-
1 skaleczyć
(-ę, -ysz); vt perf* * *pf.cut.pf.cut o.s.; skaleczyć się w palec cut one's finger; skaleczyć się w rękę hurt one's hand.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skaleczyć
-
2 skaleczyć
kaleczyć sobie rękę sich die Hand verletzen;kaleczyć się sich verletzen -
3 skaleczyć
skaleczyć [skalɛʧ̑ɨʨ̑]I. vt verletzenII. vrskaleczyłam się w palec ich habe mir den Finger verletzt -
4 skaleczyć
глаг.• взрезать• вырезать• изрезать• кроить• обрезать• обрезывать• отрезать• отсекать• пересекать• поранить• порезать• прекращать• прерывать• резать• рубить• урезать* * *skalecz|yć\skaleczyćony сов. поранить, порезать+* * *skaleczony сов.пора́нить, поре́затьSyn: -
5 skaleczyć
1. blesser2. couper3. écorcher -
6 skaleczyć
1 bacach 2 gearr -
7 skaleczyć
[скалєчичь]v.dk -
8 skaleczyć
поранити -
9 skaleczyć
biçim; biçmek; dilik; kertik; kesmek; ýartmaç -
10 skaleczyć się
-
11 skaleczyć\ się
сов. пораниться, порезаться;\skaleczyć\ się się nożem порезаться ножом
+ zranić się -
12 skaleczyć się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skaleczyć się
-
13 skaleczyć skalecz·yć
-
14 skaleczyć się
[скалєчичь шіê]v.dkскалічитися, скалічіти -
15 skaleczyć się
поранитися -
16 skalecz|yć
pf Ⅰ vt to cut- skaleczyć rękę odłamkiem szkła to cut one’s hand on a piece of glass- skaleczyć nogę o kamień to hurt one’s leg on a stone- skaleczyć kogoś nożem to cut sb with a knife ⇒ kaleczyćⅡ skaleczyć się to cut oneself- skaleczyć się w palec/w nogę to cut one’s finger/leg- skaleczyć się nożem/szkłem to cut oneself with a knife/on a piece of glass ⇒ kaleczyć sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skalecz|yć
-
17 kalecz|yć
impf Ⅰ vt 1. (zadawać rany) to cut (up), to injure- kaleczył ręce, rwąc dla niej róże he hurt his hands picking roses for her ⇒ skaleczyć2. (powodować rany) to cut- ostry żwir kaleczył jej stopy she cut her feet on the sharp gravel a. the sharp gravel cut her feet- druty kaleczyły mu ręce the wires were cutting into his hands ⇒ skaleczyćⅡ kaleczyć się 1. (zadawać sobie rany) to inflict self-injury ⇒ okaleczyć się 2. (ranić się) to cut oneself, to injure oneself- kaleczył się o ostre kolce he cut himself on the sharp thorns- stolarze często kaleczą się piłą carpenters often cut a. injure themselves with their saws ⇒ skaleczyć się■ kaleczyć język a. mowę to murder language- kaleczyć francuski/angielski to speak broken French/EnglishThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kalecz|yć
-
18 zranić
* * *pf.1. (= skaleczyć) wound, injure; zranić kogoś nożem wound sb with a knife; zranić sobie rękę szkłem cut one's hand with a bit of glass.2. (= sprawić przykrość) hurt sb; zranić czyjeś uczucia hurt sb's feelings.pf.(= skaleczyć się) cut o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zranić
-
19 zaciąć
глаг.• порезать• снижать* * *zaci|ąćzatnę, zatnie, zatną, zatnij, \zaciąćety сов. 1. порезать, поранить;2. надрезать, надсечь, засечь; 3. подхлестнуть, стегнуть;\zaciąć konia хлестнуть лошадь (коня);
4. стиснуть, сжать;\zaciąć zęby стиснуть зубы+1. zranić, skaleczyć 2. nadciąć 3. smagnąć 4. zacisnąć
* * *zatnę, zatnie, zatną, zatnij, zacięty сов.1) поре́зать, пора́нить2) надре́зать, надсе́чь, засе́чь3) подхлестну́ть, стегну́тьzaciąć konia — хлестну́ть ло́шадь (коня́)
4) сти́снуть, сжатьzaciąć zęby — сти́снуть зу́бы
Syn: -
20 zranić
глаг.• оскорблять• поранить• ранить• ушибить• уязвить• уязвлять* * *zrani|ć\zranićony сов. ранить;\zranić nożem palec порезать ножом палец; \zranić uczucie ранить чувство
+ skaleczyć* * *zraniony сов.ра́нитьzranić nożem palec — поре́зать ножо́м па́лец
zranić uczucie — ра́нить чу́вство
Syn:
См. также в других словарях:
skaleczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kaleczyć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skaleczyć — dk VIb, skaleczyćczę, skaleczyćczysz, skaleczyćlecz, skaleczyćczył, skaleczyćczony «uszkodzić żywą tkankę czymś ostrym; zranić, zadrasnąć» Skaleczyć nogę o kamień. Skaleczyć rękę odłamkiem szkła. skaleczyć się «zranić się lekko» Skaleczyć się w… … Słownik języka polskiego
skaleczyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kaleczyć się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kaleczyć się – skaleczyć się — {{/stl 13}}{{stl 33}} uszkadzać sobie ciało, najczęściej jakimś ostrym przedmiotem; ranić się, ulegać obrażeniom :{{/stl 33}}{{stl 10}}Skaleczyć się przy goleniu. Skaleczyć się nożem w palec. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kaleczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, kaleczyćczę, kaleczyćczy, kaleczyćczony {{/stl 8}}– skaleczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} uszkadzać ciało, tkankę roślin przez cięcie, ukłucie, szarpanie, drapanie; zadawać rany, ranić,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skaleczenie — n I 1. rzecz. od skaleczyć. 2. lm D. skaleczenieczeń «miejsce skaleczone, lekka, niegroźna rana» Opatrzyć skaleczenie. skaleczenie się rzecz. od skaleczyć się … Słownik języka polskiego
zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… … Słownik języka polskiego
dogodzić — iron. a. żart. Dogodzić sobie a) «użyć czegoś ponad miarę i zaszkodzić tym sobie»: No to sobie dogodziłeś tym bigosem, widzisz, teraz brzuch cię boli. Roz tel 2002. b) «zrobić sobie krzywdę, nadwyrężyć sobie coś, skaleczyć się itp.»: Aleś sobie… … Słownik frazeologiczny
boleśnie — boleśnieej 1. «sprawiając ból» Potłuc się, skaleczyć się boleśnie. 2. «sprawiając przykrość» Dotknąć, ugodzić, urazić boleśnie słowami. 3. «w sposób świadczący o przeżywanym bólu; żałośnie, smutno» Łkać, płakać, szlochać boleśnie … Słownik języka polskiego
drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… … Słownik języka polskiego
haratnąć — dk Va, haratnąćnę, haratnąćniesz, haratnąćnij, haratnąćnął, haratnąćnęła, haratnąćnęli, haratnąćnięty, haratnąćnąwszy pot. «uderzyć, zniszczyć; skaleczyć, zranić» Haratnął motor na wybojach. Haratnął go nożem. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego