Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

īphĭgĕnīa

  • 41 in

       in    [old indu], prep. with acc. or abl.    I. With acc., in space, with verbs implying entrance, into, to: in Epirum venire: in flumen deicere: in Ubios legatos mittere, Cs.: Thalam pervenit, in oppidum magnum, S.—Fig.: in memoriam reducere: in animum inducere, L.: dicam quod mi in mentemst, T.—With verbs of motion, up to, to, into, down to: in caelum ascendere: in aram confugitis ad deum, up to the altar: vas in manūs sumere, into his hands: se in manūs Romanis tradidisse, L.—With verbs of rest or placing, in: adesse in senatum iussit: Minucius in custodiam habitus, thrown into prison and kept there, L.: propinquas suas nuptum in alias civitates conlocasse, Cs.—Of direction or local relation, towards, in front of, over against: in orientem Germaniae obtenditur, Ta.: coram in os te laudare, T.: castra movet in Arvernos versus, towards, Cs.: in Galliam versus movere, S.—In time, into, till, for: dormiet in lucem, till broad day, H.: in multum diei, L.: e somno, quem in diem extrahunt, Ta.: indutias in triginta annos impetraverunt, for thirty years, L.: in omne tempus, forever: hominem invitavit in posterum diem, for the following day.— In adverbial expressions with words of time: sancit in posterum, ne quis, etc., hereafter: res dilata est in posterum, to a later day: et in praesentia hi et in futurum metum ceperunt, L.: in perpetuum fore: non in tempus aliquod, sed in aeternum, L.: ex raptis in diem commeatibus, for immediate use, L.: fundum emere in diem, i. e. a fixed day of payment, N.: in dies singulos, each succeeding day: in dies, day by day, L.: nos in diem vivimus, for the moment: in diem et horam, every day, H.: in horas, hourly, H.—Of reference, in relation to, about, respecting, towards, against: id, quod est in philosophos dictum, concerning: carmen, quod in eum scripsisset: in liberos nostros indulgentia: impietates in deos, against: in dominum quaeri, as a witness against: invehi in Thebanos, N.: hominis definitio una in omnīs valet, applies to: in obsequium pronus, H.: in utrumque paratus, V.: in incertum, ne, etc., in view of the uncertainty, whether, L.—Of purpose, for, with a view to: haec civitas mulieri in redimiculum praebeat: Regium in praesidium missa legio, as a garrison, L.: in gratiam sociorum, to gratify, L.: Quos audere in proelia vidi, V.: praemia, in quorum spem pugnarent, L.: in spem pacis solutis animis, L.: Ingrata misero vita ducenda est in hoc, ut, etc., H.: satis in usum, for immediate wants, L. —Of result, to, unto, so as to produce: in familiae luctum nupsit: Excisum Euboicae latus ingens rupis in antrum, V.: commutari ex veris in falsa. —In the phrases, in tantum, so far, so greatly: nec In tantum spe tollet avos, V.: in tantum suam felicitatem enituisse, L.—In rem esse, to be useful, avail: si in rem est Bacchidis, T.: imperat, quae in rem sunt, L.: in rem fore credens universos adpellare, S.—Of manner, according to, after: ille in eam sententiam versus, to this effect: in utramque partem disputat, on both sides: cives servilem in modum cruciati, like slaves: vaticinantis in modum canere, L.: virtutem in maius celebrare, S.: in hanc formulam iudicia: sc. in haec verba factum, L.: in universum, in general, L.: in universum aestimanti, upon a general view, Ta.—Of distribution, into, for, according to: Gallia divisa est in partīs trīs, Cs.: describebat censores binos in singulas civitates, i. e. for each state: sextantibus conlatis in capita, a head, L.—Praegn.: in eorum potestatem portum futurum intellegebant. would fall: in potestatem Locrensium esse, L.    II. With abl., of space, in, within: in cerebro animi esse sedem: quae res in nostris castris gererentur, Cs.: in foro palam Syracusis: (caedes) in viā facta: nupta in domo, L.: copias in castris continent, Cs.: in tuā sedeculā sedere: Heri coīmus in Piraeo, T.: navis et in Caietā parata.—Of position, on, upon, over, among, before, in, under: in equo sedens, on horseback: in eo flumine pons erat, over, Cs.: multā te in rosā urget, H.: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, among, Cs.: in Brutiis praeesse, L.: in manu poculum tenens: est in manibus oratio: gloria in oculis sita, S.: populari in oculis eius agros, under, L.—In, with, wearing, under, clad, covered: in veste candidā, L.: in lugubri veste, Cu.: homines in catenis Romam mittere, L.: in violā aut in rosā, garlanded: legiones in armis, Cs.—Of a multitude or number, in, among, of: In his poëta hic nomen profitetur suom, T.: sapientissimus in septem: eum in tuis habere: iustissimus unus in Teucris, V.—Of writings, in: in populorum institutis aut legibus: in Timaeo dicit: perscribit in litteris, hostīs ab se discessisse, Cs.: in Thucydide orbem modo orationis desidero, in the style of.—Fig., of mind or character, in: in animo habere: quanta auctoritas fuit in Metello!: in omni animante est summum aliquid.—In phrases, with manibus or manu, at hand, under control, within reach: quamcunque rem habent in manibus: neque mihi in manu fuit Iugurtha qualis foret, in my power, S.: cum tantum belli in manibus esset, on their hands, L.: quorum epistulas in manu teneo.—With loco: in eo loco, in that state, in such a condition: in eo enim loco res sunt nostrae, ut, etc., L.: quo in loco res esset, cognoscere, Cs.: quod ipse, si in eodem loco esset, facturus fuerit, L.—In eo esse ut, etc., to be in such a condition, etc.: cum in eo esset, ut, etc., the situation was such, L.—Of time, in, during, in the course of, within: in tempore hoc, T.: in tali tempore, L.: in diebus paucis, T.: Tam in brevi spatio, T.: in omni aetate: in totā vitā inconstans.—In, while, during: fit, ut distrahatur in deliberando animus: in dividendo partem in genere numerare: in agris vastandis, in laying waste, Cs.: cum in immolandā Iphigeniā tristis Calchas esset.—In phrases, in tempore, in time, at the right time, seasonably: ipsum video in tempore huc se recipere, T.: spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit, L.—In praesentiā, at present, now, for the moment, under existing circumstances: sic enim mihi in praesentiā occurrit: id quod unum maxime in praesentiā desiderabatur, L.—In praesenti, for the present: haec ad te in praesenti scripsi, ut, etc.: talenta centum in praesenti, down, L.—Of condition or occupation, in, subject to, affected by, experiencing, engaged in, involved in: magno in aere alieno: torpescentne dextrae in amentiā illā? L.: diem in laetitiā degere, T.: civitas, quae tibi in amore fuit, beloved: in invidiā esse, L.: quod in summis tuis occupationibus voluisti, etc., when engrossed by: in eo magistratu pari diligentiā se praebuit, N.: esse in vitio, in the wrong: hoc est in vitio, perhorrescere, etc., is wrong.—In the case of, in relation to: numcubi meam Benignitatem sensisti in te claudier? in your case (i. e. towards you), T.: facere in eo, cuius, etc., in the case of the man, Cs.: in furibus aerari, S.: Achilles talis in hoste fuit, V.: in hoc homine saepe a me quaeris, etc., in the case of.— In phrases, with summā, in all, in a word, in fine: in omni summā me ad pacem converto.—With neut. sing. of an adj. (expressing more abstractly the quality): cum exitūs haud in facili essent (i. e. haud faciles), L.: in obscuro vitam habere, S.: in dubio esse, L.: in integro esse: in tuto esse, L.: in aequo esse, L.: in aperto esse, S.: in promisco esse, L.: in incerto haberi, S.    III. In composition, in retains its n before vowels, and before h, c, d, f, g, consonant i, n, q, s, t, v, usually also before l and r, and very frequently before m, b, p. But the n is usually assimilated before m, b, p, and often before l, r.
    * * *
    I
    in, on, at (space); in accordance with/regard to/the case of; within (time)
    II
    into; about, in the mist of; according to, after (manner); for; to, among

    Latin-English dictionary > in

  • 42 tragicus

        tragicus adj., τραγικόσ, of tragedy, tragic: Carmen, i. e. tragedy, H.: Versūs, H.: actor, a tragedian, L.: Orestes aut Athamas, represented in tragedy: cerva, i. e. in the tragedy of Iphigenia, Iu.— As subst m., a tragic poet, writer of tragedy.—In the tragic style, tragic, lofty, grand, sublime: haec tragica atque divina: Nam spirat tragicum satis, H.—Of a tragic nature, tragic, horrible, moving, terrible: res tragicas comice tractavit: sceleris tragici exemplum, L.: ignes (i. e. amores), O.
    * * *
    tragica, tragicum ADJ
    tragic; suitable to tragedy, a, i, m tragic poet, tragic actor

    Latin-English dictionary > tragicus

  • 43 Ifigenia sf

    [ifidʒe'nia]

    Dizionario Italiano-Inglese > Ifigenia sf

  • 44 Ifigenia

    sf [ifidʒe'nia]

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > Ifigenia

  • 45 castus

    1.
    castus, a, um, adj. [i. e. cas-tus, partic., kindr. to Sanscr. çludh, to cleanse; Gr. kath-aros; Germ. keusch, heiter; cf. the opp. in-ces-tus, impure, Bopp, Gloss. 351, 6; Pott. 1, 252].
    I.
    In gen., morally pure, unpolluted, spotless, guiltless, = purus, integer (gen. in respect to the person himself, while candidus signifies pure, just, in respect to other men; v. Doed. Syn. p. 196 sq.;

    class. in prose and poetry): castus animus purusque,

    Cic. Div. 1, 53, 121; cf.:

    vita purissima et castissima,

    id. Rosc. Com. 6, 17; and:

    quis hoc adulescente castior? quis modestior? quis autem illo qui maledicit impurior?

    id. Phil. 3, 6, 15:

    perjurum castus (fraudasse dicatur),

    id. Rosc. Com. 7, 21:

    castissimum quoque hominem ad peccandum potuisse impellere,

    id. Inv. 2, 11, 36:

    nulli fas casto sceleratum insistere limen,

    Verg. A. 6, 563:

    populus Et frugi castusque verecundusque,

    Hor. A. P. 207:

    qui (animi) se integros castosque servavissent,

    Cic. Tusc. 1, 30, 72; cf. id. Font. 10, 22; id. Cael. 18, 42:

    M. Crassi castissima domus,

    id. ib. 4, 9:

    signa,

    signs, indications of innocence, Ov. M. 7, 725:

    fides,

    inviolable, Sil. 13, 285:

    Saguntum,

    id. 3, 1.—With ab:

    decet nos esse a culpā castos,

    Plaut. Poen. 5, 4, 23; so,

    res familiaris casta a cruore civili,

    Cic. Phil. 13, 4, 8.—
    II.
    In respect to particular virtues.
    A.
    Most freq., esp. in poetry, in regard to sexual morality, pure, chaste, unpolluted, virtuous, continent:

    Latona,

    Enn. Trag. 424 Vahl.; cf.

    Minerva,

    Hor. C. 3, 3, 23; Cat. 16, 5; 62, 23; Tib. 1, 3, 83; Ov. M. 2, 544; 2, 711:

    hostia = Iphigenia,

    Lucr. 1, 98:

    Bellerophon,

    Hor. C. 3, 7, 15:

    matres,

    Verg. A. 8, 665:

    maritae,

    Ov. F. 2, 139.— With ab:

    castus ab rebus venereis,

    Col. 9, 14, 3.—Of inanimate things:

    lectulus,

    Cat. 64, 87:

    cubile,

    id. 66, 83:

    flos virginis,

    id. 62, 46:

    gremium,

    id. 65, 20:

    vultus,

    Ov. M. 4, 799:

    domus,

    Cat. 64, 385; Hor. C. 4, 5, 21 al.—
    b.
    Trop., of style, free from barbarisms, pure:

    Caius Caesar sermonis praeter alios suae aetatis castissimi,

    Gell. 19, 8, 3.—
    B.
    In a religious respect, pious, religious, holy, sacred, = pius:

    hac casti maneant in religione nepotes,

    Verg. A. 3, 409 Wagn.—

    So, Aeneas (for which elsewhere pius in Verg.),

    Hor. C. S. 42:

    sacerdotes,

    Verg. A. 6, 661:

    et sanctus princeps,

    Plin. Pan. 1, 3:

    ego qui castam contionem, sanctum campum defendo (in respect to the preceding: in Campo Martio, comitiis centuriatis auspicato in loco),

    Cic. Rab. Perd. 4, 11.—Of things: sacrae, religiosae castaeque res, Varr. ap. Non. p. 267, 8:

    haud satis castum donum deo,

    Cic. Leg. 2, 18, 45; cf.

    festa,

    Ov. Am. 3, 13, 3:

    taedae,

    Verg. A. 7, 71 Serv.:

    ara castis Vincta verbenis,

    Hor. C. 4, 11, 6:

    crines,

    Ov. M. 15, 675:

    laurus,

    Tib. 3, 4, 23:

    castior amnis (sc. Musarum),

    Stat. S. 4, 7, 12; cf.:

    castum flumen (on account of the nymphs),

    Claud. III. Cons. Stil. 260:

    luci,

    Hor. C. 1, 12, 59:

    nemus,

    Tac. G. 40:

    pura castaque mens,

    Plin. Pan. 3 fin.: casta mola genus sacrificii, quod Vestales virgines faciebant, Paul. ex Fest. p. 65 Müll.—As epith. ornans of poetry, since it is used in defence of the Deity: casta poesis, Varr. ap. Non. p. 267, 14 (it is erroneously explained by Non. by suavis, jucundus).—
    2.
    Hence, subst.: castum, i, n., a festival, or period of time consecrated to a god, during which strict continence was enjoined, Fest. p. 124, 25 Müll.:

    Isidis et Cybeles,

    Tert. Jejun. 16.—
    C.
    In respect to the property and rights of others, free from, abstinent, disinterested: manus, Varr. ap. Non. p. 267, 12:

    homo castus ac non cupidus,

    Cic. Sest. 43, 93:

    castissimus homo atque integerrimus,

    id. Fl. 28, 68.— Adv.: castē.
    A.
    (Acc. to I.) Purely, spotlessly, without stain, uprightly:

    agere aetatem suam,

    Plaut. Trin. 2, 4, 149:

    et integre vivere,

    Cic. Fin. 4, 23, 63; id. Imp. Pomp. 1, 2.—
    B.
    (Acc. to II. A.) Chastely, virtuously: caste se habere a servis, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 3:

    tueri eloquentiam ut adultam virginem,

    Cic. Brut. 95, 330.—Of language, properly, correctly, classically:

    caste pureque linguā Latinā uti,

    Gell. 17, 2, 7.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Piously, religiously:

    placare deos,

    Ov. P. 2, 1, 33; cf. Cic. N. D. 1, 2, 3; Suet. Aug. 6.— Comp., Liv. 10, 7, 5.— Sup., Cic. Fam. 14, 4, 1.
    2.
    castus, ūs (abl. heterocl. casto, Tert. Jejun. 16; Fest. s. v. minuitur, p. 154, 6 Müll.), m. [1. castus], ante- and post-class. for castimonia, an abstinence from sensual enjoyments on religious grounds, Naev. ap. Non. p. 197, 16; Varr. ib.; Gell. 10, 15, 1; Arn. 5, p. 167.

    Lewis & Short latin dictionary > castus

  • 46 Clytaemnestra

    Clytaemnēstra ( Clytemnēstra, Liv. Andron. 11 Rib.; mutilated into Cly-temēstra, Cass. Hemin. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 631; hence the second syllable short in Aus. Epit. Her. 1, 1, 4), ae, f., = Klutaimnêstra, the daughter of Tyndarus and Leda, and sister of Helen, Castor, and Pollux; wife of Agamemnon and mother of Orestes, Iphigenia, and Electra; she, with her paramour, Aegisthus, murdered her husband on his return from Troy, and was on that account put to death by her son Orestes, Hyg. Fab. 117 and 240; Serv. ad Verg. A. 2, 601; 3, 331; 4, 471; Auct. Her. 1, 10, 17; 1, 16, 21; Cic. Inv. 1, 13, 18; Ov. Am. 1, 7, 9; id. Nux, 26.—
    II.
    As title of a tragedy of Attius, Cic. Off. 1, 31, 14; id. Fam. 7, 1, 2 al.—
    B.
    Appellative for an unfaithful wife, Cael. ap. Quint. 8, 6, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > Clytaemnestra

  • 47 Clytemestra

    Clytaemnēstra ( Clytemnēstra, Liv. Andron. 11 Rib.; mutilated into Cly-temēstra, Cass. Hemin. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 631; hence the second syllable short in Aus. Epit. Her. 1, 1, 4), ae, f., = Klutaimnêstra, the daughter of Tyndarus and Leda, and sister of Helen, Castor, and Pollux; wife of Agamemnon and mother of Orestes, Iphigenia, and Electra; she, with her paramour, Aegisthus, murdered her husband on his return from Troy, and was on that account put to death by her son Orestes, Hyg. Fab. 117 and 240; Serv. ad Verg. A. 2, 601; 3, 331; 4, 471; Auct. Her. 1, 10, 17; 1, 16, 21; Cic. Inv. 1, 13, 18; Ov. Am. 1, 7, 9; id. Nux, 26.—
    II.
    As title of a tragedy of Attius, Cic. Off. 1, 31, 14; id. Fam. 7, 1, 2 al.—
    B.
    Appellative for an unfaithful wife, Cael. ap. Quint. 8, 6, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > Clytemestra

  • 48 Clytemnestra

    Clytaemnēstra ( Clytemnēstra, Liv. Andron. 11 Rib.; mutilated into Cly-temēstra, Cass. Hemin. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 631; hence the second syllable short in Aus. Epit. Her. 1, 1, 4), ae, f., = Klutaimnêstra, the daughter of Tyndarus and Leda, and sister of Helen, Castor, and Pollux; wife of Agamemnon and mother of Orestes, Iphigenia, and Electra; she, with her paramour, Aegisthus, murdered her husband on his return from Troy, and was on that account put to death by her son Orestes, Hyg. Fab. 117 and 240; Serv. ad Verg. A. 2, 601; 3, 331; 4, 471; Auct. Her. 1, 10, 17; 1, 16, 21; Cic. Inv. 1, 13, 18; Ov. Am. 1, 7, 9; id. Nux, 26.—
    II.
    As title of a tragedy of Attius, Cic. Off. 1, 31, 14; id. Fam. 7, 1, 2 al.—
    B.
    Appellative for an unfaithful wife, Cael. ap. Quint. 8, 6, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > Clytemnestra

  • 49 concido

    1.
    con-cĭdo, cĭdi, 3, v. n. [cado], to fall together, to fall down, to tumble to the ground (class. in prose and poetry).
    I.
    In gen., of buildings:

    conclave illud concidit,

    Cic. de Or. 2, 86, 353:

    navis veluti terrestre machinamentum,

    Tac. A. 14, 6:

    turris terrae motu,

    Suet. Tib. 74; cf.:

    urbs acerbissimo concidat incendio conflagrata,

    Auct. Her. 4, 8, 12.—Of other objects:

    omne caelum,

    Cic. Rep. 6, 25, 27:

    ipse et equus ejus ante signum Jovis concidit,

    id. Div. 1, 35, 77:

    (alces) infirmas arbores pondere adfligunt atque unā ipsae concidunt,

    Caes. B. G. 6, 27:

    pinus bipenni Thessalā,

    Phaedr. 4, 7, 7:

    ad terram pondere vasto,

    Verg. A. 5, 448:

    sub onere,

    Liv. 24, 8, 17:

    pronus in fimo,

    Verg. A. 5, 333 al. —
    II.
    Pregn.
    A.
    To fall down faint or lifeless, to fall in battle or combat (cf. cado, I. B. 2.): concidit, et sonitum simul insuper arma dederunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 396 Vahl.):

    paene in cursu concidi,

    Plaut. Ep. 2, 2, 16:

    vi morbi coactus concidere,

    Lucr. 3, 488; cf.:

    accesserat ad religionem, quod consul concidit, et parte membrorum captus, etc.,

    Liv. 41, 16, 3; 10, 29, 7; cf. Lucr. 6, 759:

    Entellus concidit, ut quondam cava concidit... pinus,

    Verg. A. 5, 448; Ov. M. 7, 538:

    sanus bibit, statim concidit,

    Quint. 4, 2, 54; cf.:

    concidere epoto poculo,

    id. 5, 13, 15; and:

    ad primum gustum,

    Suet. Ner. 33:

    deficientibus viribus,

    id. Tib. 73:

    par quoddam (gladiatorum) mutuis ictibus,

    id. Claud. 34; cf. Ov. M. 5, 77:

    Dido usa manu,

    id. H. 7, 196:

    sparo percussus,

    Nep. Epam. 9, 1:

    in proelio,

    Cic. Tusc. 1, 37, 89:

    vitio adversariorum,

    Nep. Ages. 5, 2.—Of game:

    multaeque per herbas Conciderant illo percutiente ferae,

    Ov. H. 4, 94.—Of victims, to be slaughtered or slain, to fall:

    vitulus... propter mactatus concidit aras,

    Lucr. 2, 353; Tib. 1, 2, 62; Ov. M. 8, 764; 10, 272;

    hence also of Iphigenia,

    Lucr. 1, 99.—
    B.
    Trop. (cf. cado, II.), to lose strength, value, etc., to fall to the earth, to be overthrown, to fail, be defeated, to decay, perish, fall, to go to ruin, waste away, cease; of the wind, to fall, subside, go down:

    concidunt venti,

    Hor. C. 1, 12, 30; Lucr. 4, 509. —Of a flame:

    jam illa flamma, quae magnā congerie convaluerat, diductis quibus alebatur, concidet,

    Quint. 5, 13, 13; cf. in a figure: nonne, ut ignis in aquam conjectus continuo restinguitur et refrigeratur, sic refervens falsum crimen in purissimam et castissimam vitam collatum statim concidit et restinguitur? Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    macie,

    to shrink together, shrivel up, Ov. H. 21, 215:

    illas assumere robora gentes, Concidere has,

    id. M. 15, 422; cf.:

    concidit auguris Argivi domus,

    Hor. C. 3, 16, 11:

    quā concidit Ilia tellus,

    Verg. A. 11, 245:

    eodem anno, quo Carthago concidit,

    Vell. 1, 13:

    judicum vocibus fractus reus et unā patroni omnes conciderunt,

    Cic. Att. 1, 16, 5; cf. id. ib. §

    10: ecquis umquam tam ex amplo statu concidit?

    id. ib. 3, 10, 2:

    malas causas semper obtinuit, in optimā concidit,

    id. ib. 7, 25 med.:

    concidit (Phocion) maxime uno crimine, quod, etc.,

    Nep. Phoc. 2, 4; Tac. A. 16, 21; cf.:

    Tiberii saevitiā,

    id. ib. 16, 29:

    hostes concidunt animis,

    are disheartened, Hirt. B. G. 8, 19; cf. Cic. Div. 2, 58, 119:

    scimus Romae solutione impeditā fidem concidisse,

    failed, was prostrated, id. Imp. Pomp. 7, 19; cf. id. ib. 7, 19 fin.:

    opes Persarum,

    Tac. A. 12, 13:

    senatūs auctoritas,

    Cic. Att. 1, 16, 7; cf.:

    imperii majestas,

    Nep. Pelop. 2, 4; Cic. Or. 43, 148:

    artificia,

    id. Ac. 2, 47, 146:

    praeclara nomina artificum,

    id. Verr. 2, 4, 6, § 12:

    omnis ferocia,

    Liv. 28, 26, 14:

    bellum,

    Tac. H. 2, 57 al.
    2.
    con-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut up, cut through, cut away, cut to pieces, to bring to ruin, destroy, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    nervos,

    Cic. Fl. 30, 73:

    corpus in partes,

    Petr. 141, 2:

    vitulum Ajax,

    id. 59 fin.:

    ligna,

    Ov. F. 2, 647:

    agrum umidiorem fossis,

    Plin. 18, 6, 8, § 47:

    concidere et cremare naves,

    to break up, Liv. 38, 39, 2:

    essedum argenteum,

    Suet. Claud. 16:

    haec minute,

    Col. 12, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    To cut to pieces, for to beat severely, cudgel soundly:

    aliquem virgis,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122:

    loris,

    Juv. 6, 413:

    pugnis,

    id. 3, 300.—
    2.
    To cut to pieces in war, to cut down, destroy, kill:

    hi novissimos adorti magnam multitudinem eorum fugientium conciderunt,

    Caes. B. G. 2, 11:

    eos inopinantes adgressus magnam partem eorum concidit,

    id. ib. 1, 12; so Cic. Prov. Cons. 4, 9; id. Att. 5, 16, 4; Nep. Dion, 10, 1; id. Dat. 6, 6; id. Hann. 3, 4.—
    3.
    In mal. part. (cf. caedo, I. B. 3.), to lie with, Pompon. ap. Non. p. 166, 2;

    hence caede, concide, in a double sense as an address to gladiators,

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155 Zumpt; cf. Lampr. Elag. 10. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of discourse, to divide minutely, dismember, render feeble:

    nec minutos numeros sequens concidat delumbetque sententias,

    Cic. Or. 69, 231; cf.:

    (sunt qui) infringendis concidendisque numeris in quoddam genus abjectum incidant,

    id. ib. 69, 230; so also Quint. praef. § 24; cf. id. 3, 11, 21; 5, 10, 91; 11, 3, 53 al.—
    B.
    To strike down, to prostrate, ruin, destroy, annul, by word or deed:

    omnem auctoritatem universi ordinis,

    Cic. de Or. 3, 1, 4:

    Antonium decretis vestris,

    id. Phil. 5, 11, 28:

    Vatinium arbitratu nostro,

    to annihilate, id. Q. Fr. 2, 4, 1; cf.:

    Sevius adlisus est, ceteri conciduntur,

    are condemned, id. ib. 2, 4, 6:

    Timocraten totis voluminibus,

    to confute, id. N. D. 1, 33, 93:

    testamentum,

    to revoke, Dig. 28, 4, 1.—
    * 2.
    In Plaut., to deceive, cheat, defraud:

    em istic homo te articulatim concidit,

    Plaut. Ep. 3, 4, 52 Ritschl.—Hence, concīsus, a, um, P. a. (in acc. with II. A.), divided, broken up, short, concise:

    sententiae,

    Cic. Brut. 17, 66:

    concisae et angustae disputationes,

    id. de Or. 2, 14, 61:

    brevitas,

    id. ib. 3, 53, 202:

    brevia illa atque concisa,

    Quint. 10, 7, 10; cf.

    thus with brevis,

    id. 6, 4, 2; and (opp. perpetuus) id. 2, 20, 7; 2, 21, 13; Cic. de Or. 2, 80, 327.— Transf. of the orator Thrasymachus, Cic. Or. 13, 40.— Comp.:

    insonuerit vox tubae longior atque concisior,

    Vulg. Jos. 6, 5.— Adv.: concīsē, briefly, concisely:

    (philosophia) non tam est minute atque concise in actionibus utendum, etc.,

    Quint. 12, 2, 11:

    ululare,

    Vulg. Num. 10, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > concido

  • 50 infula

    infŭla, ae, f. [cf. Sanscr. bhāla, brow; Gr. phalos, phalara], a band, bandage.
    I.
    In gen.:

    in infulis tantam rem depingere,

    Cic. de Or. 3, 21, 81.—
    II.
    In partic., a white and red fillet or band of woollen stuff, worn upon the forehead, as a sign of religious consecration and of inviolability, a sacred fillet; so a priest ' s fillet:

    sacerdotes Cereris cum infulis,

    Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110:

    Phoebi Triviaeque sacerdos, Infula cui sacrā redimibat tempora vittā,

    Verg. A. 10, 538: cujus sacerdotii (i. e. fratrum arvalium) insigne est spicea corona et infulae albae, Sabin. ap. Gell. 7, 7, 8.—Hence, meton., a priest, Prud. Apoth. 486.—Of the victim ' s fillet (whether beast or man):

    saepe in honore deum medio stans hostia ad aram, Lanea dum niveā circumdatur infula vittā,

    Verg. G. 3, 487:

    infula virgineos circumdata comptus (of Iphigenia),

    Lucr. 1, 87.— Of the fillet worn by a suppliant for protection:

    velata infulis ramisque oleae Carthaginiensium navis,

    Liv. 30, 36, 4:

    velamenta et infulas praeferentes,

    Tac. H. 1, 66:

    hae litterae (philosophy) apud mediocriter malos infularum loco sunt,

    held in awe, Sen. Ep. 14, 10:

    ipsas miserias infularum loco habet,

    i. e. his wretchedness claims reverence, id. ad Helv. 13, 4. —
    B.
    Transf., an ornament, mark of distinction, badge of honor:

    his insignibus atque infulis imperii venditis (said of the lands belonging to the state),

    Cic. Agr. 1, 2, 6.— The insignia of an office:

    honorum,

    Cod. Just. 7, 63, 1: infulae imperiales, id. tit. 37 fin. — Hence, for the office itself, Spart. Hadr. 6.— Ornaments of houses and temples, i. e. carved work, etc., Luc. 2, 355.

    Lewis & Short latin dictionary > infula

  • 51 Iphianassa

    Īphĭănassa, ae, f., for Iphigenia, Lucr. 1, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > Iphianassa

  • 52 lustralis

    lustrālis, e, adj. [2. lustrum], relating to purification from guilt or the appeasing of the gods, lustral.
    I.
    Lit.:

    sacrificium,

    a sacrifice of purification, a propitiatory offering, Liv. 1, 28:

    aqua,

    lustral water, holy water, Ov. P. 3, 2, 73:

    exta,

    Verg. A. 8, 183:

    hostiae,

    App. Mag. p. 304 fin.:

    vota,

    Val. Fl. 3, 414: caput, atoning (of Iphigenia), Sen. Agam. 163.—
    II.
    [V. 2. lustrum.] Of or belonging to a period of five years, quinquennial:

    certamen,

    Tac. A. 6, 4: aurum, a tax levied every five years on petty shopkeepers, usurers, and brothel-keepers:

    AVRI LVSTRALIS COACTOR,

    Inscr. Grut. 347, 4:

    collatio, Cod. Th. 13, tit. 1: census Romae,

    Ulp. Regul. 1, 8.—Hence, subst.: lustrālis, is, m., the collector of this tax, Inscr. Fabr. p. 426, n. 458.

    Lewis & Short latin dictionary > lustralis

  • 53 maereo

    maerĕo ( moer-), ēre (maerui, Prisc. 8, p. 817; Vop. Carus, 1, 4; part. gen. plur. maerentūm, Verg. A. 11, 216; dep. collat. form dub., Matius ap. Varr. L. L. 7, § 95 Müll., where, for maerebar and mirabar of the MSS., Müller reads maerebat; and Cic. Sest. 39, 84, where, for maerebamini, the best MSS. have maerebatis), v. n. and a. [root mis; Gr. misos, miseô; Lat. miser; cf. moestus].
    I.
    Neutr., to be sad or mournful, to mourn, grieve, lament (class.; cf.:

    doleo, lugeo, angor): cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, maereret Menelaüs,

    Cic. Or. 22, 74: nemo maeret suo incommodo;

    dolent fortasse et anguntur,

    mourns over his own misfortune, id. Tusc. 1, 13, 30:

    cum omnes boni abditi inclusique maererent,

    id. Pis. 9 fin.:

    vos taciti maerebatis,

    id. Sest. 39, 84:

    homines alienis bonis maerentes,

    id. Balb. 25, 56: qui (amici) tuo dolore maerent, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:

    maereat haec genero, maereat illa viro,

    Tib. 3, 2, 14:

    sedatio maerendi,

    Cic. Tusc. 3, 27, 65:

    intellectumque nihil profici maerendo,

    id. ib. § 64.— Impers. pass.:

    maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis,

    App. M. 4, p. 157, 34.—
    II.
    Act., to mourn over, bemoan, lament, bewail any thing (class.):

    filii mortem,

    Cic. Tusc. 1, 48, 115; 1, 44, 105:

    mortem perditorum civium,

    id. Sest. 17, 39:

    rei publicae calamitatem,

    id. ib. 14, 32:

    casum ejusmodi,

    id. Fam. 14, 2, 2:

    illud maereo,

    id. Q. Fr. 1, 3, 10:

    talia maerens,

    thus lamenting, Ov. M. 1, 664.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    qui patriam nimium tarde concidere maererent,

    Cic. Sest. 11, 25: corpora Graiorum maerebat mandier igni, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 95 Müll. N. cr. —Hence, maerens ( moer-), entis, P. a., mourning, lamenting, mournful, sad: maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.):

    quis Sullam nisi maerentem, demissum, afflictumque vidit?

    Cic. Sull. 26, 74:

    hunc cum afflictum, debilitatum, maerentem viderem,

    id. de Or. 2, 47, 195:

    nunc domo maerens ad rem publicam confugere possum,

    id. Fam. 4, 6, 2:

    interque maerentes amicos Egregius properaret exsul,

    Hor. C. 3, 5, 47:

    dictis maerentia pectora mulcet,

    Verg. A. 1, 197:

    fletus maerens,

    mournful lamentation, Cic. Tusc. 1, 13, 30.— Sup.: mater maerentissima, Inscr. Mur. 1229, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > maereo

  • 54 maestus

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > maestus

  • 55 moestua

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > moestua

  • 56 Mycena

    Mycēnae, ārum, or Mycēna, ae, and Mycēne, ēs, f., = Mukênai, Mukênê, a celebrated city in Argolis, of which Agamemnon was king:

    Agamemnoniaeque Mycenae,

    Verg. A. 6, 838; Ov. M. 6, 414; 15, 426 al.:

    deprensus urbe Mycenae,

    Verg. A. 5, 52:

    Diti sacrata,

    Auct. Priap. 77:

    ante Agamemnoniam... Mycenen,

    Sil. 1, 27.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Mycēnaeus, a, um, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan:

    ductor,

    i. e. Agamemnon, Verg. A. 11, 266:

    teque, Mycenaeo, Phoebas, amata duci,

    i. e. Cassandra, beloved by Agamemnon, king of Mycenæ, Ov. Tr. 2, 400:

    manus, i. e. Agamemnonis,

    id. H. 5, 2:

    rates,

    the Grecian fleet, under the command of Agamemnon, Prop. 3, 15, 32.—
    B.
    Mycēnensis, e, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan.—In plur.: Mycēnenses, ĭum, m., the inhabitants of Mycenæ, the Mycenæans, Cic. poët. Fin. 2, 6, 18.—
    C.
    Mycēnis, ĭdis, f., the Mycenæan, i. e. Iphigenia, daughter of Agamemnon:

    suppositā fertur mutāsse Mycenida cervā,

    Ov. M. 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > Mycena

  • 57 Mycenae

    Mycēnae, ārum, or Mycēna, ae, and Mycēne, ēs, f., = Mukênai, Mukênê, a celebrated city in Argolis, of which Agamemnon was king:

    Agamemnoniaeque Mycenae,

    Verg. A. 6, 838; Ov. M. 6, 414; 15, 426 al.:

    deprensus urbe Mycenae,

    Verg. A. 5, 52:

    Diti sacrata,

    Auct. Priap. 77:

    ante Agamemnoniam... Mycenen,

    Sil. 1, 27.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Mycēnaeus, a, um, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan:

    ductor,

    i. e. Agamemnon, Verg. A. 11, 266:

    teque, Mycenaeo, Phoebas, amata duci,

    i. e. Cassandra, beloved by Agamemnon, king of Mycenæ, Ov. Tr. 2, 400:

    manus, i. e. Agamemnonis,

    id. H. 5, 2:

    rates,

    the Grecian fleet, under the command of Agamemnon, Prop. 3, 15, 32.—
    B.
    Mycēnensis, e, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan.—In plur.: Mycēnenses, ĭum, m., the inhabitants of Mycenæ, the Mycenæans, Cic. poët. Fin. 2, 6, 18.—
    C.
    Mycēnis, ĭdis, f., the Mycenæan, i. e. Iphigenia, daughter of Agamemnon:

    suppositā fertur mutāsse Mycenida cervā,

    Ov. M. 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > Mycenae

  • 58 Mycenaeus

    Mycēnae, ārum, or Mycēna, ae, and Mycēne, ēs, f., = Mukênai, Mukênê, a celebrated city in Argolis, of which Agamemnon was king:

    Agamemnoniaeque Mycenae,

    Verg. A. 6, 838; Ov. M. 6, 414; 15, 426 al.:

    deprensus urbe Mycenae,

    Verg. A. 5, 52:

    Diti sacrata,

    Auct. Priap. 77:

    ante Agamemnoniam... Mycenen,

    Sil. 1, 27.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Mycēnaeus, a, um, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan:

    ductor,

    i. e. Agamemnon, Verg. A. 11, 266:

    teque, Mycenaeo, Phoebas, amata duci,

    i. e. Cassandra, beloved by Agamemnon, king of Mycenæ, Ov. Tr. 2, 400:

    manus, i. e. Agamemnonis,

    id. H. 5, 2:

    rates,

    the Grecian fleet, under the command of Agamemnon, Prop. 3, 15, 32.—
    B.
    Mycēnensis, e, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan.—In plur.: Mycēnenses, ĭum, m., the inhabitants of Mycenæ, the Mycenæans, Cic. poët. Fin. 2, 6, 18.—
    C.
    Mycēnis, ĭdis, f., the Mycenæan, i. e. Iphigenia, daughter of Agamemnon:

    suppositā fertur mutāsse Mycenida cervā,

    Ov. M. 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > Mycenaeus

  • 59 Mycene

    Mycēnae, ārum, or Mycēna, ae, and Mycēne, ēs, f., = Mukênai, Mukênê, a celebrated city in Argolis, of which Agamemnon was king:

    Agamemnoniaeque Mycenae,

    Verg. A. 6, 838; Ov. M. 6, 414; 15, 426 al.:

    deprensus urbe Mycenae,

    Verg. A. 5, 52:

    Diti sacrata,

    Auct. Priap. 77:

    ante Agamemnoniam... Mycenen,

    Sil. 1, 27.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Mycēnaeus, a, um, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan:

    ductor,

    i. e. Agamemnon, Verg. A. 11, 266:

    teque, Mycenaeo, Phoebas, amata duci,

    i. e. Cassandra, beloved by Agamemnon, king of Mycenæ, Ov. Tr. 2, 400:

    manus, i. e. Agamemnonis,

    id. H. 5, 2:

    rates,

    the Grecian fleet, under the command of Agamemnon, Prop. 3, 15, 32.—
    B.
    Mycēnensis, e, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan.—In plur.: Mycēnenses, ĭum, m., the inhabitants of Mycenæ, the Mycenæans, Cic. poët. Fin. 2, 6, 18.—
    C.
    Mycēnis, ĭdis, f., the Mycenæan, i. e. Iphigenia, daughter of Agamemnon:

    suppositā fertur mutāsse Mycenida cervā,

    Ov. M. 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > Mycene

  • 60 Mycenenses

    Mycēnae, ārum, or Mycēna, ae, and Mycēne, ēs, f., = Mukênai, Mukênê, a celebrated city in Argolis, of which Agamemnon was king:

    Agamemnoniaeque Mycenae,

    Verg. A. 6, 838; Ov. M. 6, 414; 15, 426 al.:

    deprensus urbe Mycenae,

    Verg. A. 5, 52:

    Diti sacrata,

    Auct. Priap. 77:

    ante Agamemnoniam... Mycenen,

    Sil. 1, 27.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Mycēnaeus, a, um, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan:

    ductor,

    i. e. Agamemnon, Verg. A. 11, 266:

    teque, Mycenaeo, Phoebas, amata duci,

    i. e. Cassandra, beloved by Agamemnon, king of Mycenæ, Ov. Tr. 2, 400:

    manus, i. e. Agamemnonis,

    id. H. 5, 2:

    rates,

    the Grecian fleet, under the command of Agamemnon, Prop. 3, 15, 32.—
    B.
    Mycēnensis, e, adj., of or belonging to Mycenæ, Mycenæan.—In plur.: Mycēnenses, ĭum, m., the inhabitants of Mycenæ, the Mycenæans, Cic. poët. Fin. 2, 6, 18.—
    C.
    Mycēnis, ĭdis, f., the Mycenæan, i. e. Iphigenia, daughter of Agamemnon:

    suppositā fertur mutāsse Mycenida cervā,

    Ov. M. 12, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > Mycenenses

См. также в других словарях:

  • Iphigenia — IPHIGENIA, æ, Gr. Ἰφιγένεια, ας, (⇒ Tab. XXX.) 1 §. Namen. Dieser soll ursprünglich von Jephtha herkommen, woraus Iphis gemacht worden, und Iphigenia, so viel als genita ex Iphe, oder Jephtha Tochter heißen. Voss. Theol. gent. l. I. c. 23. Sie… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • IPHIGENIA — Agamemnonis et Clytaemnestrae filia. de qua fabulam huiusmodi, occasione ex filiae Iephthae, in sacris Historiâ sinc dubio prtitâ, comminiseuntur Poetae. Cum Agmemnon in Aulide cervum Dianae imprudens occidisset, Dea indignata. contrariis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Iphigenīa [1] — Iphigenīa (Iphianassa), Tochter des Agamemnon u. der Klytämnestra od. der Astynome; nach And. Tochter der Helena u. des Theseus. Da widrige Winde das Auslaufen der griechischen, gegen Troja zu Aulis versammelten Flotte verhinderten, so sagte… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Iphigenīa [2] — Iphigenīa (I. Kunth.), Pflanzengattung aus der Familie der Melanthaceae Veratreae, der Gattung Anguillaria verwandt; Art: I. indica Kunth, in Ostindien u. Australien …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Iphigenia — Iphigenia, Name der Heldin einer altgriech. Sage, gewissermaßen die Tochter Jephtas (Richt. cap. 11.) oder ein weiblicher Isaak im hellen. Gewande, durch Euripides, Racine, Glucks Opern und vor allem durch ein Meisterwerk Göthes bekannt. I. war… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Iphigenia — [if΄ə jə nī′ə] n. [L < Gr Iphigeneia] Gr. Myth. a daughter of Agamemnon, offered by him as a sacrifice to Artemis and, in some versions, saved by the goddess, who makes her a priestess …   English World dictionary

  • Iphigenia, S. — S. Iphigenia, V. (21. Sept.). Diese heil. Jungfrau, auch Ephigenia und Effigenia genannt, war eine Königstochter in Aethiopien, die von dem hl. Apostel Matthäus zum Christenthum bekehrt und getauft worden seyn soll, worauf sie sich ganz dem… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Iphigenia — Iphigenie (auch Iphigeneía, Iphigenia oder Iphianassa) ist in der griechischen Mythologie die älteste Tochter von Agamemnon (dem König von Mykene auf der Peloponnes) und Klytämnestra und die Schwester von Orestes, Elektra und Chrysothemis. Kymon… …   Deutsch Wikipedia

  • Iphigenia — Iphigenie, Iphigenia griechischer Ursprung, Bedeutung: von Geburt an kräftig. Bekannt aus der griechischen Mythologie sowie literarischen Bearbeitungen, z.B. Goethes »Iphigenie auf Tauris« (1779) …   Deutsch namen

  • Iphigenia Hotel Apartments — (Айя Напа,Кипр) Категория отеля: Адрес: Agias Mavris Street, 5340 Айя Напа, Кипр …   Каталог отелей

  • Iphigenia in Tauris (Goethe) — Iphigenia in Tauris ( de. Iphigenie auf Tauris) is a reworking by Johann Wolfgang von Goethe of the ancient Greek tragedy Iphigeneia in Tauris by Euripides.Goethe wrote his first version of the play in six weeks, and it was first performed on… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»