-
1 zabłądzić
باختواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > zabłądzić
-
2 заблудиться
глаг.• pobłądzić• zabłądzić• zbłądzić• zbłąkać* * *zabłądzić, ( zabłądzić) zagubić się, zbłądzić -
3 губить
глаг.• blamować• ginąć• gubić• marnować• niedosłyszeć• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zaginąć• zaprzepaszczać• zgubić* * *( doprowadzać do zguby) gubić, pogrążać перен., wykańczać, zaprzepaszczać -
4 забрести
глаг.• zabrnąć• zabłąkać• zajrzeć• zawędrować* * *zabłądzić, zabrnąć, zawędrować -
5 затерять
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• podziać• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zagubić• zapodziać• zawieruszyć• zgubić* * *zaprzepaścić, zawieruszyć -
6 лишать
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• obrabować• obrabowywać• odebrać• ogałacać• ogołacać• pozbawiać• pozbawić• przegrać• przegrywać• rozczarować• speszyć• stracić• tracić• wynaradawiać• wyzuwać• zabrać• zabłądzić• zawieść• zgubić* * *odzierać перен., pozbawiać, wyzuwać -
7 лишаться
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zgubić* * *zatracać co -
8 проигрывать
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• przegrać• przegrywać• przygrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zgubić* * *przegrywać, przerzynać -
9 терять
глаг.• baranieć• blamować• gubić• niedosłyszeć• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zawieruszać• zgubić* * *gubić, ( лишаться) tracić, zaprzepaszczać, zatracać -
10 заблудитися
zabłudytysjaдієсл. -
11 заблукати
zabłukatyдієсл. -
12 зблудити
zbłudytyдієсл.zabłądzić, zbłądzić -
13 verfehlen
-
14 verlaufen
1. * vi s1) ( ablaufen) upływać, mijać, przebiegać2) ( in eine Richtung führen) przechodzić, przebiegać, prowadzić2. * vr, sich -
15 lose one's way
(to stop knowing where one is, or in which direction one ought to be going: I lost my way through the city.) zabłądzić -
16 way
[weɪ]n( route) droga f; ( access) przejście nt; ( distance) kawał(ek) m (drogi); ( direction) strona f; (manner, method) sposób m; ( habit) zwyczaj m, przyzwyczajenie ntwhich way? — this way — którędy? — tędy
to fight one's way through a crowd — torować (utorować perf) sobie drogę przez tłum
to lie one's way out of sth — wyłgać się ( perf) od czegoś
to keep out of sb's way — trzymać się z dala od kogoś, nie wchodzić komuś w drogę
to go out of one's way to do sth — zadawać (zadać perf) sobie wiele trudu, żeby coś zrobić
to lose one's way — błądzić (zabłądzić perf), gubić (zgubić perf) drogę
to make way (for sb/sth) — robić (zrobić perf) miejsce (dla kogoś/czegoś)
to get one's own way — stawiać (postawić perf) na swoim
the wrong way round — odwrotnie, na odwrót
no way! ( inf) — ani mi się śni! (inf)
by the way — à propos, nawiasem mówiąc
"way in" ( BRIT) — "wejście"
"way out" ( BRIT) — "wyjście"
* * *[wei] 1. noun1) (an opening or passageway: This is the way in/out; There's no way through.) droga2) (a route, direction etc: Which way shall we go?; Which is the way to Princes Street?; His house is on the way from here to the school; Will you be able to find your/the way to my house?; Your house is on my way home; The errand took me out of my way; a motorway.) droga3) (used in the names of roads: His address is 21 Melville Way.) ulica4) (a distance: It's a long way to the school; The nearest shops are only a short way away.) droga, odległość5) (a method or manner: What is the easiest way to write a book?; I know a good way of doing it; He's got a funny way of talking; This is the quickest way to chop onions.) sposób6) (an aspect or side of something: In some ways this job is quite difficult; In a way I feel sorry for him.) sposób, wzgląd7) (a characteristic of behaviour; a habit: He has some rather unpleasant ways.) zwyczaj8) (used with many verbs to give the idea of progressing or moving: He pushed his way through the crowd; They soon ate their way through the food.)2. adverb((especially American) by a long distance or time; far: The winner finished the race way ahead of the other competitors; It's way past your bedtime.) daleko- wayfarer- wayside
- be/get on one's way
- by the way
- fall by the wayside
- get/have one's own way
- get into / out of the way of doing something
- get into / out of the way of something
- go out of one's way
- have a way with
- have it one's own way
- in a bad way
- in
- out of the/someone's way
- lose one's way
- make one's way
- make way for
- make way
- under way
- way of life
- ways and means -
17 недослышать
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zgubić -
18 потерять
глаг.• blamować• gubić• marnować• niedosłyszeć• potracić• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• utracić• zabłądzić• zgubić -
19 проиграть
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zgubić -
20 утерять
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• podziać• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zapodziać• zawieruszyć• zgubić
См. также в других словарях:
zabłądzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zabłądzićdzę, zabłądzićdzi, zabłądzićbłądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stracić orientację, zgubić się; zabłąkać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabłądzić w lesie. Zabłądzić w obcym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabłądzić — dk VIa, zabłądzićbłądzę, zabłądzićbłądzisz, zabłądzićbłądź, zabłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, pobłądzić, zabłąkać się» Zabłądzić w lesie, w nieznanej okolicy. Gdzieś łatwo zabłądzić. 2. «błądząc,… … Słownik języka polskiego
zabłąkać się — dk I, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięasz się, zabłąkać sięają się, zabłąkać sięaj się, zabłąkać sięał się 1. → zabłądzić w zn. 1 Zabłąkać się w dużym mieście. 2. → zabłądzić w zn. 2 Autostopem zabłąkał się nad morze. Niedźwiedź zabłąkał się pod… … Słownik języka polskiego
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… … Słownik frazeologiczny
bór — m IV, D. boru, Ms. borze; lm M. bory «duży, gęsty, stary las iglasty lub z przewagą drzew iglastych» Bór sosnowy, świerkowy, mieszany. Odwieczny, nieprzebyty bór. Zabłądzić, zaszyć się w borze. Bór szumi. ◊ Iść, chodzić borem, lasem «iść, chodzić … Słownik języka polskiego
pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
śnieżyca — ż II, DCMs. śnieżycacy; lm D. śnieżycayc 1. «duży opad śniegu połączony z silnym wiatrem; zamieć śnieżna, zawierucha śnieżna, zadymka» Śnieżyca szaleje. Śnieżyca się rozszalała. Zabłądzić w śnieżycy. 2. bot. «Leucoium, roślina cebulowa z rodziny… … Słownik języka polskiego
zagubić — dk VIa, zagubićbię, zagubićbisz, zagubićgub, zagubićbił, zagubićbiony «dopuścić, żeby coś zginęło, umieścić coś tak, że nie można odnaleźć; zgubić, zapodziać» Zagubić książkę, list. zagubić się 1. «zostać zagubionym» Zagubiły mu się ważne… … Słownik języka polskiego
zmylić — dk VIa, zmylićlę, zmylićlisz, zmyl, zmylićlił, zmylićlony 1. «wprowadzić w błąd, spowodować pomyłkę; zwieść, oszukać» Zmylić czyjąś czujność. Zmylić pogoń. Zmyliły kogoś pozory. 2. «poplątać, pomieszać, pomylić» Zmylić krok. Zmylić takt. ◊ Zmylić … Słownik języka polskiego