-
1 odōs
odōs ōris, m [2 OD-], a smell, scent, odor: omnis odor ad supera fertur: odorem avide trahere naribus, Ph.: florum.—A pleasant odor, perfume, perfumery, essences, spices: odore capi: ara fumat odore, incense, H.: croceos odores mittit, V.: Perfusus liquidis odoribus, balsams, H. —A disagreeable smell, stench, stink: odos locum mutare subegerat, S.: ingratos odores, O.: taeter, Cs.: odoris foeditas: Volvitur ater odor tectis, black and stifling vapor, V.—Fig., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion: odor suspicionis: hominum furta odore persequi: est non nullus odor dictaturae: lucri bonus est odor, L.: urbanitatis, a tincture. -
2 odos
odōs, ōris m. арх. Sl = odor -
3 odos
odōs, ōris, m., s. odor /.
-
4 odos
odōs, ōris, m., s. odor ⇒. -
5 odōs
odōs see odor. -
6 odos
ŏdos, v. odor init. -
7 odor
ŏdōr (ŏdōs), ōris, m. [st2]1 [-] odeur, senteur. [st2]2 [-] mauvaise odeur. [st2]3 [-] chose odorante, parfum, essence, aromate. [st2]4 [-] bonne odeur, parfum. [st2]5 [-] odeur, indice; pressentiment. [st2]6 [-] vapeur, exhalaison. - odoribus liquidis perfusus, Hor.: parfumé d'essences. - odor dictaturae non nullus est, Cic.: il y a quelque pressentiment d'une dictature.* * *ŏdōr (ŏdōs), ōris, m. [st2]1 [-] odeur, senteur. [st2]2 [-] mauvaise odeur. [st2]3 [-] chose odorante, parfum, essence, aromate. [st2]4 [-] bonne odeur, parfum. [st2]5 [-] odeur, indice; pressentiment. [st2]6 [-] vapeur, exhalaison. - odoribus liquidis perfusus, Hor.: parfumé d'essences. - odor dictaturae non nullus est, Cic.: il y a quelque pressentiment d'une dictature.* * *Odor, vel odos, huius odoris, pen. prod. Plaut. Odeur, Senteur, Flaireur, Flair.\Angusti odoris rosa. Plin. De petite odeur.\Vastitas odoris. Plin. Grandeur et vehemence d'odeur.\Grauis odor oris. Ouid. Puanteur de bouche.\Expirare odorem dicitur res aliqua. Catul. Rendre bon odeur.\Odores, in plurali, et aromata, pro eodem accepisse videtur Columella. Toutes manieres de senteurs composees pour plaisir et delectation, Parfuns.\Differtum corpus odoribus. Tacit. Embaumé.\Odor. Plin. Infection d'air.\Odor, per translationem. Cic. Res fluit ad interregnum, et est nonnullus odor Dictaturae. Il y a quelque doubte et souspecon, On flaire. -
8 odor
ŏdor (old form ŏdos, like arbos, labos, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 35; id. Ps. 3, 2, 52; Sall. J. 44, 4), ōris, m. [root od-; Gr. ozô, odôda, odmê; whence oleo, olfacio], a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia).I.Lit.A.In gen.:B.omnis odor ad supera fertur,
Cic. N. D. 2, 56, 141:odorem avide trahere naribus,
Phaedr. 3, 1, 3:florum,
Cic. Sen. 17, 59.—In partic.1.A pleasant odor, perfume; concr., perfumery, essences, spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.:2.sternite lectos, incendite odores,
Plaut. Men. 2, 2, 4:incendere odores,
Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Verr. 2, 4, 35. § 77;2, 5, 56, § 146: croceos odores Tmolus mittit,
Verg. G. 1, 56:perfusus liquidis odoribus,
perfumed waters, ointments, balsams, Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269:corpus differtum odoribus conditur,
Tac. A. 16, 6.— Sing., Plaut. Mil. 2, 5, 2:fragrans Assyrio odore domus,
Cat. 68, 144:ara Fumat odore,
incense, Hor. C. 3, 18, 7.—A disagreeable smell, a stench, stink (syn.:II.nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr L. L. 5, § 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat,
Sall. J. 44, 4:camera odore foeda,
id. C. 55, 4:ingratos odores,
Ov. M. 2, 626:gravis,
Verg. G. 4, 49:taeter,
Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228:malus,
Hor. Epod. 12, 8:intolerabili foeditatis odore,
Cic. N. D. 2, 40, 127:offensus putrefacti cerebri odore,
Suet. Calig. 27 fin.:ignis,
Vulg. Dan. 3, 94.—Trop., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion:odor suspicionis,
Cic. Clu. 27, 73:legum,
id. Verr. 2, 5, 61, § 160:hominum furta odore persequi,
id. ib. 2, 4, 24, §53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae,
id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11):lucri bonus est odor,
Juv. 14, 204; cf.:Christi bonus odor sumus Deo in iis,
Vulg. 2 Cor. 2, 15:urbanitatis,
a tincture of politeness, Cic. de Or. 3, 40, 161. -
9 circuitus [2]
2. circuitus (circumitus), ūs, m. (circueo = circumeo, w. s.), I) das Herumgehen im Kreise, 1) abstr.: a) der Umgang, Umlauf, α) lebender Wesen, ibi complurium iumentorum multivii circuitus intorquebant molas ambage variā, Apul. met. 9, 11 in. – β) der Weltkörper, der Umlauf, Umschwung, Kreislauf, circuitus orbis, Cic.: circuitus solis orbium V et LX et CCC, Cic.: irrequietus mundi ipsius circuitus, Plin.: caelestia per certos circuitus verti, Sen.: astra suis itineribus perficiunt cursum, Vitr. – übtr., miri sunt orbes (Perioden) et quasi circuitus (periodische Umläufe) in rebus publicis commutationum et vicissitudinum, Cic. de rep. 1, 45: hoc, quod senectus vocatur, paucissimorum circuitus annorum, Sen. ad Marc. 11, 5. – b) (als mediz. t. t.) der feste Verlauf, der Typus des Fiebers, eae febres, quae certum habent circuitum, Cels.: cum haec (febris) circuitum certum habet, Scrib.: si circuitum habere ea febris solita est, Cels.: Plur., circuitibus febrium vexari, Scrib. 95. – 2) konkr.: a) der Umlauf = die Bahn, die der Umlaufende beschreibt, der Bogen, Umweg, Umschweif, Caesari circuitu maiore iter erat longius, Caes.: longo od. parvo circuitu petere alqm locum, Caes. u. Liv.: brevi per montes circuitu pervenire ad amnem, Liv.: exiguo circuitu flectere ad montes occupandos, Frontin.: tamquam circuitu maiore hostem aggressurus, Frontin.: pons magnum circuitum habet (macht nötig), Caes.: Asiae Syriaeque circuitu petere Aegyptum, auf einem U. durch A. u. S., Suet. – übtr., α) der Umweg, Umschweif = das indirekte Verfahren, non statim de eo, quod in iudicium venit, (debet) rogare, sed aliquo circuitu ad id pervenire, Quint.: cur circuitu petis gloriam, quae ad manus posita est? Curt.: negavi circuitu agendum, sed plane iure civili dimicandum, Petr.: invadere per circuitum (Ggstz. rectā), Sen. rem. 1, 3 H. – β) = περίφρασις, die Umschreibung, eloquendi, Quint.: alqd circuitu enuntiare, Quint.: alqd circuitu plurium verborum ostendere, Quint.: loqui per circuitus, Mart. – b) der Umlauf = die sich um etw. herumziehende Krümmung, interior circuitus (gestationis), Bogengang, Plin. ep. 2, 17, 15. – dah. übtr., circuitus orationis od. verborum = περίοδος (vgl. Auct. carm. de fig. 10. p. 63 H. circuitus, peri quam dicunt odos), die Periode der Rede (rhet. t. t.), s. bes. Cic. or. 204: im Plur., oratio longiores habet saepe circuitus, Quint. 9, 4, 60. – c) der Umkreis, Umfang = der Raum, den ein Ggstd. in seiner Ausdehnung einnimmt, eius munitionis circuitus XI milia passuum tenebat, Caes.: quod ad circuitum (secundae vertebrae) pertinet, Cels.: collis, quem propter magnitudinem circuitus opere complecti non potuerant nostri, Caes.: interiore spatio minorem circuitum habere, Caes.: vallum in oppidi circuitum ducere, rings um die St. herum, Hirt. b. G. – dah. in circuitu u. bl. circuitu, im Umkreise, ringsherum, qualis esset natura montis et qualis in circuitu ascensus, Caes.: XV milia passuum circuitu amplexus, Caes.: Cephallania circuitu patet XCIII (milia passuum), Plin. – übtr., der Umfang des Körpers u. eines schriftl. Werkes, quo circuitus voluminis tui sit ὀγκωδέστατος, sicut est ventriculi tui, Suet. vit. Hor. p. 47, 11 R. – d) der Umgang = der rings um ein Gebäude, eine Mauer usw. gelassene freie Raum, gesetzlich 21/2 Fuß breit, Varr. LL. 5, 22. Vitr. 6, 3, 9. Corp. inscr. Lat. 6, 13143; 9, 5179. – e) ein aus einer Masse gebildeter Ringel, circulus, quod mixtā farinā et caseo et aquā circuitum aequabiliter fundebant, Varr. LL. 5, 106. – II) das Umhergehen, a) in einem Lande, das Durchwandern, Bereisen, circumitus Siciliae totius, Sen. ep. 79, 1. – b) = περιπλοῦς, das Herumreisen zu Schiffe, die Herumfahrt, die Umschiffung, Plin. 2, 167. – übtr., circuitus mundi, die Beschreibung der Welt, die Rundschau, Plin. 9, 106.
-
10 dimitto
dī-mitto, mīsī, missum, ere (dis u. mitto), I) nach verschiedenen Seiten hin schicken, ausschicken, aussenden, entsenden, herumschicken, umherschicken, -senden, pueros circum amicos, Cic.: nuntios in omnes partes, Caes.: litteras passim in alias urbes, Liv.: ex omni parte flagella, die Fangarme ausstrecken, Ov.: aciem (oculorum) in omnes partes, den Blick umherwerfen, umherblicken, Ov.: animum ignotas in artes, Ov. – II) von sich fortschicken, fortlassen, entlassen, gehen lassen u. bl. lassen, A) eig.: 1) im allg.: a) persönl. Objj. (Ggstz. retinere), legatos, Liv.: tabellarium, Cic.: equos, fortschicken (weil man zu Fuße kämpfen will), Verg., Tac. u.a., od. = laufen lassen (weil man zu Fuße weiter fliehen will), Caes.: alqm ab se, Cic.: hostem ex manibus, aus den Händen lassen, Caes.: alqm ex custodia, Liv. 23, 2, 14, e carcere, Iustin. 21, 1, 5: Rhodios domum, Liv.: ab armis dimittitur, er wird bewogen, die Waffen niederzulegen, Iustin. – mit dopp. Acc., alqm impunitum, Sall., incolumem, Caes.: regem spoliatum, Cic.: alqm tutum, Sen.: alqm incastigatum, Hor. – v. sachl. Subjj., dolor, febris eum dimittit, läßt ihn frei, verläßt ihn, Cels. – b) sachl. Objj. = fortschicken, lumina, Cic. – od. = fahren-, fallen lassen, weglegen, -werfen, arma, Sen.: signa ex metu, Caes.: librum e manibus, aus den Händen legen, Cic.: quem ore tenebat cibum (v. Raben), Phaedr.: is odos dimissis manibus (mit gerade ausgestreckten Händen = rasch) in caelum volat, Plaut. Pseud. 841: u. dim. man. fugere domum, in größter Eile, Plaut. Epid. 452. – v. sachl. Subjj., arbor folia dimittit, verliert die Blätter, Plin.: iis (triticis) quae maturuere protinus granum dimittentibus, fahren (ausfallen) lassen, Plin. – 2) insbes.: a) persönl. Objj.: α) eine Versammlung usw. entlassen, aufheben, senatum, Cic.: concilium, Cic.: convivium, Liv.: ludos, Liv. – β) als milit. t.t., Soldaten entlassen, exercitum, Caes.: legionem, Cic.: milites, Caes.: Marci filium, Cic. – γ) einen Beamten entlassen, absetzen, legatos (die Legaten) cum ignominia, Suet. Cal. 46. – u. einen Schüler entlassen, alqm, Cic. de or. 1, 126: scholam, die ganze Schule entlassen, aufgeben, Suet. gr. 6. u. 18. – δ) als t.t. v. Manne, eine Gattin fortschicken, sich von ihr trennen, sie verstoßen, uxorem, Suet.: alqam e matrimonio, Suet. (vgl. unten no. B, 2, b dim. matrimonia): dimittit concubinam, verabschiedet, II. argum. Plaut. mil. 16. – ε) als publiz. u. jurist. t.t.: αα) einen Gläubiger befriedigt entlassen = befriedigen, bezahlen, creditorem, Plin. ep. u. ICt.: venter non molestus est creditor; parvo dimittitur, Sen. – ββ) jmdm. die Schuld erlassen, ihn freilassen, alqm, Curt.: debitorem, ICt – γγ) einen Verbrecher ungestraft entlassen, freilassen, jmdm. die Strafe erlassen, alqm, Curt., Suet. u. Eutr.: ad bestias damnatos, ICt. – δδ) jmd. aus seiner Gewalt usw. entlassen, filium potestate, ICt.: personas e iure suo, ICt. – b) sachl. Objj. = etw. fahren lassen, aufgeben, im Stiche lassen, aus den Händen lassen, ripas, Caes.: provinciam, Liv.: illas fortunas morte, Cic.: speratam praedam ex manibus, Caes. – B) übtr.: 1) im allg.: a) persönl. Objj.: quare istos sine ulla contumelia dimittamus, diese Leute (die Anhänger dieser Schule) ohne Kränkung gehen lassen, ungeschoren lassen, Cic. de or. 3, 64. – quod fortuna me a turpissima suspicione dimiserat, befreit hatte, Petron. 13, 4. – b) sachl. Objj.: illa tamquam dimissa discedit, gleichsam verabschiedet verliert sich jene (Gedächtniskraft), Quint. 11, 2, 44: qui fortes animas laudibus in longum dimittitis aevum, auf die ferne Nachwelt bringt, Lucan. 1, 448. – 2) insbes.: a) persönl. Objj.: se dimittere, sich frei machen, sich Erholung gönnen, Sen. contr. 1. prooem. § 14 Bursian (aber Kießling se remiserat). – b) sachl. Objj., α) etw. fahren od. fallen lassen, aus den Händen lassen, sich entgehen lassen, aufgeben, aufheben, beseitigen, auf etw. verzichten, occasionem, s. occāsio: tot maximarum rerum opportunitatem, Curt.: victoriam, Caes.: oppugnationem, aufheben, Caes.: quaestionem, Cic.: vitam alieno arbitrio, Nep. Hann. 13, 5 (vgl. dimisitque animam nobiliore viā, Mart. 1, 78, 8): matrimonia, aufheben, auflösen, Suet.: ius suum (Ggstz. ius suum retinere), Cic.: iniuriam ignominiamque nominis Romani inultam impunitamque, ungerächt u. ungestraft hingehen lassen, Cic.: multum de cupiditate, Cic.: vim suam, Cic.: curam, Ov.: dimissā priore curā, nach Beseitigung der früheren Arbeit, Tac. dial. – mit Dat. pers., einem zuliebe, zugunsten etw. fahren lassen, aufgeben, iracundiam suam rei publicae, Caes. – β) etw. aus dem Gedächtnisse entschwinden lassen, sich etwas aus dem Sinne schlagen, bilingues ex animo socios, Sil. 16, 156: oblito pectore cuncta, quae etc., Catull. 64, 208: praeterita instantia futura pari oblivione, Tac. hist. 3, 36: u. so bl. alqd, etw. aus dem Gedächtnisse verlieren, vergessen, Plin. ep. 9, 18, 2. Quint. 11, 2, 9. – γ) jmdm. eine Abgabe erlassen, his tributa, Tac. hist. 3, 55: u. eine Schuld erlassen, vergeben, peccata, delicta, Eccl.: nobis debita nostra, Eccl. – δ) in einen Zustand geraten lassen, dimissa iam in discrimen dignitas, aufs Spiel gesetzt, Liv. 3, 35, 3: fata in praeceps solitus dimittere Caesar, sein Glück aufs Spiel zu setzen, Lucan. 5, 301. – III) zurücklassen, (bleiben) lassen, alqm in urbe, Capit. Ver. 9, 7: ternos pedes inter singulas vites, Pallad. 3, 9, 9: partem favorum quintam, Pallad. 7, 7, 2. – dah. nach dem Tode als Erben, als Erbschaft hinterlassen, patrem matremve, Cod. Theod. 4, 6, 4: testamento hereditatem populo Romano, Ampel. 34, 3 (nach Haupts Verbesserung): de cibariis suis aliquid iis, Testam. porc. p. 231, 12 B.: coco legato (durch Legat) popinam et pistillum, ibid. 232, 7: usum fructum uxori, Cod. Theod. 3, 9, 1: habuerat praeterea facultates a multis dimissas gratiā patris, Lampr. Heliog. 31, 3. – / dimito geschr., Corp. inscr. Lat. 1, 198, 71 (dimitere). – Partiz. vulg. dismissus, Corp. inscr. Lat. 8, 4800.
-
11 odor
odor, ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ὀσμή), der Geruch, I) eig. u. bildl.: 1) eig., Cic.: odorem trahere naribus, Phaedr. – Insbes., a) der ( üble) Geruch, Gestank, Sall., Verg. u.a. – b) der Wohlgeruch, Duft, Verg. u. Hor. – c) übtr., der Dampf, Dunst, ater, Verg.: insolitus, Liv.: culinarum fumantium, Sen. – 2) übtr., die Witterung einer Sache, Vermutung, Ahnung, odore aliquo legum recreatus, Anhauch, Cic.: est non nullus odor dictaturae, man munkelt von einer D., Cic.: qui quodam odore suspicionis Stalenum corruptum esse sensisset, der davon schon einigen Wind hatte u. den Verdacht hegte, daß usw., Cic. – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris unius glebula, Arnob.: fumat ara multo odore (Weihrauch), Hor.: attrib., unguen odor, Apul. flor. 19. p. 33, 2 Kr. – Plur. = wohlriechende Spezereien, Gewürze, wohlriechende Wasser, Salben, Balsame (griech. φάρμακα), unguenta atque odores, Plaut.: tus et odores, Hor.: coquere odores, Sen.: incendere odores, Cic.: Poppaeae corpus differtum odoribus conditur, Tac.: mercator, qui odores ac purpuras portabat, Sen. – 2) der Geruchsinn ( neben auditus, tactus, gustatus), Cornif. rhet. 2, 8. Ambros. in Luc. 7. § 140. – / Archaist. Nbf. odōs, ōris, m., Plaut. capt. 815; Curc. 105; Pseud. 841 u. 842. Sall. Iug. 44, 4 (aber Lucr. 6, 952 jetzt odor).
-
12 periodus
periodus, ī, f. (περίοδος), der Gliedersatz, die Periode, Quint. 9, 4, 14 u. 134. Plin. ep. 5, 20, 4 (von Cic. durch ambitus verborum, comprehensio et ambitus verborum, circuitus u.a. übersetzt, s. Cic. or. 204; Brut. 162; vgl. Quint. 9, 4, 22). – Griech. Form periodos, Quint. 9, 4, 128; in der Tmesis, circuitus, peri, quam dicunt, odos, Carm. de fig. 10. p. 63 H. = Anthol. Lat. 485, 10.
-
13 circuitus
1. circuitus (circumitus), a, um, s. circumeo.————————2. circuitus (circumitus), ūs, m. (circueo = circumeo, w. s.), I) das Herumgehen im Kreise, 1) abstr.: a) der Umgang, Umlauf, α) lebender Wesen, ibi complurium iumentorum multivii circuitus intorquebant molas ambage variā, Apul. met. 9, 11 in. – β) der Weltkörper, der Umlauf, Umschwung, Kreislauf, circuitus orbis, Cic.: circuitus solis orbium V et LX et CCC, Cic.: irrequietus mundi ipsius circuitus, Plin.: caelestia per certos circuitus verti, Sen.: astra suis itineribus perficiunt cursum, Vitr. – übtr., miri sunt orbes (Perioden) et quasi circuitus (periodische Umläufe) in rebus publicis commutationum et vicissitudinum, Cic. de rep. 1, 45: hoc, quod senectus vocatur, paucissimorum circuitus annorum, Sen. ad Marc. 11, 5. – b) (als mediz. t. t.) der feste Verlauf, der Typus des Fiebers, eae febres, quae certum habent circuitum, Cels.: cum haec (febris) circuitum certum habet, Scrib.: si circuitum habere ea febris solita est, Cels.: Plur., circuitibus febrium vexari, Scrib. 95. – 2) konkr.: a) der Umlauf = die Bahn, die der Umlaufende beschreibt, der Bogen, Umweg, Umschweif, Caesari circuitu maiore iter erat longius, Caes.: longo od. parvo circuitu petere alqm locum, Caes. u. Liv.: brevi per montes circuitu pervenire ad amnem, Liv.: exiguo circuitu flectere ad montes occupandos, Frontin.: tamquam circuitu maiore hostem aggressurus,————Frontin.: pons magnum circuitum habet (macht nötig), Caes.: Asiae Syriaeque circuitu petere Aegyptum, auf einem U. durch A. u. S., Suet. – übtr., α) der Umweg, Umschweif = das indirekte Verfahren, non statim de eo, quod in iudicium venit, (debet) rogare, sed aliquo circuitu ad id pervenire, Quint.: cur circuitu petis gloriam, quae ad manus posita est? Curt.: negavi circuitu agendum, sed plane iure civili dimicandum, Petr.: invadere per circuitum (Ggstz. rectā), Sen. rem. 1, 3 H. – β) = περίφρασις, die Umschreibung, eloquendi, Quint.: alqd circuitu enuntiare, Quint.: alqd circuitu plurium verborum ostendere, Quint.: loqui per circuitus, Mart. – b) der Umlauf = die sich um etw. herumziehende Krümmung, interior circuitus (gestationis), Bogengang, Plin. ep. 2, 17, 15. – dah. übtr., circuitus orationis od. verborum = περίοδος (vgl. Auct. carm. de fig. 10. p. 63 H. circuitus, peri quam dicunt odos), die Periode der Rede (rhet. t. t.), s. bes. Cic. or. 204: im Plur., oratio longiores habet saepe circuitus, Quint. 9, 4, 60. – c) der Umkreis, Umfang = der Raum, den ein Ggstd. in seiner Ausdehnung einnimmt, eius munitionis circuitus XI milia passuum tenebat, Caes.: quod ad circuitum (secundae vertebrae) pertinet, Cels.: collis, quem propter magnitudinem circuitus opere complecti non potuerant nostri, Caes.: interiore spatio minorem circuitum habere, Caes.: vallum in oppidi circuitum du-————cere, rings um die St. herum, Hirt. b. G. – dah. in circuitu u. bl. circuitu, im Umkreise, ringsherum, qualis esset natura montis et qualis in circuitu ascensus, Caes.: XV milia passuum circuitu amplexus, Caes.: Cephallania circuitu patet XCIII (milia passuum), Plin. – übtr., der Umfang des Körpers u. eines schriftl. Werkes, quo circuitus voluminis tui sit ὀγκωδέστατος, sicut est ventriculi tui, Suet. vit. Hor. p. 47, 11 R. – d) der Umgang = der rings um ein Gebäude, eine Mauer usw. gelassene freie Raum, gesetzlich 21/2 Fuß breit, Varr. LL. 5, 22. Vitr. 6, 3, 9. Corp. inscr. Lat. 6, 13143; 9, 5179. – e) ein aus einer Masse gebildeter Ringel, circulus, quod mixtā farinā et caseo et aquā circuitum aequabiliter fundebant, Varr. LL. 5, 106. – II) das Umhergehen, a) in einem Lande, das Durchwandern, Bereisen, circumitus Siciliae totius, Sen. ep. 79, 1. – b) = περιπλοῦς, das Herumreisen zu Schiffe, die Herumfahrt, die Umschiffung, Plin. 2, 167. – übtr., circuitus mundi, die Beschreibung der Welt, die Rundschau, Plin. 9, 106.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circuitus
-
14 dimitto
dī-mitto, mīsī, missum, ere (dis u. mitto), I) nach verschiedenen Seiten hin schicken, ausschicken, aussenden, entsenden, herumschicken, umherschicken, -senden, pueros circum amicos, Cic.: nuntios in omnes partes, Caes.: litteras passim in alias urbes, Liv.: ex omni parte flagella, die Fangarme ausstrecken, Ov.: aciem (oculorum) in omnes partes, den Blick umherwerfen, umherblicken, Ov.: animum ignotas in artes, Ov. – II) von sich fortschicken, fortlassen, entlassen, gehen lassen u. bl. lassen, A) eig.: 1) im allg.: a) persönl. Objj. (Ggstz. retinere), legatos, Liv.: tabellarium, Cic.: equos, fortschicken (weil man zu Fuße kämpfen will), Verg., Tac. u.a., od. = laufen lassen (weil man zu Fuße weiter fliehen will), Caes.: alqm ab se, Cic.: hostem ex manibus, aus den Händen lassen, Caes.: alqm ex custodia, Liv. 23, 2, 14, e carcere, Iustin. 21, 1, 5: Rhodios domum, Liv.: ab armis dimittitur, er wird bewogen, die Waffen niederzulegen, Iustin. – mit dopp. Acc., alqm impunitum, Sall., incolumem, Caes.: regem spoliatum, Cic.: alqm tutum, Sen.: alqm incastigatum, Hor. – v. sachl. Subjj., dolor, febris eum dimittit, läßt ihn frei, verläßt ihn, Cels. – b) sachl. Objj. = fortschicken, lumina, Cic. – od. = fahren-, fallen lassen, weglegen, -werfen, arma, Sen.: signa ex metu, Caes.: librum e manibus, aus den Händen legen,————Cic.: quem ore tenebat cibum (v. Raben), Phaedr.: is odos dimissis manibus (mit gerade ausgestreckten Händen = rasch) in caelum volat, Plaut. Pseud. 841: u. dim. man. fugere domum, in größter Eile, Plaut. Epid. 452. – v. sachl. Subjj., arbor folia dimittit, verliert die Blätter, Plin.: iis (triticis) quae maturuere protinus granum dimittentibus, fahren (ausfallen) lassen, Plin. – 2) insbes.: a) persönl. Objj.: α) eine Versammlung usw. entlassen, aufheben, senatum, Cic.: concilium, Cic.: convivium, Liv.: ludos, Liv. – β) als milit. t.t., Soldaten entlassen, exercitum, Caes.: legionem, Cic.: milites, Caes.: Marci filium, Cic. – γ) einen Beamten entlassen, absetzen, legatos (die Legaten) cum ignominia, Suet. Cal. 46. – u. einen Schüler entlassen, alqm, Cic. de or. 1, 126: scholam, die ganze Schule entlassen, aufgeben, Suet. gr. 6. u. 18. – δ) als t.t. v. Manne, eine Gattin fortschicken, sich von ihr trennen, sie verstoßen, uxorem, Suet.: alqam e matrimonio, Suet. (vgl. unten no. B, 2, b dim. matrimonia): dimittit concubinam, verabschiedet, II. argum. Plaut. mil. 16. – ε) als publiz. u. jurist. t.t.: αα) einen Gläubiger befriedigt entlassen = befriedigen, bezahlen, creditorem, Plin. ep. u. ICt.: venter non molestus est creditor; parvo dimittitur, Sen. – ββ) jmdm. die Schuld erlassen, ihn freilassen, alqm, Curt.: debitorem, ICt – γγ) einen Verbrecher ungestraft entlassen, freilassen, jmdm. die————Strafe erlassen, alqm, Curt., Suet. u. Eutr.: ad bestias damnatos, ICt. – δδ) jmd. aus seiner Gewalt usw. entlassen, filium potestate, ICt.: personas e iure suo, ICt. – b) sachl. Objj. = etw. fahren lassen, aufgeben, im Stiche lassen, aus den Händen lassen, ripas, Caes.: provinciam, Liv.: illas fortunas morte, Cic.: speratam praedam ex manibus, Caes. – B) übtr.: 1) im allg.: a) persönl. Objj.: quare istos sine ulla contumelia dimittamus, diese Leute (die Anhänger dieser Schule) ohne Kränkung gehen lassen, ungeschoren lassen, Cic. de or. 3, 64. – quod fortuna me a turpissima suspicione dimiserat, befreit hatte, Petron. 13, 4. – b) sachl. Objj.: illa tamquam dimissa discedit, gleichsam verabschiedet verliert sich jene (Gedächtniskraft), Quint. 11, 2, 44: qui fortes animas laudibus in longum dimittitis aevum, auf die ferne Nachwelt bringt, Lucan. 1, 448. – 2) insbes.: a) persönl. Objj.: se dimittere, sich frei machen, sich Erholung gönnen, Sen. contr. 1. prooem. § 14 Bursian (aber Kießling se remiserat). – b) sachl. Objj., α) etw. fahren od. fallen lassen, aus den Händen lassen, sich entgehen lassen, aufgeben, aufheben, beseitigen, auf etw. verzichten, occasionem, s. occasio: tot maximarum rerum opportunitatem, Curt.: victoriam, Caes.: oppugnationem, aufheben, Caes.: quaestionem, Cic.: vitam alieno arbitrio, Nep. Hann. 13, 5 (vgl. dimisitque animam nobiliore viā, Mart. 1, 78,————8): matrimonia, aufheben, auflösen, Suet.: ius suum (Ggstz. ius suum retinere), Cic.: iniuriam ignominiamque nominis Romani inultam impunitamque, ungerächt u. ungestraft hingehen lassen, Cic.: multum de cupiditate, Cic.: vim suam, Cic.: curam, Ov.: dimissā priore curā, nach Beseitigung der früheren Arbeit, Tac. dial. – mit Dat. pers., einem zuliebe, zugunsten etw. fahren lassen, aufgeben, iracundiam suam rei publicae, Caes. – β) etw. aus dem Gedächtnisse entschwinden lassen, sich etwas aus dem Sinne schlagen, bilingues ex animo socios, Sil. 16, 156: oblito pectore cuncta, quae etc., Catull. 64, 208: praeterita instantia futura pari oblivione, Tac. hist. 3, 36: u. so bl. alqd, etw. aus dem Gedächtnisse verlieren, vergessen, Plin. ep. 9, 18, 2. Quint. 11, 2, 9. – γ) jmdm. eine Abgabe erlassen, his tributa, Tac. hist. 3, 55: u. eine Schuld erlassen, vergeben, peccata, delicta, Eccl.: nobis debita nostra, Eccl. – δ) in einen Zustand geraten lassen, dimissa iam in discrimen dignitas, aufs Spiel gesetzt, Liv. 3, 35, 3: fata in praeceps solitus dimittere Caesar, sein Glück aufs Spiel zu setzen, Lucan. 5, 301. – III) zurücklassen, (bleiben) lassen, alqm in urbe, Capit. Ver. 9, 7: ternos pedes inter singulas vites, Pallad. 3, 9, 9: partem favorum quintam, Pallad. 7, 7, 2. – dah. nach dem Tode als Erben, als Erbschaft hinterlassen, patrem matremve, Cod. Theod. 4, 6, 4: testamento heredita-————tem populo Romano, Ampel. 34, 3 (nach Haupts Verbesserung): de cibariis suis aliquid iis, Testam. porc. p. 231, 12 B.: coco legato (durch Legat) popinam et pistillum, ibid. 232, 7: usum fructum uxori, Cod. Theod. 3, 9, 1: habuerat praeterea facultates a multis dimissas gratiā patris, Lampr. Heliog. 31, 3. – ⇒ dimito geschr., Corp. inscr. Lat. 1, 198, 71 (dimitere). – Partiz. vulg. dismissus, Corp. inscr. Lat. 8, 4800. -
15 odor
odor, ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ὀσμή), der Geruch, I) eig. u. bildl.: 1) eig., Cic.: odorem trahere naribus, Phaedr. – Insbes., a) der ( üble) Geruch, Gestank, Sall., Verg. u.a. – b) der Wohlgeruch, Duft, Verg. u. Hor. – c) übtr., der Dampf, Dunst, ater, Verg.: insolitus, Liv.: culinarum fumantium, Sen. – 2) übtr., die Witterung einer Sache, Vermutung, Ahnung, odore aliquo legum recreatus, Anhauch, Cic.: est non nullus odor dictaturae, man munkelt von einer D., Cic.: qui quodam odore suspicionis Stalenum corruptum esse sensisset, der davon schon einigen Wind hatte u. den Verdacht hegte, daß usw., Cic. – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris unius glebula, Arnob.: fumat ara multo odore (Weihrauch), Hor.: attrib., unguen odor, Apul. flor. 19. p. 33, 2 Kr. – Plur. = wohlriechende Spezereien, Gewürze, wohlriechende Wasser, Salben, Balsame (griech. φάρμακα), unguenta atque odores, Plaut.: tus et odores, Hor.: coquere odores, Sen.: incendere odores, Cic.: Poppaeae corpus differtum odoribus conditur, Tac.: mercator, qui odores ac purpuras portabat, Sen. – 2) der Geruchsinn ( neben auditus, tactus, gustatus), Cornif. rhet. 2, 8. Ambros. in Luc. 7. § 140. – ⇒ Archaist. Nbf. odōs, ōris, m., Plaut. capt. 815; Curc. 105; Pseud. 841 u. 842. Sall.———— -
16 periodus
periodus, ī, f. (περίοδος), der Gliedersatz, die Periode, Quint. 9, 4, 14 u. 134. Plin. ep. 5, 20, 4 (von Cic. durch ambitus verborum, comprehensio et ambitus verborum, circuitus u.a. übersetzt, s. Cic. or. 204; Brut. 162; vgl. Quint. 9, 4, 22). – Griech. Form periodos, Quint. 9, 4, 128; in der Tmesis, circuitus, peri, quam dicunt, odos, Carm. de fig. 10. p. 63 H. = Anthol. Lat. 485, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > periodus
-
17 adhuc
ăd-huc, adv.I.Prop., of place, to this place, hitherto, thus far (designating the limit, inclusive of the whole space traversed: hence often joined with usque; cf.II.ad, A. 1. B.): conveniunt adhuc utriusque verba,
thus far, to this point, the statements of both agree, Plaut. Truc. 4, 3, 20:adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset,
Cic. Fin. 4, 16, 44; cf. Auct. Her. 1, 9, 16:his oris, quas angulo Baeticae adhuc usque perstrinximus,
Mel. 3, 6, 1.—Hence, in the desig. of measure or degree, so far, to such a degree:et ipse Caesar erat adhuc impudens, qui exercitum et provinciam invito senatu teneret,
Cic. Fam. 16, 11, 4; so Liv. 21, 18, 4; Quint. 2, 19, 2; 8, 5, 20.—More frequently,Transf.A.Of time, until now, hitherto, as yet (designating the limit, together with the period already passed; cf.B.ad, 1. B.): res adhuc quidem hercle in tuto est,
Plaut. Merc. 2, 3, 48:celabitur itidem ut celata adhuc est,
Ter. Phorm. 4, 3, 20:sicut adhuc fecerunt, speculabuntur,
Cic. Cat. 1, 2, 6:ille vidit non modo, quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae,
id. Fin. 5, 6, 16:haec adhuc (sc. acta sunt): sed ad praeterita revertamur,
id. Att. 5, 20; so ib. 3, 14 fin.; 5, 17, 46; id. Agr. 3, 1, 1:Britanni, qui adhuc pugnae expertes,
Tac. Agr. 37; so Curt. 7, 7, 8 al.—With usque or semper:usque adhuc actum est probe,
Plaut. Mil. 2, 6, 107; so id. Ps. 4, 7, 14; Ter. And. 1, 5, 27; id. Ad. 4, 4, 23; 5, 4, 5; id. Hec. 4, 1, 29; Cic. Rep. 2, 20:quod adhuc semper tacui et tacendum putavi,
Cic. de Or. 1, 26, 119.—With dum in subordinate propositions, for the purpose of more accurate desig. of time:quae adhuc te carens, dum hic fui, sustentabam,
what I have endured during the whole time that I have been here, until now, Plaut. Capt. 5, 1, 4:adhuc dum mihi nullo loco deesse vis, numquam te confirmare potuisti,
Cic. Fam. 16, 4; so ib. 18.—Hence the adverbial expression (occurring once in Plautus): adhuc locorum, until now, hitherto: ut adhuc locorum feci, faciam sedulo, Capt. 2, 3, 25.— Adhuc denotes not merely a limitation of time in the present, but also, though more rarely, like usque eo and ad id tempus, and the Engl. as yet, in the past:adhuc haec erant, ad reliqua alacri tendebamus animo,
Cic. Div. 2, 2, 4:Abraham vero adhuc stabat,
Vulg. Gen. 18, 22:unam adhuc a te epistulam acceperam,
Cic. Att. 7, 2:cum adhuc sustinuisset multos dies,
Vulg. Act. 18, 18:scripsi etiam illud quodam in libello... disertos me cognōsse nonnullos, eloquentem adhuc neminem,
id. de Or. 1, 21:una adhuc victoria Carus Metius censebatur,
Tac. Agr. 45.—Adhuc non, or neque adhuc, not as yet, not to this time: nihil adhuc, nothing as yet, or not at all as yet: numquam adhuc, never as yet, never yet:C.cupidissimi veniendi maximis injuriis affecti, adhuc non venerunt,
Cic. Verr. 2, 2, 27, 65:me adhuc non legisse turpe utrique nostrum est,
id. Fam. 7, 24, 7; so id. 3, 8, 25; 6, 14; 14, 6, 2; Mart. 7, 89, 10:cui neque fulgor adhuc nec dum sua forma recessit,
Verg. A. 11, 70:nihil adhuc peccavit etiam,
Plaut. Pers. 4, 4, 78:nihil adhuc est, quod vereare,
Ter. Heaut. 1, 2, 1:sed quod quaeris, quando, qua, quo, nihil adhuc scimus,
Cic. Fam. 9, 7, 4; so 9, 17, 7; Caes. B. C. 3, 57; Nep. Milt. 5:numquam etiam quicquam adhuc verborum est prolocutus perperam,
Plaut. Am. 1, 1, 92; cf. id. Capt. 5, 2, 7.—For etiam nunc, yet, still; to denote continuance (apparently not used by Cic.):D.stertis adhuc?
are you still snoring? Pers. 3, 58;adhuc tranquilla res est,
it is still quiet, Ter. Ph. 3, 1, 15; so id. Ad. 1, 2, 42:Ephesi regem est consecutus fluctuantem adhuc animo,
Liv. 33, 49, 7; so 21, 43, 14; Tac. A. 1, 8, 17; id. H. 2, 44, 73; 4, 17; id. Germ. 28; Suet. Aug. 56, 69; Plin. Ep. 4, 13, 1; Curt. 8, 6, 18: quinque satis fuerant; nam sex septemve libelli est nimium: quid adhuc ludere, Musa, juvat? why play still, still more, or further? Mart. 8, 3; so id. 4, 91.—Hence also to denote that a thing is still remaining or existing:E.at in veterum comicorum adhuc libris invenio,
I yet find in the old comic poets, Quint. 1, 7, 22:quippe tres adhuc legiones erant,
were still left, Tac. H. 3, 9; so id. G. 34; id. Ann. 2, 26; Mart. 7, 44, 1.—With vb. omitted:si quis adhuc precibus locus, exue mentem,
Verg. A. 4, 319.—To denote that a thing has only reached a certain point, now first, just now: cum adhuc ( now for the first time) naso odos obsecutus es meo, da vicissim meo gutturi gaudium, Plaut. Curc. 1, 2, 9:F.gangraenam vero, si nondum plane tenet, sed adhuc incipit, curare non difficillimum est,
Cels. 5, 26, 34; so Mart. 13, 102.—Hence, with deinde or aliquando following:quam concedis adhuc artem omnino non esse, sed aliquando,
Cic. de Or. 1, 58, 246:senatus priusquam edicto convocaretur ad curiam concurrit, obseratisque adhuc foribus, deinde apertis, tantas mortuo gratias agit, etc.,
Suet. Tit. 11; so Tac. A. 11, 23.—To denote that a thing had reached a certain limit before another thing happened (in prose only after Livy), still, yet, while yet:G.inconditam multitudinem adhuc disjecit,
he dispersed the multitude while yet unarranged, Tac. A. 3, 42.—For etiam, insuper, praeterea, to denote that a thing occurs beside or along with another (belonging perhaps only to popular language, hence once in Plaut., and to the post-Aug. per.), besides, further, moreover:H.addam minam adhuc istic postea,
Plaut. Truc. 5, 18:unam rem adhuc adiciam,
Sen. Q. N. 4, 8:sunt adhuc aliquae non omittendae in auro differentiae,
Plin. 33, 2, 10, § 37; so Quint. 2, 21, 6; 9, 4, 34; Val. Fl. 8, 429; Tac. A. 1, 17; id. Agr. 29; ib. 33; Flor. 1, 13, 17; Vulg. Amos, 4, 7; ib. Joan. 16, 12; ib. Heb. 11, 32.—In later Lat. adhuc is used like etiam in the Cic. per., = eti, yet, still, for the sake of emphasis in comparisons; then, if it cnhances the comparative, it stands before it; but follows it, if that which the comp. expresses is added by way of augmentation; as, he has done a still greater thing, and he has still done a greater thing (this is the view of Hand, Turs. I. p. 166):I. a.tum Callicles adhuc concitatior,
Quint. 2, 15, 28:adhuc difficilior observatio est per tenores,
id. 1, 5, 22:si marmor illi (Phidiae), si adhuc viliorem materiem obtulisses, fecisset, etc.,
Sen. Ep. 85, 34:adhuc diligentius,
Plin. 18, 4: cui gloriae amplior [p. 36] adhuc ex opportunitate cumulus accessit, Suet. Tib. 17:Di faveant, majora adhuc restant,
Curt. 9, 6, 23; so Quint. 10, 1, 99; Tac. G. 19; Suet. Ner. 10.Ita res successit meliusque adhuc, Plaut. Bacch. 4, 9, 18:b.Tellurem Nymphasque et adhuc ignota precatur flumina,
Verg. A. 7, 137:Nil parvum sapias et adhuc sublimia cures,
Hor. Ep. 1, 12, 15; so ib. 2, 2, 114; Liv. 22, 49, 10; Sen. Ep. 49, 4.—Absol.:gens non astuta nec callida aperit adhuc secreta pectoris licentiā joci,
Tac. G. 22:cetera similes Batavis, nisi quod ipso adhuc terrae suae solo et caelo acrius animantur,
ib. 29, 3 (cf.: ipse adeo under adeo, II., and at the end); so Stat. S. 1, 2, 55.—See more upon this word, Hand, Turs. I. pp. 156-167. -
18 dimitto
dī-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.I.With particular reference to the prep., to send different ways, to send apart, i. e.,A. (α).With acc.:(β).Naevius pueros circum amicos dimittit,
Cic. Quint. 6, 2:consules designatos circum provincias,
Suet. Aug. 64:litteras circum municipia,
Caes. B. C. 3, 22, 1; cf.:litteras circa praefectos,
Liv. 42, 51:litteras per omnes provincias,
Caes. B. C. 3, 79, 4;with which cf.: nuntios per agros,
id. B. G. 6, 31, 2:librum per totam Italiam,
Plin. Ep. 4, 7, 2:edicta per provincias,
Suet. Galb. 10:certos per litora,
Verg. A. 1, 577 et saep.:nuntios tota civitate Aeduorum,
Caes. B. G. 7, 38, 9:nuntios in omnes partes,
id. ib. 4, 19, 2; 4, 34, 5; cf. ib. 5, 49, 8; and poet.:aciem (i. e. oculos) in omnes partes,
Ov. M. 3, 381:praefectos in finitimas civitates,
Caes. B. G. 3, 7, 3; cf.:Manlium Faesulas,
Sall. C. 27 et saep.:nuntios ad Centrones, etc.,
Caes. B. G. 5, 39, 1; so with ad, id. ib. 6, 34, 8; id. B. C. 1, 52 fin. al.:legatos quoquoversus,
id. B. G. 3, 23, 2; 7, 4, 5; id. B. C. 1, 36, 2:dimissos equites pabulandi causa,
id. ib. 1, 80, 3; cf.equitatum,
id. B. G. 7, 71, 5:omnem ab se equitatum,
id. ib. § 1.— Trop.:animum ignotas in artes,
Ov. M. 8, 188, directs, applies (al. demittit).—Without object acc.:B.dimisit circum omnes propinquas regiones,
Caes. B. C. 3, 112, 6:per provincias,
Liv. 29, 37: ad amicos, Cic. Tull. Fragm. § 22; cf.:in omnes partis,
Caes. B. G. 6, 43, 1.—To separate a multitude, to break up, dissolve; and subjectively, to dismiss (from one's self), to discharge, disband:II.senatu dimisso,
Cic. Lael. 3, 12:senatum,
id. Verr. 2, 4, 65:concilium,
id. Leg. 2, 12, 31; id. Vatin. 2, 5; Caes. B. G. 1, 18; 1, 31; id. B. C. 1, 32, 4 et saep.; cf.conventum,
Sall. C. 21 fin.: exercitum (a standing military t. t.; cf. Vell. 2, 52, 4), Caes. B. C. 1, 2, 6; 1, 9, 5 et saep.:plures manus (with diducere, and opp. continere manipulos ad signa),
Caes. B. G. 6, 34, 5:delectum,
Plaut. Rud. 4, 8, 15:convivium,
to break up, Liv. 36, 29; Tac. A. 15, 30 et saep.With particular reference to the verb, to send away either an individual or a body; to let go, discharge, dismiss, release.A.Lit.:2.aliquem ab se et amandare in ultimas terras,
Cic. Sull. 20, 57; so,aliquem ab se,
id. Fam. 13, 63; Nep. Att. 4, 2:discedentem aliquem non sine magno dolore,
id. ib. 12, 18 fin.:aliquos aequos placatosque,
id. Or. 10, 34; so,aliquem incolumem,
Caes. B. C. 1, 18, 4; 1, 23, 3:ex custodia,
Liv. 23, 2, 14:e carcere,
Just. 21, 1, 5:impunitum,
Sall. C. 51, 5:saucium ac fugatum,
Nep. Hann. 4:neminem nisi victum,
id. ib. 3 et saep.; cf.:aliquem ludos pessumos, i. e. pessime ludificatum,
Plaut. Rud. 3, 5, 12:uxorem,
i. e. to put her away, repudiate her, Suet. Aug. 63 al.:Cossutia dimissa, quae desponsata fuerat, etc.,
id. Caes. 1:sponsam intactam,
id. Aug. 62: cf.also: aliquam e matrimonio,
Suet. Tib. 49; v. also under no. B.:creditorem,
i. e. to pay him, Dig. 31, '72:debitorem,
i. e. to forgive him the debt, ib. 50, 9, 4:equos, in order to fight on foot,
Tac. Agr. 37 fin.; Verg. A. 10, 366;but also in order to flee,
Caes. B. C. 3, 69 fin.:hostem ex manibus,
id. ib. 1, 64, 2; 3, 49, 2; cf.also: Demosthenem (i. e. his orations) e manibus,
to put out of one's hands, to lay down, Cic. Or. 30; cf.:istos sine ulla contumelia dimittamus,
id. de Or. 3, 17, 64:milites, in oppidum,
Caes. B. C. 1, 21, 2:a turpissima suspicione,
to free, relieve, Petr. 13, 4.— Absol.:dimittam, ut te velle video,
Plaut. Trin. 4, 2, 106; Cic. de Or. 1, 28; Quint. 11, 3, 86 al. —Transf., of inanimate objects:B.eum locum, quem ceperant,
to abandon, desert, Caes. B. C. 1, 44, 4:Italiam,
id. ib. 1, 25, 4:ripas,
id. B. G. 5, 18 fin.:complura oppida,
Hirt. B. G. 8, 5:provinciam,
Liv. 40, 43:captam Trojam,
Ov. M. 13, 226 et saep.:fortunas morte,
Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf.patrimonium,
id. Caecin. 26 fin.:speratam praedam ex manibus,
Caes. B. G. 6, 8, 1:signa ex metu,
id. B. C. 3, 69 fin.; cf.arma,
Sen. Ep. 66 fin.; Luc. 3, 367 et saep.— Esp.: dimissis manibus, with hands relaxed, i. e. in all haste:ibi odos dimissis manibus in caelum volat,
Plaut. Ps. 3, 2, 52; cf.:dimissis pedibus,
id. ib. v. 54:dimissis manibus fugere domum,
id. Ep. 3, 1, 16.—Trop., to renounce, give up, abandon, forego, forsake:ista philosophia, quae nunc prope dimissa revocatur,
Cic. Ac. 2, 4, 11:rem saepius frustra tentatam,
Caes. B. C. 1, 26 fin.:exploratam victoriam,
id. B. G. 7, 52, 2:oppugnationem,
id. ib. 7, 17, 4; id. B. C. 3, 73, 1:occasionem rei bene gerendae,
id. B. G. 5, 57, 1; cf. id. B. C. 1, 72, 4; 3, 25, 4:rei gerendae facultatem,
id. ib. 1, 28, 2;3, 97, 1: omnem rei frumentariae spem,
id. ib. 1, 73, 1:condiciones pacis,
id. ib. 1, 26, 2:principatum,
id. B. G. 6, 12, 6:tempus,
id. ib. 2, 21 fin.; Cic. de Or. 2, 21, 89:suum jus (opp. retinere),
id. Balb. 13, 31:vim suam,
id. Fam. 9, 12: libertatem; id. Planc. 34 fin.:amicitias,
id. Lael. 21:commemorationem nominis nostri,
id. Arch. 11 fin.:quaestionem,
id. Verr. 2, 2, 30:curam,
id. Att. 14, 11; Tac. Or. 3:praeterita, instantia, futura pari oblivione,
id. H. 3, 36:matrimonia,
Suet. Calig. 25:fugam,
Verg. A. 11, 706:coeptum iter,
Ov. M. 2, 598:cursus,
id. ib. 11, 446 et saep.:tantam fortunam ex manibus,
Caes. B. G. 6, 37 fin.:studium et iracundiam suam rei publicae dimittere, i. q. condonare,
to sacrifice to the good of the state, id. B. C. 3, 69, 3; cf.:tributa alicui,
i. e. to remit, Tac. H. 3, 55:laudibus nomen alicujus in longum aevum,
to transmit, Luc. 1, 448:dimissum quod nescitur, non amittitur,
is foregone, not lost, Pub. Syr. 138 (Rib.). -
19 subbasilicanus
sub-băsĭlĭcānus, i, m. [basilica], one who lounges around the basilicas, a lounger:quorum odos subbasilicanos omnes abigit,
Plaut. Capt. 4, 2, 35 Brix ad loc.
См. также в других словарях:
Odos — Odos … Deutsch Wikipedia
Odos — Odos … Wikipedia
odos — ODÓS s.m. (reg.) Numele a două specii de plante erbacee din familia gramineelor, asemănătoare cu ovăzul, răspândite în culturi ca buruiană (Avena factua şi stigosa). – Din magh. vadósz. Trimis de oprocopiuc, 02.05.2004. Sursa: DEX 98 ODÓS s. v … Dicționar Român
Odos — País … Wikipedia Español
Odos — 43° 11′ 49″ N 0° 03′ 31″ E / 43.1969, 0.0586 … Wikipédia en Français
Odos — Original name in latin Odos Name in other language Odos State code FR Continent/City Europe/Paris longitude 43.19622 latitude 0.05694 altitude 341 Population 3451 Date 2012 01 18 … Cities with a population over 1000 database
Odos Oneiron — (Ханья,Греция) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Daskalogianni 16 18, Ханья, 73135, Грец … Каталог отелей
odos tirpalas — statusas Aprobuotas sritis farmacinės formos apibrėžtis Vartoti ant odos skirtas skystas daugiadozis preparatas, sudarytas iš veikliosios medžiagos tirpalo tam tikrame nešiklyje. atitikmenys: angl. cutaneous solution vok. Lösung zur Anwendung auf … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
odos purškalas (milteliai) — statusas Aprobuotas sritis farmacinės formos apibrėžtis Vartoti ant odos skirtas birus daugiadozis preparatas slėginėje talpyklėje su vožtuviniu arba pompiniu purkštuku. trumpoji forma odos purškalas atitikmenys: angl. cutaneous spray, powder vok … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
odos purškalas (tirpalas) — statusas Aprobuotas sritis farmacinės formos apibrėžtis Vartoti ant odos skirtas daugiadozis tirpalo preparatas slėginėje talpyklėje su vožtuviniu arba pompiniu purkštuku. trumpoji forma odos purškalas atitikmenys: angl. cutaneous spray, solution … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
odos purškalas (suspensija) — statusas Aprobuotas sritis farmacinės formos apibrėžtis Vartoti ant odos skirtas daugiadozis suspensijos preparatas slėginėje talpyklėje su vožtuviniu arba pompiniu purkštuku. trumpoji forma odos purškalas atitikmenys: angl. cutaneous spray,… … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)