(uprzejmości)

См. также в других словарях:

• uprzejmość — ż V, DCMs. uprzejmośćści 1. blm «bycie uprzejmym; życzliwy stosunek do ludzi, grzeczność, usłużność» Niezwykła, ostentacyjna, przesadna, salonowa, swobodna, sztuczna, wrodzona, zdawkowa uprzejmość. Uprzejmość dla kobiet, wobec kobiet. Okazywać… …   Słownik języka polskiego

• uszczęśliwić — Uszczęśliwiać kogoś na siłę «robić coś dla drugiej osoby, co wydaje się cenne i pożyteczne, ale wbrew jej oczekiwaniom i potrzebom»: Niestety, na ogół dzieje się tak, że telewizor jest włączony na przekór życzeniom gości, którzy z uprzejmości… …   Słownik frazeologiczny

• uszczęśliwiać — kogoś na siłę «robić coś dla drugiej osoby, co wydaje się cenne i pożyteczne, ale wbrew jej oczekiwaniom i potrzebom»: Niestety, na ogół dzieje się tak, że telewizor jest włączony na przekór życzeniom gości, którzy z uprzejmości udają, że… …   Słownik frazeologiczny

• wodzić — 1. Wodzić kogoś za nos «mamić, oszukiwać, zwodzić kogoś, aby podporządkować go swej woli»: Jest idiotą, dał się wodzić za nos. Myślał, że miał w ręku tego J 23, a tymczasem to J 23 zakpił z niego. Andrzej Zbych, Stawka. Wodził mnie za nos jak… …   Słownik frazeologiczny

• grzeczność — ż V, DCMs. grzecznośćści 1. blm «taktowny, delikatny, świadczący o dobrym wychowaniu stosunek do ludzi; uprzejmość; także: posłuszne, spokojne zachowanie się dziecka» Nadskakująca, sztuczna, uprzedzająca, wyszukana, zdawkowa grzeczność.… …   Słownik języka polskiego

• grzeczny — grzecznyni, grzecznyniejszy 1. «dobrze wychowany, uprzejmy, układny; o dzieciach także: posłuszny, spokojny» Uprzedzająco grzeczny. Grzeczny dla kogoś, wobec kogoś. Grzeczne dziecko. 2. «będący wyrazem uprzejmości, dobrego wychowania» Grzeczna… …   Słownik języka polskiego

• nieuprzejmość — ż V, DCMs. nieuprzejmośćści 1. blm «brak uprzejmości; niegrzeczność» Oburzająca, rażąca nieuprzejmość. 2. lm MD. nieuprzejmośćści «nieuprzejme zachowanie; nieuprzejme słowa» Nasłuchać się od kogoś nieuprzejmości …   Słownik języka polskiego

• niezwykły — niezwykłykli «nie taki, jaki zwykle bywa, wyróżniający się czymś spośród innych; nieprzeciętny, niepospolity, nadzwyczajny» Niezwykły człowiek. Niezwykła indywidualność. Niezwykła historia, przygoda. Niezwykły upór. Osoba niezwykłej dobroci,… …   Słownik języka polskiego

• persyflaż — m II, D. u; lm M. e, D. y «szyderstwo zamaskowane pozorami uprzejmości; utwór literacki, w którym autor ironicznie naśladuje manierę stylistyczną innego autora» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• przybrać — dk IX, przybraćbiorę, przybraćbierzesz, przybraćbierz, przybraćbrał, przybraćbrany przybierać ndk I, przybraćam, przybraćasz, przybraćają, przybraćaj, przybraćał, przybraćany 1. «zwykle o wodzie, rzece: podnieść się powyżej normalnego poziomu,… …   Słownik języka polskiego

• przypisać — dk IX, przypisaćpiszę, przypisaćpiszesz, przypisaćpisz, przypisaćał, przypisaćany przypisywać ndk VIIIa, przypisaćsuję, przypisaćsujesz, przypisaćsuj, przypisaćywał, przypisaćywany 1. «uznać kogoś, coś za sprawcę, za przyczynę czegoś; uznać, że… …   Słownik języka polskiego