-
1 opryskliwie
adv. grad. książk. brusquely, abruptly- odpowiedzieć komuś opryskliwie to answer sb brusquely, to give sb a brusque answer* * *adv.surlily, grumpily.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > opryskliwie
-
2 odszczekać
odszczekać, odszczeknąćpf.-ij, odszczekiwać ipf.1. ( o psie) bark.2. pot. (= pyskować, odciąć się) talk back.3. pot. (= odwołać) take back, eat crow, eat one's words.odszczeknąć się pf., odszczekiwać się ipf.1. ( o psie) bark.2. pot. (= odciąć się, opryskliwie odpowiedzieć) talk back ( komuś to sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odszczekać
-
3 odszczeknąć
⇒ odszczekać* * *odszczekać, odszczeknąćpf.-ij, odszczekiwać ipf.1. ( o psie) bark.2. pot. (= pyskować, odciąć się) talk back.3. pot. (= odwołać) take back, eat crow, eat one's words.odszczeknąć się pf., odszczekiwać się ipf.1. ( o psie) bark.2. pot. (= odciąć się, opryskliwie odpowiedzieć) talk back ( komuś to sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odszczeknąć
-
4 prychać
impf ⇒ prychnąć* * *-am, -asz, -nąć; perf; vi* * *ipf.prychnąć pf. -ij1. (= parskać) snort; prychnąć śmiechem snort out with laughter.2. (= odpowiadać opryskliwie) spit out.3. ( o silniku) wheeze.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > prychać
-
5 warknąć
1. (-nę, -niesz); imp - nij; vb; od warczeć 2. vi perf( powiedzieć opryskliwie) to snarl* * *ipf.-ij zob. warczeć.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > warknąć
-
6 bur|knąć
pf — bur|czeć1 impf (burknęła, burknęli — burczę) vi (powiedzieć) (niewyraźnie) to growl; (opryskliwie) to grunt- burknął coś pod nosem he mumbled a. muttered something under his breath- burknął, żeby się nie wtrącać w jego sprawy he grunted something about not interfering in his affairsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bur|knąć
-
7 chark|nąć
pf — charkać impf (charknęła, charknęli — charkam) vi 1. (odkrztusić) to hawk, to cough (czymś sth up) [flegmą, śliną]- charknął i splunął na ziemię he hawked and spat on the ground- chory charknął krwią the patient coughed (up) blood2. (powiedzieć opryskliwie) to rasp, to cough outThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chark|nąć
-
8 parsk|nąć
pf — parsk|ać impf (parsknęła, parsknęli — parskam) vi 1. (wydać dźwięk) [osoba, koń] to snort; [maszyna, silnik] to splutter- parsknąć/parskać z zadowoleniem to snort with pleasure- parsknąć/parskać śmiechem to snort with laughter2. (powiedzieć opryskliwie) [osoba] to snort- „jak to?” – parsknął ‘what do you mean?’ he snortedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > parsk|nąć
-
9 prych|nąć
pf — prych|ać impf (prychnę, prychnęła, prychnęli — prycham) vi 1. (parskać) [osoba, koń] to snort; [kot] to spit, to hiss- prychanie koni the snorting of horses- prychanie kota the hissing of a cat- prychnąć ze złości to give an angry snort, to snort angrily2. (odezwać się opryskliwie) to snap, to snarl (na kogoś at sb)- prychnąć pogardliwie/ze złością to snarl contemptuously/angrily- „to bzdura!”, prychnęła szyderczo ‘rubbish,’ she snapped derisively- prychnęła coś w odpowiedzi she snapped some reply- prychał złośliwymi uwagami he was making snide remarks- prychnąć śmiechem to burst out laughing; to crack up (laughing) pot.3. (o maszynie) to sputter, to cough- silnik prychnął i zgasł the engine sputtered and diedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > prych|nąć
-
10 zawarcz|eć
pf vi 1. (warknąć) [pies] to let out a growl 2. (zawarkotać) [motor] to whirr 3. pot., przen. (odezwać się opryskliwie) to growl- „wynocha”, zawarczał ‘get out,’ he growledThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawarcz|eć
См. также в других словарях:
opryskliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., opryskliwieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób opryskliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zareagować opryskliwie. Odpowiedź zabrzmiała opryskliwie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opryskliwie — opryskliwieej «nieuprzejmie, szorstko» Odezwać się do kogoś opryskliwie. Odpowiedzieć komuś opryskliwie … Słownik języka polskiego
prychać — ndk I, prychaćam, prychaćasz, prychaćają, prychaćaj, prychaćał prychnąć dk Va, prychaćnę, prychaćniesz, prychaćnij, prychaćnął, prychaćnęła, prychaćnęli, prychaćnąwszy 1. «wydmuchiwać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny… … Słownik języka polskiego
burkliwy — burkliwywi «odzywający się półsłówkami, opryskliwie; niechętnie wypowiadany; mrukliwy» Burkliwa odpowiedź. Burkliwe usposobienie … Słownik języka polskiego
fukać — ndk I, fukaćam, fukaćasz, fukaćają, fukaćaj, fukaćał fuknąć dk Va, fukaćnę, fukaćniesz, fukaćnij, fukaćnął, fukaćnęła, fukaćnęli 1. «parskać, prychać (zwłaszcza o zwierzętach)» Kot fuka na psy. 2. pot. «odzywać się do kogoś burkliwie, opryskliwie … Słownik języka polskiego
mrukliwie — mrukliwieej «odzywając się półsłówkami, niewyraźnie, niezrozumiale; opryskliwie, niechętnie» Mrukliwie odpowiadał na pytania … Słownik języka polskiego
nieco — «wyraz oznaczający niewielkie nasilenie czegoś, niewielki stopień lub zakres realizacji, zastosowania, przejawiania się czegoś, niewielką ilość czegoś; trochę» Mieć nieco czasu. Nieco senny. Odpowiedzieć nieco opryskliwie. Zarobić nieco grosza.… … Słownik języka polskiego
odburknąć — dk Va, odburknąćnę, odburknąćniesz, odburknąćnij, odburknąćnął, odburknąćnęła, odburknąćnęli, odburknąćnąwszy rzad. odburczeć dk VIIb, odburknąćczę, odburknąćczysz, odburknąćburcz, odburknąćczał, odburknąćczeli odburkiwać ndk VIIIb, odburknąćkuję … Słownik języka polskiego
odszczekać — dk I, odszczekaćam, odszczekaćasz, odszczekaćają, odszczekaćaj, odszczekaćał, odszczekaćany odszczeknąć dk Va, odszczekaćnę, odszczekaćniesz, odszczekaćnij, odszczekaćnął, odszczekaćnęła, odszczekaćnęli, odszczekaćnięty, odszczekaćnąwszy… … Słownik języka polskiego
powarkiwać — ndk VIIIb, powarkiwaćkuję, powarkiwaćkujesz, powarkiwaćkuj, powarkiwaćiwał «o psie: warczeć z cicha, z przerwami» Psy powarkiwały na siebie. przen. pot. «mówić, odpowiadać komuś burkliwie, opryskliwie» Powarkiwali na siebie przy każdej okazji … Słownik języka polskiego
warczeć — ndk VIIb, warczećczę, warczećczysz, warcz, warczećczał, warczećczeli warknąć dk Va, warczećnę, warczećniesz, warczećnij, warczećnął, warczećnęła, warczećnęli, warczećnąwszy 1. «o zwierzętach, najczęściej o psach: wydawać głos zbliżony do dźwięku… … Słownik języka polskiego