(stwierdzenie)

См. также в других словарях:

• stwierdzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. stwierdzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}stwierdzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. stwierdzenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co ktoś stwierdził,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stwierdzenie — n I 1. rzecz. od stwierdzić Oficjalne stwierdzenie jakiegoś faktu. Stwierdzenie czegoś na piśmie. 2. lm D. stwierdzenieeń «to, co zostało stwierdzone, udowodnione, uznane za pewne, prawdziwe» Stwierdzenia naukowe, empiryczne …   Słownik języka polskiego

• dyskwalifikacja — ż I, DCMs. dyskwalifikacjacji zwykle blm «ocenienie kogoś jako nie mającego wymaganych kwalifikacji w jakiejś dziedzinie, stwierdzenie czyjejś niezdatności do podjętej pracy, podjętego zadania; pozbawienie prawa do czegoś jako kara za naruszenie… …   Słownik języka polskiego

• oświadczenie — n I 1. rzecz. od oświadczyć. 2. lm D. oświadczenieeń «wypowiedź będąca wyrazem czyichś przekonań, poglądów, stwierdzenie czegoś; pismo zawierające taką wypowiedź, stwierdzenie» Uroczyste oświadczenie. Oświadczenie rządu. Złożyć oświadczenie.… …   Słownik języka polskiego

• rozpoznanie — n I 1. rzecz. od rozpoznać ∆ Rozpoznanie zwłok «stwierdzenie tożsamości zmarłego» 2. lm D. rozpoznanieznań med. «rozróżnienie i stwierdzenie rodzaju choroby; diagnoza» Trafne rozpoznanie. Wpisać do karty rozpoznanie. 3. lm D. rozpoznanieznań praw …   Słownik języka polskiego

• ciążowy — «dotyczący ciąży; związany z ciążą» Hormon ciążowy. Bóle, zaburzenia, powikłania, zatrucie ciążowe. Pas ciążowy. ∆ Próba ciążowa «próba mająca na celu wczesne stwierdzenie ciąży» …   Słownik języka polskiego

• dokumentacja — ż I, DCMs. dokumentacjacji; lm D. dokumentacjacji (dokumentacjacyj) 1. «zbiór dokumentów uzasadniających coś, materiały źródłowe; dowody» Bogata, rozległa, wszechstronna dokumentacja. Opracować dokumentację czegoś. Zbierać dokumentację do czegoś …   Słownik języka polskiego

• doprawdy — «wyraz określający stwierdzenie faktu albo (np. w pytaniu) niedowierzanie, wątpliwość itp.; rzeczywiście, istotnie, naprawdę» Doprawdy nie wiem, jak postąpić. Wyjeżdżam do Paryża. Doprawdy?! Chłopcy bardzo grzecznie się sprawują. Doprawdy? …   Słownik języka polskiego

• dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… …   Słownik języka polskiego

• identyfikacja — ż I, DCMs. identyfikacjacji, blm 1. «stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś; rozpoznanie, utożsamienie, utożsamianie» Identyfikacja chemiczna, geologiczna. Identyfikacja personalna, przedmiotowa.… …   Słownik języka polskiego

• kolaudacja — ż I, DCMs. kolaudacjacji; lm D. kolaudacjacji (kolaudacjacyj) 1. «sprawdzenie wykonanych robót budowlanych i stwierdzenie ich zgodności z planami i kosztorysem» 2. «komisyjny przegląd zrealizowanego filmu lub materiału zdjęciowego, zwykle… …   Słownik języka polskiego