-
1 zabłądzić
(-dzę, -dzisz); imp; -dź; vi perfto lose one's way, to get lost* * *pf.1. (= zmylić drogę) get lost, lose one's way.2. (= trafić dokądś przypadkiem) wander over ( to a place), stray.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabłądzić
-
2 zabłądzić
-
3 zabłądzić
zabłądzić [zabwɔɲʥ̑iʨ̑]vi perf1) ( zmylić drogę) sich +akk verlaufen, sich +akk verirren2) (książk: trafić gdzieś przypadkiem) sich +akk verirren -
4 zabłądzić
глаг.• губить• заблудиться• затерять• лишать• лишаться• недослышать• потерять• проиграть• проигрывать• терять• утерять• утратить* * *zabłądz|ić\zabłądzićę сов. 1. заблудиться;2. забрести, попасть (куда-л.)+1. zbłądzić
* * *zabłądzę сов.1) заблуди́ться2) забрести́, попа́сть (куда-л.)Syn:zbłądzić 1) -
5 zabłądzić
1. perdre2. s'égarer3. égarer -
6 zabłądzić
caill -
7 zabłądzić
humbas -
8 zabłądzić
yitirmek -
9 zabłądzić
[заблǎджічь]v.dk: -
10 zabłądzić
netekti -
11 zabłądzić
згубiць -
12 zabłądzić
згубiць -
13 zabłądzić
заблукати, заблудити -
14 zabłądzić
adaşu, butalu, yuldan yazu -
15 zabłądzić
1 iwala2 magwalâ3 pumaram4 pumawì5 walá -
16 zabłądzić
basylmak; utdurmak; utulmak; yitirmek; ýitirmek -
17 zabłądzić
χάνω -
18 zabłądzić zabłą·dzić
-dzę, -dzisz; impf -dźvi pf(= zgubić się) to get lost -
19 zbłądzić
глаг.• заблудиться* * *zbłądz|ić\zbłądzićę сов. заблудиться+zabłądzić, zabłąkać się
* * *zbłądzę сов.заблуди́тьсяSyn: -
20 zgub|ić
pf Ⅰ vt 1. (stracić) to lose [pieniądze, klucz, rękawiczki]- wczoraj zgubiłam parasol yesterday I lost my umbrella ⇒ gubić2. książk. (narazić) to be sb’s undoing książk., to bring [sb] to ruin książk.- zgubiła go zachłanność his greed was his undoing a. brought him to ruin- zgubiła go fałszywym oskarżeniem her trumped-up accusations brought him to ruin ⇒ gubić3. pot. (zmylić) zgubić pościg to shake off one’s pursuer(s) ⇒ gubić 4. (zabłądzić) zgubić szlak to get lost, to lose one’s a. the way- zgubiła z oczu ścieżkę she lost sight of the path ⇒ gubić5. przen. to lose- zgubić myśl to lose one’s train of thought- zgubić rytm/takt to lose the beat, to be out of step- zgubić wątek to lose the thread ⇒ gubićⅡ zgubić się 1. (zabłądzić) to get lost, to lose one’s way- zgubili się w lesie they got lost in the woods ⇒ gubić się2. przen. (stracić orientację) to get lost a. confused- czytaj wolniej, zgubiłam się read more slowly, I’m lost ⇒ gubić się3. (stracić się z oczu) to lose sight of each other- zgubili się w tłumie they lost sight of each other in the crowd ⇒ gubić się4. pot. (zapodziać się) to get lost, to be mislaid- gdzieś mi się zgubiły te zdjęcia I’ve mislaid the photos ⇒ gubić się5. (sprowadzić na siebie nieszczęście) to bring about one’s own downfall książk.■ lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć przysł. (it’s) better to lose with a wise man than win with a fool książk.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgub|ić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zabłądzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zabłądzićdzę, zabłądzićdzi, zabłądzićbłądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stracić orientację, zgubić się; zabłąkać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabłądzić w lesie. Zabłądzić w obcym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabłądzić — dk VIa, zabłądzićbłądzę, zabłądzićbłądzisz, zabłądzićbłądź, zabłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, pobłądzić, zabłąkać się» Zabłądzić w lesie, w nieznanej okolicy. Gdzieś łatwo zabłądzić. 2. «błądząc,… … Słownik języka polskiego
zabłąkać się — dk I, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięasz się, zabłąkać sięają się, zabłąkać sięaj się, zabłąkać sięał się 1. → zabłądzić w zn. 1 Zabłąkać się w dużym mieście. 2. → zabłądzić w zn. 2 Autostopem zabłąkał się nad morze. Niedźwiedź zabłąkał się pod… … Słownik języka polskiego
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… … Słownik frazeologiczny
bór — m IV, D. boru, Ms. borze; lm M. bory «duży, gęsty, stary las iglasty lub z przewagą drzew iglastych» Bór sosnowy, świerkowy, mieszany. Odwieczny, nieprzebyty bór. Zabłądzić, zaszyć się w borze. Bór szumi. ◊ Iść, chodzić borem, lasem «iść, chodzić … Słownik języka polskiego
pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
śnieżyca — ż II, DCMs. śnieżycacy; lm D. śnieżycayc 1. «duży opad śniegu połączony z silnym wiatrem; zamieć śnieżna, zawierucha śnieżna, zadymka» Śnieżyca szaleje. Śnieżyca się rozszalała. Zabłądzić w śnieżycy. 2. bot. «Leucoium, roślina cebulowa z rodziny… … Słownik języka polskiego
zagubić — dk VIa, zagubićbię, zagubićbisz, zagubićgub, zagubićbił, zagubićbiony «dopuścić, żeby coś zginęło, umieścić coś tak, że nie można odnaleźć; zgubić, zapodziać» Zagubić książkę, list. zagubić się 1. «zostać zagubionym» Zagubiły mu się ważne… … Słownik języka polskiego
zmylić — dk VIa, zmylićlę, zmylićlisz, zmyl, zmylićlił, zmylićlony 1. «wprowadzić w błąd, spowodować pomyłkę; zwieść, oszukać» Zmylić czyjąś czujność. Zmylić pogoń. Zmyliły kogoś pozory. 2. «poplątać, pomieszać, pomylić» Zmylić krok. Zmylić takt. ◊ Zmylić … Słownik języka polskiego