(uczelni)

См. также в других словарях:

• opuszczać – opuścić szkolne mury [mury uczelni] — {{/stl 13}}{{stl 33}} ukończyć naukę w szkole, na uczelni wyższej :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kolejny rocznik absolwentów opuszcza szkolne mury. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• akademicki — akademickiccy 1. «odnoszący się do wyższej uczelni lub studentów, studencki» Młodzież akademicka. Słuchacze akademiccy. ∆ Dom akademicki «budynek mieszkalny, w którym mieści się internat dla studentów» ∆ Kwadrans akademicki «piętnastominutowe… …   Słownik języka polskiego

• akademizacja — ż I, DCMs. akademizacjacji, blm 1. «przekształcenie uczelni w akademię, w szkołę wyższą, nadanie jej praw wyższej uczelni» Akademizacja uczelni. 2. «nadawanie czemuś cech akademizmu; stawanie się akademickim; także: kostnienie w naśladowaniu… …   Słownik języka polskiego

• międzyuczelniany — «dotyczący kilku uczelni; przeznaczony dla kilku uczelni; odbywający się przy udziale słuchaczy różnych uczelni» Biblioteka międzyuczelniana. Współzawodnictwo międzyuczelniane. Zawody, rozgrywki międzyuczelniane …   Słownik języka polskiego

• uczelnia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. uczelniani {{/stl 8}}{{stl 7}} instytucja pedagogiczna: szkoła wyższego stopnia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Absolwent wyższej uczelni. Studiować na warszawskiej uczelni. Wszystkie uczelnie przerwały zajęcia.{{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• akademik — m III, DB. a, N. akademikkiem; lm M. akademikicy, DB. ów 1. «słuchacz wyższej uczelni; student» 2. «członek akademii instytucji skupiającej uczonych lub artystów» 3. B.=M.; lm MB. i pot. «dom akademicki» Mieszkać w akademiku. 4. daw. «profesor… …   Słownik języka polskiego

• opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… …   Słownik języka polskiego

• pierwszoroczny — pierwszorocznyni «uczący się pierwszy rok w szkole, na uczelni» Pierwszoroczni studenci. pierwszoroczny w użyciu rzecz., zwykle w lm «uczeń lub student uczący się pierwszy rok w szkole, na uczelni» Wprowadzić pierwszorocznych w obowiązki ucznia,… …   Słownik języka polskiego

• relegować — dk a. ndk IV, relegowaćguję, relegowaćgujesz, relegowaćguj, relegowaćował, relegowaćowany książk. «usunąć, usuwać, wydalić, wydalać skądś, zwłaszcza ze szkoły, z wyższej uczelni» Studenta relegowano z uczelni. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• rok — m III, D. u, N. rokkiem; lm → lato 1. «jednostka rachuby czasu równa okresowi obiegu Ziemi wokół Słońca (ponad 365 dni), liczona według naszego kalendarza od 1 stycznia» Rok bieżący, miniony, zeszły, przyszły. Raz do roku. Raz na rok. Przed… …   Słownik języka polskiego