-
1 occupato
occupatooccupato , -a [okku'pa:to]aggettivo1 (posto, telefono) besetzt, belegt2 (affaccendato) beschäftigt3 (impiegato) angestellt, beschäftigtDizionario italiano-tedesco > occupato
2 spazio occupato
Spazio m occupato, ingombro mRaumbedart mIl dizionario italiano-tedesco per macchinari e attrezzature per l'imballaggio > spazio occupato
3 intempestive
intempestīvē, Adv. (intempestivus), zur Unzeit, int. accedere, Cic.: omnia int. agere, Liv.: illud (munusculum) int. remittere, Sen.: int. lascivire, Gell.: int. occupato alludere, Phaedr.: haud int., Vell.: non int., Colum.
4 occupatus [1]
1. occupātus, a, um, PAdi. (occupo), I) in Beschlag genommen = verheiratet, Plur. subst., occupatae (Ggstz. vacuae), Ps. Quint. decl. 376. – II) durch Geschäfte (durch andere Dinge) in Anspruch genommen, beschäftigt (Ggstz. otiosus u. nachaugust. vacuus), homo occupatus, Sen.: homines occupati, Plaut.: homo vehementer occupatus, Cic.: occupata est, sie hat zu tun, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 252): quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes, Cic.: suspenso animo et occupato, in der Zerstreuung und mit anderen Dingen beschäftigt, Cic.: occupata mea tempora, Cic.: aures occupatae, Phaedr.: festinabam eramque occupatior, Cic.: quod comitiorum dies occupatiorem me habebant, Cael. in Cic. ep.: non dubito, quin occupatissimus fueris (viele Abhaltungen gehabt hast), Cic. – m. Genet., occupatus animi, Cl. Mam. de stat. anim. praef. p. 697 Migne. – m. in u. Abl., minime male cogitantes, qui in eo studio occupati sunt, Cato: occupati in munitione castrorum, Caes.: occupatus in apparatu nuptiarum, Iustin.: certum aliquid, in quo animum debeat habēre occupatum, dem er seine ganze Aufmerksamkeit widmen muß, Cic.: in metendo occupati, Caes.: non in apparando bello, sed in sufficiendo collega occupatus, Cic.: qui in eo erat occupatus, ut bellum quam diutissime duceret, Nep. – m. circa u. Akk., Semiramis circa cultum capitis sui occupata, Val. Max.: circa consularia occupatus comitia, Sen. – m. inter u. Akk., inter pectinem speculumque occupati, Sen. de brev. vit. 12, 3. – m. Infin., quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus umquam amico operam dare, hab ich einem Fr. zu dienen immer Zeit, Plaut. merc. 288.
5 templum
templum, ī, n. (vgl. τέμνω, schneide, τέμενος, abgegrenztes Gut), I) eig., der Raum am Himmel sowohl wie auf der Erde, den sich der Augur mit seinem Stabe (lituus) beschrieb, um darin die Beobachtungen des Vogelfluges anzustellen, der Beobachtungskreis, Varro: postquam aves in templo aspexit Anchisa, Naev. fr.: Palatinum Romulus, Aventinum Remus ad inaugurandum templa capiunt, Liv.: de templo descendere, Liv. – II) übtr.: A) jeder Ort, den man auf einmal überschauen und von dem man etw. überschauen kann: a) jeder Ausblick, den man auf einmal vor Augen hat, das Schaugebiet, der Bezirk, deus is, cuius hoc templum est omne, quod conspicis, v. Weltall, Cic. de rep. 6, 15. – b) die Höhe, Anhöhe, templa Parnasia, der Berg Parnassus, Ov. met. 5, 278. – B) ein abgemessenes Stück Land, das man einem Gotte weihte, oder ein heiliger Tempelbezirk, ein fanum, Cic. – dah. a) im allg., jeder geweihte, heilige Ort, zB. ein Asyl, Liv. 2, 1, 4. – die einem Verstorbenen geweihte Kapelle, Verg. Aen. 4, 457: dah. auch das Grabmal, die Gruft, Sil. 1, 84. Corp. inscr, Lat. 10, 7566 u. 14, 480; vgl. Non. 464, 13. – die Kurie, weil sie vom Augur eingeweiht war, curia, templum publici consilii, Cic. – die Rednerbühne, templo a collega occupato, Cic.: occupant tribuni templum postero die, Liv. – v. Tribunal, Cic. – übtr., jeder freie, weite Raum, mit dem Nbbgr. der Erhabenheit u. Heiligkeit, templa caeli, die Räume des Himmels, was dann bloße Umschreibung ist statt caelum, Enn. fr. u. Ter.: caelestia, Lucr.: mundi, Weltraum, Lucr.: nonne adspicis, quae in templa veneris? heilige Räume, Gegenden, Cic.: so auch Acherusia templa Orci, die Unterwelt, Enn. fr.: Neptunia, die Räume des Neptun, Plaut.: umida linguae templa, die feuchten Räume der Zunge (vom Schlunde), Lucr.: bildl., der Tempel = das Innere, templa mentis, Lucr. u. Cic. – b) insbes., der einer bestimmten Gottheit geweihte Tempel, valvae templi limenque, Caes.: templum Herculis, Cic.: Iovis, Cic.: vetustissimum et sanctissimum Bellonae templum, Auct. b. Alex.: templa antiqua deorum, Hor. – C) templa, die abgeschnittenen Latten, die wagerecht liegenden Balken auf den Sparren, die Fetten, die Dachfetten, die Dachstuhlfetten, Vitr. 4, 2. § 4. u. 4, 7. § 4. – / Urspr. Form tempulum, Corp. inscr. Lat. 6, 831 u. 10, 1578.
6 veho
veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. – prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.
7 intempestive
intempestīvē, Adv. (intempestivus), zur Unzeit, int. accedere, Cic.: omnia int. agere, Liv.: illud (munusculum) int. remittere, Sen.: int. lascivire, Gell.: int. occupato alludere, Phaedr.: haud int., Vell.: non int., Colum.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intempestive
8 occupatus
1. occupātus, a, um, PAdi. (occupo), I) in Beschlag genommen = verheiratet, Plur. subst., occupatae (Ggstz. vacuae), Ps. Quint. decl. 376. – II) durch Geschäfte (durch andere Dinge) in Anspruch genommen, beschäftigt (Ggstz. otiosus u. nachaugust. vacuus), homo occupatus, Sen.: homines occupati, Plaut.: homo vehementer occupatus, Cic.: occupata est, sie hat zu tun, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 252): quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes, Cic.: suspenso animo et occupato, in der Zerstreuung und mit anderen Dingen beschäftigt, Cic.: occupata mea tempora, Cic.: aures occupatae, Phaedr.: festinabam eramque occupatior, Cic.: quod comitiorum dies occupatiorem me habebant, Cael. in Cic. ep.: non dubito, quin occupatissimus fueris (viele Abhaltungen gehabt hast), Cic. – m. Genet., occupatus animi, Cl. Mam. de stat. anim. praef. p. 697 Migne. – m. in u. Abl., minime male cogitantes, qui in eo studio occupati sunt, Cato: occupati in munitione castrorum, Caes.: occupatus in apparatu nuptiarum, Iustin.: certum aliquid, in quo animum debeat habēre occupatum, dem er seine ganze Aufmerksamkeit widmen muß, Cic.: in metendo occupati, Caes.: non in apparando bello, sed in sufficiendo collega occupatus, Cic.: qui in eo erat occupatus, ut bellum quam diutissime duceret, Nep. – m. circa u. Akk., Semiramis circa cul-————tum capitis sui occupata, Val. Max.: circa consularia occupatus comitia, Sen. – m. inter u. Akk., inter pectinem speculumque occupati, Sen. de brev. vit. 12, 3. – m. Infin., quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus umquam amico operam dare, hab ich einem Fr. zu dienen immer Zeit, Plaut. merc. 288.————————2. occupātus, ūs, m. (occupo) = occupatio, Sidon. epist. 4, 2, 3: Plur., post magni Alexandri occupatus, Schol. Iuven. 6, 83.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occupatus
9 templum
templum, ī, n. (vgl. τέμνω, schneide, τέμενος, abgegrenztes Gut), I) eig., der Raum am Himmel sowohl wie auf der Erde, den sich der Augur mit seinem Stabe (lituus) beschrieb, um darin die Beobachtungen des Vogelfluges anzustellen, der Beobachtungskreis, Varro: postquam aves in templo aspexit Anchisa, Naev. fr.: Palatinum Romulus, Aventinum Remus ad inaugurandum templa capiunt, Liv.: de templo descendere, Liv. – II) übtr.: A) jeder Ort, den man auf einmal überschauen und von dem man etw. überschauen kann: a) jeder Ausblick, den man auf einmal vor Augen hat, das Schaugebiet, der Bezirk, deus is, cuius hoc templum est omne, quod conspicis, v. Weltall, Cic. de rep. 6, 15. – b) die Höhe, Anhöhe, templa Parnasia, der Berg Parnassus, Ov. met. 5, 278. – B) ein abgemessenes Stück Land, das man einem Gotte weihte, oder ein heiliger Tempelbezirk, ein fanum, Cic. – dah. a) im allg., jeder geweihte, heilige Ort, zB. ein Asyl, Liv. 2, 1, 4. – die einem Verstorbenen geweihte Kapelle, Verg. Aen. 4, 457: dah. auch das Grabmal, die Gruft, Sil. 1, 84. Corp. inscr, Lat. 10, 7566 u. 14, 480; vgl. Non. 464, 13. – die Kurie, weil sie vom Augur eingeweiht war, curia, templum publici consilii, Cic. – die Rednerbühne, templo a collega occupato, Cic.: occupant tribuni templum postero die, Liv. – v. Tribunal, Cic. – übtr.,————jeder freie, weite Raum, mit dem Nbbgr. der Erhabenheit u. Heiligkeit, templa caeli, die Räume des Himmels, was dann bloße Umschreibung ist statt caelum, Enn. fr. u. Ter.: caelestia, Lucr.: mundi, Weltraum, Lucr.: nonne adspicis, quae in templa veneris? heilige Räume, Gegenden, Cic.: so auch Acherusia templa Orci, die Unterwelt, Enn. fr.: Neptunia, die Räume des Neptun, Plaut.: umida linguae templa, die feuchten Räume der Zunge (vom Schlunde), Lucr.: bildl., der Tempel = das Innere, templa mentis, Lucr. u. Cic. – b) insbes., der einer bestimmten Gottheit geweihte Tempel, valvae templi limenque, Caes.: templum Herculis, Cic.: Iovis, Cic.: vetustissimum et sanctissimum Bellonae templum, Auct. b. Alex.: templa antiqua deorum, Hor. – C) templa, die abgeschnittenen Latten, die wagerecht liegenden Balken auf den Sparren, die Fetten, die Dachfetten, die Dachstuhlfetten, Vitr. 4, 2. § 4. u. 4, 7. § 4. – ⇒ Urspr. Form tempulum, Corp. inscr. Lat. 6, 831 u. 10, 1578.10 veho
veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. –————prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.11 impegnare
impegnareimpegnare [impe28D7FBEFɲ28D7FBEF'28D7FBEFɲ28D7FBEFa:re]I verbo transitivo1 (per garanzia) verpfänden2 (prenotare) vormerken, reservieren3 (tenere occupato) beschäftigen4 (obbligare) impegnare a qualcosa zu etwas verpflichtenII verbo riflessivo■ -rsi1 (obbligarsi) impegnare-rsi a fare qualcosa sich verpflichten etwas zu tun2 (impiegare energie) sich einsetzen, sich engagieren; impegnare-rsi nello studio sich dem Studium widmenDizionario italiano-tedesco > impegnare
12 impegnato
impegnatoimpegnato , -a [impe28D7FBEFɲ28D7FBEF'28D7FBEFɲ28D7FBEFa:to]aggettivo1 (occupato) beschäftigt2 (fidanzato) verlobt; (promesso) versprochen3 (riservato) belegt, besetzt; (prenotato) (vor)bestelltDizionario italiano-tedesco > impegnato
13 ingombro
Spazio m occupato, ingombro mRaumbedart mIl dizionario italiano-tedesco per macchinari e attrezzature per l'imballaggio > ingombro
14 запор
mITA Porte e chiusure,FRA dispositif m de fermetureDEU Verschluß mENG fastening deviceITA dispositivo m di chiusuraPLN zamknięcie nRUS запор m, затвор mсм. поз. 1220 на,,
,
,
FRA verrou mDEU Riegel mENG lockITA paletto m di chiusuraPLN rygiel m zamkaRUS запор mсм. поз. 1371 на,FRA verrou mDEU Verschlußstück nENG lockITA dispositivo m di bloccaggioPLN nos m ryglaRUS запор mсм. поз. 1393 на,FRA serrure fDEU Schloß nENG lockITA serratura fPLN zamek mRUS запор mсм. поз. 2068 на—FRA dispositif m de fermeture de porteDEU Verschluß m für BehältertürENG door fastenerITA dispositivo m di chiusura del battenteRUS запор m дверисм. поз. 2755 на,,
,
FRA verrou m de porteDEU Verschluß m für BehältertürENG door boltITA paletto m di portaRUS запор m дверисм. поз. 2790 назапор коленчатого вала, накидной
—FRA crochet m de blocageDEU Überwurfhaken m für KniewelleENG securing catchITA gancio m di bloccaggioPLN zapadka f wału zaciskowegoRUS запор m коленчатого вала, накиднойсм. поз. 967 на—FRA dispositif m de fermetureDEU Verschluß m für DomdeckelENG sealing deviceITA dispositivo m di chiusura (del duomo)RUS запор m колпакасм. поз. 1671 на—FRA dispositif m d’accrochage de la trappe de vidangeDEU Klappenhalter mITA dispositivo m d'aggancio della botola di svuotamentoPLN zaczep m klapy spustowejRUS запор m люкасм. поз. 2780 назапор откидной стены, верхний
—FRA support m de bout oscillantITA supporto m della parete di testa oscillantePLN pazur mRUS запор m откидной стены, верхнийсм. поз. 968 на—FRA dispositif m de fermeture de la trappe de vidangeDEU Verriegelung f für AuslaufklappeITA dispositivo m di chiusura della botola di svuotamentoRUS запор m разгрузочного люкасм. поз. 2781 назапор стержня, верхний
—FRA commande f supérieure de la tringle de verrouillageDEU Hebel m, oberer, für Riegelstange fITA comando m superiore del paletto di chiusuraPLN dźwignia f górna pręta ryglującegoRUS запор m стержня, верхнийсм. поз. 1080 назапор стержня, нижний
—FRA commande f inférieure de la tringle de verrouillageDEU Hebel m, unterer, für Riegelstange fITA comando m inferiore del paletto di chiusuraPLN dźwignia f dolna pręta ryglującegoRUS запор m стержня, нижнийсм. поз. 1077 назапор, дверной
—FRA clé f du verrouDEU Knebel mENG lock handleITA chiave f del nottolino libero-occupatoPLN zakrętka fRUS запор m, двернойсм. поз. 1169 назапор, магнитный
—FRA arrêt m magnétiqueDEU Magnet mENG magnetic stopITA arresto m magneticoPLN rygiel m magnetycznyRUS запор m, магнитныйсм. поз. 1110 на15 скважина , замочная
fFRA entrée fDEU Rosette fENG keyholeITA bocchetta fPLN tulejka fRUS скважина f, замочнаясм. поз. 1122 на,,
FRA entrée f de condamnationDEU Rosette fENG keyholeITA bocciolo m del dispositivo di bloccoPLN tulejka f wrzeciona ryglaRUS скважина f, замочнаясм. поз. 1149 на,FRA entrée f du verrouDEU Schildgehäuse nENG indicator cover&&&ITA bocciolo m del nottolino libero-occupatoPLN osłona f tarczkiRUS скважина f, замочнаясм. поз. 1173 наИллюстрированный железнодорожный словарь > скважина , замочная
16 табличка занято — свободно
fИллюстрированный железнодорожный словарь > табличка занято — свободно
См. также в других словарях:
occupato — [part. pass. di occupare ]. ■ agg. 1. a. [di luogo o mezzo, già utilizzato da altri: le stanze dell albergo sono tutte o. ] ▶◀ completo, pieno, (fam.) preso. ◀▶ disponibile, libero, vuoto. b. [di luogo o mezzo, che è già stato oggetto di una… … Enciclopedia Italiana
occupato — oc·cu·pà·to p.pass., agg., s.m. 1. p.pass. → occupare, occuparsi 2. agg. AD di luogo o mezzo, che non è libero, che è già stato impegnato o riservato da altre persone: i posti sul treno delle 7.30 sono tutti occupati, la toilette è occupata | di… … Dizionario italiano
occupato — {{hw}}{{occupato}}{{/hw}}part. pass. di occupare ; anche agg. 1 Preso e tenuto a disposizione di qlcu.: sedie occupate; CONTR. Libero. 2 Affaccendato: sono molto –o. 3 Detto di chi ha un lavoro, un impiego stabile; CONTR. Disoccupato … Enciclopedia di italiano
occupato — pl.m. occupati sing.f. occupata pl.f. occupate … Dizionario dei sinonimi e contrari
occupato — part. pass. di occupare; anche agg. 1. (di luogo) preso, espugnato, posseduto, non libero □ ingombro, pieno, impedito □ invaso CONTR. libero, liberato, vacante, disponibile, sfitto, sgombro, vuoto, lasciato 2. (di persona, di mente, ecc.)… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
libero — lì·be·ro agg., s.m. FO 1a. agg., che non è in una condizione di schiavitù o servitù; che gode della libertà di agire e dei diritti legali e politici: tutti gli uomini nascono liberi | anche fig.: sono finalmente libero dalla droga Contrari:… … Dizionario italiano
disoccupato — /dizok:u pato/ [der. di occupato, col pref. dis 1]. ■ agg. 1. [libero da occupazioni: non so stare d. ] ▶◀ inattivo, inoperoso, ozioso, sfaccendato. ↑ inerte. ◀▶ affaccendato, attivo, indaffarato, occupato, operoso. 2. (soc.) [che non ha lavoro:… … Enciclopedia Italiana
inoccupato — i·noc·cu·pà·to agg., s.m. 1. BU agg., che non è occupato, libero Contrari: occupato. 2. agg., s.m. CO spec. nel linguaggio sindacale, chi, non avendo mai lavorato, è in cerca di prima occupazione: un lungo elenco di inoccupati Contrari: occupato … Dizionario italiano
occupante — [part. pres. di occupare ]. ■ agg. [che occupa o ha occupato con la forza: l esercito o. ] ▶◀ ↑ aggressore. ◀▶ ‖ ✻ occupato. ■ s.m. e f. 1. [chi occupa o ha occupato con la forza: insorgere contro gli o. ] ▶◀ (non com.) occupatore. ↑ aggressore.… … Enciclopedia Italiana
impegnato — im·pe·gnà·to p.pass., agg. 1. p.pass., agg. → impegnare, impegnarsi 2. agg. CO di qcn., che ha un impegno o molti impegni, occupato: non riusciamo mai a vederci perché è sempre impegnato, stasera sono impegnato Sinonimi: affaccendato, indaffarato … Dizionario italiano
ingombro — 1in·góm·bro s.m. CO 1. l ingombrare: essere d ingombro, dare ingombro Sinonimi: impaccio, impedimento, impiccio, intralcio. 2. cosa che ingombra: levare, rimuovere, togliere gli ingombri Sinonimi: impaccio, impedimento, impiccio, intralcio. 3.… … Dizionario italiano
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Албанский
- Английский
- Болгарский
- Итальянский
- Немецкий
- Русский
- Суахили
- Французский