Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ēmŏlŭmentum

  • 1 emolumentum

    ēmŏlŭmentum or ēmŏlĭmentum (cf. monumentum), i, n. [emolior; lit., a working out; hence],
    I.
    A striving for success, i. e. effort, exertion, labor (cf. elaboro;

    rarely): neque enim magnum emolumentum esse potest,

    can present no great difficulty, Varr. R. R. 3, 14, 1 (but in Caes. B. G. 1, 34, the true reading is molimento). —
    * B.
    Concr., a work, a building, etc.: vetera, Cod. Th. 15, 1, 19.—Far more freq.,
    II.
    The attainment of success, i. e. gain, profit, advantage, benefit (syn.: lucrum, quaestus, compendium, commodum, fructus, reditus).
    (α).
    Absol.: et emolumenta et detrimenta (quae ôphelêmata et blammata appellant) communia esse voluerunt, Cic. Fin. 3, 21;

    so opp. detrimentum,

    id. 1, 16, 53; cf.

    opp. damnum,

    Suet. Aug. 25:

    nullum emolumentum esse, nullum injustitia partum praemium tantum, ut, etc.,

    Cic. Rep. 3, 16 fin.;

    so with praemium,

    id. de Or. 2, 85, 346; cf.

    with utilitas,

    id. ib. 1, 8 fin.:

    boni nullo emolumento impelluntur in fraudem,

    id. Mil. 12, 32; cf. id. Font. 8, 17; id. Fin. 2, 18, 59; id. Fam. 7, 10 fin.; Liv. 5, 4; 6, 39; 21, 43; Quint. 3, 8, 7; * Lucr. 5, 166 et saep.; of persons:

    ut quam maximum emolumentum novis sociis esset,

    Liv. 22, 22, 7.—
    (β).
    With gen.:

    emolumenta rerum fallacibus judiciis vident... poenam non vident,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    victoriae,

    Vell. 2, 105 fin.:

    belli,

    id. 2, 114, 4; Just. 9, 1, 2:

    pacis,

    Tac. A. 11, 7:

    ergastulorum,

    Plin. 18, 3, 4, § 21:

    laborum,

    Juv. 3, 22:

    sacramentorum (with praemia),

    id. 16, 35 et saep.:

    honoris,

    Plaut. Trin. 3, 2, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > emolumentum

  • 2 emolumentum

    advantage, benefit

    Latin-English dictionary > emolumentum

  • 3 ēmolumentum (ēmoli-)

        ēmolumentum (ēmoli-) ī, n    [ex + MAL-], gain, profit, advantage, benefit: nullum ad Scamandrum venturum: nullo emolumento impelli in fraudem: ut quam maximum emolumentum novis sociis esset, L.: emolumenta communia.

    Latin-English dictionary > ēmolumentum (ēmoli-)

  • 4 ad - hūc

        ad - hūc adv.    of time, until now, heretofore, hitherto, as yet: sicut adhuc fecerunt, speculabuntur: unde est adhuc bellum tractum, nisi, etc., all this time: adhuc ignota precatur flumina, hitherto, V.: qui me passus est usque adhuc facere, etc., always till now, T. — Esp., to this point, to this place, hitherto, thus far: adhuc ea dixi, cur, etc., up to this point: satis adhuc nullum emolumentum vidistis, long enough already, L.: erat adhuc inpudens, qui teneret, so.—Adhuc non, or neque adhuc, not as yet, not to this time: nihil adhuc, nothing as yet, or not at all as yet: numquam adhuc, never as yet, never yet: maximis iniuriis adfecti, adhuc non venerunt: Cui neque fulgor adhuc nec dum sua forma recessit, V.: quā pugnā nihil adhuc exstitit nobilius, N.—For etiam nunc, yet, still: adhuc tranquilla res est, it is still quiet, T.: exercitus ignotus adhuc duci suo, L.: si quis adhuc precibus locus, V.—Colloq. and late, still, besides, in addition: et adhuc adfluebat omnis inventus, Ta.: melius quidem adhuc eae civitates, etc., still better is the condition of, etc., Ta.

    Latin-English dictionary > ad - hūc

  • 5 ēmolimentum

        ēmolimentum    ī, see emolumentum.

    Latin-English dictionary > ēmolimentum

  • 6 ob

       ob prep.    with acc.—With verbs of motion, towards, to: cuius ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. C.: Turni se pestis ob ora Fert, V.— With verbs of rest, before, in front of, over against: non mihi mors ob oculos versabatur?: ignis ob os offusus.—On account of, for, because of, by reason of, for the sake of: pretium ob stultitiam fero, T.: tibi ob eam rem bene faxim, T.: ob rem nullam misit (me), for nothing, T.: ob merita carus, S.: ob aliquod emolumentum suum: ob rem iudicandam pecuniam accipere: meliores ob eam scientiam esse, for that knowledge: unius ob iram Prodimur, V.: Aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat, H.—In the phrase, quam ob rem (or quamobrem), on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly: quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.—With neut. pron., on that account, therefore: ignaris hostibus et ob id quietis, L.: ob haec consuli nihil cunctandum visum, L.: ob ea consul senatum consulebat, S.—In consideration of, in return for, instead of: ager oppositus est pignori Decem ob minas, T.: pecuniam ob absolvendum accipere: tibi has Haudquaquam ob meritum poenas Suscitat, in proportion to, V.—In the phrase, ob rem, to the purpose, with advantage, profitably, usefully: An. non pudet Vanitatis? Do. minime, dum ob rem, T.: id frustra an ob rem faciam, S.
    * * *
    on account of, for the sake of, for; instead of; right before

    Latin-English dictionary > ob

  • 7 detrimentum

    dētrīmentum, i, n. [detero], a rubbing off.
    * I.
    Lit.: limae tenuantis, Ap. M. 6, p. 175, 25.—
    II.
    Transf., loss, damage, detriment.
    A.
    In gen. (class.; cf. for syn.: damnum, jactura, incommodum, dispendium): emolumenta et detrimenta (quae ôphelêmata et blammata appellant) communia esse voluerunt, Cic. Fin. 3, 21; cf. Varr. L. L. 5, § 176 Müll.;

    so opp. emolumentum,

    Cic. Fin. 1, 16, 53:

    nostro incommodo detrimentoque doleamus,

    id. Brut. 1, 4:

    afferre,

    to occasion, cause, Caes. B. C. 1, 82, 2; Nep. Att. 2, 3; cf.:

    magna inferre,

    Caes. B. C. 2, 2 fin.:

    importare,

    Cic. de Or. 1, 9, 38: accipere, to suffer, in gen., id. de Imp. Pomp. 6, 15; id. Phil. 5, 12, 34; esp. to suffer defeat in battle, Caes. B. G. 5, 22, 3; 5, 53, 6; 6, 1, 3 et saep.: capere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2; cf.

    the foll., and facere,

    Cic. Verr. 2, 4, 9; Nep. Cato 2 fin.; Sen. Tranq. 11 med.:

    acceptum sarcire,

    Caes. B. C. 1, 45, 2; 3, 67, 2; cf.

    reconcinnare,

    id. ib. 2, 15 fin.:

    in bonum vertere,

    id. ib. 3, 73 fin., et saep.:

    animae suae detrimentum pati,

    loss, ruin, Vulg. Matt. 16, 26:

    detrimentum sui facere,

    id. Luc. 9, 25.—
    B.
    Esp.
    1.
    In the well-known formula, by which unlimited power was intrusted to the consuls:

    videant consules (dent magistratus operam, provideant, etc.), ne quid respublica detrimenti capiat (accipiat),

    Caes. B. C. 1, 5, 3; 1, 7, 4; Cic. Mil. 26, 70; id. Cat. 1, 2; id. Fam. 16, 11, 3; Liv. 3, 4 fin.
    2.
    In the histt., the loss of a battle, defeat, overthrow (cf. calamitas and incommodum, no. II.), Caes. B. G. 5, 52; 6, 34, 7; 7, 19, 4 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > detrimentum

  • 8 diluceo

    dī-lūcĕo, ēre, v. n., lit., to be light enough to distinguish objects apart; hence, trop., to be clear, evident (rare):

    dilucere brevi fraus coepit,

    Liv. 8, 27 fin.; cf. id. 3, 16; 25, 29 fin.:

    emolumentum ejus in animo tuo dilucebit,

    Gell. 16, 8, 16.—With a subject-clause:

    satis dilucet, hanc capionem posse dici,

    Gell. 7, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > diluceo

  • 9 emolimentum

    ēmŏlĭmentum, i, v. emolumentum.

    Lewis & Short latin dictionary > emolimentum

  • 10 emolumenticius

    ēmŏlŭmentĭcĭus, a, um, adj. [emolumentum], relating to gain, terror, dread of losing profits, Cassiod. Var. 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > emolumenticius

  • 11 incanto

    in-canto, āvi, ātum, 1, v. a. and n.
    * I.
    To sing in, with dat.:

    passer incantans saepiculae (i. e. in saepicula),

    App. M. 8, p. 210, 26. —
    II.
    In partic.
    A.
    To say over, mutter, or chant a magic formula against some one: QVI MALVM CARMEN INCANTASSET, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    To consecrate with charms or spells:

    incantata vincula,

    lovelcnots, Hor. S. 1, 8, 49.—
    2.
    To bewitch, enchant:

    quaesisti, quod mihi emolumentum fuerit incantandi (sc. illam)?

    App. Mag. p. 305:

    incantata mulier,

    id. ib.:

    pileum vetitis artibus,

    Amm. 14, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > incanto

  • 12 ob

    ŏb (old form obs, v. III.), prep. with acc. (in late Lat. also with the abl.:

    OB PERPETVO EIVS ERGA SE AMORE,

    Inscr. Orell. 106) [Osc. op; kindr. with Sanscr. api; Gr. epi].
    I.
    Lit.
    A.
    With verbs of motion, towards, to (only ante-class.): IS TERTHS DIEBVS OB PORTVM OBVAGVLATVM ITO, let him go before his house to summon him, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. s. v. portum, p. 233 Müll.: ob Romam legiones ducere, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.); cf.:

    ob Troiam duxit,

    id. ib. p. 178 Müll. (Incert. libr. v. 5 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; and ap. Cic. Fam. 9, 26, 2 (Trag. Rel. p. 211 Rib.).—
    B.
    With verbs of rest, about, before, in front of, over (in Cic.):

    follem sibi obstringit ob gulam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23:

    lanam ob oculum habere,

    id. Mil. 5, 37:

    ob oculos mihi caliginem obstitisse,

    before my eyes, id. ib. 2, 4, 51:

    mors ob oculos saepe versata est,

    Cic. Rab. Post. 14, 39; id. Sest. 21, 47:

    ignis qui est ob os offusus,

    id. Univ. 14.—
    II.
    Transf., to indicate the object or cause, on account of, for, because of, by reason of, etc.
    A.
    In gen. (freq. and class.):

    etiam ob stultitiam tuam te tueris?

    do you still defend yourself with regard to your folly? Plaut. Trin. 3, 2, 82:

    pretium ob stultitiam fero,

    Ter. And. 3, 5, 4; id. Phorm. 2, 3, 23:

    ob eam rem iratus,

    on that account, Plaut. Bacch. 4, 4, 33:

    neu quid ob eam rem succenseat,

    id. ib. 4, 4, 39; Ter. Ad. 5, 6, 7: Mi. Ob eam rem? De. Ob eam, id. ib. 5. 9, 20:

    ob rem nullam,

    id. Hec. 5, 3, 2:

    hanc Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus est, ne, etc.,

    Cic. Fat. 10, 23:

    ob eam causam, quod, etc.,

    id. Rep. 1, 7, 12: quam ob causam venerant, id. de Or. 1, 7, 26:

    non solum ob eam causam fieri volui, quod, etc.,

    id. Rep. 1, 21, 34:

    ob hanc causam, quod,

    id. ib. 2, 1, 3:

    nec ob aliam causam ullam, etc.,

    id. Lael. 20, 74:

    ob meas injurias,

    Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.:

    quodnam ob facinus?

    id. ib. 5, 2, 3: ob peccatum hoc. id. ib. v. 37:

    ob malefacta haec,

    id. Ad. 2, 1, 46:

    ob illam injuriam,

    Cic. Rep. 2, 25, 46:

    ob aliquod emolumentum suum,

    id. Font. 8, 17: (eum) ac Troiam misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):

    ob rem judicandam pecuniam adcipere,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; id. Att. 1, 17, 8; id. Mur. 1, 1; id. Verr. 2, 2, 48, § 119; Sall. J. 89, 2; Quint. 5, 10, 87:

    nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,

    on account of, for that knowledge, Cic. Rep. 1, 19, 32:

    ob eam (amicitiam) summā fide servatam,

    id. Lael. 7, 25:

    is igitur dicitur ab Amulio ob labefactandi regni timorem, ad Tiberim exponi jussus esse,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    unius ob iram Prodimur,

    Verg. A. 1, 251; cf.:

    saevae memorem Junonis ob iram,

    id. ib. 1, 4; cf.

    also: aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini obtruncat,

    Liv. 21, 2, 6:

    non noxā neque ob metum,

    Tac. H. 2, 49:

    Germanicum mortem ob rem publicam obiisse,

    for the republic, id. A. 2, 83:

    cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat,

    id. ib. 6, 5.—
    B.
    In partic.
    1.
    In consideration of, in return for, instead of (mostly ante-class.):

    ob asinos ferre argentum,

    Plaut. As. 2, 2, 80; id. Ep. 5, 2, 38:

    quin arrhabonem a me accepisti ob mulierem?

    id. Rud. 3, 6, 23:

    ager oppositus est pignori Ob decem minas,

    Ter. Phorm. 4, 3, 56: talentum magnum ob unam fabulam datum esse, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10 fin.:

    pecuniam ob absolvendum accipere,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78:

    pecuniam ob delicta dare,

    Tac. A. 14, 14.—
    2.
    Ob rem, like ex re (opp. frustra), to the purpose, with advantage, profitably, usefully (very rare): An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter Phorm. 3, 2, 41:

    verum id frustra an ob rem faciam, in vostrā manu situm est,

    Sall. J. 31, 5.—
    3.
    Ob industriam, on purpose, intentionally, Plaut. Cas. 4, 3, 6; 2, 3, 58 (id. ib. 2, 3, 60, de industriā); cf. id. Men. 1, 2, 14.—
    4.
    Quam ob rem, also written in one word, quamobrem, on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly; a very freq. particle of transition, esp. in Cic.:

    quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.,

    Cic. Lael. 11, 36:

    quam ob rem utrique nostrūm gratum admodum feceris,

    id. ib. 4, 16; 2, 10; 3, 12; 4, 15; id. Rep. 1, 5, 9; 1, 19, 32 et saep.—
    5.
    Ob id, ob hoc, ob haec, ob ea, ob quae, on that account, therefore (not ante-Aug.).
    a.
    Ob id:

    ignaris hostibus et ob id quietis,

    Liv. 25, 35; 28, 2; Tac. A. 2, 66; 3, 75; 13, 5:

    ob id ipsum,

    Curt. 4, 16, 23.—
    b.
    Ob hoc:

    ob hoc cum omnia neglecta apud hostes essent,

    Liv. 25, 37; Sen. Q. N. 7, 14, 4; Col. 7, 3, 21; cf.:

    ob hoc miserior,

    Sen. Ep. 98, 5. —
    c.
    Ob haec:

    ob haec cum legatos mitti placuisset,

    Liv. 8, 23; 21, 50; 38, 34; Cels. 1 praef.—
    d.
    Ob ea:

    ob ea consul Albinus senatum de foedere consulebat,

    Sall. J. 39, 2.—
    e.
    Ob quae:

    ob quae posterum diem reus petivit,

    Tac. A. 2, 30 fin.; Suet. Ner. 13.—
    III.
    In composition, the b of ob remains unchanged before vowels and most consonants; only before p, f, c, g, is assimilation more common: oppeto, offero, occido, ogganio, etc.—An ancient form obs, analogous to abs, is implied in obs-olesco and os-tendo.—In signification, that of direction towards, or of existence at or before a thing is predominant, although it likewise gives to the simple verb the accessory notion of against: obicere, opponere, obrogare.

    Lewis & Short latin dictionary > ob

  • 13 obs

    ŏb (old form obs, v. III.), prep. with acc. (in late Lat. also with the abl.:

    OB PERPETVO EIVS ERGA SE AMORE,

    Inscr. Orell. 106) [Osc. op; kindr. with Sanscr. api; Gr. epi].
    I.
    Lit.
    A.
    With verbs of motion, towards, to (only ante-class.): IS TERTHS DIEBVS OB PORTVM OBVAGVLATVM ITO, let him go before his house to summon him, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. s. v. portum, p. 233 Müll.: ob Romam legiones ducere, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.); cf.:

    ob Troiam duxit,

    id. ib. p. 178 Müll. (Incert. libr. v. 5 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; and ap. Cic. Fam. 9, 26, 2 (Trag. Rel. p. 211 Rib.).—
    B.
    With verbs of rest, about, before, in front of, over (in Cic.):

    follem sibi obstringit ob gulam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23:

    lanam ob oculum habere,

    id. Mil. 5, 37:

    ob oculos mihi caliginem obstitisse,

    before my eyes, id. ib. 2, 4, 51:

    mors ob oculos saepe versata est,

    Cic. Rab. Post. 14, 39; id. Sest. 21, 47:

    ignis qui est ob os offusus,

    id. Univ. 14.—
    II.
    Transf., to indicate the object or cause, on account of, for, because of, by reason of, etc.
    A.
    In gen. (freq. and class.):

    etiam ob stultitiam tuam te tueris?

    do you still defend yourself with regard to your folly? Plaut. Trin. 3, 2, 82:

    pretium ob stultitiam fero,

    Ter. And. 3, 5, 4; id. Phorm. 2, 3, 23:

    ob eam rem iratus,

    on that account, Plaut. Bacch. 4, 4, 33:

    neu quid ob eam rem succenseat,

    id. ib. 4, 4, 39; Ter. Ad. 5, 6, 7: Mi. Ob eam rem? De. Ob eam, id. ib. 5. 9, 20:

    ob rem nullam,

    id. Hec. 5, 3, 2:

    hanc Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus est, ne, etc.,

    Cic. Fat. 10, 23:

    ob eam causam, quod, etc.,

    id. Rep. 1, 7, 12: quam ob causam venerant, id. de Or. 1, 7, 26:

    non solum ob eam causam fieri volui, quod, etc.,

    id. Rep. 1, 21, 34:

    ob hanc causam, quod,

    id. ib. 2, 1, 3:

    nec ob aliam causam ullam, etc.,

    id. Lael. 20, 74:

    ob meas injurias,

    Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.:

    quodnam ob facinus?

    id. ib. 5, 2, 3: ob peccatum hoc. id. ib. v. 37:

    ob malefacta haec,

    id. Ad. 2, 1, 46:

    ob illam injuriam,

    Cic. Rep. 2, 25, 46:

    ob aliquod emolumentum suum,

    id. Font. 8, 17: (eum) ac Troiam misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):

    ob rem judicandam pecuniam adcipere,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; id. Att. 1, 17, 8; id. Mur. 1, 1; id. Verr. 2, 2, 48, § 119; Sall. J. 89, 2; Quint. 5, 10, 87:

    nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,

    on account of, for that knowledge, Cic. Rep. 1, 19, 32:

    ob eam (amicitiam) summā fide servatam,

    id. Lael. 7, 25:

    is igitur dicitur ab Amulio ob labefactandi regni timorem, ad Tiberim exponi jussus esse,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    unius ob iram Prodimur,

    Verg. A. 1, 251; cf.:

    saevae memorem Junonis ob iram,

    id. ib. 1, 4; cf.

    also: aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini obtruncat,

    Liv. 21, 2, 6:

    non noxā neque ob metum,

    Tac. H. 2, 49:

    Germanicum mortem ob rem publicam obiisse,

    for the republic, id. A. 2, 83:

    cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat,

    id. ib. 6, 5.—
    B.
    In partic.
    1.
    In consideration of, in return for, instead of (mostly ante-class.):

    ob asinos ferre argentum,

    Plaut. As. 2, 2, 80; id. Ep. 5, 2, 38:

    quin arrhabonem a me accepisti ob mulierem?

    id. Rud. 3, 6, 23:

    ager oppositus est pignori Ob decem minas,

    Ter. Phorm. 4, 3, 56: talentum magnum ob unam fabulam datum esse, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10 fin.:

    pecuniam ob absolvendum accipere,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78:

    pecuniam ob delicta dare,

    Tac. A. 14, 14.—
    2.
    Ob rem, like ex re (opp. frustra), to the purpose, with advantage, profitably, usefully (very rare): An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter Phorm. 3, 2, 41:

    verum id frustra an ob rem faciam, in vostrā manu situm est,

    Sall. J. 31, 5.—
    3.
    Ob industriam, on purpose, intentionally, Plaut. Cas. 4, 3, 6; 2, 3, 58 (id. ib. 2, 3, 60, de industriā); cf. id. Men. 1, 2, 14.—
    4.
    Quam ob rem, also written in one word, quamobrem, on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly; a very freq. particle of transition, esp. in Cic.:

    quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.,

    Cic. Lael. 11, 36:

    quam ob rem utrique nostrūm gratum admodum feceris,

    id. ib. 4, 16; 2, 10; 3, 12; 4, 15; id. Rep. 1, 5, 9; 1, 19, 32 et saep.—
    5.
    Ob id, ob hoc, ob haec, ob ea, ob quae, on that account, therefore (not ante-Aug.).
    a.
    Ob id:

    ignaris hostibus et ob id quietis,

    Liv. 25, 35; 28, 2; Tac. A. 2, 66; 3, 75; 13, 5:

    ob id ipsum,

    Curt. 4, 16, 23.—
    b.
    Ob hoc:

    ob hoc cum omnia neglecta apud hostes essent,

    Liv. 25, 37; Sen. Q. N. 7, 14, 4; Col. 7, 3, 21; cf.:

    ob hoc miserior,

    Sen. Ep. 98, 5. —
    c.
    Ob haec:

    ob haec cum legatos mitti placuisset,

    Liv. 8, 23; 21, 50; 38, 34; Cels. 1 praef.—
    d.
    Ob ea:

    ob ea consul Albinus senatum de foedere consulebat,

    Sall. J. 39, 2.—
    e.
    Ob quae:

    ob quae posterum diem reus petivit,

    Tac. A. 2, 30 fin.; Suet. Ner. 13.—
    III.
    In composition, the b of ob remains unchanged before vowels and most consonants; only before p, f, c, g, is assimilation more common: oppeto, offero, occido, ogganio, etc.—An ancient form obs, analogous to abs, is implied in obs-olesco and os-tendo.—In signification, that of direction towards, or of existence at or before a thing is predominant, although it likewise gives to the simple verb the accessory notion of against: obicere, opponere, obrogare.

    Lewis & Short latin dictionary > obs

  • 14 semper

    semper, adv. [root sam-; Gr. ham-; v. semel and -per = para; cf. tantisper], ever, always, at all times, forever (cf. usque).
    I.
    In gen.: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1:

    locus hic apud nos semper liber est,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 49:

    semper occant priusquam sarriunt rustici,

    id. Capt. 3, 5, 5:

    sat habet favitorum semper, qui recte facit,

    Plaut. Am. prol. 79:

    quod improbis semper aliqui scrupus in animis haereat, semper iis ante oculos judicia et supplicia versentur: nullum autem emolumentum esse tantum, semper ut timeas, semper ut adesse, semper ut impendere aliquam poenam putes,

    Cic. Rep. 3, 16, 26:

    quod semper movetur, aeternum est,

    id. ib. 6, 25, 27; id. Tusc. 1, 23, 53:

    non haerent in suis sedibus, sed volucri semper spe rapiuntur,

    id. Rep. 2, 4, 7:

    curavit (Servius Tullius), quod semper in re publicā tenendum est, ne, etc.,

    id. ib. 2, 22, 39; 3, 14, 23 et saep.: sibi exortam semper florentis Homeri Commemorat speciem (the Gr. aeithalês), Lucr. 1, 124:

    hic vertex nobis semper sublimis,

    Verg. G. 1, 242; cf.: quod Graeci aigleucos (aeigleukos) vocant, hoc est semper mustum, Plin. 14, 9, 11, § 83:

    avida ulteriorum semper gens (semper belonging to ulter),

    Liv. 9, 38, 5:

    si umquam dubitatum est, utrum tribuni plebis vestrā an suā causā seditionum semper auctores fuerint,

    id. 5, 3 Drak.;

    for which also, without esse (hence apparently adject.): Hasdrubal pacis semper auctor,

    id. 30, 42; cf.:

    adversus Sidicinos sumerent arma, suos semper hostes,

    id. 8, 1 fin. —To strengthen the signif., joined with cottidie, perenne, assidue, etc. (as in Gr. aei kath hêmeran, suneches, etc.; v. Lidd. and Scott's Lex. under aei):

    ea mihi cottidie Aut ture aut vino aut aliqui semper supplicat,

    Plaut. Aul. prol. 24; cf. Ter. Ad. 3, 1, 7:

    lucrum ut perenne vobis semper suppetat,

    Plaut. Am. prol. 14:

    ne semper servus currens, iratus senex, etc.... assidue agendi sint mihi,

    Ter. Heaut. prol. 39; so (with assiduus) Cic. Rosc. Am. 18, 51; Ov. F. 4, 686:

    ibi semper omne vitae spatium famula fuit,

    Cat. 63, 90:

    semper et ubique,

    Quint. 1, 1, 29; 3, 9, 5; Petr. 99; Suet. Aug. 90; cf. Quint. 11, 1, 14.—
    II.
    Of continuance within a definite time:

    ego illum antehac hominem semper sum frugi ratus,

    Plaut. As. 5, 2, 11; cf. id. Aul. 2, 2, 39:

    quod tempus (aestatem) omnes Siciliae semper praetores in itineribus consumere consuerunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29: quibus studiis semper [p. 1668] fueris, tenemus, Cic. Rep. 1, 23, 37.—
    2.
    Esp., with comp., of a progressive change ( poet.):

    rem Romanam Alterum in lustrum meliusque semper, Proroget aevum,

    Hor. C. S. 67:

    candidior semper candidiorque veni,

    Tib. 1, 7, 64.—
    B.
    Distributively, always, every time, on each occasion (ante-class. and post-Aug.):

    rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat,

    Plaut. Am. 1, 1, 195:

    horresco semper, ubi pultare hasce (fores) occipio miser,

    always, every time, Ter. Ad. 4, 4, 24:

    quattuor partus enixa, septumo semper mense, genuit, etc.,

    Plin. 7, 5, 4, § 39:

    bis inter duos exortus lunae adfluunt bisque remeant vicenis quaternisque semper horis,

    id. 2, 97, 99, § 212:

    tertio die cibum capere semper,

    id. 7, 2, 2, § 12:

    cibum capere semper diebus tertiis,

    Gell. 9, 4, 6.—
    III.
    Transf. ( poet.), everywhere, in every place (like Engl. always):

    proque toro terrae non semper gramen habenti, Incubat infelix,

    Ov. M. 1, 633.

    Lewis & Short latin dictionary > semper

См. также в других словарях:

  • émolument — [ emɔlymɑ̃ ] n. m. • 1265; lat. emolumentum « profit » 1 ♦ Vx Avantage, profit revenant légalement à qqn. ♢ Mod. Dr. Actif que recueille un héritier, un légataire universel ou un époux commun en biens. 2 ♦ Au plur. Rétributions des actes tarifés… …   Encyclopédie Universelle

  • emolumento — (Del lat. emolumentum, ganancia del molinero.) ► sustantivo masculino ECONOMÍA Remuneración económica propia de un cargo o empleo. SINÓNIMO retribución sueldo * * * emolumento (del lat. «emolumentum», utilidad) m., gralm. pl. Cualquier cantidad… …   Enciclopedia Universal

  • emolument — EMOLUMÉNT, emolumente, s.n. (livr. (livresc)) Profit, avantaj. – Din lat. emolumentum, fr. émolument. Trimis de claudia, 12.06.2004. Sursa: DEX 98  emolumént s. n., pl. emoluménte Trimis de siveco, 10.08.2 …   Dicționar Român

  • acquest — I. Il n y a point d acquest en luy, Aridus, B. ex Terentio. II. Acquest, m. C est acquisition, Acquisitio dominij alicuius rei, Il se prend aussi pour gain et profit, Lucrum, Emolumentum, comme, Il n y a point d acquest en vous, Tecum nullum… …   Thresor de la langue françoyse

  • Emolument — E*mol u*ment, n. [L. emolumentum, lit., a working out, fr. emoliri to move out, work out; e out + moliri to set in motion, exert one s self, fr. moles a huge, heavy mass: cf. F. [ e]molument. See {Mole} a mound.] The profit arising from office,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • emolument — noun Etymology: Middle English, from Latin emolumentum advantage, from emolere to produce by grinding, from e + molere to grind more at meal Date: 15th century 1. the returns arising from office or employment usually in the form of compensation… …   New Collegiate Dictionary

  • Sponsio Academica — The Sponsio Academica is the oath taken by all students matriculating into the four ancient Scottish universities. Traditionally the oath in Latin was given orally but it is now appended to the matriculation form signed by each student. Each… …   Wikipedia

  • Фабри Григорий — (Fábry, 1718 74) словацкий писатель; был ректором евангелической коллегии, потом суперинтендентом. Издал много латинских стихотворений и речей на разные случаи, а также два стихотворения на чешском языке (1773 г.): Žalozpěv na smrt Tom. Deseffyho …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Latín — Para otros usos de este término, véase Latín (desambiguación). Latín Lingua latina Hablado en Imperio romano y Europa Occidental de la Antigüedad y Edad Media. Actualmente, es hablada en Ciudad del Va …   Wikipedia Español

  • Фабри, Григорий — Связать? …   Википедия

  • Григорий Фабри — (Fábry, 1718 1774) словацкий писатель; был ректором евангелической коллегии, потом суперинтендентом. Издал много латинских стихотворений и речей на разные случаи, а также два стихотворения на чешском языке (1773 г.): Žalozpěv na smrt Tom.… …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»