(uspokoić)

См. также в других словарях:

• uspokoić — dk VIa, uspokoićoję, uspokoićisz, uspokój, uspokoićił, uspokoićojony uspokajać ndk I, uspokoićam, uspokoićasz, uspokoićają, uspokoićaj, uspokoićał, uspokoićany 1. «skłonić, zmusić do ciszy, do milczenia, przywrócić spokój, wprowadzić ład,… …   Słownik języka polskiego

• uspokoić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}uspokajać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uspokoić sumienie — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmniejszyć uczucie winy, przestać się dręczyć wyrzutami sumienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczerą spowiedzią uspokoił sumienie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uspokajać się – uspokoić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się spokojnym, łagodnym, cichym, uśmierzać swoją agresję, uciszać podniesiony głos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczniowie uspokoili się dopiero na widok dyrektora szkoły. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uspokajać — → uspokoić …   Słownik języka polskiego

• luzakować się — Uspokoić się lub być spokojnym; zachowywać się spokojnie, bez zahamowaс Eng. To moderate one s behavior; to calm oneself; to relax …   Słownik Polskiego slangu

• uciszyć — dk VIb, uciszyćszę, uciszyćszysz, ucisz, uciszyćszył, uciszyćszony uciszać ndk I, uciszyćam, uciszyćasz, uciszyćają, uciszyćaj, uciszyćał, uciszyćany «uczynić cichym, sprawić, że ktoś milknie, że coś cichnie, milknie; nakłonić do milczenia;… …   Słownik języka polskiego

• odprężyć — dk VIb, odprężyćżę, odprężyćżysz, odprężyćpręż, odprężyćżył, odprężyćżony odprężać ndk I, odprężyćam, odprężyćasz, odprężyćają, odprężyćaj, odprężyćał, odprężyćany 1. «uczynić mniej prężnym, mniej naprężonym, napiętym; rozluźnić» Odprężyć mięśnie …   Słownik języka polskiego

• opamiętać — dk I, opamiętaćam, opamiętaćasz, opamiętaćają, opamiętaćaj, opamiętaćał, opamiętaćany opamiętywać ndk VIIIa, opamiętaćtuję, opamiętaćtujesz, opamiętaćtuj, opamiętaćywał, opamiętaćywany, rzad. «przywołać do rozsądku, uspokoić, otrzeźwić»… …   Słownik języka polskiego

• udobruchać — dk I, udobruchaćam, udobruchaćasz, udobruchaćają, udobruchaćaj, udobruchaćał, udobruchaćany «powściągnąć czyjś gniew, urazę, sprawić, że ktoś przestaje się gniewać; ułagodzić, uspokoić, przebłagać» Udobruchać rozgniewanego kolegę. Udobruchać… …   Słownik języka polskiego

• utemperować — dk IV, utemperowaćruję, utemperowaćrujesz, utemperowaćruj, utemperowaćował, utemperowaćowany «poskromić, zmitygować, okiełznać, uspokoić» Utemperować czyjś wybuchowy charakter. utemperować się «ustatkować się, uspokoić się» Z czasem się… …   Słownik języka polskiego