Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ărātĭo

  • 1 aratio

    ărātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] le labour. [st2]2 [-] Plaut. terre labourée.    - ărātĭōnes, plur.: les terres labourables affermées, les fermes (de l'Etat).
    * * *
    ărātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] le labour. [st2]2 [-] Plaut. terre labourée.    - ărātĭōnes, plur.: les terres labourables affermées, les fermes (de l'Etat).
    * * *
        Aratio, arationis, Verbale. Cic. Terre labourable, ou Labour et labourage.

    Dictionarium latinogallicum > aratio

  • 2 aratio

    arātio, ōnis, f. (aro), I) das Pflügen, Col. 11, 2, 64. Plin. 18, 180: u. im allg., das Bebauen des Feldes durch den Pflug, der Ackerbau, aratio quaestuosa est, Cic. Tusc. 5, 86. – II) meton., das Feld, das gepflügt wird od. ist, das Ackerfeld, Artland, Plaut., Col. u.a. – bes. arationes = die dem röm. Staate gehörigen Ländereien in den Provinzen, die für den Zehnten verpachtet wurden, Domänen, arationes grandiferae et fructuosae, Cic.: hae quondam arationes Campana et Leontina, Cic.: arationes omnes totā Siciliā desertas atque a dominis omnes relictas esse cognoscitis, Cic.

    lateinisch-deutsches > aratio

  • 3 aratio

    arātio, ōnis, f. (aro), I) das Pflügen, Col. 11, 2, 64. Plin. 18, 180: u. im allg., das Bebauen des Feldes durch den Pflug, der Ackerbau, aratio quaestuosa est, Cic. Tusc. 5, 86. – II) meton., das Feld, das gepflügt wird od. ist, das Ackerfeld, Artland, Plaut., Col. u.a. – bes. arationes = die dem röm. Staate gehörigen Ländereien in den Provinzen, die für den Zehnten verpachtet wurden, Domänen, arationes grandiferae et fructuosae, Cic.: hae quondam arationes Campana et Leontina, Cic.: arationes omnes totā Siciliā desertas atque a dominis omnes relictas esse cognoscitis, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aratio

  • 4 aratio

    ărātĭo, ōnis, f. [aro].
    I.
    A ploughing, and in gen. the cultivation of the ground, agriculture:

    iteratio arationis peracta esse debet, si, etc.,

    Col. 11, 2, 64:

    aratione per transversum iterata,

    Plin. 18, 20, 49, § 180:

    ut quaestuosa mercatura, fructuosa aratio dicitur,

    Cic. Tusc. 5, 31, 86.—
    II.
    Meton. (abstr. for concr.), ploughed land, Plaut. Truc. 1, 2, 47 (cf. aratiuncula):

    (calsa) nascitur in arationibus,

    Plin. 27, 8, 36, § 58.— Esp., in Roman financial lang., the public farms or plots of land farmed out for a tenth of the produce (cf. arator, I. B.), Cic. Phil. 2, 39 fin.; id. Verr. 2, 3, 98.

    Lewis & Short latin dictionary > aratio

  • 5 aratio

    arātio, ōnis f. [ aro ]
    1) пахота, тж. землепашество, земледелие (a. quaestuosa est C)
    2) пахотное поле, пашня ( arationes qui arari soient Pl)
    3) pl. государственные земли в провинциях, сдававшиеся в издольную аренду ( arationes grandiferae et fructuosae C)

    Латинско-русский словарь > aratio

  • 6 arātiō

        arātiō ōnis, f    [aro], a ploughing, cultivation of the soil, agriculture: quaestuosa.—A ploughed field, arable land, public farm: fructuosae.
    * * *
    plowing; tilled ground; an estate of arable land (esp. one farmed on shares)

    Latin-English dictionary > arātiō

  • 7 aratiuncula

    arātiuncula, ae f. (demin. к aratio)
    1) маленькое имение, именьице, клочок земли Pl
    2) сеа или сата (участок, засеваемый этой мерой зерна = предпол. 1,5 модия) ( facere aquaeductum per duas aratiunculas Vlg)

    Латинско-русский словарь > aratiuncula

  • 8 arator

    arātor, oris m. [ aro ]
    1) пахарь, земледелец, поэт. крестьянин Lcr, V, H etc.
    2) pl. арендаторы государственных пахотных земель (издольщики) (см. aratio 3.) C etc.

    Латинско-русский словарь > arator

  • 9 aratiuncula

    arātiuncula, ae, f. (Demin. v. aratio), ein kleines Stück Artland, ein kleiner Acker, Plaut. truc. 148: duae aratiunculae, Vulg. 1. regg. 18, 32.

    lateinisch-deutsches > aratiuncula

  • 10 arator

    arātor, ōris, m. (aro), I) der Pflüger, 1) im allg., Cic. u.a., sehr oft poet. für Landmann (agricola) übh., Lucr., Verg. u.a. – appell., taurus ar., Pflugstier, Ov.: bos ar., Pflugochse, Suet. u. ICt.: u. so boves eius fundi aratores, ICt. – 2) insbes., in der röm. Finanzspr. aratores = die Pächter der Domänen für den Zehnten des Ertrags, die Zehntpflichtigen (vgl. aratio no. II), Cic. u.a. – II) übtr., Arator, der Pflüger, ein Gestirn, Varr. b. Serv. Verg. georg. 1, 19.

    lateinisch-deutsches > arator

  • 11 calamitas

    calamitās, ātis, f., Schaden, Unheil, I) eig., als t. t. der Landw. = Hagelschlag, Brand (Mehltau), Mißwuchs, Viehsterben (vgl. für Hagel u. Brand Donat. Ter. eun. 1, 1, 34. Serv. Verg. georg. 1, 151), postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pacuv. fr.: nisi quicquid erat calamitas profecto attigerat numquam, Plaut.: si aratio omnis tempestatis calamitate semper vacat, Cic.: in calamitate fructuum, Cic.: pecus morbosum et vitiosum magnā gregem afficit calamitate, Varr.: bildl., sed eccum egreditur, nostri fundi calamitas (Mehltau, Brand), Ter. eun. 79 (vgl. Serv. Verg. georg. 1, 151). – II) übtr., A) Schaden, Verlust, Unheil, Unglück, Verderben, Sturz, Verfall, quamquam videbam perniciem meam cum magna calamitate rei publicae esse coniunctam, Cic.: fac cogites, in quanta calamitate sis, Sall.: maiori calamitati esse, desto mehr V. bringen, Nep.: plures trahere in eandem calamitatem, Cic.: calamitatem tolerare, Cic., ferre, Nep., perferre, Caes., perpeti, Gell.: calamitate prohibere alqm, Cic.: lamentari tanti imperii calamitatem (Sturz), Cic.: cum Romanum imperium non dubiā iam calamitate nutaret, sichtbar dem Verfalle zueilte, Eutr. – Plur., calamitates rei publicae, Cic. – B) insbes., Kriegsunglück, Unfall, euphemist. für Niederlage, cal. atrocissima, Vell.: Cannensis illa calamitas, Cic.: nullā calamitate victus, Hirt. b. G.: calamitatem accipere, Cic. u. Nep.: calamitatem alci inferre, Caes.: calamitates belli diutius ferre non posse, Nep.: interim accidit illa calamitas apud Leuctra Lacedaemoniis, Nep.: magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, Sall.: adversus vires hostium, non adversus calamitates contendere, gegen die Unglücksfälle der F., Iustin. 11, 12, 13. – calamitas appellativ, Prud. cum Symm. 1, 70. Servius zu Verg. buc. 8, 30. – / Genet. plur. auch calamitatium, zB. Sen. contr. 1, 1, 11. Plin. 7, 87 u. 8, 55. Iustin. 16, 4, 5, Flor. 1, 18, 3.

    lateinisch-deutsches > calamitas

  • 12 Acker

    Acker, ager (zum Anbau geeignet). – arvum (der bebaut ist oder zu werden pflegt, Saat-, Fruchtfeld). – seges (Saatfeld). – ein kleiner A., agellus. – auf dem A. befindlich, Acker-, agrestis: der viele Acker besitzt, agrosus. Ackerarbeit, aratio. – opus rusticum (jede Landarbeit).

    deutsch-lateinisches > Acker

  • 13 Ackerbau

    Ackerbau, agri (agrorum) cultura od. agri cultio od. agrorum cultus (im allg.). – aratio [63]( das Bepflügen u. Bestellen des Ackers). – arandi ratio (die Art u. Weise des Bepflügens). – disciplina colendi agri (der A. als Wissenschaft). – A. treiben, agrum colere; agri culturae studere; arare (auch vom A. leben): durch A., agrum colendo.

    deutsch-lateinisches > Ackerbau

  • 14 ackern

    ackern, arare(intr. u. tr.). exarare alqd (bepflügen, beackern). – aratro subigere alqd (mit dem Pfluge bearbeiten), – subvertere aratro alqd (mit dem Pfluge umwenden). – Ackern, das, aratio. – nach neunmaligem A., nono sulco: jmd. beim A. antreffen, alqm in opere et arantem invenire.

    deutsch-lateinisches > ackern

  • 15 Flur

    Flur, I) ebenes Feld: campus (Gefilde, ohne Rücksicht auf Anbau). – ager (der Acker od. kollektiv die Äcker, das Gebiet). – arvum. aratio (das Ackerfeld, Artfeld). – rus (das Land, Dorf, [914] bes. im Ggstz. zur Stadt). – II) Hausflur: fauces.

    deutsch-lateinisches > Flur

  • 16 gewinnbringend

    gewinnbringend, lucrosus (vorteilhaft übh.). – quaestuosus. qui, quae, quod quaestui est (was Profit gewährt, z.B. ein Handel, mercatura). – fructuosus (was unsere Mühe nicht unbelohnt läßt, nicht ohne Frucht bleibt, z.B. Ackerbau, aratio).

    deutsch-lateinisches > gewinnbringend

  • 17 aratiuncula

    arātiuncula, ae, f. (Demin. v. aratio), ein kleines Stück Artland, ein kleiner Acker, Plaut. truc. 148: duae aratiunculae, Vulg. 1. regg. 18, 32.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aratiuncula

  • 18 arator

    arātor, ōris, m. (aro), I) der Pflüger, 1) im allg., Cic. u.a., sehr oft poet. für Landmann (agricola) übh., Lucr., Verg. u.a. – appell., taurus ar., Pflugstier, Ov.: bos ar., Pflugochse, Suet. u. ICt.: u. so boves eius fundi aratores, ICt. – 2) insbes., in der röm. Finanzspr. aratores = die Pächter der Domänen für den Zehnten des Ertrags, die Zehntpflichtigen (vgl. aratio no. II), Cic. u.a. – II) übtr., Arator, der Pflüger, ein Gestirn, Varr. b. Serv. Verg. georg. 1, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arator

  • 19 calamitas

    calamitās, ātis, f., Schaden, Unheil, I) eig., als t. t. der Landw. = Hagelschlag, Brand (Mehltau), Mißwuchs, Viehsterben (vgl. für Hagel u. Brand Donat. Ter. eun. 1, 1, 34. Serv. Verg. georg. 1, 151), postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pacuv. fr.: nisi quicquid erat calamitas profecto attigerat numquam, Plaut.: si aratio omnis tempestatis calamitate semper vacat, Cic.: in calamitate fructuum, Cic.: pecus morbosum et vitiosum magnā gregem afficit calamitate, Varr.: bildl., sed eccum egreditur, nostri fundi calamitas (Mehltau, Brand), Ter. eun. 79 (vgl. Serv. Verg. georg. 1, 151). – II) übtr., A) Schaden, Verlust, Unheil, Unglück, Verderben, Sturz, Verfall, quamquam videbam perniciem meam cum magna calamitate rei publicae esse coniunctam, Cic.: fac cogites, in quanta calamitate sis, Sall.: maiori calamitati esse, desto mehr V. bringen, Nep.: plures trahere in eandem calamitatem, Cic.: calamitatem tolerare, Cic., ferre, Nep., perferre, Caes., perpeti, Gell.: calamitate prohibere alqm, Cic.: lamentari tanti imperii calamitatem (Sturz), Cic.: cum Romanum imperium non dubiā iam calamitate nutaret, sichtbar dem Verfalle zueilte, Eutr. – Plur., calamitates rei publicae, Cic. – B) insbes., Kriegsunglück, Unfall, euphemist. für Niederlage, cal. atrocissima, Vell.: Cannensis illa calamitas, Cic.: nullā calamitate victus,
    ————
    Hirt. b. G.: calamitatem accipere, Cic. u. Nep.: calamitatem alci inferre, Caes.: calamitates belli diutius ferre non posse, Nep.: interim accidit illa calamitas apud Leuctra Lacedaemoniis, Nep.: magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, Sall.: adversus vires hostium, non adversus calamitates contendere, gegen die Unglücksfälle der F., Iustin. 11, 12, 13. – calamitas appellativ, Prud. cum Symm. 1, 70. Servius zu Verg. buc. 8, 30. – Genet. plur. auch calamitatium, zB. Sen. contr. 1, 1, 11. Plin. 7, 87 u. 8, 55. Iustin. 16, 4, 5, Flor. 1, 18, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calamitas

  • 20 aratiuncula

    ărātĭuncŭla, ae, f. dim. [aratio], a small arable field, or a small estate, Plaut. Truc. 1, 2, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > aratiuncula

См. также в других словарях:

  • ARATIO — apud Graecos Romavosque communiter terna. Et quidem, quae primo arabatur terra, proscindi dicebatur Latinis, νεοῦςθαι ac νεάζεςθαι Graecis: Praeeratque huic arationi Vervactor, qui proin a Flamine Cereali cum sacrum Cereti ac Telluri faciebat,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Aration — A*ra tion, n. [L. aratio, fr. arare to plow.] Plowing; tillage. [R.] [1913 Webster] Lands are said to be in a state of aration when they are under tillage. Brande. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Arātor [1] — Arātor (röm. Ant.), 1) Unterpachter eines Publicanus (s.d.); 2) der vom Staat selbst gegen Abgabe des Zehnten Acker gepachtet hatte; ein solcher Bezirk Aratĭo …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ārt (1), die — 1. Die Ārt, plur. die en, von dem Verbo ären, pflügen. 1) Das Pflügen. Die erste Art, die zweyte Art thun, zum ersten, zum zweyten Mahle pflügen. Jeder Anspänner muß vier Arten verrichten, vier Mahl zur Frohne pflügen. In dieser Bedeutung ist das …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Ahrt, die — Die Ahrt, aratio, mit den Zusammensetzungen dieses Wortes, S. Art …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • labourable — [ laburabl ] adj. • 1308; de labourer ♦ Qui peut être labouré. ⇒ arable. ● labourable adjectif Propre à être labouré. ● labourable (synonymes) adjectif Propre à être labouré. Synonymes …   Encyclopédie Universelle

  • labourage — [ laburaʒ ] n. m. • mil. XIIIe « travail des champs »; de labourer ♦ Action de travailler, de labourer la terre. Le labourage d un champ. ⇒ labour; billonnage, binage, défonçage, hersage. ♢ Absolt et vx Le travail de la terre, l agriculture. «… …   Encyclopédie Universelle

  • Exaration — Ex|a|ra|ti|on 〈f. 20〉 die von Gletschern auf den Untergrund ausgeübte, abspaltende, absplitternde Wirkung [<lat. exaratio „das Ausackern“; zu arare „pflügen“] * * * Exaration   [zu lateinisch aratio »das Auspflügen«] die, / en, Geomorphologie …   Universal-Lexikon

  • ITERATIO — aupd Columell. de Re Rust. l. 2. c. 12. Id primâ sarritione fecisse proderit, secundâ oberit, quia, cum pullulare desiit frummentum putrescit si adobrutum est. Nihil itaque amplius in Iteratione, quam remoliri terra debet aequaliter: Secunda… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PROSCINDI — dicebatur Romanis terra, quae primo arabatur; quae prima aratio, vere fieri solita, νεατὸς Graecis, vervactum Latinis, quia vere actum. Unde Flamen Cerealis, sacrum Cereri ac Telluri facturus, Divos Agricolas hôc ordine ciebat, Vervactor,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • REDARATOR — inter Divos agricolas Romanorum; qui a Flamine Cereali, quum sacrum Cereri ac Telluri faciebat, hôc ordine invocabantur: Vervactor, Redarator, Imporcitor, Insitor, Obarator, Occator. Sic nempe dictus est, quem secundae arationi, quam etiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»