-
1 échoir
échoir eʃwaʀ]verbocalharéchoir en partage àcaber em partilha ale sort qui m'échoita sorte que me cabe2 (renda, prazo) vencerexpirar -
2 échoir
-
3 échoir
échoirpřipadnout (kniž.)vypršet (obch.)být splatný (obch.) -
4 échoir
eʃwaʀ
1.
verbe intransitif [loyer] to fall due; [traite] to be payable
2.
échoir à verbe transitif indirect* * *eʃwaʀ vi1) [dette] to fall due, [délais] to expire2)* * *échoir verb table: déchoir[eʃwar] verbe intransitifintérêts à échoir accruing interest, interest falling due————————échoir à verbe plus préposition -
5 échoir
-
6 échoir
истекать, наступать ( о сроке) -
7 échoir
vt. выпада́ть/вы́пасть ◄-ду, -ет, -'пал► <приходи́ться ◄-'дит-►/прийти́сь*> на до́лю (+ D); достава́ться ◄-та́ет-►/доста́ться ◄-'нет-► (+ D);ce lot m'est échu par le sort — така́я уж мне вы́пала до́ля; так уж распоряди́лась судьба́cette maison m'est échue en partage (en héritage) — э́тот дом доста́лся мне при разде́ле (по насле́дству);
■ vi. (arriver à échéance) истека́ть/исте́чь*; конча́ться/ко́нчиться (finir); па́дать ipf.; приходи́ться/прийти́сь (на + A);le délai est échu — срок истёк <ко́нчился> ЯЛ pp. et adj. échu, -e — истёкший; payer à terme échoir — плати́ть/за=, у= по истече́нии сро́каle terme échoit à la fin. du mois — срок платежа́ за кварти́ру истека́ет в конце́ ме́сяца;
-
8 échoir
непр. vi (ê)1) ( à qn) выпадать на долю, доставаться; случатьсяsi le cas y échoit (échet) юр. уст. — в случае необходимости -
9 échoir
-
10 échoir
-
11 échoir
استحق الدفعحان اجلهحدثحل الدينوقع -
12 échoir
1 Tocar caer corresponder2 (un délai) Vencer, CONJUGAISON IRRÉGULIER Úsase sólo en las formas siguientes, INDICATIF Pres: il échoit, ils échoient., Pret; indef: il échut, ils échutent., Fut; Imperf, il échoira, ils échoiront., POTENTIEL il échoirait, ils échoiraient., SUBJONCTIF Pres: qu'il échoie., Imperf; qu'il échût., PARTICIPE A échéant., PARTICIPE PASSIF échu, échue, y en las terceras pers; de los tiempos compuestos, Auxiliar, ÊTRE -
13 échoir
przypadać -
14 échoir
v.intr. (lat. pop. °excadere) 1. падам се (за дял); 2. случвам се; 3. изтичам ( за срок). -
15 échoir
выпадатьвыпастьдоставатьсядостаться -
16 échoir
verbstorme -
17 échoir
vi.1. fig. nasib bo‘lmoq, muyassar bo‘lmoq; tegmoq, chiqmoq, tushmoq; ce lot m'est échu par le sort qismatim shunday ekan; cette maison m'est échue en héritage bu uy menga meros sifadida nasib etdi2. o‘tmoq, to‘lmoq, tamom bo‘lmoq, tugamoq, bitmoq; le terme échoit à la fin du mois uy uchun to‘ lov muddati oy oxirida tugaydi; le délai est échu muddat o‘ tdi. -
18 échoir en partage à
échoir en partage à -
19 échoir à q. en héritage
échoir à q. en héritagepřipadnout komu jako dědictví -
20 dividendes à échoir
сущ.банк. дивиденды, срок платежа по которым ещё не наступилФранцузско-русский универсальный словарь > dividendes à échoir
См. также в других словарях:
échoir — [ eʃwar ] v. intr. et défectif <conjug. : il échoit (vx échet), ils échoient; il échut; il échoira (vx écherra); il échoirait; échéant, échu> • XIIe; lat. pop. °excadere, class. excidere → choir 1 ♦ Être dévolu par le sort ou par un hasard … Encyclopédie Universelle
échoir — ÉCHOIR. v. n. Au présent de l indicatif, il n est guère en usage qu à la troisième personne du singulier; Il échoit, qu on prononce quelquefois Il échet. J échus. J écherrai. J écherrois. Que j échusse. Échéant. Il se dit ordinairement Des choses … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
échoir — (é choir) v. n. Il n a que les temps et personnes qui suivent : il échoit ou il échet, ils échoient, ils échéent ; il échoyait ; il échut, ils échurent ; il écherra ou échoira ; il écherrait ou échoirait ; qu il échoie, qu il échût ; échéant ; … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ÉCHOIR — v. n. (Au présent de l indicatif, il n est guère usité qu à la troisième personne du singulier, Il échoit, qu on prononce et qu on écrit même, quelquefois, Il échet. J échus. J écherrai. J écherrais. Que j échusse. Échéant. ) Il se dit… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
ÉCHOIR — v. intr. être dévolu par le sort ou Survenir par cas fortuit. Il espère que le gros lot lui écherra. Cela lui est échu en partage. Il lui est échu une succession du chef de sa femme. En termes de Procédure, Si le cas y échoit, y échet, le cas… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
échouer — [ eʃwe ] v. <conjug. : 1> • 1559; o. i., p. ê. de échoir ou du norm. escover, de escoudre « secouer » I ♦ V. intr. 1 ♦ Toucher le fond par accident et se trouver arrêté dans sa marche (d un navire). ⇒ s engraver, s ensabler, s envaser;… … Encyclopédie Universelle
revenir — [ r(ə)vənir; rəv(ə)nir ] v. intr. <conjug. : 22> • Xe; de re et venir I ♦ (Personnes) 1 ♦ Venir de nouveau. Le docteur promit de revenir le lendemain. ⇒ repasser. Il n est pas revenu nous voir. ♢ Venir d un lieu, d une situation … Encyclopédie Universelle
échéance — [ eʃeɑ̃s ] n. f. • XVIIe; « héritage, succession » XIIIe; du p. prés. de échoir 1 ♦ Date à laquelle expire un délai; date à laquelle l exécution d une obligation, d un paiement est exigible. ⇒ expiration, terme. Échéance d un loyer, d un effet de … Encyclopédie Universelle
échéant — échéant, ante [ eʃeɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1804; p. prés. de échoir 1 ♦ Dr. Qui arrive à échéance. Terme échéant. 2 ♦ Loc. adv. LE CAS ÉCHÉANT [ ləkazeʃeɑ̃ ] :si le cas, l occasion se présente. ⇒ éventuellement (cf. À l occasion). « l humain qui aurait… … Encyclopédie Universelle
obvenir — [ ɔbvənir ] v. intr. <conjug. : 22> • 1369; lat. obvenire ♦ Dr. Échoir. Biens obvenus par succession. ● obvenir verbe intransitif (latin obvenire) Vieux. Échoir par succession. ⇒OBVENIR, verbe trans. indir. DR. [Le suj. désigne un/des… … Encyclopédie Universelle
Traitement du surendettement des particuliers en droit français — Le surendettement est une situation économique et financière qui se caractérise par un excédent durable des charges d une personne par rapport à ses ressources, excédent qui incite souvent cette personne à recourir à un endettement supplémentaire … Wikipédia en Français