-
1 przybranie
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przybranie
-
2 przybranie
kwiaty pl z przybraniem Blumenstrauß m mit Grün -
3 przybranie
przybranie [pʃɨbraɲɛ] nt -
4 przybranie
сущ.• гарнир• предположение• прием• принятие• приём• украшение• усыновление* * *☼ украшение; отделка ž+* * *сукраше́ние; отде́лка żSyn: -
5 przybranie
1. adoption2. atours3. garniture4. supposition -
6 przybranie
varsayım -
7 przybranie
[пшибранє]n -
8 przybranie
с прикраса, оздоблення -
9 przybranie
1 gayak2 maggayak3 magpalamuti4 pagkanya5 palamuti -
10 atours
przybranie -
11 украшение
сущ.• dekoracja• dekorowanie• garnitur• odznaczenie• order• ornament• ozdabianie• ozdoba• ozdóbka• przybranie• przystrojenie• upiększanie• upiększenie• wyposażenie• wystrój• zdobienie* * *dekoracja, okrasa книжн., ozdoba, ( przybranie) ubranie, przybranie -
12 ubranie
сущ.• костюм• наряд• одевание• одежда• одеяние• одёжа• платье• убор* * *☼ 1. одежда ž, платье;2. костюм ♂;\ubranie
cywilne штатский костюм;3. (przybranie) украшение+1. odzież
* * *с1) оде́жда ż, пл́атье2) костю́м mubranie cywilne — шта́тский костю́м
3) ( przybranie) украше́ниеSyn:odzież 1) -
13 korona
* * *f.1. ( symbol władzy) crown; korona królewska king's crown, royal crown; korona cesarska emperor's crown, imperial crown; strącić komuś koronę z głowy dethrone sb, overthrow sb's rule; korona ci z głowy nie spadnie iron. it won't tarnish your reputation, it won't bring any dishonor to you.2. (= władza) crown, Crown; zdobyć koronę establish one's rule, seize power; sięgać po koronę win the crown, take the crown; pretendent do korony pretender to the throne.3. (= przybranie głowy) crown, wreath; korona z liści laurowych laurel wreath; korona Słońca l. słoneczna astron. corona; korona l. szachownica cesarska bot. crown imperial ( Fritillaria imperialis); korona cierniowa crown of thorns; korona męczeństwa crown of martyrdom.4. (= konary i gałęzie) crown, tree top.5. bot. ( część okwiatu) corolla.6. ( waluta) crown; ( w Danii i Norwegii) krone; ( w Szwecji) krona; ( w Islandii) króna; ( w Czechach i na Słowacji) koruna; hist. ( w Austrii) krone.7. przen. (= uwieńczenie) crown, culmination; zdobyć koronę Himalajów climb all the 8000 m peaks of the Himalayas.8. anat. ( część zęba) crown.9. dent. (= koronka) crown, artificial crown.10. bud. coping, crown; korona drogi crown.11. (= monarchia) crown.12. muz. (= fermata) fermata, hold, pause.13. karty (= pięć honorów) five honors; (= cztery asy) four aces.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korona
-
14 отделка
сущ.• apretura• wykończalnictwo• wykończenie* * *kosmetyka разг., przybranie, (оконча́тельная) retusz, szlif перен., wykończenie -
15 предположение
сущ.• domniemanie• domysł• hipoteza• podejrzenie• przybranie• przypuszczenie• supozycja• zarozumiałość• założenie* * *domniemanie, domysł, przypuszczenie, sugestia, założenie -
16 прием
сущ.• adopcja• akcept• akceptacja• dopuszczenie• dostęp• odbiór• odebranie• portiernia• przybranie• przyjęcie• przysposobienie• recepcja• rozrywka• wstęp* * *chwyt, odbiór, posłuchanie уст., przyjęcie, raut, (посетителей, приезжих) recepcja, rekrutacja -
17 усыновление
сущ.• adopcja• przybranie• przyjęcie• przysposobienie* * *adopcja юр., przysposobienie, usynowienie -
18 гарнір
ч.przybranie, dodatek кулінар. -
19 garnish
['gɑːnɪʃ]vt ( CULIN)przybierać (przybrać perf), garnirować* * *1. verb(to decorate (a dish of food): Parsley is often used to garnish salads.) garnirować2. noun((an) edible decoration added to food.) przybranie -
20 head-dress
noun (something, usually ornamental, which is worn on, and covers, the head: The tribesmen were wearing head-dresses of fur and feathers.) przybranie głowy
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przybranie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przybrać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przybranie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przybranieań {{/stl 8}}{{stl 7}} to, czym się ozdabia, upiększa,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przybranie — n I 1. rzecz. od przybrać. 2. lm D. przybranieań «to, co służy do przystrojenia, upiększenia; coś co ozdabia» Efektowne przybranie bielizny. Przybranie przy sukni. Tort z czekoladowym przybraniem … Słownik języka polskiego
korona — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. koronanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oznaka, symbol władzy królewskiej, przybranie głowy mające postać bogato ozdobionej, złotej obręczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złota… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fiok — m III, D. a a. u, N. fiokkiem; lm M. i zwykle w lm, żart. «loki, pukle; pretensjonalne uczesanie, przesadne przybranie głowy kobiecej» Głowa cała w fiokach. ‹wł. z łac.› … Słownik języka polskiego
gala — ż I, DCMs. gali, blm 1. «uroczystość, przyjęcie, bankiet z udziałem oficjalnych osób» Doroczna gala. Garnitur od wielkiej gali. 2. «odświętny, uroczysty strój» Być, wystąpić w pełnej gali. 3. żegl. «dekoracja statku w dni uroczyste banderami,… … Słownik języka polskiego
kamizelka — ż III, CMs. kamizelkalce; lm D. kamizelkalek 1. «część ubrania męskiego, rzadziej kobiecego, zwykle rodzaj krótkiego żakiecika, bez rękawów i kołnierza, noszonego przez mężczyzn pod marynarką, a przez kobiety na bluzce» Biała, pikowa kamizelka. ∆ … Słownik języka polskiego
korona — ż IV, CMs. koronanie; lm D. koronaon 1. «symbol władzy monarchy, zwykle w postaci złotej, bogato zdobionej obręczy, wkładanej na głowę» ∆ Korona pięciopałkowa, hrabiowska, baronowska itp. «wyobrażenie korony na herbach i przedmiotach użytkowych… … Słownik języka polskiego
pętlica — ż II, CMs. pętlicacy; lm D. pętlicaic 1. → pętla w zn. 1, 2, 3. 2. «zapięcie lub naszycie w kształcie pętli stanowiące przybranie, ozdobę dawnych strojów polskich; szamerowanie» … Słownik języka polskiego
pionizacja — ż I, DCMs. pionizacjacji, blm antr. «przybranie pozycji pionowej, która jest podstawową cechą człowieka jako gatunku, różniącą go od wszystkich innych ssaków i ściśle związaną z dwunożnością» Proces pionizacji ciała u przodków człowieka. ∆ med.… … Słownik języka polskiego
podpaść — I dk Vc, podpaśćpadnę, podpaśćpadniesz, podpaśćpadnij, podpaśćpadł, podpaśćpadłszy podpadać ndk I, podpaśćam, podpaśćasz, podpaśćają, podpaśćaj, podpaśćał 1. pot. «zostać podporządkowanym czemuś, objętym czymś» Podpadać pod amnestię. 2. pot.… … Słownik języka polskiego
stroić — ndk VIa, stroję, stroisz, strój, stroił, strojony 1. «ubierać (kogoś) elegancko, starannie, wytwornie; ozdabiać, przystrajać coś» Stroić kogoś w futra i biżuterię. Stroić pannę młodą do ślubu. Stroić choinkę. 2. «stanowić ozdobę, przybranie;… … Słownik języka polskiego