-
1 oskarżenie
( zarzut) accusation; (PRAWO: strona oskarżająca) prosecution* * *n.zwł. prawn. accusation, charge; bezpodstawne oskarżenie groundless l. unfounded accusation; akt oskarżenia indictment; wnieść akt oskarżenia przeciw komuś indict sb; świadek oskarżenia witness for the prosecution; postawić kogoś w stan oskarżenia indict sb, charge sb; wnieść oskarżenie przeciw komuś bring l. make an accusation against sb, press charges against sb; zrzec się oskarżenia drop l. withdraw a charge.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oskarżenie
-
2 oskarżenie
-
3 oskarżenie
nAnklage f -
4 oskarżenie
oskarżenie [ɔskarʒɛɲɛ] ntświadek oskarżenia Zeuge m der Anklagepostawić kogoś w stan oskarżenia jdn anklagen, jdn in Anklagestand versetzen -
5 oskarżenie
сущ.• денонсация• денонсирование• донос• навет• обвинение• осуждение* * *oskarżeni|e☼ обвинение;akt \oskarżeniea обвинительное заключение; обвинительный акт;
postawić kogoś w stan \oskarżeniea обвинить кого-л. в чём-л., привлечь к ответственности кого-л.* * *собвине́ниеakt oskarżenia — обвини́тельное заключе́ние; обвини́тельный акт
postawić kogoś w stan oskarżenia — обвини́ть кого́-л. в чём-л., привле́чь к отве́тственности кого́-л.
-
6 oskarżenie
1. accusation2. condamnation3. dénonciation4. inculpation5. prévention -
7 oskarżenie
1 gearán 2 táille -
8 oskarżenie
suçlama -
9 oskarżenie
-
10 oskarżenie
skundas -
11 oskarżenie
с обвинувачення -
12 oskarżenie
1 bilin2 bintang3 hingî4 magbilin5 pahalagá6 paratang7 sugod8 sumbong9 tagubilin -
13 oskarżenie oskarże·nie
-nia, -nia; gen pl -ńnt1) (= zarzut) accusation2) (w sądzie, = strona oskarżająca) prosecution -
14 oskarże|nie
Ⅰ sv ⇒ oskarżyć Ⅱ n 1. (oskarżające słowa) accusation (o coś of sth)- bezpodstawne/niesprawiedliwe oskarżenie o zdradę małżeńską a groundless/an unjust accusation of infidelity2. Prawo (skarga) accusation; (zarzut) charge (o coś of sth); (o poważne przestępstwo) indictment (o coś for sth)- akt oskarżenia an indictment, a bill of indictment US- oskarżenie o zdradę państwa an indictment for high treason- oskarżenie przeciwko podejrzanemu o zabójstwo/handel narkotykami a charge of murder a. homicide/drug trafficking against a suspect- odczytać akt oskarżenia to read the indictment- wnieść oskarżenie przeciwko komuś to bring an accusation against sb, to draw up charges against sb- wycofać oskarżenie to drop the charge(s)- zrzec się oskarżenia o coś to renounce one’s accusation of sth3. Prawo (strona oskarżająca) prosecution- świadek oskarżenia a witness for the prosecution□ oskarżenie prywatne Prawo private prosecution- oskarżenie publiczne Prawo public prosecutionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oskarże|nie
-
15 bezpodstawny
прил.• бездоказательный• бесполезный• беспочвенный• напрасный• необоснованный• неосновательный• тщетный* * *bezpodstawn|yнеобоснованный;\bezpodstawnyе oskarżenie необоснованное обвинение
+ nieuzasadniony, bezzasadny* * *необосно́ванныйbezpodstawne oskarżenie — необосно́ванное обвине́ние
Syn: -
16 bezzasadny
прил.• необоснованный* * *bezzasadn|yнеобоснованный, ни на чём не основанный;\bezzasadnye oskarżenie необоснованное обвинение
+ nieuzasadniony, bezpodstawny* * *необосно́ванный, ни на чём не осно́ванныйbezzasadne oskarżenie — необосно́ванное обвине́ние
Syn: -
17 podbud|ować
pf — podbud|owywać impf Ⅰ vt 1. (podeprzeć) to underpin [budowlę, strop] 2. książk. (uzasadnić) [osoba] to support [teorię, oskarżenie]; to underpin [działanie, program, wywód]- podbudować oskarżenie faktami to back up a. support the accusation with facts- artykuł podbudowany erudycją a paper backed up by erudition3. książk. (podnieść na duchu) to reassure, to boost- pochwała/zachęta podbudowała nas the praise/incentive boosted our moraleⅡ podbudować się — podbudowywać się (podnieść się na duchu) to be heartened- podbudowała się lekturą „Żywotów świętych” she felt heartened after reading ‘The Lives of the Saints’The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podbud|ować
-
18 rzu|cić
impf — rzu|cać pf Ⅰ vt 1. (cisnąć) to throw- rzucić coś a. czymś to throw sth- rzucić w kogoś kamieniem to throw a stone at sb- rzucić coś w kąt to throw sth aside- rzucić komuś koniec liny to throw sb one end of a rope- rzucić sieci to cast the nets- rzucić kotwicę to drop a. cast anchor- rzucić broń to drop one’s weapons- rzuć broń! drop the gun!- rzucić monetą to toss a coin- rzucić monetą, kto pójdzie to toss up who should go- rzućmy monetą let’s toss for it2. (powalić) [cios, wybuch, osoba] to throw- rzucić przeciwnika na deski to throw one’s opponent to the ground- wichura rzuciła nim o ścianę the wind threw him against the wall- zahamował tak ostro, że aż go rzuciło na szybę he braked so abruptly that he was thrown against the windscreen3. (poruszyć gwałtownie) [osoba, zwierzę] to toss- rzucać głową/ramionami to toss one’s head/arms- konie rzucały łbami the horses were tossing their heads4. (potrząsnąć) [wiatr] to toss [łódką]- fale rzucały statkiem waves tossed the ship about- samolotem rzucało the plane was tossed about- samochód rzucał na wybojach the car bumped over the rutted road- rzucały nim drgawki he was shaken by convulsions5. (wysłać) to send [wojska, piechotę]- rzucić oddziały do natarcia to send the troops into battle- rzucić na rynek nowy produkt to launch a new product- do sklepu rzucili masło/mięso pot. there’s some butter/meat at the grocery6. (emitować) [lampa, drzewo] to cast, to throw [światło, cień]- latarnia rzucała krąg światła na chodnik the street lamp cast a ring of light on the pavement- rzucić nowe światło na coś przen. [dowód, odkrycie] to shed new light on sth7. (wyświetlić, namalować, opisać) [osoba] to throw [obraz]- rzucić obraz na ścianę/ekran to throw an image onto a wall/screen- rzucić coś na papier to put sth on paper- ciemny wzór rzucony na białe tło a dark pattern against a white background8. (skierować) to cast [czar, zaklęcie, oskarżenie]; to throw, to cast [spojrzenie, uśmiech]- rzucić na kogoś urok to cast a spell on sb- rzucić komuś wyzwanie to throw down the gauntlet to sb- rzucić komuś spojrzenie pełne nienawiści to throw sb a look of hatred- rzucić na coś okiem to have a look at sth- rzucić na kogoś podejrzenie to cast suspicion on sb9. (powiedzieć) rzucić rozkaz/pytanie to order/to ask a question- rzucać uwagi to make remarks- rzucić przekleństwo to curse- rzucić komuś w twarz obelgę to throw an insult at sb- rzucić myśl a. pomysł, żeby… to come up with an idea to…- rzucić hasło do odmarszu to give an order to depart- rzucić hasło odnowy moralnej to call for moral revival- „zobaczysz, że mam rację” – rzucił na odchodnym ‘you’ll see I was right,’ was his parting shot10. (zbudować) to throw- rzucić most przez rzekę to throw a bridge over a river11. (zdecydować o miejscu pobytu) los rzucił go do Francji he found himself in France 12. pot. (porzucić) to leave; to dump pot. [żonę, męża]- chłopak ją rzucił her boyfriend dumped her- rzucił ją dla młodszej he left her for a younger woman13. (zrezygnować) to give [sth] up [palenie, pracę]- rzucić szkołę to give up a. quit school- rzucić wszystko w diabły pot. to let it all go to hell- rzucił wszystko i wyjechał he dropped everything and left- rzucił wszystko i wybiegł z domu he dropped everything and ran outsideⅡ rzucić się — rzucać się 1. (skoczyć, paść) to throw oneself- rzucić się w przepaść/z okna to throw oneself off a rock/out of a window- rzucić się pod pociąg to throw oneself in front of a train- rzucić się na ziemię/łóżko to throw oneself on the ground/bed2. (pobiec) to rush; (skoczyć) to lunge- rzucić się do drzwi to rush towards the door- rzucić się do przodu to lunge forward- rzucić się do ucieczki to dart away- rzucić się w pościg za kimś to dart after sb- rzucić się komuś na ratunek to rush to sb’s rescue3. (zaatakować) rzucić się na kogoś to throw oneself at sb- rzucić się na kogoś z nożem to lunge at sb with a knife- rzucił się na niego pies he was attacked by a dog4. (zabrać się z zapałem) to throw oneself- rzucić się w wir pracy to throw oneself into work- rzucił się na jedzenie he attacked the food ravenously- rzucać się na książki to read voraciously- rzucić się robić coś to rush to do sth- wszyscy rzucili się kupować maski gazowe people rushed to buy gas masks5. (miotać się) to thrash about; (we śnie) to toss about- rzucać się przez sen to toss about in one’s sleep- ryba rzucała się na piasku the fish was thrashing about on the sand6. (obruszyć się) to bridle- rzucił się na to oskarżenie he bridled at the accusation7. pot. (wdać się) [infekcja, zakażenie] to set in- rzuciła się gangrena gangrene set in- rzuciło jej się na płuca/nerki her lungs/kidneys were affected- na mózg a. rozum mu się rzuciło it made him crazy8. pot. (wydać pieniądze) to lash out pot.- rzucił się i kupił jej złoty pierścionek he lashed out and bought her a gold ringⅢ rzucać się pot. (wykłócać się) to argue; (sprawiać kłopot) to cause trouble■ rzucać mięsem pot. to hurl abuse- rzucać się w oczy to be conspicuous, to stick out- od razu rzucało się w oczy, że… it was clearly visible that…- rzuciło mi się w oczy, że… I noticed that…- rzucający/nierzucający się w oczy conspicuous/inconspicuousThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzu|cić
-
19 gołosłowny
adj* * *a.(= bez pokrycia, bezpodstawny) groundless, unfounded; gołosłowne oskarżenie groundless accusation.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gołosłowny
-
20 kierować
1. (-uję, -ujesz); vt(+acc) ( wysyłać) perf; s- to refer; (krytykę, oskarżenie) to direct, to level; (broń, cios, wysiłki) to aim; ( spojrzenie) to direct; (pretensje, skargi) to file2. vt(+instr) ( samochodem) to drive; (samolotem, statkiem) to steer, to navigate; (firmą, pracą) to manage* * *ipf.1. (= zwracać, wysyłać kogoś, coś dokądś, w jakimś kierunku) direct; (do lekarza, do rozpatrzenia, do pracy, do szkoły, na przesłuchanie) send, refer; (broń, wysiłki) aim; ( skargę) file; kieruje nim ambicja he's driven by ambition; kierować rozmowę na coś lead a conversation in a particular direction, steer a conversation towards sth/a certain topic; kierować uwagę na coś focus on sth.2. (= prowadzić pojazd) ( samochodem) drive; ( samolotem) fly; (statkiem, samolotem) steer, navigate.3. (= zarządzać pracami grupy ludzi) manage; (pracami, badaniami) supervise.ipf.1. (= iść w określonym kierunku) go towards, make for, head towards l. for.2. (rozumem, rozsądkiem, uczuciem) (= postępować według czegoś) follow; kierować się rozsądkiem be guided by (common) sense; kierować się uczuciem follow one's heart, do as one's heart tells one.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kierować
См. также в других словарях:
oskarżenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. oskarżenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. oskarżyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} skarga wniesiona do sądu przez uprawniony organ… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oskarżenie — n I 1. rzecz. od oskarżyć Uzasadnione, bezpodstawne oskarżenie. Akt oskarżenia. Świadek oskarżenia. Postawić kogoś w stan oskarżenia. 2. «skarga wniesiona do sądu przez uprawnioną osobę lub organizację, z żądaniem ukarania sprawcy określonego… … Słownik języka polskiego
publiczny — publicznyni 1. «dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny» Własność publiczna. Dobro publiczne. Grosz publiczny.… … Słownik języka polskiego
kontroskarżenie — n I; lm D. kontroskarżenieeń «oskarżenie wysunięte przeciw danej osobie jako odpowiedź na jej uprzednie oskarżenie» … Słownik języka polskiego
oskarżyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «osoba lub organ składający i popierający w trakcie postępowania karnego żądanie ukarania oskarżonego; także ten, kto oskarża kogoś, wnosi skargę na kogoś» ∆ praw. Oskarżyciel prywatny «pokrzywdzony wnoszący i… … Słownik języka polskiego
samooskarżenie — n I; lm D. samooskarżenieeń «oskarżenie siebie, wskazanie na siebie jako na sprawcę zła; wypowiedź stanowiąca oskarżenie samego siebie» Słowa samooskarżenia … Słownik języka polskiego
insynuacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. insynuacjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} krzywdzące, niepoparte żadnymi dowodami przypisywanie komuś czynów, zamiarów, intencji niegodnych lub niezgodnych z prawem, obyczajami; pogłoska, niesłuszne oskarżenie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… … Słownik języka polskiego
denuncjacja — ż I, DCMs. denuncjacjacji; lm D. denuncjacjacji (denuncjacjacyj) «tajne doniesienie, oskarżenie przed władzą o dokonanie wykroczenia przeciwko obowiązującemu prawu; donos» Złożyć na kogoś denuncjację. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
doniesienie — n I 1. rzecz. od donieść. 2. lm D. doniesieniesień «to, co doniesiono, zakomunikowano» a) zwykle w lm «wiadomości, zawiadomienia» Wyczerpujące, szczegółowe doniesienia. Doniesienia prasowe o przebiegu walk. Doniesienia ze sportu. b) «oskarżenie,… … Słownik języka polskiego
donos — m IV, D. u, Ms. donossie; lm M. y «tajne oskarżenie przed władzą o dokonanie jakiegoś przestępstwa, wykroczenia przeciwko prawu, przeciwko obowiązującym przepisom; denuncjacja» Złożyć donos na kogoś. Pisać na kogoś donosy do władz … Słownik języka polskiego