Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

(utalentowany)

См. также в других словарях:

  • utalentowany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, utalentowanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który ma talent; uzdolniony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utalentowany uczeń, muzyk, plastyk. Utalentowany matematyk. Utalentowany plastycznie. Ktoś jest wszechstronnie utalentowany …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • utalentowany — utalentowanyni «obdarzany talentem, uzdolniony» Utalentowany artysta, muzyk. Utalentowani pisarze …   Słownik języka polskiego

  • Rahim Blak — Biography Rahim Blak was born in 1983 in Skopie in Macedonia. He lives and works in Kraków. He studied at the Department of Painting at the Academy of Fine Arts in Kraków. His graduation work entitled “Building investments 2006 2010 as sculptures …   Wikipedia

  • dać się — 1. Dać się lubić «być miłym, zasługiwać na sympatię»: Waluś prędko oswoił się z internatem. Był miłym dzieckiem, dawał się lubić. I. Newerly, Pamiątka. 2. Dać się poznać jako ktoś «okazać się jakimś»: Bronisław Czech, urodzony w 1908 roku w… …   Słownik frazeologiczny

  • dawać się — 1. Dać się lubić «być miłym, zasługiwać na sympatię»: Waluś prędko oswoił się z internatem. Był miłym dzieckiem, dawał się lubić. I. Newerly, Pamiątka. 2. Dać się poznać jako ktoś «okazać się jakimś»: Bronisław Czech, urodzony w 1908 roku w… …   Słownik frazeologiczny

  • fenomen — m IV, D. u, Ms. fenomennie; lm M. y, D. ów 1. DB. a; lm DB. ów «ktoś nadzwyczajny, niezwykle uzdolniony, utalentowany» Aktorski, śpiewaczy fenomen. 2. «rzadkie, niezwykłe zjawisko; rzecz wyjątkowa, zadziwiająca» Muzealny fenomen. Fenomen natury.… …   Słownik języka polskiego

  • genialnie — genialnieej «w sposób genialny; potocznie: znakomicie, wspaniale» Człowiek genialnie utalentowany. Genialnie rozwiązać problem. Grała genialnie na scenie …   Słownik języka polskiego

  • genialny — genialnyni 1. «obdarzony geniuszem, niezwykle twórczy, utalentowany, zdolny; niepospolity» Genialny człowiek, myśliciel, uczony, artysta. Genialny umysł. 2. «mający na sobie piętno geniuszu; niezwykły, niepospolity» Genialny wynalazek. Genialne… …   Słownik języka polskiego

  • geniusz — m II; lm M. e, DB. ów a. y 1. D. u, B.=M., blm «najwyższy stopień zdolności umysłowych człowieka, wyjątkowe uzdolnienia w jakimś kierunku, wielki talent; potocznie: zdolności w ogóle» Geniusz dramatyczny Mickiewicza, Słowackiego. Geniusz wojenny… …   Słownik języka polskiego

  • improwizator — m IV, DB. a, Ms. improwizatororze; lm M. improwizatororzy, DB. ów «człowiek mający zdolność improwizowania; autor improwizacji» Utalentowany improwizator. Improwizatorzy dżezowi …   Słownik języka polskiego

  • młody — młodzi, młodydszy 1. «o człowieku: mający te lata swego życia, które oddzielają okres dzieciństwa od wieku dojrzałego; o zwierzęciu: niedawno urodzony, niedługo żyjący; niestary» Młoda kobieta. Młody mężczyzna. Młodzi ludzie. Młody ptak. Młode… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»