-
61 punktr
m.1) point;2) nick of time (í þann punkt);3) point, case.* * *m. [Lat.], a point, Rb. 470: a degree or part of the circumference of a circle, Rb.2. a full stop in writing.II. the point or nick of time; í þann punkt, sama punkt, í sagðan punkt, Stj., Mar., and passim in writers of the. 14th century, e. g. Bs. ii.2. a point, case, Bs. i. 730. -
62 rétta
* * *(-tta, -ttr), v.2) to stretch out, stretch (r. or r. fram höndina); r. e-t e-m, to reach, hand over, a thing to one (hann rétti sjóðinn at Sigmundi);3) to raise, right a capsized boat (hvelfdi skipinu, en dvergarnir réttu skip sitt);4) to rise (hann rétti ekki ór rekkju);5) to put right, adjust; r. hluta e-s, to redress; knoungr vildi eigi r. þetta mál, the king refused justice;6) to let the ship drift, = leggja í rétt (varð þá at hlaða seglum ok r.);7) with preps., r. fram, to stretch out; r. e-t upp, to raise (Þórr rétti upp höndina); r. við, to come to oneself, recover (Narfi réttir við ór rotinu);8) refl., réttast, to be put straight; réttust fingrnir, the fingers became straight; to stretch oneself (r. gørði raumrinn stirðr); r. upp, to rise (Hákon jarl réttist upp).* * *tt, [Ulf. ga-raihtjan = κατευθύνειν, δικαιουν; Germ. richten; cp. Engl. reach]:— to make right or straight; dvergarnir réttu skip sítt, of a capsized boat, Edda 47; at rétta þenna krók, Ld. 40.2. to stretch out, Engl. to reach; hann réttir höndina móti fésjóðnum, Ld. 48; r. fram höndina, Eb. 38; rétti Ólafr spjóts-halann at hverjum þeirra, 132; Þórarinn hafði rétt fót sinn annan undan klæðum, Ó. H. 74; bað hann eigi r. (viz. the feet) of nær eldinum, Eg. 762; r. arma sína, Rb. 438; ok rétti frá sér alla fætr, Bs. i. 345: r. e-t at e-m, to reach it, pass it over to one, Fb. i. 149; hann lét r. yrmling at-munni hans, Ó. T. 42; hann rétti ekki ór rekkju, he rose not from his bed, of a bedridden person, Bs. i. 69: metaph., rétta við, to recover, Nj. 195, Fms. vi. 34 (við-rétting); leið-r.3. to drift (see réttr, m.); hlaða seglum ok rétta …, mátti þá eigi lengr rétta, Fas. iii. 118.4. to drive into a fold; rétta smala sinn, D. N. iv. 6.II. as a law term (Germ. richten), to make right, adjust; rétta lög, to make laws; þar skolu menn r. lög sín ok göra nýmæli, Grág. i. 6; rétta kvið, 58; r. vætti, 45; höfum vér réttan kvið-burð várn, ok orðið ásáttir, we have agreed on our verdict, Nj. 238; r. mál, to redress: konungr vildi eigi rétta þetta mál, the king refused justice, Fms. i. 153, Fs. 33; r. rán, Stj. 490; leita fyrst at r. kirkju sína ok staði, Bs. i. 773; r. hluta e-s, Eb. 304.2. to judge, give sentence; rétta mál, to judge in a case, H. E. i. 475; rétta e-n, to condemn ( to death), N. G. L. iii. 78:—to behead, Bs. ii. in writing of the 16th century.IV. reflex., réttask, to be put straight, Bjarn. 60: to stretch oneself, réttask görði raumrinn stirðr, Skíða R. 51; r. upp, þá réttumk ek upp yfir konung, Fms. ii. 188; jarl réttisk upp, arose, vi. 320, Fs. 101, Greg. 48; hann hafði fast kreppt fingr at meðalkaflanum … þá réttusk fingrnir, then the fingers were unbended, Grett. 154. -
63 rita-görð
f. writing, correspondence, Bs. i. 475. -
64 rit-færi
n. pl. writing materials, Fas. iii. 407, MS. 625. 87. -
65 rits-háttr
m. a way of writing, Skálda 170, 171, Stj. 48, 164. -
66 rit-stofa
u, f. a writing-room, Bs. ii. 148. -
67 rit-stokkr
m. a writing-desk, Pm. 3. -
68 sam-setja
t, to connect, Skálda 167, Bs. ii. 111; samsett tala, a compound figure, Alg. 356: to compose, of writing, Fb. iii. 248, Stj. 59, Vm. 123. -
69 SEGJA
* * *(segi, sagða, sagðr), v.1) to say, tell (seg þú mér þat, er ek spyr þik);þeir sögðu, at þeir skyldu aldri upp gefast, they said they would never yield;segja e-m leið, to tell the way, esp. on the sea, to pilot;segja tíðendi, to tell news;impers. it is told (hér segir frá Birni bunu);sem áðr sagði, as was told before;segjanda er allt vin sínum, all can be told to a friend;2) to say, declare, in an oath;ek segi þat guði (Æsi), I declare to God (to the ‘Áss’);3) law phrases;segja sik í þing, lög, to declare oneself member of a community;segja sik ór þingi, lögum, to declare oneself out of, withdraw from, a community;segja skilit við konu, to declare oneself separated from, divorce, one’s wife;segja fram sök, to declare one’s case;segja lög, to recite the law, of the lögsögumaðr;4) to signify, mean (þetta segir svá);5) with preps., segja e-n af e-u, to declare one off a thing, take it from him;segja e-t á e-n, to impose on (bœta at þeim hluta, sem lög segði á hann); to announce (segja á reiði, úsátt sína);segja eptir e-m, to tell tales of one;segja frá e-u, to tell, relate;Unnr, er ek sagða þér frá, U. of whom I told thee;segja fyrir e-u, to prescribe (svá var með öllu farit, sem hann hafði fyrir sagt);segja fyrir skipi, to bid God-speed to a ship;segja e-t fyrir, to predict, foretell (segja fyrir úorðna hluti);segja e-u sundr, í sundr, to break up, dissolve (segja sundr friði, frændsemi, hjúskap);segja til e-s, to tell, inform of (segit honum ekki til, hvat þér hafit gört við hrossit);segja til nafns síns, segja til sín, to tell (give) one’s name;segja upp e-t, to pronounce (segja upp dóm, gørð);segja upp lög, to proclaim the law (from the law-hill);segja e-n upp, to give one up;segja upp e-u, to declare at an end (segja upp friði, griðum);segja upp þjónustu við e-n, to leave one’s service;6) refl., segjast, to declare of oneself;hann sagðist þá vaka, he said that he was awake;kristnir menn ok heiðnir sögðust hvárir ór lögum annarra, they declared themselves each out of the other’s laws;láta (sér) segjast, to let oneself be spoken to, listen to reason;impers., e-m segist svá, one’s tale runs so.* * *pres. segi, segir, segi, pl. segjum, segit, segja; pret. sagði, pl. sögðu; pres. subj. segja; pret. segða, segðir, segði; imperat. seg, segðú; part. sagðr: doubtful forms are sagat, sagaðr, Merl. 2. 4: a pres. indic. seg, segr, ek seg, Grág. i. 64, 134; segr hann, Fms. x. 421; segsk, Grág.i. 159, ii. 57: with a neg. suff. segr-at, Grág. ii. 214; sagðit, Hým. 14; segit-a, tell ye not! Vkv. 21: an older form seggja with a double g is suggested in Lex. Poët. in two or three passages, cp. A. S. secgan, as also seggr; but in Haustl. l. c. the g in ‘sagna’ is soft, and not hard (gg) as in mod. Icel. pronunciation, and sagna would fairly rhyme with segjaandum: [a word common to all Teut. languages, except that, strangely enough, no Goth. form is recorded, for Ulf. renders λαλειν, λέγειν, εἰπειν, by maþljan, quiþan, rodjan; so it may be that the earliest sense was not to say = Lat. dicere, but a limited one, to tell, proclaim; A. S. secgan; Engl. say; Dan. sige; Swed. segja.]A. To say, in the oldest poems chiefly,I. to tell, report, Lat. narrare, dicere; segðu, imperat. tell thou me! say! Vþm. 11, 13, 15. 17, 20, 22, 24, 26, 28, 30, 34, 36, 38, 40, 42, Alm. 10, 12, 14, 16. etc., Skm. 3; segðu mér ór helju ek man ór heimi, Vtkv. 6; atgeirinn sagði ( foretold) manns bana, eins eðr fleiri, Nj. 119; mér segir svá hugr um, my mind tells me, I have a foreboding; eigi segir mér vel hugr um þessa ferð, Ld. 366; sagði honum mjök úvænt hugr um hennar hag, Fms. x. 215; sagðit honum hugr vel þá, Hým. 14; seg oss draum þinn, Nj. 95; hann segir honum greiniliga slíkt er hann spurði, Fms. ii. 99; þessi saga er nú ætlu vér at segja, viii. 1 (see saga); hann spurði hvers synir þeir væri,—þeir sögðu, Nj. 125; fór sveinninn ok sagði til Haralds, Fms. vii. 167; hvat hark var þat?—Honum var sagt, 168; svá hafa spakir menn sagt, Ib. 6; svá sagði Þorkell oss, 5; svá sagði Teitr oss, id.; svá sagði oss Úlfhéðinn Gunnarsson, 9; þenna atburð sagði Teitr oss, at því es Kristni kom á Ísland, 13; en Hallr sagði oss svá, 15; svá sagði hann oss, id.; en honum sagði Þórarinn bróðir hans, 16; es sannliga es sagt, at fyrst færi til Íslands, 4; hvatki er missagt es í fræðum þessum (pref.); þar sagði hann eigi koma dag á vetr, Landn. (pref.); svá segja vitrir menn, … en svá er sagt, 25; svá sagði Sæmundr prestr enn fróði, 27; er svá sagt, at honum hafi flestir hlutir höfðingligast gefnir verit, Nj. 254: of inscriptions, writing, segja þær (the Runes) formála þenna allan, Eg. 390; segja bækr, at …, 625. 88; skal sú skrá hafa sitt mál, er lengra segir, Grág. i. 7: segja leið, to tell the way, to guide, esp. on the sea, to pilot, Fms. xi. 123, Eg. 359 (leið-sögn, leiðsögu-maðr):—to tell, bid, far þú ok seg Agli, at þeir búisk þaðan fimmtán, Nj. 94; hann sendi húskarl at segja Steinari, at hann færði bústað sinn, to tell S. to change his abode, Eg. 749; segðu honum að koma, tell him to come!2. with prepp.; segja eptir e-m, to tell tales of one, inform against, Al. 125; hann sagði eptir mér, segðu ekki eptir mér!—s. frá e-u (frá-sögn), to tell, relate, Nj. 96; þar er hón nú, Unnr, er ek sagða þér frá, U., of whom I told thee, 3; eigi má ofsögum segja frá vitsmunum þínum, Ld. 132: s. fyrir, to dictate, Fms. vii. 226, Fb. iii. 533, Nj. 256: to foretel, Rb. 332; s. fyrir úorðna hluti, Fms. i. 76, viii. 5: segja fyrir skipi, to bid Godspeed to a ship (on her first voyage), ix. 480: to prescribe, Ld. 54; þeir sigldu um nóttina, en hann sagði fyrir ( piloted) með viti ok gæfu, Bs. i. 562: s. manni fyrir jörðu, to give notice as to the redemption of an estate, Gþl. 295–297, 301 sqq.:—segja til, to give up; s. til nafns sins, to give one’s name (on being asked), Hbl.; hvat er nafn höfðingja yðvars? Rútr segir til sin. R. told his name (said, my name is R.) Nj. 8; sagði Örnólfr til svá-felldra itaka, Dipl. i. 1; skal ek hér fá þér sæmd ok virðing, þá er þú kannt mér sjálfr til s., Eg. 312.3. impers. it is told: hér hefsk Landnáma-bok, ok segir í hinum fyrsta kapitula, hversn, Landn. 24: hér segir frá Birni bunu, 39; segir nokkut af hans orrostum, Fms. viii. 3; sem segir í sögu hans, i. 4 (see saga); sem áðr sagði, … sem sagði fyrr, as was told before, x. 382, 410.II. to say, pronounce, declare; eg seg þat Guði, I declare to God (in an oath, cp. Engl. ‘so help me, God’), Grág. i. 64, 134; ok segi ek þat Æsi, Glúm. 388.2. so in the law phrases, segja sik í þing, lög, and the like, to declare oneself in a community, to enter a community under the law; as also, segja sik ór þingi, lögum, to declare oneself out of, to withdraw from, a community, Grág. and the Sagas passim; segja skilit við konu, to declare oneself separated from, to divorce one’s wife, Nj. 50; segja þing laust, to declare a meeting at an end, Grág, i. 116:—segja lög, to say the law, used of the speaker’s (lögsögu-maðr) decisions; syni Erlings segi ek engi lög, i. e. I give no sentence for him, Fms. ix. 331: iron., sögðu sverð þeirra ein lög öllum Svíum, ii. 315; s. prófan (á) málum, K. Á. 216; s. dóm, to give sentence.3. with prepp.; s. e-n af e-n, to ‘declare a person off a thing,’ i. e. take it from him; hann sagði Vastes af drottningar-dómi ok öllu því ríki, Sks. 462; þá er hann þegar sagðr af lærðra manna tign, 694; skipta svá miklum ríkdómi, ok segja hann af einhverjum ok til annars, i. e. to take it from one and give it to another, Fms. ix. 330; þann dag segja lög mann at aptni af griði, Grág. i. 146; s. e-n afhendan, to declare a person off one’s hands, give him up, Fs. 34:—s. e-t á, to announce:þú skalt segja á reiði mína, Nj. 216; s. á úsátt sína, 256; bæta at þeim hluta sem lög segði á hann, as the law declared, imposed, Fms. x. 152:—s. aptr, to break up, dissolve; s. friði aptr, N. G. L. i. 103:—segja sundr = segja aptr, s. sundr griðum, frændsemi, Fms. ix. 276, x. 133, Fas. ii. 136:—s. fram, to say, pronounce, esp. of pleading, to read; s. fram sök and the like, Grág., Nj. passim:—s. fyrir, see l. 2:—s. upp, to pronounce; er hann hafði þenna kost upp sagðan, Fms. xi. 284: segja upp görð, dóm, sætt, to pronounce sentence, as a judge or umpire, Grág., Nj. Band. 12, passim; s. upp lög, to proclaim the law from the law-hill (the act was called upp-saga), Ib. 17, Bs. i. 25; at hann segði upp lögin, Nj. 164: s. e-n upp, to give one up, Sturl. iii. 181 C: segja e-u upp, to declare at an end; segja upp friði, griðum, Fms. x. 133; segja upp þjónustu við e-n, to leave one’s service, Hkr. iii. 68. to speak, talk; skaut konungr á erendi, talaði hátt ok hvellt ok segir svá—þat er …, Fms. i. 215; ‘þenna kost viljum vér,’ segir Skapti, Nj. 150; ‘frauva,’ segir hann, ‘þat er satt er þú mælir,’ Fms. x. 421. 2. in a dialogue: segir hann, segir hón, says he, says she, etc.; ‘Kenni ek víst,’ segir Otkell,—‘Hverr á,’ segir Skamkell; ‘Melkólfr þræll,’ segir Otkell,—‘Kenna skulu þá fleiri,’ segir Skamkell, ‘en vit tveir,’ 75; Gunnarr mælti—‘Veiztú hvat þér mun verða at bana?’—‘Veit ek,’ segir Njáll,—‘Hvat?’ segir Gunnarr;—‘Þat sem allir munn sízt ætla,’ segir Njáll, 85; and so in countless instances.IV. to signify, mean; þetta segir svá, Fms. viii. 239; ‘fiat voluntas tua,’ þat segir svá, ‘verði þinn vili,’ Hom. 157.B. Reflex. to declare of oneself; hann sagðisk þá vaka, he said that he was awake, Nj. 153; sagðisk Haraldr vilja leggja við hann vináttu, Fms. i. 53; þeir sem sögðusk segja fyrir úvorðna hluti, 76; at þú sér annarr en þú segisk, Fas. ii. 544, freq. esp. in mod. usage, for the old writers in this case prefer kveðsk, káðusk (from kveða).II. as a law phrase, þú segsk í þing með Áskatli goða, Nj. 231; maðr skal segjask í þing með goða þeim er hann vill, Grág. i. 159; nefndu hvárir vátta, Kristnir menn ok heiðnir, ok sögðusk hvárir ór lögum annarra, Nj. 164 (Id. 11, Bs. i. 22); hón sagðisk í ætt sína, she told her origin, i. e. she was exactly like her parents, Njarð. 382: impers. phrase, e-m segisk svá, one’s tale runs so; honum sagðisk svá til, his story runs; or, honum segist vel, he speaks well; honum sagðist vél í dag, he preached well to-day! það segist á e-u, there is a penalty on it, ‘tis not allowed; láta sér segjask. to let oneself be spoken to, be reasonable, Am. 29, and in mod. usage.III. part., sönnu sagðr, convicted of, Sdm. 25; Jupiter vill vita hvárt hann er sönnu sagðr, if the charge is true, Bret. 12: gerund., in the saying, segjanda er allt vin sínum, all can be said to a friend, one can open one’s, heart to him. Eg. 330.IV. pass. it is said; svá segisk, at …, Fms. i. 98; þessi kvikendi segjask augnafull umhverfis, Hom. 48; hann segisk ( is said to be, Lat. dicitur) skapaðr ór jörðn, Eluc. 21; segist í hverri viku sálu-messa, Dipl. i. 8; Zabulon, þat má hér segjast bygging, Stj.; ef nokkut riptist eðr af segðist, Dipl. iii. 11; segist þetta með öngu móti aptr, cannot be refuted, Fms. ix. 476, Hom. 154; af sögðum bæjum, aforesaid, Vm. 84; fyrr-sagðr, aforesaid; but this passive is unclassical, being taken from the Latin, and rare even in mod. usage.V. segendr, part. pl. (seggendr, with a double g. Haustl.), sayers, reporters; sjáendr eða segendr, Grág. ii. 88. segjands-saga, u, f. a hearsay tale; skoluð ér hér vera ok sjá þau tíðendi er hér görask, er yðr þá eigi segjanz-saga til, þvíat ér skolut frá segja ok yrkja um síðan, Ó. H. 206; hence the mod. það er segin saga, a told tale, a thing of course [cp. Fr. ca va sans dire]. -
70 skrif
n. a writ, writing, (mod.) -
71 skrifliga
adv. in writing. -
72 skript
(pl. -ir), f.1) picture, drawing (seglit var sett með fögrum skriptum);2) writing, writ;3) confession (to a priest); veita e-m s., to confess one; ganga til skriptar, skripta, to go to confession;4) penance (setja e-m s.);5) punishment (tröll kváðu Kaldrana hata fengit makliga s. fyrir sinn tilverknað).* * *1.skrift, f. [skrifa], a picture, drawing, tapestry; skjöldrinn var skrifaðr fornsögum, en allt milli skriptanna vóru lagðar yfir spengr af gulli, i. e. the subjects represented on the shield were separated by golden spangles, Eg. 698; höfðu vit á skriptum þat er skatar léku, ok á hannyrðum hilmis þegna, of tapestry, Gkv. 2. 15; seglit var sett með fögrum skriptum, Fms. x. 77, see the remarks s. v. segl; hence a sail is poët. called hún-skript, the ‘mast-picture,’ Fms. ix. (in a verse): a painted tablet in a church, í krossum, líkneskjum, skriptum, Bs i. 132; stendr frúin frammi fyrir skriptinni með hreinum bænum, Mar.; Maríu-skript, Ólafs-s., Þorláks-s., Jóns-s., Andreas-s., Cecileu-s., the picture of the Virgin Mary, St. Olave, Thorlak, John, etc., Vm., D. I. i. passim.II. a writ, scripture (Dan. skrivten); heilög skript, Stj. 1, Bs. ii. 40; í skriptinni, Stj. 147 (but ritning, q. v., is more usual).2. penmanship; skriptin mín er stafa-stór … það er einsög kattar-klór, a ditty.III. eccles. confession, Vm. 37; veita mönnum skript, Fms. viii. 11, xi. 339, K. Þ. K. 72; ganga til skripta, Bs. i. 446, Fb. ii. 342, Sturl. ii. 34; bera mál til skripta, N. G. L. i. 152, passim.2. shrift, penance; setja e-m skript, Bs. i. (Laur.); taka skript (skriptir) af biskupi, K. Á. 116, 136; henni var þat boðit í s. sína, Fms. viii. 12, N. G. L. i. 152; veita s., Fms. xi. 339; inna s- sína, 156; rjúfa skript, Mar.; stórar skriptir ok mikil meinlæti, Sks. 486; svara stórum skriptum, Gþl. 169.3. metaph. a penalty, in a secular sense, ætla ek, at henni hafi þat engi s. verit, it has been no penance for her, Vígl. 33; fá makliga skript, to receive deserved punishment. Fas. ii. 116.COMPDS: skriptarganga, skriptargangr, skriptaboð, skriptadóttir, skriptafaðir, skriptalauss, skriptamaðr, skriptamál, skriptaprestr.2.f. = krypt, a crypt, Thom. 493. -
73 SKÖMM
* * *I) (gen. skammar, pl. skammir), f. shame;lifa við skömm, to live in shame;er þat skömm at sitja hjá, it is a shame to sit idly by;fœra skömm at e-m, gøra e-m skömm, to bring dishonour on one;bíða skömm, to suffer disgrace;veiða at skömm, to be put to shame.* * *f., gen. skammar, pl. skammir; skamm, n. also occurs, but rarely, Fb. i. 411; mesta skamm, Bs. ii. 494 (a poem of the 16th century); but the fem. still prevails in speech and writing with a double m, as seen from Fms, vi. 386,—heyr þjóð-skáldit, kvattú svá, gröm skömm, ekki eru þær hendingar jafnhávar, hrömm skömm þat væri jafnhátt, en hitt er málleysa: [A. S. sceamu; Engl. shame; Germ. scham; Dan. skam; in these and other cognate languages the m is single, cp. Ulf. skaman in skaman sik]:—a grave bodily hurt, but rare in this sense.II. a shame, outrage; skammir eðr skapraunir, Fs. 63, Fb. i. 303; skamm (sic) né úvirðing, 411; vil ek eigi lifa við skömm, Anal. 131; er þat s. ef ek sit hjá, 123; mun þín s. lengi uppi, Nj. 116; þola skammir bótlaust, 186; reka skammar, 68; fá bana eðr aðrar skammir, N. G. L. i. 122; færa skammir at e-m, Eg. 210; verða at skömm, Gísl. 3; þola skömm á sér (of lewdness, see serða), Gþl. 192.2. a shame, disgrace, passim in mod. usage.COMPDS: skammarerindi, skammarvíg. -
74 snillingr
(-s, -ar), m. heroic man.* * *m., prop. a master of speech, Edda (Gl.): in mod. usage a master in art, skill, or writing; þjóð-s., ráð-s., a wise man.2. a heroic man; nú í hvert sinn er ek berjmnk, þá em ek fyrstr, ok þykkja þeir nú snillingar er jafn-fram fara mér, Fms. viii. 410. -
75 SPJALD
* * *n., pl. spjöld, [Ulf. spilda = πινακίδιον, πλάξ]:—a square tablet; með spjöldum ok spilum, Stj. 563: a tablet in a church, brík yfir altari, spjöld tvau, Vm. 149; spjald ok á crucifixio. Ám. 58: the square wooden board in the binding of a book, átta bækr í spjöldum, Vm. 177; hálfr fimti tugr bóka í spjöldum, Dipl. v. 18: spjalda-laus, without a cover, id.: the phrase, spjaldanna á milli, from one cover to the other; eg hefi lesið bókina spjalda á milli, i. e. all, every word of it: vax-spjöld, wax-tablets, Sturl. iii: for writing, Lat. cera, skrifa á spjald, Stat. 275; kirkjunnar lög rituð á spjali(d) ok upp-fest, H. E. i. 501: the squares made in weaving by ladies, hlaða spjöldum, to make, weave, check, Gkv. 2. 26; hence a woman is in poets called spjalda gná, the fairy of the tablets, Skáld H. 6. 48; spennti eg miðja spjalda gná spriklaði sál á vörum, a ditty. -
76 stíll
* * ** * *m. [Lat. stilus], style, Bs. ii. 55: as a school term, Látínskr stíll, Latin composition. -
77 strax
* * *adv. [from Germ. stracks], at once; the word first occurs in the 14th century, Fms. xi. 435, Fas. iii. 420, and is freq. in mod. usage, both in speech and writing, Vídal., Pass. -
78 vax-spjald
n. a wax-tablet, for writing, Lat. cera, Bs. i. 848; fá mér nú vaxspjöld mín, give me my wax-tablets! (of Sturla the historian), Sturl. iii. 307; lét Þorgils rita á vaxspjaldi ok sendi konungi, 131. -
79 yðvarr
poss. pron. your; yður fór, your journey; yðvart ríki, your kimgdom; tvá hesta skal hafa hverr yðarr, each of you shall have two horses.* * *possess. pron., from yður, n. yðvart, gen. yðvars, yðvarrar, yðvars; dat. yðrum, yðvarri, yðru; acc. yðvarn, yðra, yðvart; pl. yörir, yðrar, yður; gen. yðvarra; dat. yðrum; acc. yðra, yðrar, yður: the v is often dropped, thus, yðarr, yðarn, yðars, yðart: in mod. speech and partly in writing an indecl. yðar has been substituted: [Ulf. ïzwar = ο υμων; A. S. eower; Engl. your; cp. provinc. Engl. yourn; Germ. euer; Dan. jer]:—your; konungr yðarr … yðarr kraptr, Fms. x. 17; yðarri brautferð, 289; yðarra manna, Al. 61; til þakka yðvarra. Eg. 63; höfðingja yðvars, Nj. 8; konungum yðrum, id.; yðvarr vegr, Eg. 423; fund yðvarn, 424; yður för, Nj. 90; yður tign, Fms. x. 367; yðvarri tign, vi. 72, x. 234; yðars ríkdóms, id.; yðvart ríki, með yðrum styrk, i. 87; eyrindi yðart, x. 218; konung yðarn, 11; yðarn Kristinndóm, Hom. 33; þræli yðrum, 623. 30; skipti yður, Eg. 424; yður salkynni, Skm.2. hverr yðarr, who of you? Fms. ix. 330; tvá hesta skal hafa hverr yðarr, Nj. 32.3. þá kallaði einn maðr, hví róa djöllar yðrir fyrir oss í alla nótt, ye devils (cp. þinn), Fms. ix. 50. -
80 ÆÐRI
i. e. œðri, compar. higher, superl. œztr, highest (spelt eozt, Rb. 1812. 51; the mod. spelling is æðstr); it has no positive: [this word is the same as the Goth. auhuma, auhumists, h and þ being interchanged; the usages in the Icel. N. T., when compared with the Goth., shew the identity of the words beyond doubt, e. g. æðstu prestar, Matth. xxvi. 59; sá æðsti prestr, 63; þeim æðstu prestum, xxvii. 3; þeir æðstu prestar, 6, 20: with which cp. ahumists gudja in Ulf.: þess árs æðsti prestr, John xviii. 15 (where Ulf. ‘ahumists’ weiha)]:—higher, highest:I. in a local sense; uppi ok niðri leitaða ek æðra vegar up and down I sought for the higher road, Sól. 52; á bekk annan þann er æðri var, Ld. 294,—in the old halls the two sets of benches were technically called the æðri, the higher, and the ú-æðri, th e lower; as also æðra öndvegi and ú-æðra öndvegi, the upper and lower high-seat, passim: þeir náðu uppgöngu ok urðu æðri, higher, Fms. x. 412; ef leysings leysingr verðr veginn, ok á inn æðri (the former, Germ. jener) þar sök ok bætr, Grág. ii. 71; in all other places used,2. metaph. higher in rank or dignity; heilagir englar, aðrir eru öðrum œðri, ok öfundar engi annan, Greg. 37; œðri tign, Eluc. 12; œðri kraptr, Sks. 25; tólf hofgoðar vóru œztir, Hkr. i. 6; askr Ygdrasils hann er œztr viða, Gm. 44; biskupa allra er páfi œztr, 415. 5; þeim sveini er œztr væri, Heiðrekr segir, Haralds son vera œztan, Fas. i. 526; œztr ok mest virðr, Fms. i. 247; fyrstr eðr êdzstr (sic), Sti, 278, v. l.; hit œzta hof í Gautlandi, Fms. x. 252; inni æztu Guðs þjónustu, K. Á. 36; þar er œzt kirkja Benedikti, Symb. 25: the word is still in freq. use both in speech and in writing, see the references above from the Icel. N. T.
Страницы
См. также в других словарях:
Writing — is the representation of language in a textual medium through the use of a set of signs or symbols (known as a writing system). It is distinguished from illustration, such as cave drawing and painting, and the recording of language via a non… … Wikipedia
WRITING — (Scripts, Materials, and Inscriptions). SCRIPTS AND MATERIALS General Survey From the end of the third millennium B.C.E., the art of writing was practiced in the ancient Near East (see alphabet ). Here, the pictographic, cuneiform, and… … Encyclopedia of Judaism
Writing — Writ ing, n. 1. The act or art of forming letters and characters on paper, wood, stone, or other material, for the purpose of recording the ideas which characters and words express, or of communicating them to others by visible signs. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
writing — ► NOUN 1) the activity or skill of writing. 2) written work. 3) (writings) books or other written works. 4) a sequence of letters or symbols forming coherent words. ● the writing is on the wall Cf. ↑the writing is o … English terms dictionary
writing — index charter (declaration of rights), communication (statement), entry (record), handwriting, instrument (document) … Law dictionary
Writing — autopathography backstory bardolatry blog blogosphere blurb whore chick lit cyberscriber … New words
writing — (n.) system of human intercommunication by means of conventional visible marks, c.1300, written characters; words, sentences, verbal noun from WRITE (Cf. write) (v.). From late 14c. as action of composing in characters; craft of writing; one s… … Etymology dictionary
writing — [n1] printing on paper autograph, calligraphy, chirography, cuneiform, hand, handwriting, hieroglyphics, longhand, manuscription, print, scrawl, scribble, script, shorthand; concepts 79,284 writing [n2] printed composition article, belleslettres … New thesaurus
writing — [rīt′iŋ] n. 1. the act of a person who writes 2. something written, as a letter or document 3. written form 4. short for HANDWRITING 5. a book, poem, article, or other literary work usually used in pl. 6. the profession or work of a writer … English World dictionary
writing — /ˈvraitin(g), ingl. ˈraɪtɪŋ/ [vc. ingl. propr. «scrittura»] s. m. inv. graffitismo … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
writing — /ruy ting/, n. 1. the act of a person or thing that writes. 2. written form: to commit one s thoughts to writing. 3. that which is written; characters or matter written with a pen or the like: His writing is illegible. 4. such characters or… … Universalium
