Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

)+occupato

  • 1 occupato

    occupato
    occupato , -a [okku'pa:to]
      aggettivo
     1 (posto, telefono) besetzt, belegt
     2 (affaccendato) beschäftigt
     3 (impiegato) angestellt, beschäftigt

    Dizionario italiano-tedesco > occupato

  • 2 spazio occupato

    Spazio m occupato, ingombro m
    Raumbedart m

    Il dizionario italiano-tedesco per macchinari e attrezzature per l'imballaggio > spazio occupato

  • 3 intempestive

    intempestīvē, Adv. (intempestivus), zur Unzeit, int. accedere, Cic.: omnia int. agere, Liv.: illud (munusculum) int. remittere, Sen.: int. lascivire, Gell.: int. occupato alludere, Phaedr.: haud int., Vell.: non int., Colum.

    lateinisch-deutsches > intempestive

  • 4 occupatus [1]

    1. occupātus, a, um, PAdi. (occupo), I) in Beschlag genommen = verheiratet, Plur. subst., occupatae (Ggstz. vacuae), Ps. Quint. decl. 376. – II) durch Geschäfte (durch andere Dinge) in Anspruch genommen, beschäftigt (Ggstz. otiosus u. nachaugust. vacuus), homo occupatus, Sen.: homines occupati, Plaut.: homo vehementer occupatus, Cic.: occupata est, sie hat zu tun, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 252): quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes, Cic.: suspenso animo et occupato, in der Zerstreuung und mit anderen Dingen beschäftigt, Cic.: occupata mea tempora, Cic.: aures occupatae, Phaedr.: festinabam eramque occupatior, Cic.: quod comitiorum dies occupatiorem me habebant, Cael. in Cic. ep.: non dubito, quin occupatissimus fueris (viele Abhaltungen gehabt hast), Cic. – m. Genet., occupatus animi, Cl. Mam. de stat. anim. praef. p. 697 Migne. – m. in u. Abl., minime male cogitantes, qui in eo studio occupati sunt, Cato: occupati in munitione castrorum, Caes.: occupatus in apparatu nuptiarum, Iustin.: certum aliquid, in quo animum debeat habēre occupatum, dem er seine ganze Aufmerksamkeit widmen muß, Cic.: in metendo occupati, Caes.: non in apparando bello, sed in sufficiendo collega occupatus, Cic.: qui in eo erat occupatus, ut bellum quam diutissime duceret, Nep. – m. circa u. Akk., Semiramis circa cultum capitis sui occupata, Val. Max.: circa consularia occupatus comitia, Sen. – m. inter u. Akk., inter pectinem speculumque occupati, Sen. de brev. vit. 12, 3. – m. Infin., quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus umquam amico operam dare, hab ich einem Fr. zu dienen immer Zeit, Plaut. merc. 288.

    lateinisch-deutsches > occupatus [1]

  • 5 templum

    templum, ī, n. (vgl. τέμνω, schneide, τέμενος, abgegrenztes Gut), I) eig., der Raum am Himmel sowohl wie auf der Erde, den sich der Augur mit seinem Stabe (lituus) beschrieb, um darin die Beobachtungen des Vogelfluges anzustellen, der Beobachtungskreis, Varro: postquam aves in templo aspexit Anchisa, Naev. fr.: Palatinum Romulus, Aventinum Remus ad inaugurandum templa capiunt, Liv.: de templo descendere, Liv. – II) übtr.: A) jeder Ort, den man auf einmal überschauen und von dem man etw. überschauen kann: a) jeder Ausblick, den man auf einmal vor Augen hat, das Schaugebiet, der Bezirk, deus is, cuius hoc templum est omne, quod conspicis, v. Weltall, Cic. de rep. 6, 15. – b) die Höhe, Anhöhe, templa Parnasia, der Berg Parnassus, Ov. met. 5, 278. – B) ein abgemessenes Stück Land, das man einem Gotte weihte, oder ein heiliger Tempelbezirk, ein fanum, Cic. – dah. a) im allg., jeder geweihte, heilige Ort, zB. ein Asyl, Liv. 2, 1, 4. – die einem Verstorbenen geweihte Kapelle, Verg. Aen. 4, 457: dah. auch das Grabmal, die Gruft, Sil. 1, 84. Corp. inscr, Lat. 10, 7566 u. 14, 480; vgl. Non. 464, 13. – die Kurie, weil sie vom Augur eingeweiht war, curia, templum publici consilii, Cic. – die Rednerbühne, templo a collega occupato, Cic.: occupant tribuni templum postero die, Liv. – v. Tribunal, Cic. – übtr., jeder freie, weite Raum, mit dem Nbbgr. der Erhabenheit u. Heiligkeit, templa caeli, die Räume des Himmels, was dann bloße Umschreibung ist statt caelum, Enn. fr. u. Ter.: caelestia, Lucr.: mundi, Weltraum, Lucr.: nonne adspicis, quae in templa veneris? heilige Räume, Gegenden, Cic.: so auch Acherusia templa Orci, die Unterwelt, Enn. fr.: Neptunia, die Räume des Neptun, Plaut.: umida linguae templa, die feuchten Räume der Zunge (vom Schlunde), Lucr.: bildl., der Tempel = das Innere, templa mentis, Lucr. u. Cic. – b) insbes., der einer bestimmten Gottheit geweihte Tempel, valvae templi limenque, Caes.: templum Herculis, Cic.: Iovis, Cic.: vetustissimum et sanctissimum Bellonae templum, Auct. b. Alex.: templa antiqua deorum, Hor. – C) templa, die abgeschnittenen Latten, die wagerecht liegenden Balken auf den Sparren, die Fetten, die Dachfetten, die Dachstuhlfetten, Vitr. 4, 2. § 4. u. 4, 7. § 4. – / Urspr. Form tempulum, Corp. inscr. Lat. 6, 831 u. 10, 1578.

    lateinisch-deutsches > templum

  • 6 veho

    veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. – prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.

    lateinisch-deutsches > veho

  • 7 intempestive

    intempestīvē, Adv. (intempestivus), zur Unzeit, int. accedere, Cic.: omnia int. agere, Liv.: illud (munusculum) int. remittere, Sen.: int. lascivire, Gell.: int. occupato alludere, Phaedr.: haud int., Vell.: non int., Colum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intempestive

  • 8 occupatus

    1. occupātus, a, um, PAdi. (occupo), I) in Beschlag genommen = verheiratet, Plur. subst., occupatae (Ggstz. vacuae), Ps. Quint. decl. 376. – II) durch Geschäfte (durch andere Dinge) in Anspruch genommen, beschäftigt (Ggstz. otiosus u. nachaugust. vacuus), homo occupatus, Sen.: homines occupati, Plaut.: homo vehementer occupatus, Cic.: occupata est, sie hat zu tun, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 252): quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes, Cic.: suspenso animo et occupato, in der Zerstreuung und mit anderen Dingen beschäftigt, Cic.: occupata mea tempora, Cic.: aures occupatae, Phaedr.: festinabam eramque occupatior, Cic.: quod comitiorum dies occupatiorem me habebant, Cael. in Cic. ep.: non dubito, quin occupatissimus fueris (viele Abhaltungen gehabt hast), Cic. – m. Genet., occupatus animi, Cl. Mam. de stat. anim. praef. p. 697 Migne. – m. in u. Abl., minime male cogitantes, qui in eo studio occupati sunt, Cato: occupati in munitione castrorum, Caes.: occupatus in apparatu nuptiarum, Iustin.: certum aliquid, in quo animum debeat habēre occupatum, dem er seine ganze Aufmerksamkeit widmen muß, Cic.: in metendo occupati, Caes.: non in apparando bello, sed in sufficiendo collega occupatus, Cic.: qui in eo erat occupatus, ut bellum quam diutissime duceret, Nep. – m. circa u. Akk., Semiramis circa cul-
    ————
    tum capitis sui occupata, Val. Max.: circa consularia occupatus comitia, Sen. – m. inter u. Akk., inter pectinem speculumque occupati, Sen. de brev. vit. 12, 3. – m. Infin., quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus umquam amico operam dare, hab ich einem Fr. zu dienen immer Zeit, Plaut. merc. 288.
    ————————
    2. occupātus, ūs, m. (occupo) = occupatio, Sidon. epist. 4, 2, 3: Plur., post magni Alexandri occupatus, Schol. Iuven. 6, 83.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occupatus

  • 9 templum

    templum, ī, n. (vgl. τέμνω, schneide, τέμενος, abgegrenztes Gut), I) eig., der Raum am Himmel sowohl wie auf der Erde, den sich der Augur mit seinem Stabe (lituus) beschrieb, um darin die Beobachtungen des Vogelfluges anzustellen, der Beobachtungskreis, Varro: postquam aves in templo aspexit Anchisa, Naev. fr.: Palatinum Romulus, Aventinum Remus ad inaugurandum templa capiunt, Liv.: de templo descendere, Liv. – II) übtr.: A) jeder Ort, den man auf einmal überschauen und von dem man etw. überschauen kann: a) jeder Ausblick, den man auf einmal vor Augen hat, das Schaugebiet, der Bezirk, deus is, cuius hoc templum est omne, quod conspicis, v. Weltall, Cic. de rep. 6, 15. – b) die Höhe, Anhöhe, templa Parnasia, der Berg Parnassus, Ov. met. 5, 278. – B) ein abgemessenes Stück Land, das man einem Gotte weihte, oder ein heiliger Tempelbezirk, ein fanum, Cic. – dah. a) im allg., jeder geweihte, heilige Ort, zB. ein Asyl, Liv. 2, 1, 4. – die einem Verstorbenen geweihte Kapelle, Verg. Aen. 4, 457: dah. auch das Grabmal, die Gruft, Sil. 1, 84. Corp. inscr, Lat. 10, 7566 u. 14, 480; vgl. Non. 464, 13. – die Kurie, weil sie vom Augur eingeweiht war, curia, templum publici consilii, Cic. – die Rednerbühne, templo a collega occupato, Cic.: occupant tribuni templum postero die, Liv. – v. Tribunal, Cic. – übtr.,
    ————
    jeder freie, weite Raum, mit dem Nbbgr. der Erhabenheit u. Heiligkeit, templa caeli, die Räume des Himmels, was dann bloße Umschreibung ist statt caelum, Enn. fr. u. Ter.: caelestia, Lucr.: mundi, Weltraum, Lucr.: nonne adspicis, quae in templa veneris? heilige Räume, Gegenden, Cic.: so auch Acherusia templa Orci, die Unterwelt, Enn. fr.: Neptunia, die Räume des Neptun, Plaut.: umida linguae templa, die feuchten Räume der Zunge (vom Schlunde), Lucr.: bildl., der Tempel = das Innere, templa mentis, Lucr. u. Cic. – b) insbes., der einer bestimmten Gottheit geweihte Tempel, valvae templi limenque, Caes.: templum Herculis, Cic.: Iovis, Cic.: vetustissimum et sanctissimum Bellonae templum, Auct. b. Alex.: templa antiqua deorum, Hor. – C) templa, die abgeschnittenen Latten, die wagerecht liegenden Balken auf den Sparren, die Fetten, die Dachfetten, die Dachstuhlfetten, Vitr. 4, 2. § 4. u. 4, 7. § 4. – Urspr. Form tempulum, Corp. inscr. Lat. 6, 831 u. 10, 1578.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > templum

  • 10 veho

    veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. –
    ————
    prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > veho

  • 11 impegnare

    impegnare
    impegnare [impe28D7FBEFɲ28D7FBEF'28D7FBEFɲ28D7FBEFa:re]
     verbo transitivo
     1 (per garanzia) verpfänden
     2 (prenotare) vormerken, reservieren
     3 (tenere occupato) beschäftigen
     4 (obbligare) impegnare a qualcosa zu etwas verpflichten
     II verbo riflessivo
    -rsi
     1 (obbligarsi) impegnare-rsi a fare qualcosa sich verpflichten etwas zu tun
     2 (impiegare energie) sich einsetzen, sich engagieren; impegnare-rsi nello studio sich dem Studium widmen

    Dizionario italiano-tedesco > impegnare

  • 12 impegnato

    impegnato
    impegnato , -a [impe28D7FBEFɲ28D7FBEF'28D7FBEFɲ28D7FBEFa:to]
      aggettivo
     1 (occupato) beschäftigt
     2 (fidanzato) verlobt; (promesso) versprochen
     3 (riservato) belegt, besetzt; (prenotato) (vor)bestellt

    Dizionario italiano-tedesco > impegnato

  • 13 ingombro

    Spazio m occupato, ingombro m
    Raumbedart m

    Il dizionario italiano-tedesco per macchinari e attrezzature per l'imballaggio > ingombro

  • 14 запор

    m
    ,
    FRA dispositif m de fermeture
    ITA dispositivo m di chiusura
    RUS запор m, затвор m
    см. поз. 1220 на

    ,

    ,

    ,

    ,
    FRA verrou m
    DEU Riegel m
    ENG lock
    ITA paletto m di chiusura
    PLN rygiel m zamka
    RUS запор m
    см. поз. 1371 на

    ,
    FRA verrou m
    ENG lock
    ITA dispositivo m di bloccaggio
    PLN nos m rygla
    RUS запор m
    см. поз. 1393 на

    ,
    FRA serrure f
    ENG lock
    ITA serratura f
    PLN zamek m
    RUS запор m
    см. поз. 2068 на

    запор двери

    FRA dispositif m de fermeture de porte
    DEU Verschluß m für Behältertür
    ITA dispositivo m di chiusura del battente
    RUS запор m двери
    см. поз. 2755 на

    ,

    ,

    ,
    FRA verrou m de porte
    DEU Verschluß m für Behältertür
    ITA paletto m di porta
    RUS запор m двери
    см. поз. 2790 на

    запор коленчатого вала, накидной

    FRA crochet m de blocage
    DEU Überwurfhaken m für Kniewelle
    ITA gancio m di bloccaggio
    PLN zapadka f wału zaciskowego
    RUS запор m коленчатого вала, накидной
    см. поз. 967 на

    запор колпака

    FRA dispositif m de fermeture
    DEU Verschluß m für Domdeckel
    ITA dispositivo m di chiusura (del duomo)
    RUS запор m колпака
    см. поз. 1671 на

    запор люка

    FRA dispositif m d’accrochage de la trappe de vidange
    ITA dispositivo m d'aggancio della botola di svuotamento
    PLN zaczep m klapy spustowej
    RUS запор m люка
    см. поз. 2780 на

    запор откидной стены, верхний

    FRA support m de bout oscillant
    ITA supporto m della parete di testa oscillante
    PLN pazur m
    RUS запор m откидной стены, верхний
    см. поз. 968 на

    запор разгрузочного люка

    FRA dispositif m de fermeture de la trappe de vidange
    DEU Verriegelung f für Auslaufklappe
    ITA dispositivo m di chiusura della botola di svuotamento
    RUS запор m разгрузочного люка
    см. поз. 2781 на

    запор стержня, верхний

    FRA commande f supérieure de la tringle de verrouillage
    DEU Hebel m, oberer, für Riegelstange f
    ITA comando m superiore del paletto di chiusura
    PLN dźwignia f górna pręta ryglującego
    RUS запор m стержня, верхний
    см. поз. 1080 на

    запор стержня, нижний

    FRA commande f inférieure de la tringle de verrouillage
    DEU Hebel m, unterer, für Riegelstange f
    ITA comando m inferiore del paletto di chiusura
    PLN dźwignia f dolna pręta ryglującego
    RUS запор m стержня, нижний
    см. поз. 1077 на

    запор, дверной

    FRA clé f du verrou
    DEU Knebel m
    ITA chiave f del nottolino libero-occupato
    PLN zakrętka f
    RUS запор m, дверной
    см. поз. 1169 на

    запор, магнитный

    FRA arrêt m magnétique
    DEU Magnet m
    ITA arresto m magnetico
    PLN rygiel m magnetyczny
    RUS запор m, магнитный
    см. поз. 1110 на

    Иллюстрированный железнодорожный словарь > запор

  • 15 скважина , замочная

    f
    FRA entrée f
    DEU Rosette f
    ITA bocchetta f
    PLN tulejka f
    RUS скважина f, замочная
    см. поз. 1122 на

    ,

    ,
    FRA entrée f de condamnation
    DEU Rosette f
    ITA bocciolo m del dispositivo di blocco
    PLN tulejka f wrzeciona rygla
    RUS скважина f, замочная
    см. поз. 1149 на

    ,
    FRA entrée f du verrou
    ENG indicator cover&&&
    ITA bocciolo m del nottolino libero-occupato
    PLN osłona f tarczki
    RUS скважина f, замочная
    см. поз. 1173 на

    Иллюстрированный железнодорожный словарь > скважина , замочная

  • 16 табличка занято — свободно

    f
    FRA disque m indicateur "Libre-Occupé"
    DEU Schild n "Frei-Besetzt"
    ITA disco m indicatore,,libero-occupato"
    PLN tarczka f "wolny-zajęty"
    RUS табличка f «занято — свободно»
    см. поз. 1171 на

    Иллюстрированный железнодорожный словарь > табличка занято — свободно

См. также в других словарях:

  • occupato — [part. pass. di occupare ]. ■ agg. 1. a. [di luogo o mezzo, già utilizzato da altri: le stanze dell albergo sono tutte o. ] ▶◀ completo, pieno, (fam.) preso. ◀▶ disponibile, libero, vuoto. b. [di luogo o mezzo, che è già stato oggetto di una… …   Enciclopedia Italiana

  • occupato — oc·cu·pà·to p.pass., agg., s.m. 1. p.pass. → occupare, occuparsi 2. agg. AD di luogo o mezzo, che non è libero, che è già stato impegnato o riservato da altre persone: i posti sul treno delle 7.30 sono tutti occupati, la toilette è occupata | di… …   Dizionario italiano

  • occupato — {{hw}}{{occupato}}{{/hw}}part. pass.  di occupare ; anche agg. 1 Preso e tenuto a disposizione di qlcu.: sedie occupate; CONTR. Libero. 2 Affaccendato: sono molto –o. 3 Detto di chi ha un lavoro, un impiego stabile; CONTR. Disoccupato …   Enciclopedia di italiano

  • occupato — pl.m. occupati sing.f. occupata pl.f. occupate …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • occupato — part. pass. di occupare; anche agg. 1. (di luogo) preso, espugnato, posseduto, non libero □ ingombro, pieno, impedito □ invaso CONTR. libero, liberato, vacante, disponibile, sfitto, sgombro, vuoto, lasciato 2. (di persona, di mente, ecc.)… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • libero — lì·be·ro agg., s.m. FO 1a. agg., che non è in una condizione di schiavitù o servitù; che gode della libertà di agire e dei diritti legali e politici: tutti gli uomini nascono liberi | anche fig.: sono finalmente libero dalla droga Contrari:… …   Dizionario italiano

  • disoccupato — /dizok:u pato/ [der. di occupato, col pref. dis 1]. ■ agg. 1. [libero da occupazioni: non so stare d. ] ▶◀ inattivo, inoperoso, ozioso, sfaccendato. ↑ inerte. ◀▶ affaccendato, attivo, indaffarato, occupato, operoso. 2. (soc.) [che non ha lavoro:… …   Enciclopedia Italiana

  • inoccupato — i·noc·cu·pà·to agg., s.m. 1. BU agg., che non è occupato, libero Contrari: occupato. 2. agg., s.m. CO spec. nel linguaggio sindacale, chi, non avendo mai lavorato, è in cerca di prima occupazione: un lungo elenco di inoccupati Contrari: occupato …   Dizionario italiano

  • occupante — [part. pres. di occupare ]. ■ agg. [che occupa o ha occupato con la forza: l esercito o. ] ▶◀ ↑ aggressore. ◀▶ ‖ ✻ occupato. ■ s.m. e f. 1. [chi occupa o ha occupato con la forza: insorgere contro gli o. ] ▶◀ (non com.) occupatore. ↑ aggressore.… …   Enciclopedia Italiana

  • impegnato — im·pe·gnà·to p.pass., agg. 1. p.pass., agg. → impegnare, impegnarsi 2. agg. CO di qcn., che ha un impegno o molti impegni, occupato: non riusciamo mai a vederci perché è sempre impegnato, stasera sono impegnato Sinonimi: affaccendato, indaffarato …   Dizionario italiano

  • ingombro — 1in·góm·bro s.m. CO 1. l ingombrare: essere d ingombro, dare ingombro Sinonimi: impaccio, impedimento, impiccio, intralcio. 2. cosa che ingombra: levare, rimuovere, togliere gli ingombri Sinonimi: impaccio, impedimento, impiccio, intralcio. 3.… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»