-
1 zaniepokoić
1. (-oję, -oisz); imp -ój; vb; od niepokoić 2. vt perfto alarm, to disturb* * *pf.- koję -koisz, - kój disconcert, upset, worry, disquiet, disturb, perturb, alarm, make sb uneasy, put in a flutter.pf.take warning, take alarm, grow uneasy, be upset, be disquieted, be disturbed, be perturbed, be concerned, be in a flutter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaniepokoić
-
2 zaniepokoić
zaniepokoić pf (zaniepokoję) beunruhigen, in Unruhe versetzen;zaniepokoić się beunruhigt werden, besorgt werdenniepokoić < zaniepokoić> (-ję): niepokoić k-o jemandem Sorgen machen, jemanden beunruhigen; (nie dawać spokoju) jemanden belästigen;niepokoi mnie, że … es beunruhigt mich, dass …;niepokoić się sich Sorgen machen (o A um A) -
3 zaniepokoić
zaniepokoić [zaɲɛpɔkɔiʨ̑] -
4 zaniepokoić
глаг.• беспокоить• беспокоиться• волновать• встревожить• обеспокоить• побеспокоить• суетиться* * *zaniepoko|ić\zaniepokoićję, \zaniepokoićjony сов. обеспокоить, встревожить* * *zaniepokoję, zaniepokojony сов.обеспоко́ить, встрево́жить -
5 zaniepokoić
1. agiter2. donner3. inquiéter4. préoccuper -
6 zaniepokoić
vt pf→ niepokoić -
7 zaniepokoić
imní -
8 zaniepokoić
[занєпокоічь]v.dkзанепокоїти, затривожити -
9 zaniepokoić
занепокоїти -
10 zaniepokoić
1 abalahin2 alaha3 bagabagin4 pahirapan -
11 zaniepokoić
gaýgy; tolgunyşyk -
12 zaniepokoić się
сов.обеспоко́иться, встрево́житься -
13 zaniepokoić\ się
сов. обеспокоиться, встревожиться -
14 zaniepokoić się
vr perfto become alarmed lub anxiousThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaniepokoić się
-
15 zaniepokoić się
[занєпокоічь шіê]v.dkзанепокоїтися, затривожитися -
16 zaniepokoić się
занепокоїтися -
17 zaniepokoić się
= niepokoić się -
18 zaniepok|oić
pf Ⅰ vt (wywołać niepokój) to alarm [osobę]- zaniepokoił mnie jej wygląd I was alarmed by her appearance- zaniepokoiło mnie, że… I was alarmed that…- zaniepokoiło mnie, dlaczego go jeszcze nie ma I was alarmed by the fact that he hadn’t come yetⅡ zaniepokoić się to become worried- zaniepokoić się o kogoś to become worried about sb- zaniepokoić się czymś to be alarmed by sth- zaniepokoić się, że… to become worried that…- „naprawdę?” – zaniepokoiła się ‘really?’ she asked worriedlyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaniepok|oić
-
19 zakłopotać
глаг.• смутить* * *zakłopota|ć\zakłopotaćny сов. 1. смутить, сконфузить;2. обеспокоить, озаботить+1. stropić, zmieszać 2. zaniepokoić
* * *zakłopotany сов.1) смути́ть, сконфу́зить2) обеспоко́ить, озабо́титьSyn: -
20 zatroskać
глаг.• озаботить* * *zatroska|ć\zatroskaćny сов. озаботить, обеспокоить+zaniepokoić, zmartwić
* * *zatroskany сов.озабо́тить, обеспоко́итьSyn:
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zaniepokoić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zaniepokoićkoję, zaniepokoićkoi, zaniepokoićkój, zaniepokoićkojony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować obawę, niepokój o kogoś lub coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaniepokoić opinię publiczną, rodzinę, dziecko. Zaniepokoić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaniepokoić — dk VIa, zaniepokoićkoję, zaniepokoićisz, zaniepokoićkój, zaniepokoićił, zaniepokoićkojony «wzbudzić, wywołać czyjś niepokój, obawę o kogoś lub o coś» Zaniepokoił nas stan jego zdrowia. Zaniepokoić kogoś milczeniem. Brak wiadomości od syna… … Słownik języka polskiego
zaniepokoić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poczuć niepokój, obawę, strach; zakłopotać się, zmartwić się, przestraszyć się, zdenerwować się, stać się niespokojnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poważnie, trochę zaniepokoić się. Zaniepokoić się o syna spóźniającego się na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatrwożyć — dk VIb, zatrwożyćżę, zatrwożyćżysz, zatrwożyćtrwóż, zatrwożyćżył, zatrwożyćżony rzad. zatrważać ndk I, zatrwożyćam, zatrwożyćasz, zatrwożyćają, zatrwożyćaj, zatrwożyćał, zatrwożyćany, książk. «przejąć kogoś trwogą, lękiem, zaniepokoić, przerazić … Słownik języka polskiego
klin — m IV, D. a, Ms. klinnie; lm M. y 1. «kawałek drewna lub metalu, element w postaci bryły ograniczonej z dwu stron powierzchniami zbieżnymi, używany do rozszczepiania twardych materiałów, służący jako maszyny proste (np. ostrze noża), do łączenia… … Słownik języka polskiego
przejąć — dk Xc, przejąćjmę, przejąćjmiesz, przejąćjmij, przejąćjął, przejąćjęła, przejąćjęli, przejąćjęty, przejąćjąwszy przejmować ndk IV, przejąćjmuję, przejąćjmujesz, przejąćjmuj, przejąćował, przejąćowany 1. «wziąć, przyjąć, odebrać coś od kogoś,… … Słownik języka polskiego
wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… … Słownik języka polskiego
zaalarmować — dk IV, zaalarmowaćmuję, zaalarmowaćmujesz, zaalarmowaćmuj, zaalarmowaćował, zaalarmowaćowany 1. «wywołać stan alarmu, zawiadomić o grożącym niebezpieczeństwie lub sytuacji wymagającej niezwłocznego działania; pobudzić do czujności» Zaalarmować… … Słownik języka polskiego
zaambarasować — dk IV, zaambarasowaćsuję, zaambarasowaćsujesz, zaambarasowaćsuj, zaambarasowaćował, zaambarasowaćowany przestarz. «wprawić w zakłopotanie, sprawić kłopot, przysporzyć zmartwień, zakłopotać» Zaambarasował rodziców swoim zachowaniem. zaambarasować… … Słownik języka polskiego
zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… … Słownik języka polskiego
zakłopotać — dk IX, zakłopotaćoczę a. zakłopotaćocę, zakłopotaćoczesz, zakłopotaćocz, zakłopotaćał «zmartwić, stropić, zmieszać; wprawić w kłopot» Zakłopotało go jej milczenie. Stanął zakłopotany. zakłopotać się «zatroszczyć się o coś, zmartwić się czymś,… … Słownik języka polskiego