-
121 нотариус
м. -
122 scrutor
scrūtor, ātus sum, āri (scruta), I) umwühlend durchsuchen, durchstöbern, durchwühlen, 1) eig.: domos, naves, Cic.: Alpes, Cic.: mare, Tac.: abdita loca, Sall.: calles, Curt.: gladio ignem, mit dem Schw. ins Feuer stören, Hor.: poet., imas animae mucrone corusco latebras, tief in die Brust stechen, Stat. Theb. 1, 615. – persönl. Objj., alqm, Nep. u.a.: tabellarios, Asin. Poll. in Cic. ep.: semianimem, durchsuchend plündern, Tac.: non excutio te, si quid forte ferri habuisti, non scrutor te, Cic. – 2) bildl. = nachforschen, durchforschen, untersuchen, zu erforschen suchen, omnes sordes, Cic.: locos, ex quibus argumenta eruamus, Cic.: animos ceterorum, Tac.: exoletos auctores, Quint.: m. folg. indir. Fragesatz, ubi, cur et unde sint verba, scrutantur, Varro. – II) übtr., nach etw. suchen, forschen, etw. aufsuchen, venas inter saxa, Plin.: iter, Claud.: dominorum abdita, Tac. – abstr. Objj., arcanum, Hor.: mentes deûm, Ov.: fata alcis, Tac.: m. folg. indir. Fragesatz, scrutantes (nachforschend), quid occuleret, Curt. 8, 3 (12), 12: scrutans (nachsinnend), num irā deorum ad tantum nefas actus esset, Curt. 8, 2 (6), 6. – / Aktive Nbf. scrūto, āvī, āre, wov. scrutabamus, Amm. 15, 5, 30: scrutavit, Itala (frgm. Weingart.) Ioël 1, 71 Ranke: scrutare, Min. Fel. 5, 5 (vgl. Prisc. 8, 29 u. Gloss. II, 265, 24 ›scruto, γρυτεύω‹): dah. scrutari passiv, Amm. 28, 1, 10 u. 29, 2, 27: ebenso Partiz. scrutatus passiv, Val. Max. 1, 8. ext. 2; 9, 13. ext. 3. Sen. ep. 110, 13: scrutatus im Abl. absol., Aur. Vict. orig. 6, 3. Amm. 15, 8, 16; 19, 12, 12; 21, 3, 6 (wo notario scrutato, si quid portaret).
-
123 amanuensis
tr[əmænjʊ'ensɪs]1 amanuense nombre masulino o femeninon.• amanuense s.m.• escribiente s.m.• memorialista s.m.,f.• notario s.m.• secretario s.m.[ǝˌmænjʊ'ensɪs]N (pl amanuenses) [ˌǝˌmænju'ensiːz] amanuense mf -
124 ante
ante preposición 1b) ( frente a):iguales ante la ley equal in the eyes of the law; nos hallamos ante un problema we are faced with a problem 2 ( sobre todo) above all ■ sustantivo masculino ( cuero) suede
ante 1 sustantivo masculino
1 (piel) suede
2 Zool elk, moose
ante 2 preposición
1 before, in the presence of Jur ante notario, in the presence of a notary
2 (en vista de) faced with, in view of: ante la falta de medios, hicieron un llamamiento a la solidaridad, faced with the shortage of resources, they made an appeal for help Locuciones: ante todo, discreción, above all, be discreet ' ante' also found in these entries: Spanish: a.m. - acobardarse - actitud - apelar - calma - comparecer - contingencia - declarar - desesperación - desfilar - disyuntiva - doblarse - el - entera - entero - escamarse - evidenciar - expectante - firme - humillarse - igualdad - impasible - inclinarse - infranqueable - inmutable - levantarse - palidecer - plantarse - prestar - reaccionar - resistir - retroceder - sombrero - sucumbir - viabilidad - abogado - acobardar - alarma - apocarse - ciego - conducir - humillar - igual - imperturbable - inclinar - interceder - ley - mediar - negativa - poder English: a.m. - accountable - accused - admire - alarmed - ambush - ante - appear - appearance - before - bristle - career - cheek - crawl - curtsey - curtsy - demonstrator - equal - flail - gazumping - give in - give up - go before - grovel - guilt - haul up - insecure - justice - kneel - kowtow - March - primarily - protest - quail - react - responsible - safety - shrink - stick - suede - survivalist - unmoved - yield - address - barrister - bow - eye - file - first - gotr['æntɪ]1 apuesta1 hacer una apuestan.• apuesta s.f.• monte en juego de naipes s.f.• tanto s.m.v.• pagar v.'æntithe ante — la apuesta inicial, la entrada (Méx)
['æntɪ] (esp US)to up o raise the ante — subir la apuesta inicial
1.N (Cards) apuesta f- raise or up the ante2.VT apostar3.- ante up* * *['ænti]the ante — la apuesta inicial, la entrada (Méx)
to up o raise the ante — subir la apuesta inicial
-
125 conveyancer
n.• escribano que prepara escrituras de traspaso s.m.[kǝn'veɪǝnsǝ(r)]N (Brit) (Jur) persona que formaliza el traspaso de la propiedad de inmuebles, ≈ notario(-a) m / f -
126 нотариус
мtabelião m, notário m -
127 abogado
1) юрист;2) адвокат, защитник* * *mюрист; адвокат; консультант по вопросам права, юрисконсульт; защитникservicio de abogado — помощь юриста или защитника; юридическая помощь
- abogado ad hoctitulación de abogado — юридическое образование, диплом юриста
- abogado aduanero
- abogado asociado
- abogado auxiliar
- abogado civilista
- abogado consultor
- abogado de incorporaciones
- abogado de oficio
- abogado de patentes
- abogado de pobres
- abogado de record
- abogado de secano
- abogado de sociedades anónimas
- abogado defensor
- abogado defensor de causas penales
- abogado del Estado
- abogado desprestigiado
- abogado en ejercicio
- abogado en provisión nacional
- abogado escogido
- abogado fiscal
- abogado integrante
- abogado laboralista
- abogado litigante
- abogado mediador
- abogado notario
- abogado patrocinante
- abogado penalista
- abogado picapleitos
- abogado que consta
- abogado secundario -
128 atestación
удостоверение, свидетельство, засвидетельствование; свидетельское показание* * *f1) удостоверение, засвидетельствование2) подтверждение; свидетельское показание•- atestación de testigo
- atestación de un documento
- atestación por notario público
См. также в других словарях:
notario — notario, ria sustantivo masculino,f. 1. Uso/registro: restringido en femenino. Funcionario público que tiene la autoridad de dar fe o garantía de ciertos documentos: sorteo hecho ante notario, certificado por una notario. 2. Uso/registro:… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
notario — notario, ria (Del lat. notarĭus). 1. m. y f. Funcionario público autorizado para dar fe de los contratos, testamentos y otros actos extrajudiciales, conforme a las leyes. 2. Persona que deja testimonio de los acontecimientos de los que es testigo … Diccionario de la lengua española
notário — s. m. 1. [Jurídico, Jurisprudência] Profissional do Direito a quem compete a verificação e autenticação de documentos, escrituras, registros públicos. 2. Local onde se exerce essa função. 3. Escrivão público de notas. = TABELIÃO 4. notário… … Dicionário da Língua Portuguesa
Notario — El notario (latín notarius) es, en términos generales, un funcionario cuya intervención otorga carácter público a los documentos privados, autorizándolos a tal fin con su firma. Es un ministro de fe que garantiza la legalidad de los documentos… … Wikipedia Español
Notario — Antonio Notario Spielerinformationen Voller Name Antonio Notario Caro Geburtstag 19. November 1972 Geburtsort Mataró, Spanien Größe 1.80 m Position Tor Vereine als Aktiver … Deutsch Wikipedia
Notario — (Del lat. notarius , secretario.) ► sustantivo 1 DERECHO, OFICIOS Y PROFESIONES Funcionario público autorizado para dar fe de los contratos, testamentos y otros actos extrajudiciales, conforme a las leyes. 2 Persona que vive unos acontecimientos… … Enciclopedia Universal
notario — s m y f Funcionario público que da fe de decisiones personales y de actos que se realizan en su presencia y que dan lugar a obligaciones o compromisos legales, como testamentos, contratos o escrituras de compraventa: ir al notario, un notario… … Español en México
notario — {{#}}{{LM N27546}}{{〓}} {{SynN28218}} {{[}}notario{{]}}, {{[}}notaria{{]}} ‹no·ta·rio, ria› {{《}}▍ s.{{》}} {{<}}1{{>}} Funcionario público legalmente autorizado para dar fe o garantía de ciertos documentos o actos extrajudiciales, conforme a las… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
Notario (desambiguación) — Notario puede referirse a: Notario, funcionario público autorizado a dar fe. En algunos países denominado escribano. Antonio Notario Caro, portero del club de fútbol Celta Vigo. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el … Wikipedia Español
Notario Mayor del Reino — La Reina María Cristina de Habsburgo jurando como Regente del Reino ante el Notario Mayor del Reino. El Notario Mayor del Reino es el título que en España ostenta el Ministro de Justicia, al actuar como fedatario de las grandes ocasiones de… … Wikipedia Español
notario — Derecho. Funcionario público con autorización para dar fe de los contratos, testamentos y otros actos jurídicos conforme a las leyes. En los países anglosajones suele ser cualquier abogado … Diccionario de Economía Alkona