-
21 Verrücktheit
Verrücktheit, insania. – deliratio (Wahnsinn). – mentis alienatio (Verstandesabwesenheit).
-
22 Verstandesabwesenheit
Verstandesabwesenheit, alienatio mentis; mens alienata; amentia. – Verstandesbegriff, animi notio. – Verstandeskräfte, vires mentis od. ingenii.
-
23 veräußern
veräußern, alienare. abalienare. – vendere (verkaufen). – Veräußerung, alienatio. abalienatio. – venditio (Verkauf).
-
24 Wahnsinn
Wahnsinn, vesania. – mentis alienatio oder mens alienata (Geistesabwesenheit übh.). – insania (Tollheit). – furor (Wut, Raserei). – amentia (der Aberwitz des unsinnig Handelnden). – in W. geraten, verfallen, mente alienari. in insaniam incĭ dere (den Verstand verlieren, irrsinnig werden); furere coepisse (in Raserei verfallen): in W. befangen sein, in furore esse.
-
25 ἀλλοίωσις
-
26 бессознательное состояние
adj1) gener. Besinnungslosigkeit, Bewußtlosigkeit2) lat. alienatio mentis3) psych. Evaneszenz, OhnmächtigwerdenУниверсальный русско-немецкий словарь > бессознательное состояние
-
27 alienitas
aliēnitās, ātis, f. (alienus), mediz. t.t.: I) der in dem menschlichen Körper befindliche fremdartige Stoff, als Ursache der Krankheit, der fremde Körper, Cael. Aur. chron. 5, 4, 64 u.ö. – II) = alienatio mentis (w.s.), Cael. Aur. acut. 2, 39, 227.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alienitas
-
28 disiunctio
disiūnctio (dīiūnctio), ōnis, f. (disiungo), die Trennung, I) eig.: in tanto luctu meorum, tantā disiunctione, Cic.: ut non statim alienatio disiunctioque facienda sit, Cic. – II) übtr.: 1) im allg., die Verschiedenheit, Abweichung, animorum, Cic.: sententiae, Cic. – 2) insbes.: a) = διεζευγμένον, α) als t. t. der Logik, die Ausschließung, Entgegensetzung, disjunktive Schlußform, dialektische Form der Gegensätze, der Disjunktivsatz (Ggstz. coniunctio, Cic. Acad. 2, 91), Sing. u. Plur. bei Cic. u.a. – β) als rhet. t. t., die Aufführung mehrerer Sätze ohne Verbindungspartikeln, die asyndetische Darstellung der Sätze (wie populus Romanus Numantiam delevit, Carthaginem sustulit etc.), Cornif. rhet. u. Cic. – b) = συνωνυμία, die gesonderte Darstellung eines und desselben Begriffs, Quint. – 9, 3, 45. – c) als gramm. t. t. = διαστολή, das Unterscheidungszeichen, Prisc. de acc. § 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disiunctio
-
29 impedire
мешать, препятствовать (1. 1 § 15 D. 43, 12. 1. 1 § 2 D. 43, 15);impediri morbo, valetudine (1. 2 § 3 D. 2, 11. 1. 40 pr. D. 3, 3. 1. 75 D. 5, 1);
necessitate rerum (1. 16 D. 4, 6); особ. о законных препятствиях, запрещениях, quidam lege impediuntur, ne iudices sint (1. 12 § 2 D. 5, 1. 1. 5 § 18 D. 24, 1);
impedita alienatio (1. 6 pr. D. 27, 9. 1. 83 pr. D. 28, 5. 1. 76 § 4 D. 31. 1. 3 § 32 D. 29, 5. 1. 2 D. 6, 28. Gai. II. 123. 190).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > impedire
-
30 liber
1) книга (1. 52 pr. § 1 seq. D. 32. 1. 2 § 34 D. 33, 7);2) глава, отдел сочинения (pr. I. 2, 1. 1. 2 § 41. 44 D. 1, 2. 1. 8 pr. D. 5, 2. 1. 2 § 3 C. 1, 17). 3) сочинение = libellus: librum ad infamiam alicuius pertinentem scribere, componere, edere (1. 5 § 9 D. 47, 10). 4) письмо (1. 1 § 2. 4 D. 1, 13). 5) (subst.) сын (1. 33 pr. C. 3, 28. 1. 8 § 5 C. 5, 9);libri improbatae lectionis (1. 4 § 1 D. 10, 2).
liberi, дети. - нисходящие (1. 56 § 1 D. 50, 16. 1. 220 pr. eod. cf. § 5 1. 1, 14. 1. 10 D. 1, 9. 1. 10 § 9 D. 2, 4. l. 2 § 3 D. 2, 8. 1. 48 D. 24, 3. 1. 1 § 1 D. 37, 5. l. 3 § 6 D. 38, 4. 1. 10 § 7 D. 38, 10. 1. 9 § 13 D. 48, 19. 1. 15 D. 50, 12);
lib. naturales - adoptivi (1. 10 D. 1, 9. 1. 1 pr. D. 37, 4. 1. 1 § 6. 1. 4 D. 38, 6. Gai. I. 104. II. 136. III. 2. 31. 40);
iure trium liberorum excusatus (1. 37. § 1 D. 27, 1. cf. pr. I. 1, 25. tit. C. 5, 66);
6) liberi обоз. также (при bonorum possessio contra tabulas и unde liberi) sui (naturales и adoptivi) и emancipati из-под отцовской власти (pater naturalis) (Ulp. ХХVIII. 8. Gai. III. 26. § 9 I. 3, 1. 1. 1 § 6 D. 38, 6). 7) (adi.) свободный, a) неограниченный, lib. voluntas (1. 19 § 2 D. 3, 5);ius liberorum, привилегия, которой пользовались лица, имеющие детей (1. 1 C. 8, 59. Ulp. XVI. 1. Gai. I. 145. 194. III. 44. 46. 50. 53).
lib. arbitrium (1. 28 D. 1, 7);
lib. administratio (1. 28 § 2 D. 2, 14. 1. 58 D. 3, 3. 1. 41 § 1 D. 6, 1. 1. 1 § 1 D. 20, 3. 1. 11 D. 28, 2);
rerum suarum alienatio (1. 2 D. 37, 12);
testamenti factio (1. 1 pr. D. 29, 1. 1. 41 D. 38, 1. 1. 3 § 2. 1. 47 § 2 D. 38, 2);
possessio (1. 11 D. 43, 16. 1. 22 § 6 D. 50, 1. 1. 14 D. 50, 7);
liber prospectus (1. 15 D. 8, 2);
b) свободный, libera matrimonia esse, antiquitus placuit, ideoque pacta, ne liceret divertere, non valere (1. 2 C. 8, 39);
c) независимый, самовластный, liber populus (1. 7 § 1 D. 49, 15. 1. 3 D. 1, 5. 1. 19 § 2 D. 3, 5. 1. 23 § 6. 1. 25 § 2 D. 21, 1. 1. 19. 23. 49. 54. D. 41, 1. 1. 1 pr. D. 43, 29);
lib. corpus = lib. hominis corpus (1. 73 D. 9, 1. 1. 7 D. 9, 3);
lib. caput (см. s. 3);
liber esto (L. XII. tab. IV. 2);
si os fregit libero (eod. VIII. 3);
d) вольный, необязанный, liber a rationibus inventus actor (1. 13 C. 4, 26); е) не обремененный сервитутом или залогом, напр. praedium lib. прот. serviens s. servum (1. 8 D, 19, 1); или obligatum (1. 52 § 1 eod. 1. 33 C. 2, 4. 1. 33 D. 10, 2. 1. 75 D. 21, 2. 1. 69 § 3 D. 30. 1. 126. 169. D. 50, 16. 1, 90 eod. 1. 6 § 3 D. 8, 4. 1. 32 § 1 D. 16, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > liber
-
31 mens
1) разум, mentem alienare, mentis alienatio (см.);suae mentis non esse (1. 9 § 5 D. 1, 16. 1. 5 § 2 D. 9, 2. 1. 39 pr. D. 5, 1. 1. 4 D. 14, 4);
compos mentis (1. 13 § 1 D. 1, 18. 1. 16 § 1. 1. 20 § 4 D. 28,1. 1. 2 § 11 D. 38, 17. 1. 24 pr. D. 44, 7);
integra mente (1. 20 D. 28, 3);
2) ум, сердце: mentis trepidatio (1. 1 D. 4, 2). 3) намерение, мысль, мнение, prior atque potentior est quam vox, mens dicentis (1. 7 § 2 D. 33, 10. 1. 28 § 1 D. 50, 16. 1. 116 eod. 1. 24 § 8 D. 40, 5. 1. 50 § 3 D. 30. 1. 49 § 3 eod. 1. 5 pr. D. 34, 3. 1. 52 pr. D. 45, 1. 1. 20 § 1 D. 37, 4. 1. 41 § 12 D. 30. 1. 30 § 4 D. 40, 5. 1. 25 § 5 D. 5, 3. 1. 7 § 4 D. 14, 6. 1. 47 D. 24, 3. 1. 32 § 16 D. 24, 1. 1. 12 § 8 D. 49, 15);mente captus (1. cit. 1. 45 § 2 D. 27, 1. 1. 14 D. 27, 10. 1. 23 § 1 D. 39, 5).
ea mens est, ut etc. (1. 30 pr. D. 38, 1);
eius m. esse, ut etc. (1. 225 D. 50, 16);
eam m. habere, ut s. ne etc. (1. 8 D. 35, 1. 1. 38 pr. D. 41, 2. 1. 1 § 20 eod. 1. 25 § 5 D. 5, 3);
dare ea mente, ut etc. (1. 1 pr. D. 39, 5. 1. 17 § 1 D. 21, 1).
-
32 mors
1) смерть, morte exsiliove coerceri (1. 4 pr. D. 2, 11. 1. 1 D. 48, 21. 1. 103 D. 50, 16. 1. 59 § 2 D. 35, 1. 1. 44 D. 40, 4. 1. 18 pr. D. 13, 6. 1. 30 pr. D. 35, 2. 1. 23 D. 50, 17. 1. 29 § 10. cf. 1. 13 § 2 D. 28, 2. 1. 4 § 2 D. 28, 5. 1. 48 § 1 D. 49, 14);mortis causa capere, capio (см. capere s. 1. c.);
cp. Gai, II. 225. seq.;
m. c. donare, donatio (см. donare s. 1. 1. 42 pr. D. 39, 6);
2) конец: mors litis (1. 13 § 5 C. 3, 1).alienatio m. c. facta (1. 1 § 1 D. 38, 5. 1. 15 D. 40, 1. 1. 52 § 1 D. 24, 1. 1. 15 pr. D. 35, 2).
-
33 obligare
1) связывать, совершать, заключать (1. 23 § 1 D. 20. 1);2) oбязывася, fidem suam oblig. (1. 54 D. 46, 1. 1. 2 C. 4, 28. 1. 5 C. 10, 39. 1. 3 D. 50, 15. 1. 18 § 11 D. 50, 4), operis (1. 43 D. 38, 1), legatis (1. 87 § 7 D. 35, 2. 1. 12 D. 28, 1. 1. 5 pr. 1, 6 pr. § 4. 1. 22. 50 D. 29, 2), aere alieno (1. 6 pr. cit. cf. 1. 28 D. 42, 5); особ. обязывать должника что-либо дать, сделать или не сделать в пользу другого лица (верителя): obligamur aut re, aut verbis, aut consensu etc. (1. 52 D. 44, 7. 1. 14 eod.);matrimonuim arrhis obligatum (1. un. C. 5, 2).
obligari civiliter, naturaliter (см.); (1. 43. cf. 1. 46 eod. 1. 1 pr. D. 27, 4. 1. 5 pr. D. 26, 8); (1. 5 § 3 D. 44, 7);
ex donatione se obl. (1. 12 D. 39, 5. 1. 6 D. 45, 1), voto (1. 2 D. 50, 12); (1. 103 D. 30): invicem obligari (1. 5 pr D. 44, 7. 1. 57 D. 2, 14); (1. 16 pr. D. 46, 4); (1. 4 § 1 D. 46, 1);
oblig. sibi legatarium (1. 44 D. 46, 3. 1. 2 D. 3, 5); (1. 6 pr. 1. 8 pr. 1. 19 § 3. 1. 28 eod);
obligari mandati actione (1. 22 § 4 D. 17, 1), quod iussu (1. 1 pr. D. 45, 1. 1. 46 D. 44, 7);
furti (1. 4 D. 13, 7. 1. 25 D. 39, 5. 1. 56 § 1 D. 47, 2. 1. 174 D. 50, 16);
obligari употребляется тк. для обоз. вины преступника (1. 30 pr. D. 48, 10). Obligatio, a) есть юридическое отношение между двумя или более лицами, в силу которого для одного из этих лиц возникает юридическая необходимость что-либо дать, сделать или не сделать в пользу другого лица (tit. I. 3, 14 seq. D. 44, 7. 45, 1. C. 4. 10. pr. I. cit. 1. 3 D. 44, 7); (1. 1 pr. eod. § 1 eod. cf. 1. 8 § 1 D. 46, 1. 1. 35 D. 50, 17. Gai. III. 89. 91. 119. 131. III. 92. 127. 136. 138. III. 89. 119. 135. 162);
oblig., an sit nata ex scriptura (1. 26 § 2 D. 16, 3), oblig. civilis, naturalis, honoraria (см.) (Gai. III. 119); (1. 21 § 3 D. 4, 2); (1. 7 § 2. 4 D. 2, 14); (1. 18 pr. § 1 D. 39, 5); (1. 5 § 3 D. 44, 7. cf. 1. 56 § 2 D. 45, 1. 1. 57 D. 2, 14); (1. 44 § 1 D. 36, 1); (1. 42 § 2 D. 3, 3);
oblig. mandati (1. 1 pr. D. 17, 1), fideiussionis (1. 3 pr. D. 42. 6), debiti (1. 15 D. 49, 15), nominis (1. 34 pr. D. 32);
legati (1. 82 pr. D. 30), voti (1. 2 § 2 D. 50, 12. 1. 13 § 1 D. 42, 1. 1. 37 pr. 41 D. 38, 1); (1. 7 § 1 D. 4, 5. 1. 35 § 3 D. 3, 5. 1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 6 D. 12, 1. 1. 10 D. 13, 4. 1. 44 D. 38, 1. 1. 23 dr. 1. 37 pr. eod. 1. 115 pr. D. 50, 17); (1. 46 D. 41, 2. 1. 6 D. 14, 6);
b) право требования (верителя) = actio s. 3. a., nuda pactio obligationem non parit, sed parit exceptionem (1. 7 § 4 D. 2, 14. 1. 21 § 2 D. 46, 1. 1. 2 § 8 D. 18, 4. 1. 21 D. 50, 16);
c) долговая расписка = cautio s. 2 напр. per condictionem obligationem repetere (1. 7 C. 4, 30);
tabulas obligationis signare (1. 6 C. 8, 41);
3) закладывать: obligatio = pigneratio, напр. obligare прот. distrahere, vendere, alienare;d) = accusatio: ad obligationem iunocentium pecuniam accipere (1. 1 § 1 D. 48, 10).
obligatio прот. alienatio, venditio (1. 4 D. 23, 5. 1. 3 § 1. 1. 5 § 11. 13. 1. 7 § 4 D. 27, 9. 1. 12 C. 5, 16. 1. 2 C. 6, 60); (1. 81 pr. D. 18, 1. 1. 6 § 9 D. 19, 1. cf. 1. 16 § 1 D. 13, 7. 1. 11 § 3 eod. 1. 23 § 1 D. 20, 1. 1. 28 D. 48, 10); (1. 4 D. 22, 4. 1. 1 § 3 D. 42, 6. 1. 16 § 1 D. 13, 7. 1. 15 D. 33, 4. 1. 28 § 1 D. 16, 1. 1. 41 pr. D. 18, 1. 1. 52 pr. D. 19, 1. 1. 8 § 15 D. 2, 15. 1. 44 § 1 D. 39, 2); (1. 6 D. 20, 2. 1. 18 § 3 D. 39, 6; 1. 26 § 2 D. 40, 5. 1. 89 § 4 D. 31); (1. 6 D. 20, 1. 1. 28 D. 49, 14).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > obligare
-
34 aliénation
f. (lat. alienatio) 1. отчуждаване; прехвърляне (на имот и под.); отстъпване на собственост; 2. недоброжелателство, враждебност; 3. прен. отстъпване, жертване, загуба. Ќ aliénation mentale, aliénation d'esprit душевно разстройство, умопобъркване, подлудяване. -
35 Отчуждение
- abalienatio; alienatio;• полоса отчуждения - zona alienationis;
-
36 Помешательство
(ab)alienatio mentis; insania; deliratus; -
37 Продажа
- venditio (bonorum); venus, -us m; alienatio;• совершить сделку продажи - venditionem adimplere;
• проскрипции и продажа имущества - proscriptiones venditionesque; venditum;
• торговая сделка состоит из купли и продажи - constat negotiatio ex empto et vendito;
• рабы, выставленные на продажу - pueri venales;
• пускать в продажу - mittere sub titulum;
• быть выставленным на продажу - ire sub titulum; stare (certo aere);
-
38 Сумашествие
- mens alienata; mentis alienatio; insania; deliratio; furor; vecordia; -
39 alienitas
ălĭēnĭtas, ātis, f. [alienus]. In medic. lang.,I.The causes or materials of disease in the human system, which are extraneous to it:II.auferre alienitatem,
Cael. Aur. Tard. 5, 4:alienitatis obtrusio,
id. ib. 5, 64:manens alienitas,
id. Acut. 3, 20.—For alienatio (q. v. B.):mentis,
Cael. Aur. Acut. 2, 39. -
40 alienum
ălĭēnus, a, um [2. alius].I.Adj.A.In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:B.in aedīs inruit Alienas,
id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:alienae partes anni,
Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:pecuniis alienis locupletari,
Cic. Rosc. Am. 47, 137:cura rerum alienarum,
id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:alienos mores ad suos referre,
Nep. Epam. 1, 1:in altissimo gradu alienis opibus poni,
Cic. Sest. 20:semper regibus aliena virtus formidolosa est,
Sall. C. 7, 2:amissis bonis alienas opes exspectare,
id. ib. 58. 10 Herz.:aliena mulier,
another man's wife, Cic. Cael. 37:mulier alieni viri sermonibus assuefacta,
of another woman's husband, Liv. 1, 46:virtutem et bonum alienum oderunt,
id. 35, 43:alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,
Plin. 29, 1, 8, § 19:oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,
Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,
Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,
Suet. Calig. 36:epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,
i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:te conjux aliena capit,
Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:vulnus,
intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:alieno Marte pugnabant, sc. equites,
i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:aliena nomina,
debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—Esp.1.In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:2.alienus est ab nostrā familiā,
Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,
to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:non alienus sanguine regibus,
Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—Hence alienus and propinquus are antith.,
Cic. Lael. 5, 19:ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,
id. Fam. 1, 9 Manut.:ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,
id. ib. 3, 6.—Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:3.in physicis Epicurus totus est alienus,
Cic. Fin. 1, 6, 17:homo non alienus a litteris,
not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.(α).With gen.:(β).pacis (deorum),
Lucr. 6, 69:salutis,
id. 3, 832:aliarum rerum,
id. 6, 1064:dignitatis alicujus,
Cic. Fin. 1, 4, 11:neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),
convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—With dat.:(γ).quod illi causae maxime est alienum,
Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—With abl.:(δ).neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,
Cic. Div. 1, 38, 83:homine alienissimum,
id. Off. 1, 13, 41:dignitate imperii,
id. Prov. Cons. 8, 18:amicitiā,
id. Fam. 11, 27:existimatione meā,
id. Att. 6, 1:domus magis his aliena malis,
farther from, Hor. S. 1, 9, 50:loco, tempore,
Quint. 6, 3, 33.—With ab:(ε).alienum a vitā meā,
Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:a sapiente,
Cic. Ac. 2, 43, 132:a dignitate,
id. Fam. 4, 7:navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,
id. Att. 16, 3.—With inf. or clause as subject:4.nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,
Cic. Off. 2, 7, 23:non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,
Nep. Milt. 6, 1.—Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:5.illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,
Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,
id. Lael. 8 fin.:sin a me est alienior,
id. Fam. 2, 17:ex alienissimis amicissimos reddere,
id. ib. 15, 4 al.:Muciani animus nec Vespasiano alienus,
Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,
Caes. B. G. 1, 15:alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,
Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:ad judicium corrumpendum tempus alienum,
Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,
id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—In medic. lang.a. b.Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):II.Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,
Sall. C. 37, 1 Herz.—Subst.1.ălĭēnus, i, m., a stranger.a.One not belonging to one's house, family, or country:b.apud me cenant alieni novem,
Plaut. Stich. 3, 2, 21:ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,
Cic. Cat. 1, 9, 23:quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,
id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:quasi ad alienos durius loquebatur,
Vulg. Gen. 42, 7:a filiis suis an ab alienis?
ib. Matt. 17, 24:cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,
Cic. Lael. 5:quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,
Vell. 2, 76.—One not related to a person or thing:2.in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,
Cic. Mil. 28, 76:vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,
Col. 3, 21, 3.—ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:a.Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,
Cato, R. R. 5, 1:alieno abstinuit,
Suet. Tit. 7:ex alieno largiri,
Cic. Fam. 3, 8, 8; so,de alieno largiri,
Just. 36, 3, 9:alieni appetens, sui profugus,
Sall. C. 5; Liv. 5, 5:in aliena aedificium exstruere,
Cic. Mil. 27, 74 (cf.:in alieno solo aedificare,
Dig. 41, 1, 7).— Plur.,The property of a stranger:b.quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?
Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;c.humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 23:aliena ut melius videant quam sua,
id. ib. 3, 1, 95.—Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,
Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,
Ov. Tr. 3, 19:interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,
Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).► Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use.
См. также в других словарях:
alienatio — index alienation (estrangement), estrangement Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
alienatio — Alienation … Ballentine's law dictionary
alienatio rei praefertur juri accrescendi — /eyliyaneyshiyow riyay priyfartar juray skrasenday/ Alienation is favored by the law rather than accumulation … Black's law dictionary
alienatio rei praefertur juri accrescendi — /eyliyaneyshiyow riyay priyfartar juray skrasenday/ Alienation is favored by the law rather than accumulation … Black's law dictionary
Alienatio licet prohibeatur, consensu tamen omnium in quorum favorem prohibita est, potest fieri — While alienation may be restrained, yet it may be made with the consent of all those in whose favor it was restrained. The maxim is one of the common law, and the principle of it is no less applicable in equity. See Seip s Estate, 1 Pa Dist 26 … Ballentine's law dictionary
Alienatio rei praefertur juri accrescendi — The law prefers the alienation of property to the accumulation thereof … Ballentine's law dictionary
ALIÉNATION — Le mot «aliénation» est, aujourd’hui, en langue française, un mot malade. Il souffre de cette affection que certains lexicologues appellent «surcharge sémantique»: à force de signifier trop, il risque de ne plus rien signifier du tout. La… … Encyclopédie Universelle
alienaţie — ALIENÁŢIE s.f. (livr.) Termen generic pentru orice boală mintală; nebunie, demenţă. [pr.: li e ] – Din fr. aliénation, lat. alienatio [mentis]. Trimis de ana zecheru, 03.01.2003. Sursa: DEX 98 ALIENÁŢIE s. v. nebunie. Trimis de siveco,… … Dicționar Român
АЛИЕНАЦИЯ — (лат. alienatio, от alienus чуждый). 1) отчуждение, закладывание, продажа. 2) болезнь духа; душевное смятение. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АЛИЕНАЦИЯ 1) (юрид.) отчуждение; 2) (медиц.)… … Словарь иностранных слов русского языка
Veräußerung — (lat. Alienatio), 1) im weitesten Sinne jede Positive od. negative Handlung, wodurch man ein Recht aufgibt, so daß z.B. auch ein Verzicht darunter fällt; 2) im engeren Sinne die freiwillige Übertragung eines Rechtes, insbes. des Eigenthums, auf… … Pierer's Universal-Lexikon
alienation — I (estrangement) noun abhorrence, abomination, acrimony, alienatio, animosity, antagonism, antipathy, aversion, bitterness, breach, break, deflection, disaffection, disfavor, disruption, division, enmity, execration, hostility, implacability,… … Law dictionary