-
1 marszczyć
-
2 marszczyć
-
3 marszczyć
-
4 zmarszczyć
zmarszczyć pf →LINK="marszczyć" marszczyć -
5 Falte
-
6 czoło
-
7 zmarszczyć
vt pf -
8 pomarszczyć
pomarszczyć [pɔmarʃʧ̑ɨʨ̑] -
9 ściągać
I. vt3) ( mocno związywać)\ściągać coś czymś etw mit etw [zu]schnürenśrodki ściągające Kontraktionsmittel ntPl5) ( sprowadzać)\ściągać kogoś dokądś jdn irgendwohin holen6) ( skupiać) zusammenziehen, versammeln\ściągać na siebie podejrzenie/spojrzenia/uwagę den Verdacht/die Blicke/die Aufmerksamkeit auf sich +akk ziehen7) ( odprowadzać)\ściągać piwo z beczki Bier aus dem Fass zapfen\ściągać ropę z rany Eiter aus der Wunde ziehen8) ( pobierać)\ściągać podatki/opłaty Steuern/Gebühren einziehenII. vi1) ( przybywać) zusammenkommenIII. vr1) ( związywać się)\ściągać się czymś sich +akk mit etw einschnüren -
10 zmarszczyć
zmarszczyć [zmarʃʧ̑ɨʨ̑] -
11 faltig
I. adj1) ( zerknittert) fałdzisty, pogniecionyII. adv1) ( Falten aufweisend)\faltig gerafft sein Vorhang: być pofałdowanym2) ( runzelig)\faltig fallen marszczyć [ perf z-] się -
12 furchen
-
13 kraus
-
14 raffen
-
15 runzeln
-
16 schrumpfen
schrumpfen ['ʃrʊmpfən]vi sein1) ( sich zusammenziehen) Muskeln, Ballon: kurczyć [ perf s-] się, Frucht: marszczyć [ perf po-] się -
17 Stirn
-
18 werfen
werfen ['vɛrfən] <wirft, warf, geworfen>I. vtBlasen \werfen pokrywać [ perf pokryć] się bąblamiFalten \werfen marszczyć [ perf z-] sięJunge \werfen wydać młodeII. vi2) ( Junge bekommen) wydać potomstwoIII. vr1) ( sich stürzen)sich auf den Boden \werfen rzucić się na ziemię [o podłogę]2) ( sich verziehen)sich \werfen Holz: paczyć [ perf s-] się -
19 zusammenziehen
См. также в других словарях:
marszczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, marszczyćczę, marszczyćczy, marszczyćczony {{/stl 8}}– pomarszczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}zmarszczyć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} robić na czymś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
marszczyć — ndk VIb, marszczyćczę, marszczyćczysz, marszcz, marszczyćczył, marszczyćczony «robić na czymś zmarszczki, fałdy, pokrywać coś zmarszczkami, układać w zmarszczki; fałdować» Marszczyć brwi, czoło. Wiatr marszczył wody jeziora. Bluza, suknia… … Słownik języka polskiego
marszczyć się – zmarszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}1. ulegać zmarszczeniu, pokrywać się zmarszczkami, fałdami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukienka marszczy się na plecach. Skóra się zmarszczyła. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} marszczyć czoło,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmarszczyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}marszczyć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zmarszczyć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}marszczyć II {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
морщить — морщу, морщина, укр. морщити, др. русск. съмърсканъ морщинистый, сморщенный наряду с съмърщенъ (см. Срезн. III, 755), болг. мръщя морщу (Младенов 307), сербохорв. мр̏ска морщина, складка , мр̏штити се морщить лоб , словен. mrščiti, чеш.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chmurzyć — ndk VIb, chmurzyćrzę, chmurzyćrzysz, chmurz, chmurzyćrzył 1. rzad. «pokrywać chmurami; zachmurzać» Nadciągająca burza chmurzyła niebo. 2. «czynić posępnym, chmurnym; zasępiać» Troski chmurzyły jej twarz. ◊ Chmurzyć czoło «marszczyć czoło na znak… … Słownik języka polskiego
gniewnie — gniewnieej «w sposób wyrażający gniew, gniewając się, z gniewem, ze złością» Gniewnie patrzeć, mówić, marszczyć brwi, zaciskać pięści … Słownik języka polskiego
gofrować — ndk IV, gofrowaćruję, gofrowaćrujesz, gofrowaćruj, gofrowaćował, gofrowaćowany techn. «marszczyć, karbować; wytłaczać (zwykle mechanicznie) wzór na tkaninie, papierze lub blasze» Gofrowana bibułka. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
karbować — ndk IV, karbowaćbuję, karbowaćbujesz, karbowaćbuj, karbowaćował, karbowaćowany 1. «robić na czymś karby, nacięcia; nacinać, wycinać, znaczyć» Karbować ścięte drzewa. ◊ Karbować sobie w pamięci «zapamiętywać» 2. «układać coś w karby; fałdować,… … Słownik języka polskiego
krepować — ndk IV, krepowaćpuję, krepowaćpujesz, krepowaćpuj, krepowaćował, krepowaćowany techn. «marszczyć tkaninę lub papier w celu zwiększenia rozciągliwości» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
marszczenie — n I 1. blm rzecz. od marszczyć. 2. lm D. marszczenieeń «zmarszczki, fałdy na tkaninie» Suknia z marszczeniami … Słownik języka polskiego