszystkich śmiertelnie. ponudzić się «spędzić jakiś czas nudząc się»… …   Słownik języka polskiego

• porazić — dk VIa, porazićrażę, porazićzisz, porazićraź, porazićził, porazićrażony porażać ndk I, porazićam, porazićasz, porazićają, porazićaj, porazićał, porazićany 1. «zahamować nagle działanie pewnych narządów, ośrodków, członków ciała, spowodować ich… …   Słownik języka polskiego