-
1 aer
āēr, āĕris (qqf. āĕrŏs), m. (acc. sing. aerem et aera) - [gr]gr. ἀήρ, ἀέρος. [st1]1 [-] air, air atmosphérique, [qui enveloppe la terre et qui est lui-même enveloppé par l'éther]. - terra sita in media parte mundi circumfusa undique est hac animali spirabilique natura, cui nomen est aer, Cic. Nat. 2: la terre située au centre du monde est entourée de cet élément vital et respirable, qu'on appelle l'air. - in aqua, in aere, Cic. Nat. 2, 42: dans l'eau, dans l'air. - crassissimus aer, Cic. Nat. 2, 17: la partie la plus épaisse de l'air [qui entoure la terre] air [un des éléments]. --- Ac. 2, 118; Nat. 2, 48; 2, 125, etc. - purus ac tenuis aer, Cic. Nat. 2, 42: air pur et léger. - aer liquidus, Virg. G. 1, 404: air transparent. - aera motus extenuat, Sen. Nat. 2, 57, 2: le mouvement raréfie l'air. - quietus aer, Virg. En. 5, 216: air calme. - aer placidus, inquietus, Sen. Nat. 1, 2, 9: air tranquille, agité. - in aere, Cic. Verr. 4, 87: en plein air. - in aere aperto, Lucr. 3, 508: à l'air libre. - poét. summus aer arboris, Virg. G. 2, 123: la partie supérieure de l'air qui entoure l'arbre [la cime aérienne de l'arbre]. --- cf. V.-Fl. 6, 261. [st1]2 [-] poét. air (atmosphère) d'une région. - in crasso aere natus, Hor. Ep. 2, 1, 244: né dans un air épais. - cf. Juv. 10, 50. [st1]3 [-] nuage, brouillard; exhalaison, odeur (ce qui est répandu par les dieux autour de qqn). - Virg. En. 1, 411; Hor. O. 2, 7, 13 ; V.-Fl. 5, 399. - aer pennae, Luc.: l'odeur d'une plume.* * *āēr, āĕris (qqf. āĕrŏs), m. (acc. sing. aerem et aera) - [gr]gr. ἀήρ, ἀέρος. [st1]1 [-] air, air atmosphérique, [qui enveloppe la terre et qui est lui-même enveloppé par l'éther]. - terra sita in media parte mundi circumfusa undique est hac animali spirabilique natura, cui nomen est aer, Cic. Nat. 2: la terre située au centre du monde est entourée de cet élément vital et respirable, qu'on appelle l'air. - in aqua, in aere, Cic. Nat. 2, 42: dans l'eau, dans l'air. - crassissimus aer, Cic. Nat. 2, 17: la partie la plus épaisse de l'air [qui entoure la terre] air [un des éléments]. --- Ac. 2, 118; Nat. 2, 48; 2, 125, etc. - purus ac tenuis aer, Cic. Nat. 2, 42: air pur et léger. - aer liquidus, Virg. G. 1, 404: air transparent. - aera motus extenuat, Sen. Nat. 2, 57, 2: le mouvement raréfie l'air. - quietus aer, Virg. En. 5, 216: air calme. - aer placidus, inquietus, Sen. Nat. 1, 2, 9: air tranquille, agité. - in aere, Cic. Verr. 4, 87: en plein air. - in aere aperto, Lucr. 3, 508: à l'air libre. - poét. summus aer arboris, Virg. G. 2, 123: la partie supérieure de l'air qui entoure l'arbre [la cime aérienne de l'arbre]. --- cf. V.-Fl. 6, 261. [st1]2 [-] poét. air (atmosphère) d'une région. - in crasso aere natus, Hor. Ep. 2, 1, 244: né dans un air épais. - cf. Juv. 10, 50. [st1]3 [-] nuage, brouillard; exhalaison, odeur (ce qui est répandu par les dieux autour de qqn). - Virg. En. 1, 411; Hor. O. 2, 7, 13 ; V.-Fl. 5, 399. - aer pennae, Luc.: l'odeur d'une plume.* * *Aer, aeris, pen. corr. masc. gen. sine plurali. L'un des quatre elements, L'air.\Vitio aeris mori. Virg. Par corruption d'air.\Concretus. Cic. Espessi.\Crassus. Cic. Gros et espez.\Candescit aer. Ouid. Est fort chauld.\Captare aera auribus. Virg. Prester l'oreille pour scavoir de quel costé vient le vent.\Carpere aera. Ouid. Voler par l'air.\Cogitur aer in nubem. Virg. Se congrege et espessit en nuee.\Concipit aerem buccina. Ouid. La trompette prend vent, est emplie de vent.\Discutere aera. Lucret. Chasser ca et là.\Ducitur aer. Lucret. Quand on jecte son halene hors.\Odorare aera fumis. Ouid. Remplir l'air de bonnes senteurs.\Procudere, Agere, Propellere aera, eodem sensu dicitur. Lucret. Poulser l'air.\Resoluere aera tabificum. Lucan. Purger et nettoyer l'air infect ou pestilent.\Silet aer. Ouid. L'air est tranquille, et n'est point agité de vents.\Temperare aerem. Virg. Temperer, Refroidir.\Tentare aera. Ouid. Essayer de voler en l'air. -
2 aer
āēr, āeris, Akk. āerem u. āera, m. (ἀήρ), die untere Luftschicht, die Atmosphäre, der Dunstkreis, die uns umgebende Luft (Ggstz. aether, der Äther, aqua, das Wasser), Cic. u.a.: Region der Meteore u. Witterung (Synon. aura u. ventus, s. Plin. ep. 5, 6, 5: aestatis mira clementia: semper aër spiritu aliquo movetur; frequentius tamen [ora Tuscorum] auras quam ventos habet), aëris impetus (Andrang), Vitr.: aëris hiberni vis, Vitr.: aër matutinus, Sen.: maritimus, Cael. Aur.: tranquillus et clemens, Amm.: crassus, Cic.: purus et tenuis, Cic.: sincerus, Sen.: temperatus, Cic.: salubris, Plin. ep.: u. im Plur., aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr. – vas aëri minus pervium, Macr.: alqd aëri exponere, Col.: aërem immittere, Vitr.: aëra findere (v. Vögeln), Plin.: ipse vero aër, qui natura est maxime frigidus, minime est expers caloris, Cic. – Poet. übtr., a) übh.: summus aër arboris, luftige Höhe, luftige Wipfel, Verg.: alqm obscuro aëre saepire, mit einer verhüllenden Nebelwolke, Verg. – b) der Duft, Geruch, den die Luft zuführt, die Witterung, aër pennae odoratae, Lucan.: externa nec perdidit aëra terra, Lucan. – / aër auch fem. (wie altgriech. ἀήρ), Enn. nach Gell. 13, 20, 14. – griech. Genet. aëros, Stat. Theb. 2, 693 (Kohlmann aëris). – griech. Akk. Sing. aëra, b. Cic., Sen. u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 458 f.), lat. Akk. aërem, bei Cato fr., Cels. u.a. Vgl. Charis. 85, 12 u. 121, 12. – Abl. Plur. aëribus, Lucr. 4, 289; 5, 643: spätlat. Nom. u. Akk. Plur. aëra, Ven. Fort. carm. 9, 1, 141; vita S. Mart. 3, 85. Cassiod. var. 1, 31 u.a. Spät. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 977): Genet. Plur. aërum, Cassian. coen. inst. praef. p. 60 M. u. 4, 11. Cael. Aur. chron. 3, 7, 93. Isid. 5, 35, 8. Ps. Soran. de quaest. medic. 107. – / Vitr. 1, 1, 10 liest Rose aëris (Genet.) et locorum, qui sunt salubres aut pestilentes aquarumque usus.
-
3 aer
āēr, āeris, Akk. āerem u. āera, m. (ἀήρ), die untere Luftschicht, die Atmosphäre, der Dunstkreis, die uns umgebende Luft (Ggstz. aether, der Äther, aqua, das Wasser), Cic. u.a.: Region der Meteore u. Witterung (Synon. aura u. ventus, s. Plin. ep. 5, 6, 5: aestatis mira clementia: semper aër spiritu aliquo movetur; frequentius tamen [ora Tuscorum] auras quam ventos habet), aëris impetus (Andrang), Vitr.: aëris hiberni vis, Vitr.: aër matutinus, Sen.: maritimus, Cael. Aur.: tranquillus et clemens, Amm.: crassus, Cic.: purus et tenuis, Cic.: sincerus, Sen.: temperatus, Cic.: salubris, Plin. ep.: u. im Plur., aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr. – vas aëri minus pervium, Macr.: alqd aëri exponere, Col.: aërem immittere, Vitr.: aëra findere (v. Vögeln), Plin.: ipse vero aër, qui natura est maxime frigidus, minime est expers caloris, Cic. – Poet. übtr., a) übh.: summus aër arboris, luftige Höhe, luftige Wipfel, Verg.: alqm obscuro aëre saepire, mit einer verhüllenden Nebelwolke, Verg. – b) der Duft, Geruch, den die Luft zuführt, die Witterung, aër pennae odoratae, Lucan.: externa nec perdidit aëra terra, Lucan. – ⇒ aër auch fem. (wie altgriech. ἀήρ), Enn. nach Gell. 13, 20, 14. – griech. Genet. aëros, Stat. Theb. 2, 693 (Kohlmann aëris). – griech. Akk. Sing. aëra, b. Cic., Sen. u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 458 f.), lat. Akk. aërem,————bei Cato fr., Cels. u.a. Vgl. Charis. 85, 12 u. 121, 12. – Abl. Plur. aëribus, Lucr. 4, 289; 5, 643: spätlat. Nom. u. Akk. Plur. aëra, Ven. Fort. carm. 9, 1, 141; vita S. Mart. 3, 85. Cassiod. var. 1, 31 u.a. Spät. (s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 977): Genet. Plur. aërum, Cassian. coen. inst. praef. p. 60 M. u. 4, 11. Cael. Aur. chron. 3, 7, 93. Isid. 5, 35, 8. Ps. Soran. de quaest. medic. 107. – ⇒ Vitr. 1, 1, 10 liest Rose aëris (Genet.) et locorum, qui sunt salubres aut pestilentes aquarumque usus. -
4 aer
āēr, āĕris, m. (in Enn. once fem., Gell. 13, 20, 14, as also aêr in Gr., in the earliest per, was fem., Gr. gen. aëros, Stat. Th. 2, 693; Gr. acc. aëra, Cic., Sen., Plin.;II.pure Lat. form, āĕrem,
Varr. L. L. 5, 10, 65; Cato ap. Serv ad Verg. A. 10, 184; Plin. 18, 1, 1, § 3; plur nom. and acc. āĕres, Vitr. 11; later āĕra, Ven. Fort. Carm 9, 1, 141, dat. āĕribus, Lucr. 4, 289; 5, 643), = aêr, the air, properly the lower atmosphere (in distinction from aether, the upper pure air):istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aërem, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Enn. ap. Varr L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 9 Vahl.,: terra circumfusa undique est hac animall spirabilique naturā, cui nomen est aër, Graecum illud quidem, sed perceptum jam tamen usu a nostris, tritum est enim pro Latino,
Cic. N. D. 2, 36, 91:itaque aër et ignis et aqua et terra primae sunt,
id. Ac. 1, 7, 26:Anaximenes aëra Deum statuit,
id. N. D. 1, 10:aërem in perniciem vertere,
Plin. 18, 1, 1, § 3 al. —Also in plur.: aëribus binis, Lucr 4, 291: aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr 1, 1 fin. —Transf.A.Poet.: aër summus arboris, the airy summit, for the highest point, Verg. G. 2, 123; cf. Juv. 6, 99.—B.Also poet. for a cloud, vapor, mist:C.Venus obscuro gradientes aëre sepsit,
Verg. A. 1, 411: aëre septus, Val Fl. 5,401—With limiting adj. = the weather:1.crassus,
Cic. Ac. 2, 25, 81. fusus et extenuatus, id. N. D. 2, 39 purus et tenuis, id. ib. 2, 16 temperatus, id. Div 2, 42 -
5 aer
aer aer, aeris m воздух -
6 aer
āēr, āeris (gen. тж. os St, acc. a и em, abl. e, gen. pl. um, abl. pl. тж. ibus Lcr) m. (у Enn тж. f.) (греч.)1) воздух, атмосфера (matutinus Sen; salubris PJ)aēra findere PM — рассекать воздух ( о птицах)2) поэт. туман ( obscurus V)3) вершина, верхушкаsummus a. arboris V — верхушка у дерева4) погода, климат ( temperatus C) -
7 āēr
āēr āeris, acc. āera, m, ἀήρ, the air, atmosphere, sky, esp. the lower air: nudus in aere, in the open air: aera vincere summum arboris, i. e. the summit, V.—A mist, vapor: densus, H.: obscurus, V.—The weather: crassus: purus.* * *air (one of 4 elements); atmosphere, sky; cloud, mist, weather; breeze; odor -
8 aer
воздух (1. 2§1. D. 1, 8). -
9 aer
aeris, m третье склонение воздух -
10 aer
air, atmosphere, ether, weather. -
11 aer
, aeris mвоздух -
12 aer
, aeris mвоздух -
13 aeris
āēr, āĕris, m. (in Enn. once fem., Gell. 13, 20, 14, as also aêr in Gr., in the earliest per, was fem., Gr. gen. aëros, Stat. Th. 2, 693; Gr. acc. aëra, Cic., Sen., Plin.;II.pure Lat. form, āĕrem,
Varr. L. L. 5, 10, 65; Cato ap. Serv ad Verg. A. 10, 184; Plin. 18, 1, 1, § 3; plur nom. and acc. āĕres, Vitr. 11; later āĕra, Ven. Fort. Carm 9, 1, 141, dat. āĕribus, Lucr. 4, 289; 5, 643), = aêr, the air, properly the lower atmosphere (in distinction from aether, the upper pure air):istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aërem, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Enn. ap. Varr L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 9 Vahl.,: terra circumfusa undique est hac animall spirabilique naturā, cui nomen est aër, Graecum illud quidem, sed perceptum jam tamen usu a nostris, tritum est enim pro Latino,
Cic. N. D. 2, 36, 91:itaque aër et ignis et aqua et terra primae sunt,
id. Ac. 1, 7, 26:Anaximenes aëra Deum statuit,
id. N. D. 1, 10:aërem in perniciem vertere,
Plin. 18, 1, 1, § 3 al. —Also in plur.: aëribus binis, Lucr 4, 291: aëres locorum salubres aut pestilentes, Vitr 1, 1 fin. —Transf.A.Poet.: aër summus arboris, the airy summit, for the highest point, Verg. G. 2, 123; cf. Juv. 6, 99.—B.Also poet. for a cloud, vapor, mist:C.Venus obscuro gradientes aëre sepsit,
Verg. A. 1, 411: aëre septus, Val Fl. 5,401—With limiting adj. = the weather:1.crassus,
Cic. Ac. 2, 25, 81. fusus et extenuatus, id. N. D. 2, 39 purus et tenuis, id. ib. 2, 16 temperatus, id. Div 2, 42 -
14 воздух
aer,aeris m -
15 aeramentum
aerāmentum, ī, n. (aero), I) das Erzwerk, Erz, als Rohstoff, aer. et ferrum, Vulg. apoc. 18, 12: aurum et argentum et aer., Augustin. de agon. Chr. 16: aer. Tyrinum (= χαλκολίβανον), Itala apoc. 2, 18: aer. inductile, Erz zum Beschlag, Erzbeschlag, Edict. Diocl. 7, 28: Plur. aeramenta, Erz- od. Messingspäne zum Löten, Plin. 33, 94. – II) meton. a) ein ehernes Geschirr, Paul. sent. 3, 6, 11: gew. im Plur., Col. 12, 3, 9 (nach cod. Lips. u. Sang.; Schneider falsch ferramenta). Plin. 15, 34. Vulg. Marc. 7, 4. – b) ein musikalisches Instrument, aer. sonans, Augustin, serm. 37, 28.
-
16 aeramentum
aerāmentum, ī, n. (aero), I) das Erzwerk, Erz, als Rohstoff, aer. et ferrum, Vulg. apoc. 18, 12: aurum et argentum et aer., Augustin. de agon. Chr. 16: aer. Tyrinum (= χαλκολίβανον), Itala apoc. 2, 18: aer. inductile, Erz zum Beschlag, Erzbeschlag, Edict. Diocl. 7, 28: Plur. aeramenta, Erz- od. Messingspäne zum Löten, Plin. 33, 94. – II) meton. a) ein ehernes Geschirr, Paul. sent. 3, 6, 11: gew. im Plur., Col. 12, 3, 9 (nach cod. Lips. u. Sang.; Schneider falsch ferramenta). Plin. 15, 34. Vulg. Marc. 7, 4. – b) ein musikalisches Instrument, aer. sonans, Augustin, serm. 37, 28.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aeramentum
-
17 concresco
con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).I.Prop.:II.concrescunt semina (opp. extenuantur),
Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:concrescunt subitae currenti in flumine crustae,
Verg. G. 3, 360;opp. liquere,
Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,
id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,
Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:imbres gelidis concrescunt ventis,
Ov. M. 9, 220:(aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,
Cic. N. D. 2, 10, 26:gelidus concrevit frigore sanguis,
Verg. A. 12, 905:cum lac concrevit,
Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:concreta sanguine barba,
Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,
harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:aër... tum autem concretus in nubis cogitur,
Cic. N. D. 2, 39, 101.—Meton.A.To take form, to grow, increase:2.de terris terram concrescere parvis,
Lucr. 1, 840:terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,
id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,
Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,
Col. 3, 11, 8.—With ex:omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,
composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—Trop.:B.illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),
Cic. Pis. 9, 21. —(Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):(lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,
Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:aër crassus et concretus,
id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:aër (opp. fusus, extenuatus),
Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:pingue et concretum esse caelum,
id. Div. 1, 57, 130:umores (opp. acres),
id. N. D. 2, 23, 59:spuma,
Ov. M. 4, 537:lac,
Verg. G. 3, 463:in sanguine,
Ov. M. 13, 492:mare,
Plin. 4, 16, 30, § 104:nix concreta pruinā,
Lucr. 3, 20:concreta et durata glacies,
Liv. 21, 36, 8; cf.:concreta frigora canā pruinā,
stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:gelu,
Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:nanus et ipse suos breviter concretus in artus,
shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:dolor,
benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,
Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,
Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:semen concretius,
Lucr. 4, 1240:spuma lactis concretior,
Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use. -
18 concretum
con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).I.Prop.:II.concrescunt semina (opp. extenuantur),
Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:concrescunt subitae currenti in flumine crustae,
Verg. G. 3, 360;opp. liquere,
Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,
id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,
Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:imbres gelidis concrescunt ventis,
Ov. M. 9, 220:(aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,
Cic. N. D. 2, 10, 26:gelidus concrevit frigore sanguis,
Verg. A. 12, 905:cum lac concrevit,
Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:concreta sanguine barba,
Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,
harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:aër... tum autem concretus in nubis cogitur,
Cic. N. D. 2, 39, 101.—Meton.A.To take form, to grow, increase:2.de terris terram concrescere parvis,
Lucr. 1, 840:terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,
id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,
Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,
Col. 3, 11, 8.—With ex:omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,
composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—Trop.:B.illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),
Cic. Pis. 9, 21. —(Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):(lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,
Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:aër crassus et concretus,
id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:aër (opp. fusus, extenuatus),
Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:pingue et concretum esse caelum,
id. Div. 1, 57, 130:umores (opp. acres),
id. N. D. 2, 23, 59:spuma,
Ov. M. 4, 537:lac,
Verg. G. 3, 463:in sanguine,
Ov. M. 13, 492:mare,
Plin. 4, 16, 30, § 104:nix concreta pruinā,
Lucr. 3, 20:concreta et durata glacies,
Liv. 21, 36, 8; cf.:concreta frigora canā pruinā,
stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:gelu,
Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:nanus et ipse suos breviter concretus in artus,
shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:dolor,
benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,
Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,
Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:semen concretius,
Lucr. 4, 1240:spuma lactis concretior,
Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use. -
19 aether
aethēr, eris, Akk. era, m. (αἰθήρ), I) appell.: A) die feurige Luftregion, die obere, feinere Luft, der Äther (Ggstz. aër), oft bei Lucr. u.a.: ab aethere lucidissimo aër in terram usque diffusus est, Sen. nat. qu. 2, 10, 1. – dah. bei den alten Philosophen (Stoikern) als Sitz u. Prinzip der alles befruchtenden Lebenswärme, des Elementarfeuers, Lucr. u. Cic.; vgl. Voß Verg. georg. 4, 221. p. 805. – bei den Dichtern als der alles umschließende Himmelsraum, aus u. in dem die Gestirne entstehen, der Himmel, Äther, bes. als Wohnsitz der Götter, dessen Herr Zeus ist (Verg. Aen. 12, 140), der sogar mit ihm als höchstes, göttliches Wesen identifiziert wird (s. unten no. II), famā super aethera notus, Verg.: Iuppiter aethere summo despiciens, Verg.: ne forte sacer (heilige, als Göttersitz) tot ab ignibus aether conciperet flammas, Ov.: stellae sub aethere fixae, Ov. – dah. meton.: a) (wie caelum) der Himmel = die Himmelsbewohner, Götter, oneravit aethera votis, Verg.: alqm in aethere ponere, in den Himmel (unter die Götter) versetzen, Ov. – b) der Himmel = die himmlischen Dinge, Delphosque meos ipsumque recludam aethera, Ov. met. 15, 144 sq. – c) der eine Gottheit umstrahlende Lichtglanz, aethere plena corusco Pallas, Val. Flacc. 5, 182. – B) poet. übtr.: 1) (= aër) die Luft übh., clamor ad caelum volvendus per aethera vagit, Enn.: verberare aethera pennis, Verg.: ferar per liquidum aethera, Hor.: patuit mihi pervius aether, Ov. – 2) die heitere Höhe = die Oberwelt (im Ggstz. zur Unterwelt), aethere in alto, Verg.: tanges aethera, Ov. – II) nom. pr., Aether, Äther, Sohn des Erebus und der Nacht, Vater des Cälus, mit Jupiter identifiziert als befruchtender Gott, Gatte der Mutter Erde, Lucr. 1, 250. Cic. Acad. 2, 126; de nat. deor. 1, 40; 3, 44. Verg. georg. 2, 325. Ov. Ib. 72: nach andern Vater des Jupiter, Großvater des Sol, Arnob. 4, 14. – / Genet. aetheros, Stat. silv. 4, 2, 25; Theb. 3, 525: Akk. aetherem (neben aërem) erst Tert. adv. Marc. 1, 13. Serv. Verg. Aen. 1, 47 u. 58; 2, 296. Mam. Claud. de statu anim. 2, 12, 7. – Plur. aethera bei Spät., s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 977.
-
20 morbidus
morbĭdus, a, um [morbus] [st1]1 [-] malade, maladif. - Varr. R. 3, 16, 22; Plin. 8, 96. [st1]2 [-] malsain. - morbia vis, Lucr. 6, 1090: le principe infectieux. - aer fit morbidus, Lucr. 6, 1095: l'air devient infectieux.* * *morbĭdus, a, um [morbus] [st1]1 [-] malade, maladif. - Varr. R. 3, 16, 22; Plin. 8, 96. [st1]2 [-] malsain. - morbia vis, Lucr. 6, 1090: le principe infectieux. - aer fit morbidus, Lucr. 6, 1095: l'air devient infectieux.* * *Morbidus, pen. corr. Adiect. Varro. Plin. Malade, Subject à maladie, Maladif.\Morbidus aer. Lucret. Air mal sain, et qui engendre maladies.\Morbida vis. Lucret. Qui engendre maladie.
См. также в других словарях:
aer — aer·ate; aer·a·tion; aer·a·tor; aer·en·chy·ma; aer·i·al·ist; aer·i·al·i·ty; aer·i·an; aer·i·des; aer·if·er·ous; aer·i·fi·ca·tion; Aer·i·fi·er; aer·i·form; aer·i·fy; aer·i·ly; aer·obe; aer·o·bi·um; aer·odon·tal·gia; aer·odon·tia; aer·og·ra·phy;… … English syllables
AER — ist: ein Bestandteil von Fremdwörtern aus dem Griechischen und Lateinischen mit der Bedeutung „Luft“; siehe Liste griechischer Wortstämme in deutschen Fremdwörtern Aer ist davon abgeleitet Namensbestandteil verschiedener Fluggesellschaften: Aer… … Deutsch Wikipedia
aér- — aér(o) Préfixe, tiré du grec aêr, air , et indiquant un rapport soit avec l air et l atmosphère, soit avec la navigation aérienne. ⇒AÉR(O) , AÉRI , (AÉR , AÉRO ), élément préf. I. Correspond à air « milieu gazeux entourant le globe terrestre » et … Encyclopédie Universelle
Aer — ist: ein Bestandteil von Fremdwörtern aus dem Griechischen und Lateinischen mit der Bedeutung „Luft“; siehe Liste griechischer Wortstämme in deutschen Fremdwörtern Aer ist davon abgeleitet Namensbestandteil verschiedener Fluggesellschaften: Aer… … Deutsch Wikipedia
AER — is a three letter acronym that may refer to:* Annual equivalent rate, a notational interest rate * Aer, a skyscraper in Japan * Apical ectodermal ridge (AER), critical component of vertebrate limb development * Aër, a liturgical item in the Greek … Wikipedia
Aër — • The largest and outer most covering of the chalice and paten in the Greek church, corresponding to the veil in the Latin rite Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Aer Aër … Catholic encyclopedia
aer|y — aer|y1 or aër|y1 «AIR ee», adjective. Poetic. 1. aerial; lofty. 2. ethereal. ╂[< Latin āerius < Greek āérios < āēr, āéros air] aer|y2 or aër|y2 «AIR ee, IHR », noun, plural aer|ies … Useful english dictionary
aër|y — aer|y1 or aër|y1 «AIR ee», adjective. Poetic. 1. aerial; lofty. 2. ethereal. ╂[< Latin āerius < Greek āérios < āēr, āéros air] aer|y2 or aër|y2 «AIR ee, IHR », noun, plural aer|ies … Useful english dictionary
AER — FINANCE annual equivalent rate; a rate of interest which shows how much interest you receive from an investment in one year if each interest payment is added to the deposit before the following year s payment is calculated : • The new bond pays a … Financial and business terms
Aer — {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres AAA à DZZ EAA à HZZ IAA à LZZ MAA à PZZ QAA à TZZ UAA à XZZ … Wikipédia en Français
Aër — (Pont Rouge) Caractéristiques Longueur 26 km … Wikipédia en Français