-
21 pu|sty
adj. 1. (nienapełniony) [pudełko, szklanka, żołądek] empty; (niezajęty) [dom, wagon, miejsce, teren] empty, vacant; [przestrzeń, kartka] blank 2. (niepoważny) [chłopak, dziewczyna] frivolous, empty-headed- puste zabawy/figle fun and games, frolics, antics3. (bezcelowy, bez znaczenia) futile, pointless, worthless- pusta dyskusja/gadanina idle discussion/talk a. chatter- pusta ciekawość idle curiosity- □ pusty dźwięk Muz. sound- pusta struna Muz. empty string■ puste słowa empty words- pusty frazes idle platitude- pusta głowa feather-brain a. feather-head- pusta kieszeń/kasa empty pockets/coffers- przelewać z pustego w próżne to engage a. indulge in idle chatter, to go on (and on), to blather on (and on); to waffle on (and on) pot.- przyjść z pustymi rękami to come empty-handed- wrócić z pustymi rękami to return empty-handed- z pustego i Salomon nie naleje przysł. ≈ you cannot squeeze water a. blood from a stoneThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pu|sty
-
22 luźny
adj1) (marynarka, spódnica) loose(-fitting)2) (w książce), (kartka) loose3) przen (= niepoważny) (opinia) casual4) (= niezobowiązujący) (relacja) casual5) pot (= poufały) (rozmowa) casual -
23 brukowy
2) ( wulgarny) vulgärbrukowe wyrazy Straßensprache f3) ( niepoważny) Boulevard-literatura brukowa Schundliteratur f -
24 infantylny
-
25 pajac
-
26 affig
II. adv -
27 lächerlich
lächerlich ['lɛçɐlɪç]I. adj śmieszny, niepoważnyjdn/etw \lächerlich machen ośmieszać [ perf ośmieszyć] kogoś/cośsich [vor jdm] \lächerlich machen ośmieszać [ perf ośmieszyć] się [przed kimś]
- 1
- 2
См. также в других словарях:
niepoważny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niepoważnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} niedający się traktować poważnie, niewyglądający, niezachowujący się dostatecznie poważnie, niepodchodzący do czegoś z należytą powagą; nieodpowiedzialny, lekkomyślny : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niepoważny — niepoważnyni «nie mający, nie zachowujący powagi; taki, którego nie można traktować poważnie, na serio» Niepoważny człowiek. Niepoważna zabawa. Niepoważne podejście do jakiejś sprawy … Słownik języka polskiego
Joanna Olech — (* 1955) ist eine polnische Autorin von Kinder und Jugendbüchern und Zeichnerin. Sie ist Verfasserin von Artikeln zur Kinder und Jugendliteratur in den Zeitungen Tygodnik Powszechny, Rzeczpospolita und Gazeta Wyborcza. Werke 1995/96: Dynastia… … Deutsch Wikipedia
brukowy — 1. przym. od bruk (zwykle w zn. 1) Nawierzchnia brukowa. Kamień brukowy. 2. «wzięty z ulicy; uliczny, pospolity, wulgarny; niepoważny, niewiele wart, niewybredny» Brukowe plotki, wiadomości. Brukowe wyrazy, wyzwiska. Brukowa literatura. ∆ Brukowe … Słownik języka polskiego
bubek — m III, DB. bubekbka, N. bubekbkiem; lm M. bubekbki, DB. bubekbków pot. lekcew. «ktoś niepoważny, mało wart, lecz zwykle mający wygórowane mniemanie o sobie; laluś» Nadęty, pyszałkowaty, zarozumiały bubek. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
bubkowaty — bubkowatyaci «mający cechy bubka; niepoważny, lalusiowaty» … Słownik języka polskiego
chłystek — m III, DB. chłystektka, N. chłystektkiem; lm M. chłystektki, DB. chłystektków pogard. «młody, niepoważny człowiek; młokos, smarkacz; fircyk» Zarozumiały chłystek. Nie imponowały jej te chłystki. ‹z ukr.› … Słownik języka polskiego
draczny — dracznyczni pot. «wywołujący śmiech, ośmieszający kogoś; śmieszny, dziwaczny, niepoważny» Draczny wierszyk, widok. Draczna mina … Słownik języka polskiego
dziecinny — dziecinnynni 1. «dotyczący dzieci albo dziecka, właściwy dziecku, należący do dziecka, przeznaczony dla niego, taki jak u dziecka» Dziecinny wiek, dziecinne lata. Dziecinny głosik, śmiech. Wózek dziecinny, pokój dziecinny. Obuwie dziecinne. ◊… … Słownik języka polskiego
fircyk — m III, DB. a, N. fircykkiem; lm M. i, DB. ów «człowiek niepoważny, lekkomyślny, trzpiot, lekkoduch; modniś, strojniś» Zachowywać się jak fircyk. ‹?› … Słownik języka polskiego
fircykowaty — fircykowatyaci «charakterystyczny dla fircyka; trzpiotowaty, niepoważny» Fircykowata postać. Fircykowate zachowanie … Słownik języka polskiego