Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

ănīlis

  • 1 anīlis

        anīlis e, adj.    [anus], of an old woman: voltus, V.: passus, O.—Old-womanish, anile, silly: ineptiae: fabellae, H.
    * * *
    anilis, anile ADJ
    old-womanish; of an old woman; inflicted by an old woman; old wives tale

    Latin-English dictionary > anīlis

  • 2 anilis

    ănīlis, e, adj. [anus], of or pertaining to an old woman.
    I.
    Lit.:

    voltus,

    Verg. A. 7, 416:

    passus,

    Ov. M. 13, 533:

    aetas,

    Col. 2, 1, 2.—
    II.
    Often in a contemptuous sense, like an old woman, old womanish, anile:

    ineptiae paene aniles,

    Cic. Tusc. 1, 39, 93:

    superstitio imbecilli animi atque anilis,

    id. Div. 2, 60; so id. N. D. 2, 28; 3, 5; * Hor. S. 2, 6, 77; Quint. 1, 8, 19.— Comp. and sup. not used.—
    * Adv.: ănīlĭter, like an old woman:

    dicere aliquid,

    Cic. N. D. 3, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > anilis

  • 3 anīlitās

        anīlitās ātis, f    [anilis], the old age of a woman: cana, Ct.
    * * *
    old age (in women); the old age of a woman

    Latin-English dictionary > anīlitās

  • 4 anīliter

        anīliter adv.    [anilis], like an old woman: dicere.
    * * *
    in the manner of an old woman; with superstitious credulity

    Latin-English dictionary > anīliter

  • 5 garriō

        garriō —, —, ire    [1 GAR-], to chatter, prate, prattle, chat: Garris, you talk idly, T.: impunitas garriendi: quicquid in buccam: anilīs fabellas, H.
    * * *
    garrire, garrivi, garritus V
    chatter/prattle/jabber; talk rapidly; talk/write nonsense; (birds/instrunants)

    Latin-English dictionary > garriō

  • 6 speculum

        speculum ī, n    [SPEC-], a reflector, lookingglass, mirror: speculorum lēvitas: Inspicere, tamquam in speculum, in vitas omnium, T.: quotiens te speculo videris alterum, H.: ut in speculo rugas aspexit anilīs, O.: Lympharum in speculo, i. e. smooth surface, Ph.—Fig., a mirror, copy, imitation: (infantes et bestias) putat specula esse naturae.
    * * *
    mirror, looking glass, reflector; copy, imitation

    Latin-English dictionary > speculum

  • 7 ubi or ubī

        ubi or ubī adv.    [old cubi for quo-bi, locat. from 1 qui].—Relat., in which place, in what place, where: tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant: in ipso aditu atque ore portūs, ubi, etc.: ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset, Cs.: nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit: quid ageres, ubi terrarum esses.— Interrog, where?: ubi inveniam Pamphilum? T.: ubi sunt, qui negant? etc.: Heu! ubi nunc fastus altaque verba iacent? O.—Of time, when, whenever, as soon as, as: Ubi friget, huc evasit, T.: ubi semel quis peieraverit, ei credi postea non oportet: ubi de eius adventu certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt, Cs.: docta Versare glaebas... sol ubi montium Mutaret umbras, H.: ubi conticuerit tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, L. —In place of a pron relat., in which, by which, with which, wherewith, with whom, by whom: Huius modi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices, T.: cum multa conligeres... ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset: neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum ius obtineremus, with whom: Alcmene, questūs ubi ponat anilīs, Iolen habet, O.

    Latin-English dictionary > ubi or ubī

  • 8 anilitas

    ănīlĭtas, ātis, f. [anilis], the old age of a woman, anility (very rare):

    cana,

    Cat. 61, 158; cf. Isid. Orig. 11, 2, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > anilitas

  • 9 aniliter

    ănīlĭter, adv., v. anilis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aniliter

  • 10 anilitor

    ănīlĭtor, āri, v. dep. [anilis], to become an old woman, App. de Mundo, p. 67, 39 Elm.

    Lewis & Short latin dictionary > anilitor

  • 11 imbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > imbecillus

  • 12 inbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > inbecillus

  • 13 Matronalia

    mātrōnālis, e, adj. [1. matrona], of or belonging to a married woman or matron, womanly, matronly (not in Cic.):

    oblitae decoris matronalis,

    of womanly honor, Liv. 26, 49 fin.:

    jam illi anilis prudentia, matronalis gravitas erat,

    Plin. Ep. 5, 16, 2:

    dignitas,

    Suet. Tib. 35:

    habitus,

    i. e. the stola, Dig. 47, 10, 15:

    genae,

    the matron's cheeks, Ov. F. 2, 828:

    labor,

    Col. 12 praef. §

    7: sedulitas,

    id. ib. § 8.— Subst.: Mātrōnā-lĭa, ĭum, n., a festival celebrated by matrons in honor of Mars, on the 1st of March, at which presents were given to matrons and brides, Ov. F. 3, 229; Suet. Vesp. 19; Mart. 5, 84, 10; cf. Macr. S. 1, 12, 7;

    called also: Matronales feriae,

    Tert. Idol. 14.—Hence, adv.: mātrōnālĭter, like a matron: MATRONALITER NVPTA, as lawful wife (opp. to a concubine), Inscr. Maff. Mus. Ver. 46, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Matronalia

  • 14 matronalis

    mātrōnālis, e, adj. [1. matrona], of or belonging to a married woman or matron, womanly, matronly (not in Cic.):

    oblitae decoris matronalis,

    of womanly honor, Liv. 26, 49 fin.:

    jam illi anilis prudentia, matronalis gravitas erat,

    Plin. Ep. 5, 16, 2:

    dignitas,

    Suet. Tib. 35:

    habitus,

    i. e. the stola, Dig. 47, 10, 15:

    genae,

    the matron's cheeks, Ov. F. 2, 828:

    labor,

    Col. 12 praef. §

    7: sedulitas,

    id. ib. § 8.— Subst.: Mātrōnā-lĭa, ĭum, n., a festival celebrated by matrons in honor of Mars, on the 1st of March, at which presents were given to matrons and brides, Ov. F. 3, 229; Suet. Vesp. 19; Mart. 5, 84, 10; cf. Macr. S. 1, 12, 7;

    called also: Matronales feriae,

    Tert. Idol. 14.—Hence, adv.: mātrōnālĭter, like a matron: MATRONALITER NVPTA, as lawful wife (opp. to a concubine), Inscr. Maff. Mus. Ver. 46, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > matronalis

  • 15 matronaliter

    mātrōnālis, e, adj. [1. matrona], of or belonging to a married woman or matron, womanly, matronly (not in Cic.):

    oblitae decoris matronalis,

    of womanly honor, Liv. 26, 49 fin.:

    jam illi anilis prudentia, matronalis gravitas erat,

    Plin. Ep. 5, 16, 2:

    dignitas,

    Suet. Tib. 35:

    habitus,

    i. e. the stola, Dig. 47, 10, 15:

    genae,

    the matron's cheeks, Ov. F. 2, 828:

    labor,

    Col. 12 praef. §

    7: sedulitas,

    id. ib. § 8.— Subst.: Mātrōnā-lĭa, ĭum, n., a festival celebrated by matrons in honor of Mars, on the 1st of March, at which presents were given to matrons and brides, Ov. F. 3, 229; Suet. Vesp. 19; Mart. 5, 84, 10; cf. Macr. S. 1, 12, 7;

    called also: Matronales feriae,

    Tert. Idol. 14.—Hence, adv.: mātrōnālĭter, like a matron: MATRONALITER NVPTA, as lawful wife (opp. to a concubine), Inscr. Maff. Mus. Ver. 46, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > matronaliter

  • 16 superstitio

    sŭperstĭtĭo, ōnis, f. [super-sto; orig a standing still over or by a thing; hence, amazement, wonder, dread, esp. of the divine or supernatural].
    I.
    Excessive fear of the goas, unreasonable religious belief, superstition (different from religio, a proper, reasonable awe of the gods; cf.:

    religio veri dei cultus est, superstitio falsi,

    Lact. 4, 28, 11):

    horum sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in quā inest timor inanis deorum, sed etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur,

    Cic. N. D. 1, 42, 117:

    majores nostri superstitionem a religione separaverunt,

    id. ib. 2, 28, 71; cf.:

    contaminata superstitio,

    id. Clu. 68, 194:

    nec vero superstitione tollendā religio tollitur,

    id. Div. 2, 72, 148:

    superstitio error insanus est,

    Sen. Ep. 123, 16:

    superstitiones aniles,

    Cic. N. D. 2, 28, 70:

    sagarum superstitio,

    id. Div. 2, 63, 129:

    tristis,

    Hor. S. 2, 3, 79:

    vana,

    Sil. 5, 125:

    magicas superstitiones objectabat,

    Tac. A. 12, 59:

    exitialis,

    id. ib. 15, 44:

    quam multi, qui contemnant (somnia) eamque superstitionem imbecilli animi atque anilis putent!

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    barbara superstitio,

    id. Fl. 28, 67; id. Div. 1, 4, 7:

    quā (superstitione) qui est imbutus,

    id. Fin. 1, 18, 60; Quint. 3, 1, 22:

    victi superstitione animi,

    Liv. 7, 2, 3:

    captus quādam superstitione animus,

    id. 26, 19, 4:

    magna superstitio natalis amicae,

    Ov. A. A. 1, 417:

    quod novas superstitiones introduceret,

    Quint. 4, 4, 5:

    superstitio est timor superfluus et delirus,

    Serv. Verg. A. 8, 187:

    superstitionem mihi excute,

    Sen. Ep. 121, 4.—
    2.
    Transf., in gen.:

    superstitio praeceptorum,

    an excessive regard, scrupulous observance, Quint. 4, 2, 85.—
    * B.
    Objectively, an object that inspires dread: adjuro Stygii caput implacabile fontis, Una superstitio superis quae reddita divis, Verg A. 12, 817.—
    II.
    In post-Aug. prose sometimes for religio, religious awe, sanctity; a religious rite:

    hujus (virtutis) quādam superstitione teneantur, hanc ament,

    Sen. Ep. 95, 35:

    templi,

    Just. 39, 3, 9:

    superstitiones atque cura deorum,

    id. 41, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > superstitio

См. также в других словарях:

  • anılış — is. Anılma işi veya biçimi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • Cinguloterebra anilis — shell of Cinguloterebra anilis Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Errant Story — Infobox comic strip title= Errant Story caption= author= Michael Poe url= http://www.errantstory.com/ rss= atom= status= Updating regularly Monday Wednesday Friday syndicate= publisher= first= 2002 11 01… …   Wikipedia

  • Cinguloterebra — shell of Cinguloterebra anilis Scientific classification Kingdom: Animalia Phyl …   Wikipedia

  • Dryomyzidae — Neuroctena anilis Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Anile — An ile, a. [L. anilis, fr. anus an old woman.] Old womanish; imbecile. Anile ideas. Walpole. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • anile — adjective Etymology: Latin anilis, from anus old woman Date: 1652 of or resembling a doddering old woman; especially senile • anility noun …   New Collegiate Dictionary

  • List of soldierflies and allies of Great Britain — The following is a list of the larger Brachycera recorded in Britain.Family Xylophagidae* Xylophagus ater common awl fly * Xylophagus cinctus red belted awl fly * Xylophagus junki Glenmore awl flyFamily Athericidae* Atherix ibis yellow legged… …   Wikipedia

  • anile — anility /euh nil i tee/, n. /an uyl, ay nuyl/, adj. of or like a foolish, doddering old woman. [1645 55; < L anilis pertaining to an old woman, equiv. to an(us) old woman + ilis ILE] * * * …   Universalium

  • Mniotype — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Anil — A|nil [zu ↑ Anilin], das; s, e: ↑ Schiff Base. * * * anil <Adj.> [lat anilis, zu: anus = Greisin] (veraltet): vergreist; in der Art einer alten Frau …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»