Перевод: с немецкого на турецкий

с турецкого на немецкий

)+den+kopf+zerbrechen

  • 1 Kopf

    Kopf <-(e) s, Köpfe> [kɔpf, pl 'kœpfə] m
    1) ( Körperteil, Nagel\Kopf, Nadel\Kopf) kafa, baş;
    zehn Euro pro \Kopf adam başına on euro;
    \Kopf an \Kopf kafa kafaya, başa baş;
    aus dem \Kopf kafadan;
    \Kopf hoch! üzme tatlı canını!;
    etw auf den \Kopf stellen bir şeyi altüst etmek;
    sie stellten das ganze Haus auf den \Kopf bütün evi altüst ettiler;
    sich auf den \Kopf stellen ( fig) o ( fam) ağzıyla kuş tutmak;
    \Kopf und Kragen riskieren kellesini koltuğuna almak, başını ortaya koymak;
    sich dat etw aus dem \Kopf schlagen bir şeyi aklından [o kafasından] çıkarmak;
    sich dat etw in den \Kopf setzen bir şeyi aklına [o kafasına] koymak;
    das will mir nicht in den \Kopf bunu aklım almıyor;
    das kann ich im \Kopf rechnen bunu kafamdan hesaplayabilirim;
    mit rotem \Kopf dastehen kıpkırmızı kesilmek;
    von \Kopf bis Fuß baştan aşağı;
    sie ist ein kluger \Kopf o akıllı birisidir;
    sie hat ihren eigenen \Kopf o kendi bildiğini okur;
    er ist nicht auf den \Kopf gefallen kafası boş değil;
    den \Kopf in den Sand stecken deve kuşu gibi başını kuma sokmak [o gömmek];
    mit dem \Kopf durch die Wand wollen kafasının dikine gitmek;
    es kann nicht immer nur nach deinem \Kopf gehen her şey senin istediğin gibi olamaz;
    wir redeten uns dat die Köpfe heiß konuşmaktan kafamız şişti;
    einen kühlen \Kopf bewahren serin kanlı olmak;
    nicht ganz richtig im \Kopf sein ( fam) kafadan kontak olmak, aklından zoru olmak;
    das geht mir durch den \Kopf bu, aklımdan geçiyor;
    mir brummt der \Kopf ( fam) başım çok ağrıyor;
    mir raucht der \Kopf ( fam) kafam dumanlandı;
    der Erfolg ist ihm zu \Kopf(e) gestiegen başarı onun başına vurdu;
    ich war wie vor den \Kopf gestoßen beynimden vurulmuşa döndüm;
    jdm den \Kopf verdrehen ( fam) birinin beynine girmek, birini baştan çıkarmak;
    sich dat den \Kopf zerbrechen ( fam) kafa yormak [o patlatmak];
    das kann dich den \Kopf kosten (a. fig) bu, senin başını yakabilir;
    er hat sein ganzes Geld auf den \Kopf gehauen ( fam) bütün parasını har vurup harman savurdu;
    was man nicht im \Kopf hat, das hat man in den Beinen ( fig) o ( fam) akılsız başın cezasını ayak çeker, akılsız iti [o köpeği] yol kocatır
    2) (Brief\Kopf) başlık; ( bei Münze) tu(ğ) ra;
    \Kopf oder Zahl? tura mı yazı mı?

    Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt > Kopf

  • 2 Kopf

    Kopf m <Kopfs; Köpfe> baş, kafa; (Kopfende) başucu;
    Kopf stehen fam -in altı üstüne gelmek; -in aklı başından gitmek;
    Kopf an Kopf başa baş;
    Kopf hoch! cesaret!, yılmak yok!; topla kendini!;
    von Kopf bis Fuß tepeden tırnağa;
    über jemandes Kopf hinweg b-ni kaale almadan;
    pro Kopf kişi başına;
    sie ist nicht auf den Kopf gefallen o hiç de aptal değil;
    den Kopf hinhalten (für) -e arka çıkmak; -in suçunu üstüne almak;
    jemandem zu Kopf steigen b-nin başına vurmak;
    jemanden vor den Kopf stoßen b-ni (şiddetle) reddetmek; (Verstand) kafa, akıl;
    etwas im Kopf rechnen -i kafadan hesaplamak;
    fam das hältst du ja im Kopf nicht aus! bunu insanın aklı almıyor!;
    einen kühlen (oder klaren) Kopf bewahren serinkanlılığını kaybetmemek;
    sich (D) etwas durch den Kopf gehen lassen -i düşünüp taşınmak;
    er hat nur Fußball im Kopf onun aklı sadece futbolda;
    sich (D) etwas in den Kopf setzen -i aklına koymak;
    jemandem den Kopf verdrehen b-nin aklını başından almak;
    den Kopf verlieren telaşa kapılmak;
    sich (D) den Kopf zerbrechen ( über A üzerinde) kafa patlatmak

    Deutsch-Türkisch Wörterbuch > Kopf

  • 3 zerbrechen

    zerbrechen*
    irr
    I vt kırmak; ( zerstören) kırıp dökmek;
    sich dat den Kopf \zerbrechen ( fam) kafa yormak [o patlatmak]
    II vi sein
    1) ( entzweibrechen) kırılmak;
    Der zerbrochene Krug lit (Heinrich v. Kleist) Kırık Testi
    2) ( scheitern) yıkılmak

    Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt > zerbrechen

См. также в других словарях:

  • den Kopf zerbrechen — (sich) das Hirn zermartern; (angestrengt) nachdenken; grübeln …   Universal-Lexikon

  • Sich (über etwas) den Kopf zerbrechen \(oder: zermartern, zergrübeln\) — Sich [über etwas] den Kopf (auch: Schädel) zerbrechen (oder: zermartern; zergrübeln)   Mit der umgangssprachlichen Wendung wird ausgedrückt, dass man [über etwas] angestrengt nachdenkt, in einer schwierigen Lage nach einer Lösung sucht: Tag und… …   Universal-Lexikon

  • Sich den Kopf zerbrechen. — См. Ломать голову …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Sich (über etwas) den Schädel zerbrechen \(oder: zermartern, zergrübeln\) — Sich [über etwas] den Kopf (auch: Schädel) zerbrechen (oder: zermartern; zergrübeln)   Mit der umgangssprachlichen Wendung wird ausgedrückt, dass man [über etwas] angestrengt nachdenkt, in einer schwierigen Lage nach einer Lösung sucht: Tag und… …   Universal-Lexikon

  • Kopf — 1. (geh.): Haupt; (ugs.): Ballon, Keks, Kürbis, Rübe, Schädel; (salopp): Birne, Erbse; (landsch.): Dez; (landsch. salopp): Nischel; (schweiz. derb): Grind; (österr. mundartl. abwertend): Plutzer. 2. a …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • zerbrechen — bersten; zerbersten; springen; zerplatzen; reißen; zerspringen * * * zer|bre|chen [ts̮ɛɐ̯ brɛçn̩], zerbricht, zerbrach, zerbrochen: 1. <tr.; hat (etwas) durch Drücken, Schlagen, Fallenlassen o. Ä. zerstören, entzweibrechen: sie hat ihre Brille …   Universal-Lexikon

  • zerbrechen — zer·brẹ·chen; zerbrach, hat / ist zerbrochen; [Vt] (hat) 1 ↑zer (1) 2 sich (Dat) über etwas (Akk) den Kopf zerbrechen sehr intensiv über etwas nachdenken; [Vi] (ist) 3 ↑zer (2) 4 etwas zerbricht geschr; eine Beziehung zwischen Menschen scheiter …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • Zerbrechen — Zerbréchen, verb. irregul. (S. Brechen.) Es ist: 1. Ein Activum, in Stücke brechen, entzwey brechen. Einen Stock, ein Glas zerbrechen. Seine, oder jemandes Fessel zerbrechen, sich, oder einen andern in Freyheit setzen, von der Sclaverey befreyen …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Kopf — Haupt; Birne (umgangssprachlich); Rübe (umgangssprachlich); Caput (fachsprachlich); Denkzentrum; Denkapparat; Schädel (umgangssprachlich) * * * Kopf [kɔpf …   Universal-Lexikon

  • Kopf — 1. Abgehauener Kopf braucht keine Sturmhaube mehr. 2. Am Kopf des Narren lernt der Junge scheren. Die Araber in Algerien: Am Kopfe der Waise macht der Chirurg Versuche. Die ägyptischen Araber: Er lernt das Schröpfen an den Köpfen der Waisen.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Kopf — Kọpf der; (e)s, Köp·fe; 1 der Teil des Körpers von Menschen und Tieren, in dem Gehirn, Augen, Ohren, Mund und Nase sind <mit dem Kopf nicken; den Kopf neigen, bewegen, einziehen; mit erhobenem, gesenktem Kopf> || Abbildung unter ↑Mensch || …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»