-
1 zepsuć
(-ję, -jesz); vb; od (psuć)* * *pf.1. (= uszkodzić) break, damage; zepsuć sobie oczy ruin one's eyes; zepsuć powietrze pollute the air.2. (= pogorszyć) get worse, aggravate.3. (= odebrać przyjemność) spoil, ruin; zepsuć komuś humor spoil sb's good mood; zepsuć nastrój spoil the atmosphere l. mood; zepsuć przyjęcie ruin a party.4. (= rozpieścić) spoil, pamper.5. (= zdemoralizować) corrupt, deprave, demoralize.pf.1. (= przestać działać) break down, get damaged, stop working.2. ( o jedzeniu) go bad.3. (= pogorszyć się) deteriorate, get worse; ( o obyczajach) go corrupt; nasze relacje się zepsuły our relations have deteriorated.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zepsuć
-
2 zepsuć
глаг.• баловать• избаловать• изломать• изуродовать• искажать• испортить• перекрутить• повредить• повреждать• подкупать• подкупить• разбивать• разваливать• развалить• развратить• развращать• разлагаться• разорять• разрушать• разрушить* * *zepsuty сов.испо́ртитьzepsuć rower — испо́ртить (слома́ть) велосипе́д
zepsuć humor — испо́ртить настрое́ние
zepsuty powodzeniem — избало́ванный успе́хом
-
3 zepsuć
psuć <popsuć,zepsuć> (psuję) beschädigen, fam. kaputtmachen; nastrój, zabawę, charakter verderben (I mit D); dziecko verziehen;psuć sobie oczy sich die Augen verderben; -
4 zepsuć
-
5 zepsuć
1. abîmer2. altérer3. corrompre4. débiffer5. décomposer6. démantibuler7. dépraver8. désajuster9. détraquer10. détériorer11. gâter12. pervertir13. pourrir14. tarer -
6 zepsuć
vt pf→ psuć -
7 zepsuć
1 bris 2 loit 3 mill 4 scrios 5 truaillithe -
8 zepsuć
[зепсучь]v.dk -
9 zepsuć
1. зіпсувати;2. зіпсувати, розбестити -
10 zepsuć
= psuć -
11 zepsuć
1 Marso2 bakat3 dungis4 makapagpahamak5 makasirà6 manchá -
12 zepsuć
ajatmak; bozmak; döwmek; döwülmek; dymjykmak; haraplamak; tormoz; üýtgediji; uzulmek; yolunmak; zayalamak; zaýalamak; zaýalanmak -
13 zepsuć
αλλοιώνω -
14 zepsuć\ się
zepsu|ć sięсов. испортиться;pogoda \zepsuć\ sięła się погода испортилась; zegarek \zepsuć\ sięł się часы испортились
-
15 zepsuć się
-
16 zepsuć się
• perish -
17 zepsuć widok
испортить видOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zepsuć widok
-
18 zepsuć się
зіпсуватися -
19 psu|ć
impf Ⅰ vt 1. (niszczyć) to break [maszynę, zabawkę, urządzenie] ⇒ popsuć , zepsuć 2. (uszkadzać) to ruin [oczy, wzrok, zdrowie, żołądek] 3. (pogarszać) to spoil [przyjemność, zabawę]- psuć komuś opinię to ruin sb’s reputation ⇒ popsuć , zepsuć4. (rozpieszczać) to spoil [dziecko] ⇒ zepsuć Ⅱ psuć się 1. (niszczyć się) [zegarek, samochód, urządzenie] to break ⇒ popsuć się , zepsuć się 2. (gnić) [owoce, warzywa] to rot; [mięso] to go bad 3. (uszkadzać się) [wzrok, zdrowie] to deteriorate; [zęby] to decay- od pracy przy komputerze psują się oczy working on the computer damages your eyesight ⇒ popsuć się , zepsuć się4. (pogarszać się) [pogoda, stosunki] to deteriorate ⇒ popsuć się , zepsuć sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > psu|ć
-
20 zepsu|ć
pf Ⅰ vt 1. (uszkodzić) to break [samochód, maszynę, urządzenie]- zepsuła im komputer she broke their computer ⇒ psuć2. (pogorszyć) to spoil [nastrój, humor]- zepsuł wszystko niepotrzebnym gadaniem he spoilt everything by talking too much- zepsuć sobie zdrowie/oczy to ruin one’s health/eyes ⇒ psuć3. (rozpieścić) to spoil [dziecko]- powodzenie kompletnie go zepsuło his success spoilt him completely- zepsuć kogoś pochlebstwami to spoil sb with one’s adulation ⇒ psućⅡ zepsuć się 1. (uszkodzić się) [maszyna, samochód, zegar] to break down ⇒ psuć się 2. (zgnić) to spoil, to go bad- mięso się zepsuło the meat has spoilt ⇒ psuć się3. (pogorszyć się) [pogoda, nastrój] to get worse; [stosunki, wzrok, zdrowie] to deteriorate- w ich małżeństwie coś się zepsuło their marriage is breaking down- z wiekiem pamięć mu się zepsuła his memory deteriorated a. got worse as he grew old■ być zepsutym do szpiku kości to be rotten to the core- zepsuć powietrze to break windThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zepsu|ć
См. также в других словарях:
zepsuć — powietrze zob. powietrze 3 … Słownik frazeologiczny
zepsuć — dk Xa, zepsućpsuję, zepsućpsujesz, zepsućpsuj, zepsućpsuł, zepsućpsuty 1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć» Zepsuć instrument, maszynę, samochód. Deszcz zepsuł drogę. ∆ Zepsute jedzenie, produkty… … Słownik języka polskiego
zepsuć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}psuć (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}psuć – zepsuć powietrze {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psuć się – popsuć się, zepsuć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się bezużytecznym, przestawać pełnić swą funkcję; niszczyć się, uszkadzać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urządzenia tej firmy często się psują. Radio się zepsuło. W czasie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psuć – zepsuć powietrze — {{/stl 13}}{{stl 7}} wypuszczać gazy trawienne {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psuć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, psuję, psuje, psuty {{/stl 8}}– popsuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}zepsuć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opinia — pot. Zababrać sobie, komuś opinię «zepsuć sobie, komuś opinię»: (...) zababrał sobie opinię tym wyskokiem. Roz bezp 1996. Jechać na opinii zob. jechać 2. Postawić, stawiać kogoś, coś pod pręgierzem (pod pręgierz) opinii publicznej zob. pręgierz 1 … Słownik frazeologiczny
powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… … Słownik frazeologiczny
wypowiedzieć — (komuś) posłuszeństwo a) «odmówić podporządkowania się czyimś rządom, czyjejś woli, przestać wykonywać czyjeś rozkazy»: Szlachta zastrzegła sobie prawo wypowiedzenia posłuszeństwa monarsze, gdyby naruszył przyjęte i zaprzysiężone zobowiązania. J … Słownik frazeologiczny
wypowiadać — Wypowiedzieć (komuś) posłuszeństwo a) «odmówić podporządkowania się czyimś rządom, czyjejś woli, przestać wykonywać czyjeś rozkazy»: Szlachta zastrzegła sobie prawo wypowiedzenia posłuszeństwa monarsze, gdyby naruszył przyjęte i zaprzysiężone… … Słownik frazeologiczny
mimowolnie — «bez uprzedniego zamiaru i chęci; bezwiednie, nieumyślnie, mimo woli lub wbrew woli» Spojrzeć, obejrzeć się mimowolnie. Zepsuć coś mimowolnie … Słownik języka polskiego