-
1 rozzłościć
(-szczę, -ścisz); imp; -ść; vt perf* * *pf.- oszczę -ościsz anger, irritate, vex, incense ( kogoś czymś sb with sth); rozzłościć kogoś make sb angry l. irritated, get sb's dander up.pf.get l. become angry l. irritated l. exasperated (na kogoś/coś with sb/sth); be l. become vexed l. incensed (na kogoś/coś at sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozzłościć
-
2 rozgniewa|ć
pf Ⅰ vt (rozzłościć) to anger, to enrage- rozgniewał mnie swoim uporem I was angered by his stubborness- co cię tak rozgniewało? what vexed a. enraged you so much?Ⅱ rozgniewać się (rozzłościć się) to get angry- rozgniewał się na mnie za to spóźnienie he got angry with me for being late- rozgniewała się, bo córka się jej sprzeciwiła she got angry because her daughter stood up to her- rozgniewałam się, że mi nie wierzą I got angry that they didn’t believe meThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgniewa|ć
-
3 wściec się
(pot: wpaść w złość) to go mad (pot), (o psie: dostać wścieklizny) to come down with rabies* * *pf.1. (= rozzłościć się) rage, go mad; wściec się ze złości fly into a rage.2. tylko pf. (= zachorować na wściekliznę) become rabid.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wściec się
-
4 zakipieć
pf.1. (= zagotować się) boil, start boiling.2. (= rozzłościć się) flare up, boil with anger.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zakipieć
-
5 rozeźl|ić
pf pot. Ⅰ vt (rozzłościć) to make [sb] angry- zachowanie syna rozeźliło go his son’s behaviour made him angryⅡ rozeźlić się (wpaść w złość) to get very angry- rozeźlił się na dzieci za niepunktualność he got very angry with the children for being lateThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozeźl|ić
-
6 rozjątrz|yć
pf — rozjątrz|ać impf Ⅰ vt 1. to aggravate [ranę] 2. (rozzłościć) to exacerbate, to aggravate- kłótnia jeszcze bardziej go rozjątrzyła the quarrel made him even more aggravatedⅡ rozjątrzyć się — rozjątrzać się 1. [rana] to aggravate 2. [osoba] (wpaść w gniew) to go into a rage; [kłótnia] to grow worse- awantura rozjątrzała się coraz bardziej the fracas grew a. was growing worseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozjątrz|yć
-
7 rozzłoszcz|ony
Ⅰ pp ⇒ rozzłościć Ⅱ adj. angry (na kogoś at sb)- rozzłoszczony czyimś zachowaniem angry at sb’s behaviour- powiedzieć coś rozzłoszczonym głosem to say sth angrily- rzucić komuś rozzłoszczone spojrzenie to shoot sb an angry lookThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozzłoszcz|ony
-
8 rozzło|ścić
pf Ⅰ vt to make [sb] angry- jego upór go rozzłościł he was angry at his stubbornness- to go jeszcze bardziej rozzłościło this made him even more angry- długie oczekiwanie rozzłościło go he was angry at having to wait so longⅡ rozzłościć się to get angry (na kogoś at sb)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozzło|ścić
-
9 wpieprz|yć
pf — wpieprz|ać impf posp. Ⅰ vt 1. (zjeść) to scoff (down) GB pot., to scarf (down) US pot.- wpieprzyć całe lody to scoff (down) all the ice cream2. (umieścić przedmiot) to bung pot.; to stick- musiałam tu gdzieś to wpieprzyć I must have stuck it somewhere around here3. (zmusić do przyjęcia) to unload pot. (komuś on sb); to palm off, to foist (komuś on sb)- wpieprzyli mu jakieś zepsute mięso they unloaded some spoiled meat on him- wpieprzyli mnie w ten układ, bo wiedzieli, że nie będę mógł odmówić they saddled me with that deal because they knew I couldn’t say no4. (rozzłościć) to piss [sb] off posp.- wpieprza mnie ich obojętność their indifference pisses me off5. (umieścić wbrew woli) to bung pot.; to put- wpieprzyli go do więzienia they’ve bunged him in jailⅡ vi (pobić) wpieprzyć komuś to beat up- wpieprzyli mu tak, że wylądował w szpitalu they beat him up so badly that he wound up in hospitalⅢ wpieprzyć się — wpieprzać się 1. (mieszać się) to butt in; to horn in pot.- przestań się wpieprzać w moje prywatne życie stop butting into my private life2. (przerwać wypowiedź) to butt in- co się wpieprzasz, przecież nie do ciebie mówię! stop butting in, I’m not talking to you!3. (wpaść) wpieprzył się na drzewo he smashed into a tree- wpieprzyli się rowerami w błoto their bikes ploughed into the mud4. (przyjść) to barge in, to gatecrash- znów się wpieprzył na moje przyjęcie he crashed my party again pot.5. (znaleźć się w trudnej sytuacji) to louse oneself up pot., to screw oneself up pot.- wpieprzyła się fatalnie w ten interes she’s really loused herself up with that business of hers- wpieprzyć się w fatalny układ to get tangled up in a lousy relationship pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wpieprz|yć
-
10 wście|c
pf — wście|kać impf (wścieknę, wściekniesz, wściekł, wściekli — wściekam) Ⅰ vi pot. (rozgniewać) to make [sb] mad pot.; to madden- wścieka mnie twoja opieszałość your laziness makes me madⅡ wściec się — wściekać się 1. (dostać wścieklizny) [zwierzę] to get rabies 2. pot. (rozzłościć się) to get mad pot. (na kogoś o coś at sb for sth)- wściekam się, kiedy czytam coś takiego it maddens me when I read things like that- kiedy mu o tym powiedziała, po prostu się wściekł when she told him about it, he just went mad a. ballistic pot.3. pot. (zwariować) to go crazy a. nuts pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wście|c
-
11 wzburz|yć
pf — wzburz|ać impf Ⅰ vt 1. (zmącić) to churn up [jezioro, fale] 2. (rozzłościć) to infuriate, to unnerve Ⅱ wzburzyć się — wzburzać się 1. (zostać wzburzonym) [fale morskie] to churn up 2. (zdenerwować się) to become agitated; (oburzyć się) to become appalledThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wzburz|yć
См. также в других словарях:
rozzłościć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćci, rozzłościćzłość, rozzłościćzłoszczony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować, że ktoś wpada w złość; rozgniewać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozzłościł nas swoimi pomysłami. Zachowanie dzieci… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozzłościć — dk VIa, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćcisz, rozzłościćzłość, rozzłościćcił, rozzłościćzłoszczony «doprowadzić kogoś do złości; rozgniewać» Rozzłościć kogoś swoim zachowaniem. Długie oczekiwanie rozzłościło go. Upór dziecka rozzłościł go jeszcze… … Słownik języka polskiego
rozzłościć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać bardzo silnie złość; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozzłościła się na koleżankę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozeźlić — dk VIa, rozeźlićźlę, rozeźlićźlisz, rozeźlićźlij, rozeźlićźlił, rozeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć» Zachowanie syna rozeźliło go. rozeźlić się pot. «wpaść w gniew, w złość; rozgniewać się, rozzłościć się» Rozeźlił się na dzieci … Słownik języka polskiego
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego
rozsrożyć — dk VIb, rozsrożyćżę, rozsrożyćżysz, rozsrożyćsroż, rozsrożyćżył, rozsrożyćżony książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć» Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.… … Słownik języka polskiego
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
wkurzyć — dk VIb, wkurzyćrzę, wkurzyćrzysz, wkurz, wkurzyćrzył, wkurzyćrzony pot. «wywołać w kimś gniew, irytację; rozzłościć, zdenerwować» Wkurzył go swoim zachowaniem. Był na nich wkurzony. wkurzyć się «wpaść w gniew, w irytację; rozzłościć się,… … Słownik języka polskiego
zezłościć — dk VIa, zezłościćzłoszczę, zezłościćcisz, zezłościćzłość, zezłościćcił, zezłościćzłoszczony «doprowadzić do złości, rozgniewać, rozzłościć» Zezłościło ją postępowanie koleżanek. zezłościć się «wpaść w złość, rozzłościć się» Zezłościć się na kogoś … Słownik języka polskiego
zeźlić — dk VIa, zeźlićźlę, zeźlićźlisz, zeźlićźlij, zeźlićźlił, zeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć kogoś» Zeźliło go takie postępowanie. zeźlić się, pot. «wpaść w złość, rozgniewać się, rozzłościć się» Zeźlił się na kolegę … Słownik języka polskiego