Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

shame

  • 1 láta skammast sín

    Íslensk-ensk orðabók > láta skammast sín

  • 2 reka meî hótunum

    Íslensk-ensk orðabók > reka meî hótunum

  • 3 synd, e-î leiîinlegt

    Íslensk-ensk orðabók > synd, e-î leiîinlegt

  • 4 hneisa

    * * *
    I)
    f. disgrace, shame (gera, vinna, e-m hneisu). Cf. neisa.
    (-ta, -tr), v. to disgrace (h. e-n). Cf. neisa.
    * * *
    1.
    u, f., but better neisa (q. v.), see Hm. [Swed. nesa]:—shame, disgrace, Fms. viii. 20, x. 223, 346, 394, xi. 86, Ó. H. 107.
    COMPDS: hneisu-liga (neisuliga), adv. disgracefully, Ísl. ii. 367, Fms. vii. 20, x. 222. hneisu-ligr, adj. disgraceful, Ísl. ii. 384.
    2.
    t, to disgrace one; niðra ok neisa e-n, Stj. 67, 248, 512, Fms. x. 256, Bs. i. 392; but hneist, 106.

    Íslensk-ensk orðabók > hneisa

  • 5 SKÖMM

    * * *
    I) (gen. skammar, pl. skammir), f. shame;
    lifa við skömm, to live in shame;
    er þat skömm at sitja hjá, it is a shame to sit idly by;
    fœra skömm at e-m, gøra e-m skömm, to bring dishonour on one;
    bíða skömm, to suffer disgrace;
    veiða at skömm, to be put to shame.
    II) from skammr, short.
    * * *
    f., gen. skammar, pl. skammir; skamm, n. also occurs, but rarely, Fb. i. 411; mesta skamm, Bs. ii. 494 (a poem of the 16th century); but the fem. still prevails in speech and writing with a double m, as seen from Fms, vi. 386,—heyr þjóð-skáldit, kvattú svá, gröm skömm, ekki eru þær hendingar jafnhávar, hrömm skömm þat væri jafnhátt, en hitt er málleysa: [A. S. sceamu; Engl. shame; Germ. scham; Dan. skam; in these and other cognate languages the m is single, cp. Ulf. skaman in skaman sik]:—a grave bodily hurt, but rare in this sense.
    II. a shame, outrage; skammir eðr skapraunir, Fs. 63, Fb. i. 303; skamm (sic) né úvirðing, 411; vil ek eigi lifa við skömm, Anal. 131; er þat s. ef ek sit hjá, 123; mun þín s. lengi uppi, Nj. 116; þola skammir bótlaust, 186; reka skammar, 68; fá bana eðr aðrar skammir, N. G. L. i. 122; færa skammir at e-m, Eg. 210; verða at skömm, Gísl. 3; þola skömm á sér (of lewdness, see serða), Gþl. 192.
    2. a shame, disgrace, passim in mod. usage.
    COMPDS: skammarerindi, skammarvíg.

    Íslensk-ensk orðabók > SKÖMM

  • 6 endemi

    n. = eindœmi 2, something unexampled or unheard of (þat er undr ok endemi);
    heyr á endemi, for shame!.
    * * *
    and endimi, n. pl. an abomination, scandal, shame, esp. in exclamations; sé undr ok endemi! Niðrst. 6; ok þykir nauðsyn, at eigi verði þau e. í, Fms, xi. 27; nú era slíkt mikil e., vii. 36; heyr á endemi, hear the abomination! for shame! heyra á firn ok e., 21, ii. 14; heyr á e., segir Hallgerðr, þú gerir þik góðan, Nj. 74; vissum vér eigi vánir slíkra véla ok endema, Blas. 46; mörg e. tóku menn þá til önnur, Bs. i. 62; hér lýstr í e., segir hann, Fms. xi. 94. endemismaðr, m. a monster, Fs. 38. The etym. is doubtful, either = ein-dæmi, what is unexampled, or rather from dámr and the prefix and-; endemi is always used in a very bad sense; the passage Fms. v. 206—veiztu ef þau e. (= wonder) eru sönn, at konungrinn sé heilagr hjá okkr—is an exception and perhaps incorrect.

    Íslensk-ensk orðabók > endemi

  • 7 neisa

    I)
    f. shame, disgrace, = hneisa.
    (-ta, -tr), v. to put to shame (svívirðiliga neistr), = hneisa.
    * * *
    t, to put to shame; herfiliga neist ok rangliga raskat, Bs. i. 392; for more references see hneisa.

    Íslensk-ensk orðabók > neisa

  • 8 NEISA

    I)
    f. shame, disgrace, = hneisa.
    (-ta, -tr), v. to put to shame (svívirðiliga neistr), = hneisa.
    * * *
    u, f., mod. hneisa, which form also occurs in old vellums, [Swed. nesa]:—shame, disgrace; this is the true form, as is shewn by the allit. in Hm. 48 and Fm. 11; and also in phrases like, niðra ok neisa; for references see hneisa. neisu-ligr, adj. shameful, degrading.

    Íslensk-ensk orðabók > NEISA

  • 9 skamm-lauss

    adj. shameless, without shame; ætla ek at þú sér s. af þessu, ‘tis no shame to thee, Eb. 160; þú góð kona, skammlaus ertú af mér, Bær. 17.
    2. neut. not disgraceful; lízt mér þetta skammlaust, Korm. 192; er þat s. at þiggja ok veita stór högg, Fms. viii. 116, Hkr. i. 11: at skammlausu, without shame, Eg. 274.

    Íslensk-ensk orðabók > skamm-lauss

  • 10 blygð

    f. shame.
    * * *
    f. [bljúgr], shame, Grett. 159 A, Vígl. 20.
    COMPD: blygðarlauss.

    Íslensk-ensk orðabók > blygð

  • 11 blygða

    (að), v. to put to shame, seduce.
    * * *
    ð, to put to shame, Fas. iii. 655, Fms. iii. 89. β. reflex, to be ashamed, Sks. 494; = bleyðast, to lose heart, Fas. iii. 411; b. sín, to be ashamed, to repent, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > blygða

  • 12 brigzli

    n. reproach, blame; fœra e-m e-t í brigzli, hafa e-m e-t at brigzlum, to upbraid one with a thing, to throw a thing in one’s teeth; eilíft brigzli, everlasting reproach.
    * * *
    and brigzl, n., chiefly in pl. blame, shame, Stj. 176. Gen. xxx. 23; b. ok álygi, Hom. 76, Fms. i. 270, ii. 69; eilíft b., everlasting shame, x. 222; færa e-m e-t í brigzli, to throw a thing in one’s teeth, Lv. 59; hafa at brigzlum, Nj. 223; brigzla-lauss, blameless, Fms. viii. 136.
    II. medic. callificatio ossium, the callus left after bone-fractures.

    Íslensk-ensk orðabók > brigzli

  • 13 háðung

    f. shame, disgrace.
    * * *
    f. shame, disgrace, Hm. 101, Nj. 80, Grág. ii. 121, Fms. vi. 417, xi. 152, Stj. 407, O. H. L. 45. háðungar-orð, n. pl. words of scorn, Sturl. iii. 163, Stj. 643.

    Íslensk-ensk orðabók > háðung

  • 14 hneyking

    f. shame, disgrace.
    * * *
    f. shame, rebuff, disgrace; h. eðr svívirðing, Stj. 67, 68 (v. l.); hneyking ok niðran, 25; göra e-m h., Fms. iv. 243; hneykingar staðr, as a rendering of the word Babylon, Mar. 10.

    Íslensk-ensk orðabók > hneyking

  • 15 hneykja

    (-ta, -tr), v. to put to shame, confound, with acc. (h. grimmleik heiðinna þjóða).
    * * *
    u, f. shame. hneykju-för, f. a journey of disgrace, defeat, Hrafn.

    Íslensk-ensk orðabók > hneykja

  • 16 HNEYKJA

    (-ta, -tr), v. to put to shame, confound, with acc. (h. grimmleik heiðinna þjóða).
    * * *
    ð or t, to put to shame, defeat, confound, with acc.; at berjask við þá er yðr hafa hneykt, Fms. x. 231; þá er hann hafði herjað ok hneykt grimmleik heiðinna þjóða, iv. 66; andskotann hneykðir þú, 623. 35; eigi munu vér þá hneykðir, we shall not then be confounded, 34; hneykjask ok svívirðask, to be confounded, Stj. 241; hverr vætti urn aldr í þinni miskun ok hneykðisk síðan, Th. 25.
    2. with prep.; hneykja at e-u, to scoff at a thing; sá er hneykir at því er allir leyfa mun göra sik at fífli (= lastar það sem allir lofa), he who scoffs at what all folk praise is a fool, a saying, Sighvat.

    Íslensk-ensk orðabók > HNEYKJA

  • 17 HÖND

    * * *
    (gen. handar, dat. hendi; pl. hendr), f.
    1) hand;
    taka hendi á e-u, to touch with the hand;
    hafa e-t í hendi, to hold in the hand;
    drepa hendi við e-u, to refuse;
    halda hendi yfir e-m, to protect one;
    taka e-n höndum, to seize, capture;
    bera hönd fyrir höfuð sér, to defend oneself;
    eiga hendr sínar at verja, to act in self defence;
    láta e-t hendi firr, to let go out of one’s hands, to lose;
    taka í hönd e-m, to join hands with one;
    eiga e-t jöfnum höndum, to own in equal shares;
    sverja sér af hendi, to forswear;
    af hendi e-s, on one’s behalf, on the part of (af hendi landsmanna);
    at hendi, as adv. in turn;
    hverr at hendi, each in turn;
    felast á hendi e-m, to be under one’s protection;
    hvat er þér á höndum, what hast thou in hand?;
    ef honum væri ekki á höndum, if he had nothing in hand, if his hands were free;
    eiga e-t fyrir hendi (höndum), to have in hand (duty, business, engagement);
    vera í hendi, to be at hand, at one’s disposal;
    hafa vel (illa) í höndum, to behave well (badly);
    hafa e-t með höndum, to have in hand, manage, discharge;
    hljóta e-t undan hendi e-s, from one, at one’s hand;
    á hönd, á hendr, against (lýsa vígi á hönd e-m);
    snúa vanda á hendr e-m, to throw the responsibility on one;
    fœrast e-t á hendr, to undertake;
    ganga (drífa) á hönd e-m, to submit to one;
    bjargast á sínar hendr, by one’s own handiwork;
    selja, gefa, fá e-t í hönd (hendr) e-m, to give into one’s hands, hand over;
    búa e-t í hendr e-m, to make it ready for one;
    þá sömu nótt, er fór í hönd, the following night;
    veðr óx í hönd, the wind rose higher and higher;
    vera hœgt um hönd, to be easy in hand;
    til handa e-m, into one’s hands;
    ganga til handa e-m, to put oneself in another’s hands, submit to him;
    ef þat berr þér til handa, if it befalls thee;
    þá skömrn kýs ek mér eigi til handa, I will not have that shame at my door;
    biðja konu til handa e-m, on one’s behalf, for him;
    2) the arm and hand, the arm (höndin gekk af axlarliðnum; hann hefir á hœgri hendi hring fyrir ofan ölnboga);
    var eigi djúpara en þeim tók undir hendr, the water just reached to their armpits;
    3) hand, side;
    á hœgri (vinstri) hönd, on the right (left) hand, side;
    á hvára hönd, on either hand;
    minnar (yðvarrar) handar, for my (your) part;
    4) kind, sort;
    allra handa árgœzka, great abundance of all things.
    * * *
    f., gen. handar, dat. hendi, acc. hönd, pl. hendr, mod. proncd. höndur, gen. handa; [Goth. handus; A. S. and Engl. hand; O. H. G. hant; Germ. hand; Dan. haand; Swed. hand]:—a hand; beit höndina þar er nú heitir úlfliðr, Edda 17; armleggir, handleggir ok hendr, Anecd. 6; kné eðr hendi, Grág. ii. 8; ganga á höndum, Fms. vi. 5; með hendi sinni, K. Þ. K. 5 new Ed.; taka hendi á e-u, to touch with the hand, Fms. x. 110; taka höndum um háls e-m, Nj. 10; hvítri hendi, Hallfred; hafa e-t í hendi, to hold in hand, wield, Eg. 297, Nj. 84, 97, 255; hrjóta ór hendi e-m, Fms. xi. 141; hafa fingrgull á hendi, Nj. 146; handar-högg, Fms. xi. 126, Fas. ii. 459; sjá ekki handa sinna skil (deili), not to be able to see one’s hands, of a dense fog.
    2. the arm and hand, the arm, like Gr. χείρ, Nj. 160, 253; á hendi heitir alnbogi, Edda 110; hendr til axla, Fas. i. 160; leggir handa ok fóta, Magn. 532; hönd fyrir ofan úlnlið, Nj. 84; hafa hring á hendi, of an arm-ring, Nj. 131; hring á hægri hendi fyrir ofan ölnboga, Fms. iv. 383:—the arm and arm-pit, ná, taka undir hönd ( arm-pit) e-m, Gþl. 380; var eigi djúpara en þeim tók undir hendr, the water reached to their arm-pits, Ld. 78; taka undir hönd sér, to take hold under one’s arms, Eg. 237, Nj. 200; sjá undir hönd e-m, Fas. ii. 558; renna undir hendr e-m, to backspan one, Háv. 40, 41; þykkr undir hönd, stout, Ld. 272.
    3. metaph. handwriting, hand; rita góða hönd, to write a good hand; snar-hönd, running hand, italics.
    II. the hand, side; hægri hönd, the right hand; vinstri hönd, the left hand; á hvára hönd, on either hand, each side, Landn. 215; á vinstri hönd, Nj. 196; á hægri hönd; á tvær hendr, on both hands or sides, Ísl. ii. 368, Fas. i. 384; á báðar hendr, Grág.; hvat sem á aðra hönd ber, whatsoever may happen; á aðra hönd … en á aðra, Ld. 46; til hvárigrar handara, Fms. x. 313; til annarrar handar, Nj. 50, 97; til sinnar handar hvárr, 140; til beggja handa, Eg. 65; til ýmsa handa, Bs. i. 750; þver-hönd, a hand’s breadth; örv-hönd.
    III. sayings and phrases referring to the hand:
    1. sayings; sjálfs hönd er hollust, one’s own hand is best, i. e. if you want to have a thing well done, do it yourself, Glúm. 332, Ó. H. 157; blíð er bætandi hönd, blessed is the mending hand; gjörn er hönd á venju, Grett. 150, Nj. (in a verse), and Edda (Ht. 26); margar hendr vinna létt verk; fiplar hönd á feigu tafli; betri ein kráka í hendi en tvær á skógi, Ld. 96; skamma stund verðr hönd höggvi fegin, see högg.
    2. phrases; drepa hendi við, to refuse, Nj. 71; halda hendi yfir e-m, to hold one’s hand over, protect, 266, Fbr. 22, Anecd. 14; taka e-n höndum, to take hold with the hands, seize, capture, Fms. x. 314, Nj. 265, passim; eiga hendr sínar at verja, to act in self-defence, 84, 223; hefja handa, to lift the hands, stir for action, 65, Ld. 262; bera hönd fyrir höfuð sér, to put one’s hand before one’s head, stand on one’s guard, defend oneself; vera í hers höndum, óvina höndum, to be in a state of war, exposed to rapine; vera í góðum höndum, vina-höndum, góðra manna höndum, to be in good hands, among friends.
    β. læknis-hendr, ‘leech hands,’ healing hands; pains and sickness were believed to give way to the magical touch of a person gifted with such hands, Sdm. 4, Magn. S. Góða ch. 36 (Fms. vi. 73), cp. Rafns S. ch. 2; hönd full, a handful, Fms. ii. 302, vi. 38, viii. 306; fullar hendr fjár, hands full of gold:—kasta hendinni til e-s, to huddle a thing up; með harðri hendi, with hard hand, harshly, rudely; með hangandi hendi, with drooping hand, slothfully; fegins hendi, with glad hand, joyfully; sitja auðum höndum, to sit with empty hands, sit idle; but með tómar hendr, empty-handed, portionless, Thom.:—láta hendr standa fram úr ermum, to work briskly; víkja hendi til e-s (handar-vik), to move the hand to do a thing; það er ekki í tveim höndum að hafa við e-n, of double handed (i. e. faltering) half measures, when the one hand undoes what the other has done; kann ek þat sjá at ekki má í tveim höndum hafa við slíka menn, Band. 3; láta hönd selja hendi, of a ready bargain; láta e-t ganga hendi firr, to let go out of one’s hands, lose, Ld. 202; ok lét sér eigi hendi firr ganga, and never lost sight of him, 656 ii. 4; e-m fallask hendr, to be discomfited, lose one’s head (see falla); leggja görva hönd á allt, to be a ready hand, adept in everything, Thom. 300 (see göra F. 2); taka í hönd e-m, to join hands, Nj. 3; takask í hendr, to join, shake hands, Grág. ii. 80; leggja hendr saman, id., Gþl. 18,—of shaking hands as symbolical of a bargain, see the compds hand-lag, hand-festi, handa-band; eiga, taka, jöfnum höndum, to own, take with even hands, i. e. in equal shares, Grág. i. 171, ii. 66, Hkr. i. 318; vinna jöfnum höndum, to work even-handed, to help one another; e-m eru mislagðar hendr, one’s hands are amiss, when bad work is done by one from whom better was expected; honum hafa verið mislagðar hendr, etc.
    B. Metaph. usages:
    I. dat., sverja sér af hendi, to forswear, Fms. vii. 176; færa af höndum sér, to dismiss, Grág. i. 248; hefjask af höndum e-m, Fms. xi. 59:—af hendi e-s, on one’s behalf, part, Landn. 154; af hendi Hákonar, Fms. i. 20, iv. 118; af hendi landsmanna, ix. 359; af sinni hendi, of one’s own hand, for one’s own part, Grág. i. 392; reiða, greiða, gjalda, inna af hendi or höndum, to discharge, pay off, Fms. vii. 230, Nj. 146, 190, 232, 239, 257, 281, Grág. i. 82, ii. 374; selja, láta af hendi (höndum), to part with, dismiss, Nj. 186, 231, Fms. vii. 173, Rb. 12; líða af hendi, to pass, of time, Ísl. ii. 144, Fms. iv. 83: koma, bera at hendi, to happen, Nj. 71, 177: at hendi, as adv. in turn; hvern at hendi, each in turn, Fms. i. 150: þar næst Gunnarr, þá Loðinn, þá hverr at hendi, Nj. 140; hverr segir at hendi þat er frá honum hefir stolit verit, Mar.: felask á hendi e-m, to be under one’s charge, protection, Nj. 201, Bs. i. 167, 173. vera e-m á hendi, id., Fms. vii. 243; vera bundinn á hendi e-m, Sturl. i. 57: hafa e-t á höndum (hendi), to have a thing in hand, of duty, business to be done, Grág. i. 38; eiga ferð á höndum, Ld. 72; hvat er þér á höndum, what hast thou in hand? for what art thou concerned, distressed? Nj. 133, Ld. 270; ella eru þér stórir hlutir á höndum, Fms. vii. 30; ef honum væri ekki á höndum, if he had nothing in hand, if his hands were free, Ld. 42: eiga e-t fyrir hendi (höndum), to have in hand (duty, business, engagement), Fas. ii. 557; farvegr langr fyrir hendi, Fms. xi. 316; tveir kostir fyrir höndum, Nj. 264, Grág. i. 279; hafa sýslu fyrir höndum, Ísl. ii. 344; eiga vandræði fyrir höndum, Ld. 4; eiga gott fyrir höndum, Hkr. iii. 254: vera í hendi, to be at hand, within reach, at one’s disposal, in one’s power; hann er eigi í hendi, Fms. vi. 213; þat er eigi í hendi, ‘tis no easy matter, v. l.; hafa raun ( evidence) í hendi, Bs. i. 708; hafa ráð e-s í hendi sér, Ld. 174, Fas. i. 260; hafa vel, ílla í höndum, to behave well, badly, Ísl. ii. 387, Eg. 158; varð honum þat vel í höndum, 50: hafa e-t með höndum (fé, auðæfi, embætti, etc.), to have in hand, manage, discharge, Grág. ii. 389, Greg. 25, Stj. 248, Hkr. iii. 131; to design, hafa ráð, stórræði með höndum, 623. 51: hljóta undan hendi e-s, from one, at one’s hands, Fas. i. 365: undir höndum, eigi lítill undir höndum, not a small man to handle, Fms. vii. 17; vera undir höndum e-m, to be under or in one’s hands, under one’s protection, in one’s power, Sks. 337, Fms. i. 7, 13; sitja undir hendi e-m, Hkr. i. 166,—um hendr, Fms. iv. 71, is prob. an error = undir hendi.
    2. absol., annarri hendi, on the other hand, Fms. vii. 158; en annarri hendi vildu þeir gjarna veita konungi hlýðni, ix. 258.
    II. acc., with prepp.; á hönd, á hendr, against; höfða sök, lýsa vígi (etc.) á hönd e-m, to make a suit … against, Grág. i. 19, Nj. 86, 87, 98, 99, 101, 110, 120, 230; hyggja e-t á hendr e-m, to lay a thing to a person’s charge, Hom. 115; reynask á hendr e-m, to have a charge brought home to one, Fms. xi. 76; snúa vanda á hendr e-m, to throw the responsibility upon …, Nj. 215; færa, segja stríð á hendr e-m, to wage, declare war against one; fara geystr á hendr e-m, to rage against, Fms. vii. 230; færask e-t á hendr, to undertake, Nj. 126; ganga á hönd e-m, to vex one, 625. 33; sótt elnar á hendr e-m, Eg. 126; leggja e-t á hendr e-m, to lay ( a burden) on one’s hands, Fms. xi. 98; in a good sense, ganga á hönd, to pay homage to, submit, Ó. H. 184; dreif allt fólk á hönd honum, submitted to him, filled his ranks, Fms. i. 21; bjargask á sínar hendr, by one’s own handwork, Vápn. 28; (for at hönd, Grág. i. 135, read á hönd): selja, fá, gefa e-t í hönd, hendr e-m, to give into one’s hands, hand over; selja sök í hönd e-m (handsöl), Grág. ii. 80, Nj. 4, 98, 112, 186; so, halda e-u í hönd e-m, Ísl. ii. 232, Fms. vii. 274; búa í hendr e-m, to make it ready for one, Ld. 130; veiði berr í hendr e-m, Nj. 252; kalla til e-s í hendr e-m, to lay claim to a thing at the hands of another, Ld. 300, Eg. 350, Fms. iv. 222, ix. 424; þegar í hönd, offhand, immediately, Bs. i; þá sömu nótt er fór í hönd, the following night, Fms. viii. 397, Glúm. 341; gjalda í hönd, to pay in cash, Vm. 16; veðr óx í hönd, the wind rose higher and higher, Fb. i. 432: undir jafna hönd, equally, Sturl. iii. 243; standa óbrigðiliga undir jafna hönd, Dipl. v. 26: væra hægt um hönd, to be easy in hand, Nj. 25; þegar eg vil er hægt um hönd, heima á Fróni að vera, Núm. 1. 10; but mér er e-t um hönd, it is awkward, costs trouble: hafa við hönd sér, to keep at hand, Fms. x. 264; tóku konur manna ok dætr ok höfðu við hönd sér viku, Grett. 97; hafa e-t við höndina, to have it at hand.
    III. gen., with prepp.; til handa e-m, into one’s hands; fara Guði til handa, to go into God’s hands, Blas. 51; ganga til handa e-m, to put oneself in another’s hands, submit to him, Rb. 404, Eg. 12, Fms. vii. 234, Fas. ii. 522; ef þat berr þér til handa, if it befalls thee, i. 135; þá skömm kýs ek mér eigi til handa, I will not have that shame at my door, Nj. 191: for one, on one’s behalf, biðja konu til handa e-m, 120, 180, Grág. i. 353; í þeirri bæn er hann orti oss til handa, for its, for our use, our sake, 655 i. 2; hann hélt fénu til handa Þrándi, Landn. 214, Nj. 151; safnar konungr liði (til) handa Oddi, Fas. ii. 553; til handa Þorkatli, Fs.
    β. dropping the prep. til; mikit fé handa honum, Rd. 195 (late MSS.): whence, handa has become an adverb with dat., handa e-m, for one, Lat. alicui, which is freq. in mod. usage.
    2. adverbial; allra handa, Dan. allehaande, of every kind; allra handa árgæzka, Edda (pref.); allra handa ganganda fé, Þórð. 51 new Ed.; fjögurra handa, of a fourfold kind, H. E. i. 525.
    3. absol., minnar handar, for my part, Ísl. ii. 356; yðvarrar handar, for your part, Fms. ix. 498; hvárrar-tveggju handar, on either hand, Skálda 164; innan handar, within one’s hands, easy, Ld. 112; þótti þeim innan handar falla at taka land þetta hjá sér sjálfum, 210.
    C. COMPDS:
    I. plur., handa-afl, n., Edda, = handafl, p. 237. handa-band, n. a joining or shaking of hands, as a law term = handlag, Dipl. i. 11, iv. 2, Vígl. 23; in plur., Bs. (Laur. S.); heilsa, kveðja með handabandi. handa-festi, f. a hold for the hands, Fms. ii. 276. handa-gangr, m. grasping after a thing with all hands, Fas. iii. 345. handa-görvi, f. ‘hand-gear,’ gloves, Sd. 143, Fbr. 139. handa-hóf, n., in the phrase, af handahófi, at random. handa-kenning, f. hand touching, Eluc. 20. handa-klapp, n. a clapping of hands, Skálda 174. handa-læti, n. pl. gestures with the arms, Sks. 116. handar-mál, n., in the phrase, at handarmáli, in heaps; var þá drepit lið hans at handarmáli, Fas. i. 41. handa-saumr, m. tight gloves, Bs. ii. 10. handa-síðr, adj. = handsíðr. handa-skil, n. pl., in the phrase, sjá ekki h., not to see one’s own hands, as in the dark, in a dense fog. handa-skol, n. pl. maladroitness; það er allt í handaskolum. handa-skömm, f. shameful work, a scandal; það er mesta h.! handa-staðr, m. the print of the hands. Fas. i. 285. handa-tak, n., -tekt, f., -tekja, u, f. a taking of hands, as a bargain, Háv. 42, H. E. ii. 194, D. N. i. 398. handa-tæki, n. pl. a laying hold, a fight, Bs. i. (Laur. S.): a pledging of hands, Dipl. ii. 6, D. N. passim. handa-upphald, n. a lifting the arms, Stj. 296. handa-verk, n. pl. one’s handiwork, doings, N. G. L. i. 76, Fms. vii. 295, Stj. 198; í handaverkum eða bókfræði, 46; handaverk manna, men’s handiwork, Blas. 47; Guðs h.; ek em þín h., Sks. 610; hans h., Fms. viii. 406.
    II. sing., handar-bak, n. the back of the hand, Sdm. 7. handar-gagn, n. a being ready to the hand; leggja e-t til handargagns, to lay it so as to be ready at hand, Hkr. ii, 158, 249. handar-grip, n. a measure, = spönn, Karl. 481. handar-hald, proncd. handarald, n. a handle, Fas. ii. 355. handar-jaðarr, m. the hand’s edge; in the phrase, vera undir handar-jaðri e-s, to be in one’s hands, in one’s power, Fær. 201. handar-kriki, a, m. ‘hand’s-creek,’ the arm-pit, Eg. 396, Fms. vi. 348, Sturl. ii. 37. handar-mein, n. a sore in the hand, Bs. i. 115, 187, Sturl. ii. 177. handar-stúfr, m. a ‘hand-stump,’ stump of the arm, the hand being hacked off, Fms. x. 258, xi. 119. handar-vani, a, m. maimed in hand, Hm. 70, Matth. xviii. 8. handar-veif, n., í handarveifi, in a ‘wave of the hand,’ in a moment. handar-vik, n. the hands’ reach, movement, work; lítið handarvik, a small work. handar-væni, a, m. want of hands (?), Hm. 72.
    ☞ For the compds in hand- see pp. 237, 238.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖND

  • 18 kinn-roði

    a, m. ‘cheek-blushing,’ blush of shame, 655 xx. 3, Hom. 53, Anecd. 6, Stj. 325, Bs. i. 856, Mar., passim; göra e-m kinnroða, to put one to shame, Stj. 423.

    Íslensk-ensk orðabók > kinn-roði

  • 19 klækja

    (-ta, -tr), v. to put to shame.
    * * *
    t, to put to shame; suma hafi hón látið klækja á nokkurn hátt, Fas. iii. 75; ok telr þat manngi munu gört hafa at klækjask á við hann, Ísl. ii. 319; hence the mod. klekkja á e-m, to punish one; engi skal dirfask at göra henni kinnroða eðr klækja hana um, at hún fari fátækliga, Stj. 423.

    Íslensk-ensk orðabók > klækja

  • 20 MAKA

    (pl. mökur), f. female mate.
    * * *
    ð, [Engl. make; Germ. machen; a root word quite alien from the Northern languages, for of the three references below, two seem to be put into the month of foreigners trying to speak Norse]:—to make; in the phrase, ek ska1 maka honum háðung, I will ‘make shame’ to him, O. H. L. 45 (the persons in the story were prob. foreigners); maki enginn sukk, let none ‘make’ a disturbance, the words of John the Fleming in Bs. i. 801; byrjar oss at maka þessar þjóðir í várri dvöl með nokkurri venju, we ought to put them to some shame, Al. 119.
    2. to smear, grease, freq. in mod. usage, perh. derived from maka háðung above, or it may be quite a different word.

    Íslensk-ensk orðabók > MAKA

См. также в других словарях:

  • Shame — Shame, n. [OE. shame, schame, AS. scamu, sceamu; akin to OS. & OHG. scama, G. scham, Icel. sk[ o]mm, shkamm, Sw. & Dan. skam, D. & G. schande, Goth. skanda shame, skaman sik to be ashamed; perhaps from a root skam meaning to cover, and akin to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • shame — shame; shame·faced; shame·fast; shame·ful; shame·less; shame·less·ly; shame·less·ness; shame·faced·ly; shame·faced·ness; shame·fast·ly; shame·fast·ness; shame·ful·ly; shame·ful·ness; …   English syllables

  • shame — [shām] n. [ME < OE scamu, akin to Ger scham] 1. a painful feeling of having lost the respect of others because of the improper behavior, incompetence, etc. of oneself or of someone that one is close to or associated with 2. a tendency to have… …   English World dictionary

  • shame — ► NOUN 1) a feeling of humiliation or distress caused by awareness of wrong or foolish behaviour. 2) loss or respect or esteem. 3) a cause of shame. 4) a regrettable or unfortunate thing. ► VERB ▪ cause to feel ashamed. ● …   English terms dictionary

  • Shame — Shame, v. t. [imp. & p. p. {Shamed}; p. pr. & vb. n. {Shaming}.] 1. To make ashamed; to excite in (a person) a comsciousness of guilt or impropriety, or of conduct derogatory to reputation; to put to shame. [1913 Webster] Were there but one… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shame — Shame, v. i. [AS. scamian, sceamian. See {Shame}, n.] To be ashamed; to feel shame. [R.] [1913 Webster] I do shame To think of what a noble strain you are. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shame — Shame: Shame (альбом) Shame (фильм, 1968) Shame (фильм, 2011) Список значений слова или словосочетания со ссылками на соответствующие статьи. Ес …   Википедия

  • Shame — (dt.: „Scham“) steht für: Shame (Film), Spielfilm von Steve McQueen aus dem Jahr 2011 Shame (Lied). Poplied der deutschen Girlgroup Monrose aus dem Jahr 2006 Diese Seite ist eine Begriffsklärung …   Deutsch Wikipedia

  • shame on — (you) you should feel embarrassed by something you have done. Protesters chanted “shame on you” at the university s president. Shame on me for not checking the schedule and getting there half an hour late …   New idioms dictionary

  • shame — [n] disgrace, embarrassment abashment, bad conscience*, blot, chagrin, compunction, confusion, contempt, contrition, degradation, derision, discomposure, discredit, disesteem, dishonor, disrepute, guilt, humiliation, ignominy, ill repute, infamy …   New thesaurus

  • shame on — ( ● shame …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»