-
1 infirme
-
2 infirme
īnfīrmē, Adv. (infirmus), a) ohne Halt, haltlos, ieiune et infirme dicere, Plin. ep. 1, 20, 21. – b) kleinmütig, tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat, Suet. Aug. 90. – c) unzuverlässig, socii inf. animati, Cic. ep. 15, 1, 3.
-
3 infirme
īnfīrmē, Adv. (infirmus), a) ohne Halt, haltlos, ieiune et infirme dicere, Plin. ep. 1, 20, 21. – b) kleinmütig, tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat, Suet. Aug. 90. – c) unzuverlässig, socii inf. animati, Cic. ep. 15, 1, 3. -
4 infirme
īnfirmē [ infirmus ]1) слабо, неосновательно ( dicere PJ)2) малодушно, робкоaliquid paulo infirmius expavescere Su — чрезвычайно пугаться чего-л.3) ненадёжно, вяло (i. animatus C) -
5 īnfīrmē
īnfīrmē adv. [infirmus], faintly, slightly: animatus.* * *weakly, faintly; cravenly; not powerfully/effectively/dependably/soundly -
6 infirme
infirmē, adv., v. infirmus fin. -
7 infirme
weakly, faintly. -
8 debilis
dēbĭlis, e [de + habilis] [st2]1 [-] entamé, mutilé. [st2]2 [-] infirme, débile, faible; impotent, invalide. [st2]3 [-] boiteux, manchot. [st2]4 [-] au fig. faible, défectueux, incapable, défaillant. - debile crus, Suet.: jambe paralysée. - debile carpit iter, Stat.: il va d'un pas chancelant. - membra metu debilia sunt, Ter.: je tremble de tout mon corps. - plurimis stipendiis debilis miles, Plin. 7: un soldat épuisé par de très nombreuses campagnes. - Claudius Sanctus effosso oculo dirus ore, ingenio debilior, Tac. H. 4: Claudius Sanctus, borgne, d'une physionomie affreuse, encore plus infirme d'esprit. - superl. debilissimus, N.-Tir. 7, 67.* * *dēbĭlis, e [de + habilis] [st2]1 [-] entamé, mutilé. [st2]2 [-] infirme, débile, faible; impotent, invalide. [st2]3 [-] boiteux, manchot. [st2]4 [-] au fig. faible, défectueux, incapable, défaillant. - debile crus, Suet.: jambe paralysée. - debile carpit iter, Stat.: il va d'un pas chancelant. - membra metu debilia sunt, Ter.: je tremble de tout mon corps. - plurimis stipendiis debilis miles, Plin. 7: un soldat épuisé par de très nombreuses campagnes. - Claudius Sanctus effosso oculo dirus ore, ingenio debilior, Tac. H. 4: Claudius Sanctus, borgne, d'une physionomie affreuse, encore plus infirme d'esprit. - superl. debilissimus, N.-Tir. 7, 67.* * *Debilis, et hoc debile, pen. corr. Terent. Debile, Foible, Flouet.\Humero, lumbis, coxa debilis. Iuuenal. Ohié de, etc.\Mancus, et membris omnibus captus ac debilis. Cic. Ohié, ou prins, ou perclus de tous ses membres, Impotent. -
9 animatus
[st1]1 [-] ănĭmātus, a, um: part. passé de animo. - [abcl][b]a - empli d'air. - [abcl]b - animé, vivifié, qui a reçu la vie. - [abcl]c - disposé moralement, (bien ou mal) intentionné. - [abcl]d - animé, courageux, plein de courage, déterminé, échauffé.[/b] - animatus bene erga aliquem (in aliquem, circa aliquem): bien disposé à l'égard de qqn. - animatus in necem alicujus, Macr S. 1, 11: disposé à tuer qqn. - animatus facere, Plaut.: disposé à faire. - animatus probe, Plaut.: plein de courage. - infirme animatus, Cic.: faiblement déterminé, indécis. [st1]2 [-] ănĭmātŭs, ūs, m.: souffle vital, vie. - animatu carere, Plin.: manquer de vie, être inanimé.* * *[st1]1 [-] ănĭmātus, a, um: part. passé de animo. - [abcl][b]a - empli d'air. - [abcl]b - animé, vivifié, qui a reçu la vie. - [abcl]c - disposé moralement, (bien ou mal) intentionné. - [abcl]d - animé, courageux, plein de courage, déterminé, échauffé.[/b] - animatus bene erga aliquem (in aliquem, circa aliquem): bien disposé à l'égard de qqn. - animatus in necem alicujus, Macr S. 1, 11: disposé à tuer qqn. - animatus facere, Plaut.: disposé à faire. - animatus probe, Plaut.: plein de courage. - infirme animatus, Cic.: faiblement déterminé, indécis. [st1]2 [-] ănĭmātŭs, ūs, m.: souffle vital, vie. - animatu carere, Plin.: manquer de vie, être inanimé.* * *I.Animatus, pen. prod. Participium. Cic. Qui ha ame et vie.II.Animatus, penul. prod. Nomen. Affectionné, soit en bien, soit en mal, Qui ha le vouloir, la fantasie, et le courage, Entalenté.\Infirme animatus. Cic. Qui n'ha pas grand courage.\Animatus erga vel in aliquem. Cic. Qui porte volunté bonne, ou mauvaise envers aucun, Bien ou mal entalenté envers aucun.\Male animatus erga aliquem. Sueto. Qui luy porte mauvais vouloir, Mal affecté à luy, Mal entalenté contre luy.\Si quid animatus est facere. Plaut. S'il ha vouloir de faire quelque chose, S'il ha talent, ou S'il est entalenté de faire, etc. -
10 infirmus
infirmus, a, um [st2]1 [-] faible (de corps), débile, sans force, infirme, malade. [st2]1 [-] faible (d'esprit), pusillanime, timoré. [st2]2 [-] faible (en parl. des ch.), sans valeur, sans poids. - infirmus animus: cœur pusillanime. - infirmiores milites: les soldats les plus faibles. - cum essent infirmi ad resistendum, Caes. B. C. 3, 9, 3: comme ils n'avaient pas la force de résister. - infirma res ad probandum, Cic.: faible argument.* * *infirmus, a, um [st2]1 [-] faible (de corps), débile, sans force, infirme, malade. [st2]1 [-] faible (d'esprit), pusillanime, timoré. [st2]2 [-] faible (en parl. des ch.), sans valeur, sans poids. - infirmus animus: cœur pusillanime. - infirmiores milites: les soldats les plus faibles. - cum essent infirmi ad resistendum, Caes. B. C. 3, 9, 3: comme ils n'avaient pas la force de résister. - infirma res ad probandum, Cic.: faible argument.* * *Infirmus, Adiect. Cic. Debile, Foible, Qui n'est pas ferme, Infirme, Invalide, Debile, Foible.\Infirmus animus pueri. Terent. Legier et inconstant ou muable, et variable.\Leuissimae et infirmissimae causae. Cic. De tres petite valeur.\Infirmae nuptiae. Terent. Qui ne sont point de tenue et duree.\Infirma valetudo. Cic. Deshaittement de santé. -
11 infirma
I.Lit.:II.viribus infirmis,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:valetudo,
id. Brut. 48, 180:classis inops et infirma,
id. Verr. 2, 5, 33, § 86:valetudo infirmissima,
id. de Or. 1, 45. —Hence, infirm, indisposed, sick:sum admodum infirmus,
Cic. Ac. 1, 4, 14; Plin. Ep. 7, 26:pecus,
i. e. sheep, Ov. Ib. 44:lumen solis,
weak, feeble, Luc. 5, 545:infirmior est panis ex polline,
less nourishing, Cels. 2, 18:infirmissimus cibarius panis,
id. ib.:saporis vinum,
Col. 3, 7:infirmissimae arbores,
Plin. 17, 24, 37, § 217:nervi,
weak, id. 23, 2, 28, § 59:civitas exigua et infirma,
Caes. B. G. 7, 17.—With ad:infirmi ad resistendum,
Caes. B. C. 3, 9, 3:infirmior ad haec omnia,
Plin. 36, 20, 37, § 145.—With adversus:fama, infirmissimum adversus viros fortes telum,
Curt. 4, 14.— In neutr. pl. subst.: infirma, ōrum, the weak parts:lineae,
Plin. 9, 43, 67, § 145.—Trop., weak in mind or character, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded:A.tenuis atque infirmi haec animi videri,
Caes. B. C. 1, 32:quippe minuti Semper et infirmi est animi voluptas ultio,
Juv. 13, 190:sum paulo infirmior,
Hor. S. 1, 9, 71:quorum concursu terrentur infirmiores,
Caes. B. C. 1, 3, 5:homines infirmissimi,
very uncertain, not to be depended on, Col. 3, 10, 6.—Of things, of no weight or consequence, weak, trivial, inconclusive:omnino ad probandum utraque res infirma et nugatoria est,
Cic. Caecin. 23, 64:quod apud omnes leve et infirmum est,
id. Rosc. Com. 2, 6:cautiones,
id. Fam. 7, 18:infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi,
Liv. 7, 30, 2. —Hence, advv.Form infirmē.1.Weakly, faintly, not strongly, not very:2. B.infirme animatus,
Cic. Fam. 15, 1, 3. — Of speech, feebly, without vigor of expression:jejune et infirme,
Plin. Ep. 1, 20, 21.— -
12 infirmus
I.Lit.:II.viribus infirmis,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:valetudo,
id. Brut. 48, 180:classis inops et infirma,
id. Verr. 2, 5, 33, § 86:valetudo infirmissima,
id. de Or. 1, 45. —Hence, infirm, indisposed, sick:sum admodum infirmus,
Cic. Ac. 1, 4, 14; Plin. Ep. 7, 26:pecus,
i. e. sheep, Ov. Ib. 44:lumen solis,
weak, feeble, Luc. 5, 545:infirmior est panis ex polline,
less nourishing, Cels. 2, 18:infirmissimus cibarius panis,
id. ib.:saporis vinum,
Col. 3, 7:infirmissimae arbores,
Plin. 17, 24, 37, § 217:nervi,
weak, id. 23, 2, 28, § 59:civitas exigua et infirma,
Caes. B. G. 7, 17.—With ad:infirmi ad resistendum,
Caes. B. C. 3, 9, 3:infirmior ad haec omnia,
Plin. 36, 20, 37, § 145.—With adversus:fama, infirmissimum adversus viros fortes telum,
Curt. 4, 14.— In neutr. pl. subst.: infirma, ōrum, the weak parts:lineae,
Plin. 9, 43, 67, § 145.—Trop., weak in mind or character, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded:A.tenuis atque infirmi haec animi videri,
Caes. B. C. 1, 32:quippe minuti Semper et infirmi est animi voluptas ultio,
Juv. 13, 190:sum paulo infirmior,
Hor. S. 1, 9, 71:quorum concursu terrentur infirmiores,
Caes. B. C. 1, 3, 5:homines infirmissimi,
very uncertain, not to be depended on, Col. 3, 10, 6.—Of things, of no weight or consequence, weak, trivial, inconclusive:omnino ad probandum utraque res infirma et nugatoria est,
Cic. Caecin. 23, 64:quod apud omnes leve et infirmum est,
id. Rosc. Com. 2, 6:cautiones,
id. Fam. 7, 18:infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi,
Liv. 7, 30, 2. —Hence, advv.Form infirmē.1.Weakly, faintly, not strongly, not very:2. B.infirme animatus,
Cic. Fam. 15, 1, 3. — Of speech, feebly, without vigor of expression:jejune et infirme,
Plin. Ep. 1, 20, 21.— -
13 causarius
causārĭus, a, um malade, infirme, invalide, réformé (soldat).* * *causārĭus, a, um malade, infirme, invalide, réformé (soldat).* * *Causarius. Adiectiuum. vt Causarii milites. Liu. Exonniez et excusez par maladie, ou autre encombrier.\Causaria missio. Vlpian. Congé donné à un homme de guerre à cause de telle exonnie.\Causarii, metaphoricôs, pro Valetudinariis. Plin. Maladifs, Gens essoinez, Gens escloppez, qui ne peuvent gaigner leur vie. Bud. -
14 animatus [1]
1. animātus, a, um, PAdi. (v. animo), I) mit Atemversehen, a) übh., optume animati erant, Varr. sat. Men. 63. – b) beseelt (Ggstz. inanimus), anteponantur animata inanimis, Cic.: hoc sic dividam, ut dicam corpora omnia aut animata esse aut inanima, Sen. – v. Pflanzen, frisch erhalten, spartum, Plin. 19, 28: cachry, Scrib. 70: nasturtii semen, Scrib. 95. Marc. Emp. 16. – II) gesinnt, a) übh., moral. od. politisch so u. so gesinnt, gestimmt, infirme, Cic.: bene, Nep.: male, Gell.: Pompeius an. melius quam paratus, Cic. – m. erga u. Akk., Plaut. capt. 407. Cic. ad Att. 15, 12, 2. Suet. Vit. 7, 3 (wo: exercitus male animatus erga principem): m. in u. Akk., Cic. de amic. 57; Verr. 4, 151. Liv. 29, 17, 8. – b) mit Mut-, kriegerischem Sinn begabt, mutig, probe, Plaut. Bacch. 942: pariter, Lucr.; vgl. Lachm. Lucr. 1, 42. p. 78 sq.: cum sic animatum reges exercitum viderent, Iustin. – / Superl. animatissimus, Itin. Alex. 6 (13).
-
15 ieiune
iēiūnē, Adv. (ieiunus), mager, trocken im Reden, ohne Saft und Kraft, de alqa re iei. et exiliter disputare, Cic.: iei. et infirme dicere, Plin. ep.: infecunde atque ieiune laudare, Gell.: haec dicuntur fortasse ieiunius, Cic. de fin. 3, 19.
-
16 invalide
invalidē, Adv. (invalidus), schwach, wirkungslos, infirme invalideque dici, Arnob. 7, 45.
-
17 robor
c. robur.* * *c. robur.* * *Robor, vel Robur, roboris, pen. cor. n. g. Plin. Une espece de chesne tresdure, Rouvre.\Robur. Liu. Le lieu en la prison où les malfaicteurs estoyent enfermez.\Robur, per translationem. Cic. Une force de courage par laquelle on endure toutes adversitez.\Robur. Cic. Force de corps, ou corporelle.\Robur. Colum. Fermeté de toutes choses.\Expers roboris herba. Ouid. Infirme et debile.\Inuictum non ponebat pectore robur. Sil. Il ne perdoit point la force de courage, ains estoit tousjours ferme et constant.\Sumere robur corporibus. Liu. Prendre force.\Minus roboris subest illis aetatibus. Celsus. Telles aages sont moins fortes et robustes.\Tenere firmitatem et robus in virtute. Cic. Estre ferme et robuste en vertu. -
18 animatus
1. animātus, a, um, PAdi. (v. animo), I) mit Atemversehen, a) übh., optume animati erant, Varr. sat. Men. 63. – b) beseelt (Ggstz. inanimus), anteponantur animata inanimis, Cic.: hoc sic dividam, ut dicam corpora omnia aut animata esse aut inanima, Sen. – v. Pflanzen, frisch erhalten, spartum, Plin. 19, 28: cachry, Scrib. 70: nasturtii semen, Scrib. 95. Marc. Emp. 16. – II) gesinnt, a) übh., moral. od. politisch so u. so gesinnt, gestimmt, infirme, Cic.: bene, Nep.: male, Gell.: Pompeius an. melius quam paratus, Cic. – m. erga u. Akk., Plaut. capt. 407. Cic. ad Att. 15, 12, 2. Suet. Vit. 7, 3 (wo: exercitus male animatus erga principem): m. in u. Akk., Cic. de amic. 57; Verr. 4, 151. Liv. 29, 17, 8. – b) mit Mut-, kriegerischem Sinn begabt, mutig, probe, Plaut. Bacch. 942: pariter, Lucr.; vgl. Lachm. Lucr. 1, 42. p. 78 sq.: cum sic animatum reges exercitum viderent, Iustin. – ⇒ Superl. animatissimus, Itin. Alex. 6 (13).————————2. animātus, Abl. ū, m. (animo), das Atmen, animatu carere, nicht atmen, Plin. 11, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > animatus
-
19 ieiune
iēiūnē, Adv. (ieiunus), mager, trocken im Reden, ohne Saft und Kraft, de alqa re iei. et exiliter disputare, Cic.: iei. et infirme dicere, Plin. ep.: infecunde atque ieiune laudare, Gell.: haec dicuntur fortasse ieiunius, Cic. de fin. 3, 19. -
20 invalide
invalidē, Adv. (invalidus), schwach, wirkungslos, infirme invalideque dici, Arnob. 7, 45.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > invalide
- 1
- 2
См. также в других словарях:
infirme — [ ɛ̃firm ] adj. et n. • 1247, rare av. XVIe; lat. infirmus « faible » 1 ♦ Vx ⇒ faible. « l esprit est prompt et la chair infirme » (Pascal). 2 ♦ (XVIIIe) Mod. Qui est atteint d une ou plusieurs infirmités (spécialement d infirmités incurables). ⇒ … Encyclopédie Universelle
infirme — Infirme. adj. de tout genre. Maladif, mal sain. Un homme infirme. c est un corps extremement infirme. Il est aussi subst. Et en ce sens, il ne s employe guere qu au pluriel, & signifie, tant les maladifs & mal sains, que ceux qui sont malades… … Dictionnaire de l'Académie française
infirmé — infirmé, ée (in fir mé, mée) part. passé d infirmer. Décision infirmée par le tribunal … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
infirmé — Infirmé, [infirm]ée. part. pass … Dictionnaire de l'Académie française
infirme — (in fir m ) adj. 1° Qui n est pas ferme, solide, résistant. • L esprit est prompt et la chair infirme, PASC. Myst. de Jésus, I, éd. FAUGÈRE.. • L homme est assurément trop infirme pour...., PASC. ib. dans COUSIN. Substantivement.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
INFIRME — adj. des deux genres Qui a une constitution faible, qui est sujet à des infirmités ; ou Qui a actuellement quelque indisposition qui le rend languissant. C est un corps extrêmement infirme. Un homme, un vieillard infirme. Vieillesse infirme. On l … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
INFIRME — adj. des deux genres Qui est affecté d’une infirmité ou d’infirmités. Un enfant infirme. Substantivement, Hôpital destiné aux infirmes. Par extension, Vieillard infirme. Vieillesse infirme. Il signifie d’une façon plus générale, tant au propre… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
infirme — an., handicapé : bétour m. (Bogève) ; infirmo, a, e (Albanais.001, Villards Thônes). A1) infirme // handicapé infirme d une main ou des deux mains /// d un bras ou des deux bras ; manchot : mangueûrno, a, e <sans anse> (001) … Dictionnaire Français-Savoyard
Infirme moteur cérébral — ● Infirme moteur cérébral sujet atteint d infirmité motrice cérébrale … Encyclopédie Universelle
Infirme moteur cérébral — Infirmité motrice cérébrale Infirmité motrice cérébrale CIM 10 : G80 L’infirmité motrice cérébrale (IMC), appelée aussi infirmité motrice d origine cérébrale (IMOC), désigne les conséquences neurologiques des lésions, quelle qu en soit l origine … Wikipédia en Français
Journal Infirme — Album par Triumviro Sortie 27 février 2006 (France) Enregistrement studio RDPC (Paris) Durée 40min58s Genre rock français … Wikipédia en Français