Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ē-lĭcĭo

  • 1 ad-liciō (all-)

        ad-liciō (all-) lexī, lectus, ere    [ad + lacio], to allure, entice, attract, persuade, influence: multorum opes ad misericordiam: somnos, O.: hominum studia: ad amicitiam (similitudo).—Fig. of the magnet: ferrum ad se, attracts.

    Latin-English dictionary > ad-liciō (all-)

  • 2 adlicio

    al-lĭcĭo ( adl-), lexi, lectum, 3 (acc. to Charis. 217, and Diom. 364 P., also adliceo, ēre, perf. allicui, Piso ap. Prisc. 877 P., and Hyg. Astr. 2, 7), v. a. [lacio].
    I.
    Lit., to draw to one's self, to attract (in Cic. freq., elsewhere rare;

    never in Ter., Hor., or Juv.): Si magnetem lapidem dicam, qui ferrum ad se adliciat et attrahat,

    Cic. Div. 1, 39, 86.—
    II.
    Trop.: rex sum, si ego illum hodie hominem ad me adlexero, * Plaut. Poen. 3, 3, 58: adlicit aurīs, * Lucr. 6, 183 (Lachm. here reads adficit):

    adlicere ad misericordiam,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 24:

    nostris officiis benevolentiam,

    id. Verr. 2, 5, 71, § 182; so id. Mur. 35, 74; id. Planc. 4, 11:

    adlicere hominum mentes dicendo,

    id. Orat. 1, 8, 30: quae adliciant animum, * Vulg. Deut. 17, 17; Cic. Off. 2, 14, 48; id. Tusc. 1, 3, 6; id. Div. 1, 39, 86; id. Lael. 8, 28; id. Fam. 1, 9; 2, 15 al.:

    adliciunt somnos tempus motusque merumque,

    Ov. F. 6, 681:

    comibus est oculis adliciendus amor,

    id. A. A. 3, 510:

    gelidas nocturno frigore pestes,

    Luc. 9, 844:

    Gallias,

    Tac. H. 1, 61; 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > adlicio

  • 3 allicio

    al-lĭcĭo ( adl-), lexi, lectum, 3 (acc. to Charis. 217, and Diom. 364 P., also adliceo, ēre, perf. allicui, Piso ap. Prisc. 877 P., and Hyg. Astr. 2, 7), v. a. [lacio].
    I.
    Lit., to draw to one's self, to attract (in Cic. freq., elsewhere rare;

    never in Ter., Hor., or Juv.): Si magnetem lapidem dicam, qui ferrum ad se adliciat et attrahat,

    Cic. Div. 1, 39, 86.—
    II.
    Trop.: rex sum, si ego illum hodie hominem ad me adlexero, * Plaut. Poen. 3, 3, 58: adlicit aurīs, * Lucr. 6, 183 (Lachm. here reads adficit):

    adlicere ad misericordiam,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 24:

    nostris officiis benevolentiam,

    id. Verr. 2, 5, 71, § 182; so id. Mur. 35, 74; id. Planc. 4, 11:

    adlicere hominum mentes dicendo,

    id. Orat. 1, 8, 30: quae adliciant animum, * Vulg. Deut. 17, 17; Cic. Off. 2, 14, 48; id. Tusc. 1, 3, 6; id. Div. 1, 39, 86; id. Lael. 8, 28; id. Fam. 1, 9; 2, 15 al.:

    adliciunt somnos tempus motusque merumque,

    Ov. F. 6, 681:

    comibus est oculis adliciendus amor,

    id. A. A. 3, 510:

    gelidas nocturno frigore pestes,

    Luc. 9, 844:

    Gallias,

    Tac. H. 1, 61; 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > allicio

  • 4 delicio

    dē-lĭcĭo, ĕre, v. a. [lacio, the root of deliciae and delecto], to allure one from the right way, to entice, delight: aliquem, Titin. ap. Non. 277, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > delicio

  • 5 elicio

    ē-lĭcĭo, lĭcŭi and lexi (elicuit, Caes. B. C. 3, 100, 2:

    elexisse,

    Arn. 5, p. 154), lĭcìtum ( part. elicitus, Stat. Th. 4, 414; Luc. 9, 932; Vell. 2, 104, 4), 3, v. a. [lacio], to draw out, entice out, to lure forth, to bring out, to elicit (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aliquem hinc foras,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 17; cf. id. Men. 5, 6, 3:

    hostem ex paludibus silvisque,

    Caes. B. G. 7, 32, 2:

    omnes citra flumen,

    id. ib. 6, 8, 2:

    hostes in suum locum,

    id. ib. 5, 50, 3: aliquem ad pugnam. id. B. C. 3, 38. [p. 638] 1; 3, 85, 2; Liv. 2, 62; cf.:

    aliquem in proelium,

    Tac. A. 15, 13:

    aliquem praemiis ex civitatibus sociorum ad subeunda pericula,

    Cic. Balb. 9:

    vatem ad colloquium,

    Liv. 5, 15:

    aliquem, ut, etc.,

    id. 6, 34 fin.; cf. Cic. Tusc. 5, 7 fin.:

    premere ubera ad eliciendum lac,

    Vulg. Prov. 30, 33.—
    B.
    In partic., in relig. lang.: Jovem, Manes, etc., to call forth, call down a god by religious rites; to raise, conjure up a departed spirit by magic arts, Ov. F. 3, 327; Plin. 28, 8, 27, § 104; Arn. 5, p. 154; Cic. Vatin. 6; Tib. 1, 2, 46; Hor. S. 1, 8, 29; Stat. Th. 4, 414; Luc. 6, 733; Tac. A. 2, 28 al.—In a like sense:

    fulmina,

    to call down, Liv. 1, 20 fin.; Plin. 28, 2, 3, § 13.—
    II.
    Trop.:

    terra elicit herbescentem ex eo (sc. semine) viriditatem,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    vocem,

    to utter, speak, Cic. Deiot. 1 fin. (but in Lucr. 3, 58, and Cic. Tusc. 2, 24, 57, the better reading is eicere voces):

    voces et querelas,

    id. Brut. 80, 278:

    sermonem,

    Liv. 9, 6:

    verbum ex eo de via ac ratione dicendi,

    Cic. de Or. 1, 21, 97:

    sonos,

    id. N. D. 2, 60:

    sententiam alicujus,

    id. Att. 7, 1, 5; cf.:

    arcana ejus,

    Liv. 40, 23;

    and, veritatem,

    Tac. A. 4, 45:

    causas praesensionum,

    to elicit, ascertain, Cic. Div. 1, 8:

    misericordiam,

    Liv. 8, 28; Tac. H. 3, 58; cf.

    cupidinem,

    id. A. 16, 14:

    iram,

    Curt. 8, 5 fin.:

    studia civium,

    Tac. A. 15, 33 et saep.:

    ferrum e terrae cavernis,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    ignem lapidum conflictu,

    id. ib. 2, 9 fin.: sanguinem, id. poët. Tusc. 1, 48 fin. Kühn.; Tac. A. 12, 47:

    sudorem,

    Plin. 25, 11, 89, § 189:

    alvum,

    to relax, id. 19, 5, 26, § 80:

    lacrimas,

    Plaut. Trin. 2, 2, 13; Vell. 2, 104, 4:

    litteras,

    Cic. Att. 7, 12, 3; 9, 2:

    cadum,

    Hor. C. 4, 12, 17 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > elicio

  • 6 licium

    līcium, ĭi, n., the thrum or leash, the ends of a web to which those of the new piece are fastened.
    I.
    Lit.:

    licia telae Addere,

    i. e. to weave, Verg. G. 1, 285:

    adnectit licia telis,

    Tib. 1, 6, 79:

    plurimis liciis texere, quae polymita appellant, Alexandria instituit,

    Plin. 8, 48, 74, § 196.—
    II.
    Transf.
    A.
    A thread of the web:

    per licia texta querelas Edidit et tacitis mandavit crimina telis,

    Aus. Ep. 23, 14.—
    B.
    A thread of any thing woven:

    licia dependent longas velantia sepes,

    Ov. F. 3, 267:

    cinerem fici cum aluta inligatum licio e collo suspendere,

    Plin. 23, 7, 63, § 125.—Often used in charms and spells:

    tum cantata ligat cum fusco licia rhombo,

    Ov. F. 2, 575:

    terna tibi haec primum triplici diversa colore Licia circumdo,

    Verg. E. 8, 73; Plin. 28, 4, 12, § 48.—As an ornament for the head, worn by women: licia crinibus addunt, Prud. ap. Symm. 2, 1104.—
    C.
    A small girdle or belt around the abdomen; so in the law phrase: per lancem et licium furta concipere, i. e. to search in a house for stolen property; this was done per licium, with which the person making the search was covered, and per lancem, which he held before his face, in order not to be recognized by the women. This lanx was perforated. He was clothed [p. 1064] with a licium instead of his usual garments, that he might not be suspected of having brought in his clothes that which he might find and recognize as stolen property, Gell. 11, 18, 9; 16, 10; v. lanx.

    Lewis & Short latin dictionary > licium

  • 7 Limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Limus

  • 8 limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > limus

  • 9 prolicio

    prō-lĭcĭo, lixi (Not. Tir. p. 149), 3, v. a. [lacio], to allure or entice forth, to entice, incite ( poet. and in post - Aug. prose):

    ejus amos cupidam me huc prolicit per tenebras,

    Plaut. Curc. 1, 2, 2:

    voluptas tardā prolicienda morā,

    Ov. A. A. 2, 718:

    aliquem ad spem,

    Tac. A. 3, 73 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > prolicio

См. также в других словарях:

  • Licio Gelli — (* 21. April 1919 in Pistoia, Italien) ist der Gründer der inzwischen aufgelösten, äußerst einflussreichen italienischen Freimaurerloge Propaganda Due und war dort Meister vom Stuhl, bis er und die Propaganda Due 1976 aus der Freimaurerei… …   Deutsch Wikipedia

  • Licio — Licio, oriundo de Licia, región del Asia Menor. Licio, especie de planta de la familia Solanaceae. Licio, especie de planta de la familia Solanaceae. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. S …   Wikipedia Español

  • licio — licio, a adj. y, aplicado a personas, también n. De Licia, país del Asia antigua. * * * licio, cia. (Del lat. Lycĭus). adj. Natural de Licia. U. t. c. s. || 2. Perteneciente o relativo a este país de Asia antigua. || 3. Se dice de la lengua… …   Enciclopedia Universal

  • ličio hidrokarbonatas — statusas T sritis chemija formulė LiHCO₃ atitikmenys: angl. lithium bicarbonate; lithium hydrocarbonate; lithium hydrogen carbonate rus. литий кислый углекислый; лития бикарбонат; лития гидрокарбонат ryšiai: sinonimas – ličio vandenilio… …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • ličio nitratas — statusas T sritis chemija formulė LiNO₃ atitikmenys: angl. lithium nitrate rus. литий азотнокислый; лития нитрат ryšiai: sinonimas – ličio trioksonitratas …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • ličio trioksonitratas — statusas T sritis chemija ryšiai: žiūrėk – ličio nitratas …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • ličio-vandenilio trioksokarbonatas — statusas T sritis chemija ryšiai: žiūrėk – ličio hidrokarbonatas …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • Licio — m Italian: from the Late Latin personal name Lycius, originally an ethnic derivative of the region of Lycia in Asia Minor. The name was borne principally by slaves, some of whom may have come from this region …   First names dictionary

  • Licio Gelli — (nacido el 21 de abril de 1919) es Gran Maestre de la logia masónica P2, y miembro de los Caballeros de Malta. Agente de la Italia fascista durante los años de la Segunda Guerra Mundial y de la CIA tras ella, Gelli ha sido uno de los operadores… …   Enciclopedia Universal

  • lício — adj. s. m. 1. Relativo a ou habitante da Lícia, região da Ásia Menor que foi província romana. • s. m. 2.  [Botânica] Planta da família das solanáceas.   ‣ Etimologia: latim lycius, ii …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ličio-aliuminio hidridas — statusas T sritis chemija formulė LiAlH₄ atitikmenys: angl. lithium aluminium hydride; lithium aluminum hydride rus. алюмогидрид лития; литий алюминий гидрид …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»