ēmptum

sū̆prā (orig. form sŭpĕrā, Lucr. 1, 429; 4, 672; 5, 1407; Cic. poët. N. D. 2, 42, 106; cf. Prisc. pp. 980 and 1001 P.), adv. and prep. [superus].

Adv., on the upper side, on the top, above.

Lit., of place:

omnia haec, quae supra et subter, unum esse dixerunt,

Cic. de Or. 3, 5, 20:

partes eae, quae sunt infra quam id, quod devoratur, dilatantur, quae autem supra, contrahuntur,

id. N. D. 2, 54, 135:

magno numero jumentorum in flumine supra atquo infra constituto,

Caes. B. C. 1, 64; and:

et mare, quod supra, teneant, quodque alluit infra,

Verg. A. 8, 149:

oleum supra siet,

Cato, R. R. 119; 101:

cotem illam et novaculam defossam in comitio supraque impositum puteal accepimus,

Cic. Div. 1, 17, 33:

toto vertice supra est,

i. e. is taller, Verg. A. 11, 683: ut letata corpora vidit Victoremque supra hostem, i. e. lying or stretched over them, Ov. M. 3, 56; cf.:

stupet inscia supra,

Verg. A. 7, 381.— Comp.:

alia superius rapiuntur,

upward, on high, Sen. Q. N. 5, 8, 3: piscina superius construenda, Pall. 1, 34, 2 (opp. subterius, Isid. 16, 8, 4).—

Trop.

Of time, before, formerly, previously (esp. of any thing previously said or written):

quae supra scripta est,

Cato, R. R. 157, 2:

quod jam supra tibi ostendimus,

Lucr. 1, 429:

quae supra dixi,

Cic. de Or. 3, 55, 208:

quae supra scripsi,

id. Fam. 6, 10, 2:

quem supra deformavi,

id. Caecin. 5, 14:

uti supra demonstravimus,

Caes. B. G. 2, 1:

ut supra dixi,

Cic. Rep. 2, 4, 9; id. Lael. 4, 15; 14, 48:

ut supra scripsi,

Plin. Ep. 6, 27, 5:

de quo (filio) commemoravi supra,

Nep. Dion, 6, 2:

supra repetere,

farther back, from past times, Sall. C. 5, 9; id. J. 5, 3; Tac. A. 16, 18.— Comp.:

quantum valerent inter homines litterae, Dixi superius,

before, farther back, Phaedr. 4, 23, 2: ut superius demonstravimus, Auct. B. Hisp. 28, 4; 34, 5.—

Of number or measure, beyond, over, more:

supra adjecit Aeschrio,

offered higher, more, Cic. Verr. 2, 3, 33, § 77:

amor tantus ut nihil supra possit,

id. Fam. 14, 1, 4:

ita accurate, ut nihil posset supra,

id. Att. 13, 19, 3:

nihil pote supra,

Ter. Ad. 2, 3, 11:

voltu Adeo modesto, ut nihil supra,

id. And. 1, 1, 93; id. Eun. 3, 1, 37:

nihil supra Deos lacesso,

Hor. C. 2, 18, 11.—After et or aut ( poet. and post-class.):

agrum fortasse trecentis Aut etiam supra nummorum milibus emptum,

Hor. Ep. 2, 2, 165:

quot illum putas annos secum tulisse? Septuaginta et supra,

Petr. 43 fin.:

tricena aut supra stipendia numerantes,

Tac. A. 1, 35:

a triginta annis et supra,

Vulg. Num. 4, 23; 4, 30; 4, 35 (cf. II. B. 2. infra).—

With quam, less freq. quod, above or beyond what, more than:

saepe supra feret, quam fieri possit,

Cic. Or. 40, 139:

corpus patiens inediae, algoris, vigiliae, supra quam cuiquam credibile est,

Sall. C. 5, 3; id. J. 24, 5:

dominandi supra quam aestimari potest avidissimus,

Aur. Vict. Epit. 1 med.:

supra quam optari potuit,

Amm. 17, 1, 12:

supra quod capere possum,

Dig. 32, 1, 28.—

Prep. with acc., above, over.

Lit., of place:

si essent, qui sub terrā semper habitavissent... nec exissent umquam supra terram,

Cic. N. D. 2, 37, 95:

ille qui supra nos habitat,

Plaut. Pers. 5, 2, 38:

supra tribunal et supra praetoris caput,

Cic. Verr. 2, 3, 33, § 77:

supra eum locum,

Caes. B. C. 2, 9:

supra se in summo jugo,

id. B. G. 1, 24:

accubueram horā nonā... et quidem supra me Atticus, infra Verrius,

Cic. Fam. 9, 26, 1:

saltu supra venabula fertur,

Verg. A. 9, 553:

supra segetes Navigat,

over the cornfields, Ov. M. 1, 295:

attolli supra ceteros mortales,

Plin. 34, 6, 12, § 27 (dub.;

Jahn, super): supra lignum turba insilit,

Phaedr. 1, 2, 20:

ecce supra caput homo levis ac sordidus,

i. e. burdensome, annoying, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6; so,

supra caput esse,

to be close at hand, Sall. C. 52, 24; cf. Verg. A. 3, 194; Liv. 3, 17, 4; 4, 22, 6; Tac. H. 4, 69; Sen. Ep 108;

rarely supra capita,

Liv. 42, 42, 6.—

In partic., of geographical position, above, beyond: supra Maeotis paludes, Enn. ap. Cic. Tusc. 5, 17, 49 (Epigr. v. 7, p. 163 Vahl.):

supra Suessulam,

Liv. 23, 32, 2:

Syene oppidum, quod est supra Alexandriam quinque millibus stadiorum,

Plin. 2, 73, 75, § 183;

supra Britanniam,

id. 2, 97, 99, § 217. —

Trop.

Of time, before:

paulo supra hanc memoriam,

Caes. B. G. 6, 19; supra septingentesimum annum, Liv. praef. § 4.—

Of number, degree, or quantity.

With numbers, = plus, amplius (not in Cic. or Cæs.), over, above, beyond, more than:

supra quattuor milia hominum orabunt ut, etc.,

Liv. 43, 3, 2:

caesa eo die supra milia viginti,

id. 30, 35, 3; 3, 31, 4:

supra septem milia hominum domos remisit,

id. 21, 23, 6; 23, 17, 2; 23, 37, 11 sq.; 23, 49, 13; Varr. R. R. 3, 2, 17; 3, 6, 1; 3, 7, 11:

supra duos menses sapor ejus non permanet integer,

Col. 12, 49, 3:

tres (cyathos),

Hor. C. 3, 19, 15.—

In gen.:

quibus solida ungula, nec supra geminos fetus,

Plin. 11, 40, 95, § 233; cf.:

de floribus supra dictus scripsit Theophrastus,

besides, id. 21, 3, 9, § 13:

hominis fortunam,

Cic. Leg. 2, 16, 41:

ratio supra hominem putanda est deoque tribuenda,

id. N. D. 2, 13, 34:

potentia, quae supra leges se esse velit,

id. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

humanam supra fortunam,

Phaedr. 4, 24, 24:

supra Coclites Muciosque id facinus esse,

Liv. 2, 13, 8:

modum,

id. 21, 7, 7; Col. 4, 27, 4:

vires,

Hor. Ep. 1, 18, 22: humanam fidem Plin. 34, 7, 17, § 38: morem, Verg. G. 2, 227; Sall. C. 3, 2:

supra belli Latini metum id quoque accesserat, quod,

besides, Liv. 2, 18, 3.—Prov.:

supra homines, supra ire deos pietate,

i. e. to attain the highest degree, Verg. A. 12, 839 Heyne ad loc.—

Sometimes to indicate that over which one is placed as superintendent (mostly postclass.):

dispositi, quos supra somnum habebat,

watchers, Curt. 6, 11, 3:

qui supra bibliothecam fuerunt,

Vitr. 7, praef. §

5: servus supra rationes positus,

Pseudo Quint. Decl. 353:

SVPRA INSVLAS,

Inscr. Orell. 721 and 2927:

SVPRA IVMENTA,

ib. 2870:

SVPRA VELARIOS,

ib. 2967:

SVPRA COCOS,

ib. 2827; Inscr. Grut. p. 1111, 1.—

Compounds formed with supra are extremely rare. In late Lat. supradictus, suprafatus, suprafundo, suprajacio, supranatans, suprasedeo, etc., are found, but here supra is properly written separately as an adv.; only suprascando (v. h. v.), on account of its signif., is to be written as one word.

tantus-dem, tantădem, tantundem, adj., just so great or large, as great (as an adj. rare, but freq. and class. in the neutr. as a subst.).

Adj.:

malo bene facere tantundem est periculum, Quantum bono male facere,

Plaut. Poen. 3, 3, 20:

cum ita legatum esset: Titia uxor mea tantandem partem habeat, quantulam unus heres,

Dig. 32, 1, 29:

quia forte tantandem pecuniam Titio debuit,

ib. 2, 14, 30; so,

si postea tantandem summam a domino mutuatus sit,

ib. 15, 3, 10 fin.:

tantidem ponderis petitio est,

ib. 19, 5, 26 init. —

tantundem ( tantumdem), just so much, just as much:

magistratibus tantundem detur in cellam, quantum semper datum est,

Cic. Verr. 2, 3, 87, § 201:

deinde qui morte ejus tantundem capiat, quantum omnes heredes,

id. Leg. 2, 19, 48:

fossam pedum XX. directis lateribus duxit, ut ejus solum tantundem pateret, quantum summa labra distabant,

Caes. B. G. 7, 72:

ego tantundem scio, quantum tu,

Plaut. Pers. 4, 3, 48:

si tibi subiti nihil est, tantundem'st mihi,

id. ib. 4, 4, 36:

tantundem argenti, quantum miles debuit, Dedit huic,

id. Ps. 4, 7, 64; 4, 7, 109:

tantundem apud posteros meruit bonae famae, quantum malae,

Tac. H. 2, 50:

aquae tantundem,

Plin. 32, 9, 37, § 112:

nam pol hinc tantundem accipies,

Plaut. Ps. 4, 2, 14; Cic. Att. 12, 35, 2:

erat vallus in altitudinem pedum decem: tantundem ejus valli agger in latitudinem patebat,

Caes. B. C. 3, 63:

dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas,

Hor. S. 1, 1, 52; cf. id. ib. 1, 1, 56;

2, 3, 237: nec vincet ratio, tantundem ut peccet idemque, Qui teneros caules alieni fregerit horti, Et qui, etc.,

id. ib. 1, 3, 115:

undique ad inferos tantundem viae est,

Cic. Tusc. 1, 43, 104:

non tamen interpres tantundem juveris,

Hor. S. 2, 4, 91:

virium atque impetus non tantundem exigunt,

Quint. 6, 2, 10:

tantundem valent,

id. 1, 5, 4:

tantumdem in utrosque licere fortunae,

Sen. Ep. 47, 1:

tantundem praetor facit et de his,

Dig. 26, 7, 3.—

Gen. (of price) tantīdem (i scanned short, Varr. ap. Non. 480, 31):

tantidem emptum postulat sibi tradier,

Ter. Ad. 2, 1, 45:

voluntatem decurionum ac municipum omnium tantidem, quanti fidem suam, fecit,

Cic. Rosc. Am. 39, 115: tantidem quasi feta canes sine dentibu' latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.); cf.:

decrepitus senex tantidem est, quasi sit signum pictum in pariete,

Plaut. Merc. 2, 2, 4:

tantidem ille illi rursus iniciat manum,

id. Pers. 1, 2, 18.

tantus-dem, tantădem, tantundem, adj., just so great or large, as great (as an adj. rare, but freq. and class. in the neutr. as a subst.).

Adj.:

malo bene facere tantundem est periculum, Quantum bono male facere,

Plaut. Poen. 3, 3, 20:

cum ita legatum esset: Titia uxor mea tantandem partem habeat, quantulam unus heres,

Dig. 32, 1, 29:

quia forte tantandem pecuniam Titio debuit,

ib. 2, 14, 30; so,

si postea tantandem summam a domino mutuatus sit,

ib. 15, 3, 10 fin.:

tantidem ponderis petitio est,

ib. 19, 5, 26 init. —

tantundem ( tantumdem), just so much, just as much:

magistratibus tantundem detur in cellam, quantum semper datum est,

Cic. Verr. 2, 3, 87, § 201:

deinde qui morte ejus tantundem capiat, quantum omnes heredes,

id. Leg. 2, 19, 48:

fossam pedum XX. directis lateribus duxit, ut ejus solum tantundem pateret, quantum summa labra distabant,

Caes. B. G. 7, 72:

ego tantundem scio, quantum tu,

Plaut. Pers. 4, 3, 48:

si tibi subiti nihil est, tantundem'st mihi,

id. ib. 4, 4, 36:

tantundem argenti, quantum miles debuit, Dedit huic,

id. Ps. 4, 7, 64; 4, 7, 109:

tantundem apud posteros meruit bonae famae, quantum malae,

Tac. H. 2, 50:

aquae tantundem,

Plin. 32, 9, 37, § 112:

nam pol hinc tantundem accipies,

Plaut. Ps. 4, 2, 14; Cic. Att. 12, 35, 2:

erat vallus in altitudinem pedum decem: tantundem ejus valli agger in latitudinem patebat,

Caes. B. C. 3, 63:

dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas,

Hor. S. 1, 1, 52; cf. id. ib. 1, 1, 56;

2, 3, 237: nec vincet ratio, tantundem ut peccet idemque, Qui teneros caules alieni fregerit horti, Et qui, etc.,

id. ib. 1, 3, 115:

undique ad inferos tantundem viae est,

Cic. Tusc. 1, 43, 104:

non tamen interpres tantundem juveris,

Hor. S. 2, 4, 91:

virium atque impetus non tantundem exigunt,

Quint. 6, 2, 10:

tantundem valent,

id. 1, 5, 4:

tantumdem in utrosque licere fortunae,

Sen. Ep. 47, 1:

tantundem praetor facit et de his,

Dig. 26, 7, 3.—

Gen. (of price) tantīdem (i scanned short, Varr. ap. Non. 480, 31):

tantidem emptum postulat sibi tradier,

Ter. Ad. 2, 1, 45:

voluntatem decurionum ac municipum omnium tantidem, quanti fidem suam, fecit,

Cic. Rosc. Am. 39, 115: tantidem quasi feta canes sine dentibu' latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.); cf.:

decrepitus senex tantidem est, quasi sit signum pictum in pariete,

Plaut. Merc. 2, 2, 4:

tantidem ille illi rursus iniciat manum,

id. Pers. 1, 2, 18.

tantus-dem, tantădem, tantundem, adj., just so great or large, as great (as an adj. rare, but freq. and class. in the neutr. as a subst.).

Adj.:

malo bene facere tantundem est periculum, Quantum bono male facere,

Plaut. Poen. 3, 3, 20:

cum ita legatum esset: Titia uxor mea tantandem partem habeat, quantulam unus heres,

Dig. 32, 1, 29:

quia forte tantandem pecuniam Titio debuit,

ib. 2, 14, 30; so,

si postea tantandem summam a domino mutuatus sit,

ib. 15, 3, 10 fin.:

tantidem ponderis petitio est,

ib. 19, 5, 26 init. —

tantundem ( tantumdem), just so much, just as much:

magistratibus tantundem detur in cellam, quantum semper datum est,

Cic. Verr. 2, 3, 87, § 201:

deinde qui morte ejus tantundem capiat, quantum omnes heredes,

id. Leg. 2, 19, 48:

fossam pedum XX. directis lateribus duxit, ut ejus solum tantundem pateret, quantum summa labra distabant,

Caes. B. G. 7, 72:

ego tantundem scio, quantum tu,

Plaut. Pers. 4, 3, 48:

si tibi subiti nihil est, tantundem'st mihi,

id. ib. 4, 4, 36:

tantundem argenti, quantum miles debuit, Dedit huic,

id. Ps. 4, 7, 64; 4, 7, 109:

tantundem apud posteros meruit bonae famae, quantum malae,

Tac. H. 2, 50:

aquae tantundem,

Plin. 32, 9, 37, § 112:

nam pol hinc tantundem accipies,

Plaut. Ps. 4, 2, 14; Cic. Att. 12, 35, 2:

erat vallus in altitudinem pedum decem: tantundem ejus valli agger in latitudinem patebat,

Caes. B. C. 3, 63:

dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas,

Hor. S. 1, 1, 52; cf. id. ib. 1, 1, 56;

2, 3, 237: nec vincet ratio, tantundem ut peccet idemque, Qui teneros caules alieni fregerit horti, Et qui, etc.,

id. ib. 1, 3, 115:

undique ad inferos tantundem viae est,

Cic. Tusc. 1, 43, 104:

non tamen interpres tantundem juveris,

Hor. S. 2, 4, 91:

virium atque impetus non tantundem exigunt,

Quint. 6, 2, 10:

tantundem valent,

id. 1, 5, 4:

tantumdem in utrosque licere fortunae,

Sen. Ep. 47, 1:

tantundem praetor facit et de his,

Dig. 26, 7, 3.—

Gen. (of price) tantīdem (i scanned short, Varr. ap. Non. 480, 31):

tantidem emptum postulat sibi tradier,

Ter. Ad. 2, 1, 45:

voluntatem decurionum ac municipum omnium tantidem, quanti fidem suam, fecit,

Cic. Rosc. Am. 39, 115: tantidem quasi feta canes sine dentibu' latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.); cf.:

decrepitus senex tantidem est, quasi sit signum pictum in pariete,

Plaut. Merc. 2, 2, 4:

tantidem ille illi rursus iniciat manum,

id. Pers. 1, 2, 18.

vĕnĭo, vēni, ventum, 4 ( fut. venibo, Pompon. ap. Non. 508, 23; imperf. venibat, Ter. Phorm. 4, 3, 47; gen. plur, part. sync. venientum, Verg. G. 4, 167; id. A. 1, 434; 6, 755), v. n. [Sanscr. root gā, go; Zend root gā, gam, go; Gr. BA-, bainô; Lat. ar-biter, venio; Goth. quiman; O. H. Germ. quëman, koman; Engl. come; v. Curt. Gr. Etym. p. 466], to come (cf. accedo).

Lit.:

nunc, cujus jussu venio et quam ob rem venerim, Dicam, etc.,

Plaut. Am. prol. 17:

veni, vidi, vici,

Suet. Caes. 37: imus, venimus, videmus. Ter. Phorm. 1, 2, 53:

maritimus hostis ante adesse potest quam quisquam venturum esse suspicari queat, etc.,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

venio ad macellum,

Plaut. Aul. 2, 8, 3:

ut veni ad urbem, etc.,

Cic. Fam. 16, 12, 2:

cupio, te ad me venire,

id. ib. 16, 10, 1; Plaut. As. 2, 4, 2:

mihi si spatium fuerit in Tusculanum veniendi,

Cic. Fam. 9, 5, 3:

Cato... cum venerat ad se in Sabinos,

had come home, id. Rep. 3, 28, 40:

quia nudius quartus venimus in Cariam ex Indiā,

Plaut. Curc. 3, 68:

sexto die Delum Athenis venimus,

Cic. Att. 5, 12, 1:

Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora,

Verg. A. 1, 2:

tumulum antiquae Cereris sedemque sacratam Venimus,

id. ib. 2, 743 (cf. devenio):

vin' ad te ad cenam veniam,

Plaut. Stich. 3, 2, 30:

mercator venit huc ad ludos,

id. Cist. 1, 3, 9:

homo ad praetorem deplorabundus venit,

id. Aul. 2, 4, 38:

neque ego te derisum venio neque derideo,

id. ib. 2, 2, 46:

ad istum emptum venerunt illum locum senatorium,

Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124.—With inf.:

parasitus modo venerat aurum petere,

Plaut. Bacch. 4, 3, 18:

non nos Libycos populare penates Venimus,

Verg. A. 1, 528.—

Of inanimate subjects: navis huc ex portu Persico Venit,

Plaut. Am. 1, 1, 249:

denique in os salsi venit umor saepe saporis, Cum mare vorsamur propter,

Lucr. 4, 220:

(aër) Per patefacta venit penetratque foramina,

id. 4, 891:

(speculi imago) Dum venit ad nostras acies,

id. 4, 279:

sub aspectum venire,

Cic. de Or. 2, 87, 358:

in conspectu,

Caes. B. C. 2, 27:

in conspectum,

Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Fin. 1, 7, 24:

muliebris vox mihi ad aures venit,

Plaut. Rud. 1, 4, 13;

in Italiā te moraturum, dum tibi litterae meae veniant,

reaches you, Cic. Fam. 11, 24, 2: hereditas unicuique nostrum venit, comes, i. e. descends to each of us, id. Caecin. 26, 74; cf.:

hic Verres hereditatem sibi venisse arbitratus est, quod in ejus regnum ac manus venerat is, quem, etc.,

id. Verr. 2, 4, 27, § 62: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, come forth, i. e. grow, Verg. G. 1, 54; so,

arbores sponte suā,

id. ib. 2, 11; 2, 58; Prop. 1, 2, 10. —

Impers. pass., we, they, etc., came or have come, etc.:

Lilybaeum venitur,

Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141: ad me ventum est, it has fallen to me, id Quint. 1, 3:

dum ad flumen Varum veniatur,

Caes. B. C. 1, 87:

(Galli) veniri ad se confestim existimantes, ad arma conclamant,

id. B. G. 7, 70:

ventum in insulam est,

Cic. Leg. 2, 3, 6:

ubi eo ventum est,

Caes. B. G. 1, 43:

ad quos ventum erat,

id. ib. 2, 11;

3, 23: eo cum esset ventum,

id. ib. 7, 61.—

Esp., to come. spring, be descended:

qui se Bebryciā veniens Amyci de gente ferebat (i. e. qui se ferebat venientem, etc.),

Verg. A. 5, 373 Forbig. ad loc. —

Trop.

In gen.:

vides, quo progrediente oratione venturum me puto,

Cic. Rep. 1, 40, 62. ut jam a principio videndum sit, quemadmodum velis venire ad extremum orationis, id. Or. 59, 201:

contra rem suam me nescio quando venisse questus est,

that I appeared, id. Phil. 2, 2, 3: contra amici summam existimationem, id. Att. 1, 1, 4:

si rem nullam habebis, quod in buccam venerit, scribito,

id. ib. 1, 12, 4;

v. bucca: si quid in mentem veniet,

id. ib. 12, 36, 1.—So in Cic. with nom. only of neutr. pron. or res; but freq. impers. with gen.:

cum matronarum ac virginum veniebat in mentem,

when I thought of, Cic. Sull. 6, 19:

venit enim mihi in mentem oris tui,

id. Rosc. Am. 34, 95; id. Sull. 14, 38; v. also mens, II. B. fin. and the passages there cited:

oratorum laus ita ducta ab humili venit ad summum, ut, etc.,

id. Tusc. 2, 2, 5:

prava ex falsis opinionibus veniunt,

Quint. 5, 10, 34:

vitium pejus, quod ex inopiā, quam quod ex copiā venit,

id. 2, 4, 4:

non omne argumentum undique venit,

id. 5, 10, 21.—With dat.:

existimabunt majus commodum ex otio meo quam ex aliorum negotiis reipublicae venturum,

Sall. J. 4, 4; 8, 2:

ubi ea dies, quam constituerat cum legatis, venit,

Caes. B. G. 1, 8; so,

dies,

id. ib. 7, 3:

tempus victoriae,

id. ib. 7, 66; cf.:

suum tempus eorum laudi,

Quint. 3, 1, 21:

non sumus omnino sine curā venientis anni,

for the coming year, Cic. Q. Fr. 3, 4, 4:

exemplum trahens Perniciem veniens in aevum,

Hor. C. 3, 5, 16:

veniens aetas,

the future, Ov. F. 6, 639.—Of events, to come, i. e. to happen:

quod hodie venit,

Tac. A. 14, 43.—

In partic.

Venire in aliquid (rarely ad aliquid; v. infra), to come into, fall into any state or condition (so esp. freq.): venisse alicui in amicitiam, to have obtained one's friendship or alliance, Caes. B. G. 6, 5, 4:

in calamitatem,

Cic. Rosc. Am. 17, 49:

in cognitionem alicujus,

Quint. 7, 2, 20:

in consuetudinem,

Cic. Caecin. 2, 6; cf.:

quaedam in consuetudinem ex utilitatis ratione venerunt,

id. Inv. 2, 53, 160:

in proverbii consuetudinem,

id. Off. 2, 15, 55.—Of a personal subject:

(milites) qui in consuetudinem Alexandrinae vitae venerant,

Caes. B. C. 3, 110:

ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc.,

had fallen into contempt, id. B. G. 3, 17:

in contentionem, etc.,

Cic. Div. 2, 63, 129:

si falso venisses in suspitionem, P. Sestio,

id. Vatin. 1, 2:

summum in cruciatum,

Caes. B. G. 1, 31:

aut in controversiam aut in contentionem,

Quint. 3, 6, 44:

in discrimen,

Cic. Rosc. Am. 6, 16:

in dubium,

id. Quint. 2, 5:

in alicujus fidem ac potestatem,

to place one's self under the protection and in the power of a person, to surrender at discretion, Caes. B. G. 2, 13:

ne in odium veniam,

Cic. Fin. 2, 24, 79; cf.:

Tarquinii nomen huic populo in odium venisse regium,

id. Rep. 1, 40, 62:

ipse illi perditae multitudini in odium acerbissimum venerit,

id. Att. 10, 8, 6: in eam opinionem Cassius veniebat, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2:

in partem alicujus,

to take part in it, Cic. Fam. 14, 2, 3:

in periculum,

Caes. B. C. 1, 17:

in sermonem alicujus,

i. e. to enter into conversation, Cic. Att. 14, 1, 1;

and in another sense: cum loquerer cum Phaniā, veni in eum sermonem, ut dicerem, etc.,

I happened to say that, id. Fam. 3, 5, 3:

nonnullam in spem veneram, posse me, etc.,

id. de Or. 2, 54, 217:

summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire,

to entertain hopes, to hope, Caes. B. G. 1, 18.— Esp. with res as subject, the affair came to, reached the point, etc.:

res proxime formam latrocinii venerat,

Liv. 2, 48, 5; 2, 56, 5:

res venit prope secessionem,

id. 6, 42, 10. ad ultimum dimicationis rati rem venturam, id. 2, 56, 5:

cum speramus eo rem venturam, ut, etc.,

Hor. Ep. 2, 1, 226.— Impers.:

saepe in eum locum ventum est, ut, etc.,

to such a point that, Caes. B. G. 6, 43; Liv. 7, 30, 9.—

Ad aliquid: bene agis, Alba;

ad tuam veniam condicionem,

will accept, Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146:

ad summum fortunae,

to attain, Hor. Ep. 2, 1, 32.—

In speaking, to come to a topic:

ut jam a fabulis ad facta veniamus,

Cic. Rep. 2, 2, 4:

ut ad fabulas veniamus,

id. Rosc. Am. 16, 46:

venio ad tertiam epistulam,

id. Q. Fr. 3, 14, 12:

venio ad recentiores litteras,

id. Att. 14, 19, 5:

ad Arcesilam Carneademque veniamus,

id. Ac. 2, 4, 12:

venio nunc ad tertium genus illud, etc.,

id. Rep. 3, 33, 45:

ad istius morbum et insaniam,

id. Verr. 2, 4, 1, § 1 al.