-
1 aratio
ărātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] le labour. [st2]2 [-] Plaut. terre labourée. - ărātĭōnes, plur.: les terres labourables affermées, les fermes (de l'Etat).* * *ărātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] le labour. [st2]2 [-] Plaut. terre labourée. - ărātĭōnes, plur.: les terres labourables affermées, les fermes (de l'Etat).* * *Aratio, arationis, Verbale. Cic. Terre labourable, ou Labour et labourage. -
2 aratio
arātio, ōnis, f. (aro), I) das Pflügen, Col. 11, 2, 64. Plin. 18, 180: u. im allg., das Bebauen des Feldes durch den Pflug, der Ackerbau, aratio quaestuosa est, Cic. Tusc. 5, 86. – II) meton., das Feld, das gepflügt wird od. ist, das Ackerfeld, Artland, Plaut., Col. u.a. – bes. arationes = die dem röm. Staate gehörigen Ländereien in den Provinzen, die für den Zehnten verpachtet wurden, Domänen, arationes grandiferae et fructuosae, Cic.: hae quondam arationes Campana et Leontina, Cic.: arationes omnes totā Siciliā desertas atque a dominis omnes relictas esse cognoscitis, Cic.
-
3 aratio
arātio, ōnis, f. (aro), I) das Pflügen, Col. 11, 2, 64. Plin. 18, 180: u. im allg., das Bebauen des Feldes durch den Pflug, der Ackerbau, aratio quaestuosa est, Cic. Tusc. 5, 86. – II) meton., das Feld, das gepflügt wird od. ist, das Ackerfeld, Artland, Plaut., Col. u.a. – bes. arationes = die dem röm. Staate gehörigen Ländereien in den Provinzen, die für den Zehnten verpachtet wurden, Domänen, arationes grandiferae et fructuosae, Cic.: hae quondam arationes Campana et Leontina, Cic.: arationes omnes totā Siciliā desertas atque a dominis omnes relictas esse cognoscitis, Cic. -
4 aratio
ărātĭo, ōnis, f. [aro].I.A ploughing, and in gen. the cultivation of the ground, agriculture:II.iteratio arationis peracta esse debet, si, etc.,
Col. 11, 2, 64:aratione per transversum iterata,
Plin. 18, 20, 49, § 180:ut quaestuosa mercatura, fructuosa aratio dicitur,
Cic. Tusc. 5, 31, 86.—Meton. (abstr. for concr.), ploughed land, Plaut. Truc. 1, 2, 47 (cf. aratiuncula):(calsa) nascitur in arationibus,
Plin. 27, 8, 36, § 58.— Esp., in Roman financial lang., the public farms or plots of land farmed out for a tenth of the produce (cf. arator, I. B.), Cic. Phil. 2, 39 fin.; id. Verr. 2, 3, 98. -
5 aratio
arātio, ōnis f. [ aro ]1) пахота, тж. землепашество, земледелие (a. quaestuosa est C)2) пахотное поле, пашня ( arationes qui arari soient Pl)3) pl. государственные земли в провинциях, сдававшиеся в издольную аренду ( arationes grandiferae et fructuosae C) -
6 arātiō
arātiō ōnis, f [aro], a ploughing, cultivation of the soil, agriculture: quaestuosa.—A ploughed field, arable land, public farm: fructuosae.* * *plowing; tilled ground; an estate of arable land (esp. one farmed on shares) -
7 aratiuncula
arātiuncula, ae f. (demin. к aratio)1) маленькое имение, именьице, клочок земли Pl2) сеа или сата (участок, засеваемый этой мерой зерна = предпол. 1,5 модия) ( facere aquaeductum per duas aratiunculas Vlg) -
8 arator
arātor, oris m. [ aro ]1) пахарь, земледелец, поэт. крестьянин Lcr, V, H etc.bos (taurus) a. O, Su — рабочий вол ( на котором пашут)2) pl. арендаторы государственных пахотных земель (издольщики) (см. aratio 3.) C etc.3) созвездие Пахаря Vr -
9 aratiuncula
arātiuncula, ae, f. (Demin. v. aratio), ein kleines Stück Artland, ein kleiner Acker, Plaut. truc. 148: duae aratiunculae, Vulg. 1. regg. 18, 32.
-
10 arator
arātor, ōris, m. (aro), I) der Pflüger, 1) im allg., Cic. u.a., sehr oft poet. für Landmann (agricola) übh., Lucr., Verg. u.a. – appell., taurus ar., Pflugstier, Ov.: bos ar., Pflugochse, Suet. u. ICt.: u. so boves eius fundi aratores, ICt. – 2) insbes., in der röm. Finanzspr. aratores = die Pächter der Domänen für den Zehnten des Ertrags, die Zehntpflichtigen (vgl. aratio no. II), Cic. u.a. – II) übtr., Arator, der Pflüger, ein Gestirn, Varr. b. Serv. Verg. georg. 1, 19.
-
11 calamitas
calamitās, ātis, f., Schaden, Unheil, I) eig., als t. t. der Landw. = Hagelschlag, Brand (Mehltau), Mißwuchs, Viehsterben (vgl. für Hagel u. Brand Donat. Ter. eun. 1, 1, 34. Serv. Verg. georg. 1, 151), postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pacuv. fr.: nisi quicquid erat calamitas profecto attigerat numquam, Plaut.: si aratio omnis tempestatis calamitate semper vacat, Cic.: in calamitate fructuum, Cic.: pecus morbosum et vitiosum magnā gregem afficit calamitate, Varr.: bildl., sed eccum egreditur, nostri fundi calamitas (Mehltau, Brand), Ter. eun. 79 (vgl. Serv. Verg. georg. 1, 151). – II) übtr., A) Schaden, Verlust, Unheil, Unglück, Verderben, Sturz, Verfall, quamquam videbam perniciem meam cum magna calamitate rei publicae esse coniunctam, Cic.: fac cogites, in quanta calamitate sis, Sall.: maiori calamitati esse, desto mehr V. bringen, Nep.: plures trahere in eandem calamitatem, Cic.: calamitatem tolerare, Cic., ferre, Nep., perferre, Caes., perpeti, Gell.: calamitate prohibere alqm, Cic.: lamentari tanti imperii calamitatem (Sturz), Cic.: cum Romanum imperium non dubiā iam calamitate nutaret, sichtbar dem Verfalle zueilte, Eutr. – Plur., calamitates rei publicae, Cic. – B) insbes., Kriegsunglück, Unfall, euphemist. für Niederlage, cal. atrocissima, Vell.: Cannensis illa calamitas, Cic.: nullā calamitate victus, Hirt. b. G.: calamitatem accipere, Cic. u. Nep.: calamitatem alci inferre, Caes.: calamitates belli diutius ferre non posse, Nep.: interim accidit illa calamitas apud Leuctra Lacedaemoniis, Nep.: magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, Sall.: adversus vires hostium, non adversus calamitates contendere, gegen die Unglücksfälle der F., Iustin. 11, 12, 13. – calamitas appellativ, Prud. cum Symm. 1, 70. Servius zu Verg. buc. 8, 30. – / Genet. plur. auch calamitatium, zB. Sen. contr. 1, 1, 11. Plin. 7, 87 u. 8, 55. Iustin. 16, 4, 5, Flor. 1, 18, 3.
-
12 Acker
Acker, ager (zum Anbau geeignet). – arvum (der bebaut ist oder zu werden pflegt, Saat-, Fruchtfeld). – seges (Saatfeld). – ein kleiner A., agellus. – auf dem A. befindlich, Acker-, agrestis: der viele Acker besitzt, agrosus. – Ackerarbeit, aratio. – opus rusticum (jede Landarbeit).
-
13 Ackerbau
Ackerbau, agri (agrorum) cultura od. agri cultio od. agrorum cultus (im allg.). – aratio [63]( das Bepflügen u. Bestellen des Ackers). – arandi ratio (die Art u. Weise des Bepflügens). – disciplina colendi agri (der A. als Wissenschaft). – A. treiben, agrum colere; agri culturae studere; arare (auch vom A. leben): durch A., agrum colendo.
-
14 ackern
ackern, arare(intr. u. tr.). – exarare alqd (bepflügen, beackern). – aratro subigere alqd (mit dem Pfluge bearbeiten), – subvertere aratro alqd (mit dem Pfluge umwenden). – Ackern, das, aratio. – nach neunmaligem A., nono sulco: jmd. beim A. antreffen, alqm in opere et arantem invenire.
-
15 Flur
-
16 gewinnbringend
gewinnbringend, lucrosus (vorteilhaft übh.). – quaestuosus. qui, quae, quod quaestui est (was Profit gewährt, z.B. ein Handel, mercatura). – fructuosus (was unsere Mühe nicht unbelohnt läßt, nicht ohne Frucht bleibt, z.B. Ackerbau, aratio).
-
17 aratiuncula
arātiuncula, ae, f. (Demin. v. aratio), ein kleines Stück Artland, ein kleiner Acker, Plaut. truc. 148: duae aratiunculae, Vulg. 1. regg. 18, 32.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aratiuncula
-
18 arator
arātor, ōris, m. (aro), I) der Pflüger, 1) im allg., Cic. u.a., sehr oft poet. für Landmann (agricola) übh., Lucr., Verg. u.a. – appell., taurus ar., Pflugstier, Ov.: bos ar., Pflugochse, Suet. u. ICt.: u. so boves eius fundi aratores, ICt. – 2) insbes., in der röm. Finanzspr. aratores = die Pächter der Domänen für den Zehnten des Ertrags, die Zehntpflichtigen (vgl. aratio no. II), Cic. u.a. – II) übtr., Arator, der Pflüger, ein Gestirn, Varr. b. Serv. Verg. georg. 1, 19. -
19 calamitas
calamitās, ātis, f., Schaden, Unheil, I) eig., als t. t. der Landw. = Hagelschlag, Brand (Mehltau), Mißwuchs, Viehsterben (vgl. für Hagel u. Brand Donat. Ter. eun. 1, 1, 34. Serv. Verg. georg. 1, 151), postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pacuv. fr.: nisi quicquid erat calamitas profecto attigerat numquam, Plaut.: si aratio omnis tempestatis calamitate semper vacat, Cic.: in calamitate fructuum, Cic.: pecus morbosum et vitiosum magnā gregem afficit calamitate, Varr.: bildl., sed eccum egreditur, nostri fundi calamitas (Mehltau, Brand), Ter. eun. 79 (vgl. Serv. Verg. georg. 1, 151). – II) übtr., A) Schaden, Verlust, Unheil, Unglück, Verderben, Sturz, Verfall, quamquam videbam perniciem meam cum magna calamitate rei publicae esse coniunctam, Cic.: fac cogites, in quanta calamitate sis, Sall.: maiori calamitati esse, desto mehr V. bringen, Nep.: plures trahere in eandem calamitatem, Cic.: calamitatem tolerare, Cic., ferre, Nep., perferre, Caes., perpeti, Gell.: calamitate prohibere alqm, Cic.: lamentari tanti imperii calamitatem (Sturz), Cic.: cum Romanum imperium non dubiā iam calamitate nutaret, sichtbar dem Verfalle zueilte, Eutr. – Plur., calamitates rei publicae, Cic. – B) insbes., Kriegsunglück, Unfall, euphemist. für Niederlage, cal. atrocissima, Vell.: Cannensis illa calamitas, Cic.: nullā calamitate victus,————Hirt. b. G.: calamitatem accipere, Cic. u. Nep.: calamitatem alci inferre, Caes.: calamitates belli diutius ferre non posse, Nep.: interim accidit illa calamitas apud Leuctra Lacedaemoniis, Nep.: magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, Sall.: adversus vires hostium, non adversus calamitates contendere, gegen die Unglücksfälle der F., Iustin. 11, 12, 13. – calamitas appellativ, Prud. cum Symm. 1, 70. Servius zu Verg. buc. 8, 30. – ⇒ Genet. plur. auch calamitatium, zB. Sen. contr. 1, 1, 11. Plin. 7, 87 u. 8, 55. Iustin. 16, 4, 5, Flor. 1, 18, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calamitas
-
20 aratiuncula
ărātĭuncŭla, ae, f. dim. [aratio], a small arable field, or a small estate, Plaut. Truc. 1, 2, 46.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ARATIO — apud Graecos Romavosque communiter terna. Et quidem, quae primo arabatur terra, proscindi dicebatur Latinis, νεοῦςθαι ac νεάζεςθαι Graecis: Praeeratque huic arationi Vervactor, qui proin a Flamine Cereali cum sacrum Cereti ac Telluri faciebat,… … Hofmann J. Lexicon universale
Aration — A*ra tion, n. [L. aratio, fr. arare to plow.] Plowing; tillage. [R.] [1913 Webster] Lands are said to be in a state of aration when they are under tillage. Brande. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Arātor [1] — Arātor (röm. Ant.), 1) Unterpachter eines Publicanus (s.d.); 2) der vom Staat selbst gegen Abgabe des Zehnten Acker gepachtet hatte; ein solcher Bezirk Aratĭo … Pierer's Universal-Lexikon
Ārt (1), die — 1. Die Ārt, plur. die en, von dem Verbo ären, pflügen. 1) Das Pflügen. Die erste Art, die zweyte Art thun, zum ersten, zum zweyten Mahle pflügen. Jeder Anspänner muß vier Arten verrichten, vier Mahl zur Frohne pflügen. In dieser Bedeutung ist das … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Ahrt, die — Die Ahrt, aratio, mit den Zusammensetzungen dieses Wortes, S. Art … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
labourable — [ laburabl ] adj. • 1308; de labourer ♦ Qui peut être labouré. ⇒ arable. ● labourable adjectif Propre à être labouré. ● labourable (synonymes) adjectif Propre à être labouré. Synonymes … Encyclopédie Universelle
labourage — [ laburaʒ ] n. m. • mil. XIIIe « travail des champs »; de labourer ♦ Action de travailler, de labourer la terre. Le labourage d un champ. ⇒ labour; billonnage, binage, défonçage, hersage. ♢ Absolt et vx Le travail de la terre, l agriculture. «… … Encyclopédie Universelle
Exaration — Ex|a|ra|ti|on 〈f. 20〉 die von Gletschern auf den Untergrund ausgeübte, abspaltende, absplitternde Wirkung [<lat. exaratio „das Ausackern“; zu arare „pflügen“] * * * Exaration [zu lateinisch aratio »das Auspflügen«] die, / en, Geomorphologie … Universal-Lexikon
ITERATIO — aupd Columell. de Re Rust. l. 2. c. 12. Id primâ sarritione fecisse proderit, secundâ oberit, quia, cum pullulare desiit frummentum putrescit si adobrutum est. Nihil itaque amplius in Iteratione, quam remoliri terra debet aequaliter: Secunda… … Hofmann J. Lexicon universale
PROSCINDI — dicebatur Romanis terra, quae primo arabatur; quae prima aratio, vere fieri solita, νεατὸς Graecis, vervactum Latinis, quia vere actum. Unde Flamen Cerealis, sacrum Cereri ac Telluri facturus, Divos Agricolas hôc ordine ciebat, Vervactor,… … Hofmann J. Lexicon universale
REDARATOR — inter Divos agricolas Romanorum; qui a Flamine Cereali, quum sacrum Cereri ac Telluri faciebat, hôc ordine invocabantur: Vervactor, Redarator, Imporcitor, Insitor, Obarator, Occator. Sic nempe dictus est, quem secundae arationi, quam etiam… … Hofmann J. Lexicon universale