-
1 marchander
marchander [maʀ∫ɑ̃de]➭ TABLE 11. transitive verb[+ objet] to haggle over2. intransitive verb* * *maʀʃɑ̃de1) to haggle over [marchandise, prix]; to haggle for [rabais]2) fig* * *maʀʃɑ̃de1. vt[article] to haggle over2. vi* * *marchander verb table: aimer vtr1 to haggle over [marchandise, tableau, prix]; to haggle for [rabais]; payer sans marchander to pay without haggling;2 fig, fml marchander son accord to give one's approval grudgingly; marchander sa peine not to put oneself out; il n'a pas marchandé ses éloges he was not sparing in his praises;3 Jur to subcontract on a labourGB-only basis.[marʃɑ̃de] verbe transitif1. [discuter le prix de] to bargain ou to haggle over (inseparable)2. (au négatif) [lésiner sur] to spare————————[marʃɑ̃de] verbe intransitif -
2 marchander
[maʀ̃ʃɑ̃de]Verbe intransitif regatear* * *[maʀ̃ʃɑ̃de]Verbe intransitif regatear -
3 marchander
[maʀ̃ʃɑ̃de]Verbe intransitif regatear* * *marchander maʀʃɑ̃de]verbo(mercadoria, preço) regatear -
4 marchander
marchander [maarsĵãdee]1 (af)dingen ⇒ loven en bieden, pingelen♦voorbeelden:II 〈 overgankelijk werkwoord〉v -
5 marchander
marchanderkupčitsmlouvat -
6 marchander
maʀʃɑ̃dev1) feilschen, handeln2) (fig) feilschen, schachernmarchandermarchander [maʀ∫ãde] <1>Beispiel: marchander le prix/un tapis um den Preis/einen Teppich handelnhandeln, feilschen péjoratif -
7 marchander
v -
8 marchander
1. vt1) торговаться ( о цене)4) скупиться на...marchander ses éloges — быть скупым на похвалыne pas marchander sa vie — не щадить жизниmarchander son assentiment — неохотно дать согласие2. vi1) торговаться ( из-за чего-либо)2) ( à faire qch) колебатьсяil n'y a pas à marchander — нечего колебаться -
9 marchander
vt. MARSHANDÂ (Albanais 001b, Annecy 003b, Thônes 004b), MARCHANDÂ (001a, 003a, 004a, Giettaz 215, Villards-Thônes).A1) marchander à chaque achat en ressassant toujours les mêmes observations: shapitolâ vi. (003, 004, Leschaux), R. => Bavarder.A2) marchander, parlementer: chipotâ vi. (215). - E.: Taquiner.B1) n., femme qui ne cesse de marchander: chérpin-na nf. (Samoëns). -
10 marchander
vt.1. (discuter avec le vendeur) торгова́ться/по=;payer sans marchander — плати́ть/за=, у=, не торгу́ясьmarchander un tableau — торгова́ться о цене́ карти́ны;
marchander son appui — неохо́тно ока́зывать/ оказа́ть подде́ржку; il n'a pas marchanderé sa peine — он не жале́л [свои́х] силil ne lui a pas marchanderé les éloges — он не скупи́лся ему́ на похвалы́;
-
11 marchander
v. (de marchand) I. v.tr. 1. пазаря, спазарявам; marchander un bibelot ancien пазаря старинен предмет; 2. прен. търгувам, спечелвам с пари, подкупвам; 3. скъпя се за нещо; II. v.intr. 1. пазаря се; payer sans marchander плащам без да се пазаря; 2. колебая се, шикалкавя. -
12 marchander
-
13 marchander
-
14 marchander
гл. -
15 marchander
أرخصساومقاول من الباطن -
16 marchander
Regatear -
17 marchander
1. handlować2. targować -
18 marchander
выторговатьвыторговывать -
19 marchander
= négocierbargain (to); haggle (to)Dictionnaire juridique, politique, économique et financier > marchander
-
20 marchander
bargain, haggle
См. также в других словарях:
marchander — [ marʃɑ̃de ] v. tr. <conjug. : 1> • v. 1200 « faire commerce »; de marchand 1 ♦ (XIVe) Essayer d acheter (une chose) à meilleur marché, en discutant avec le vendeur. Marchander un livre d occasion, un bibelot ancien. Intrans. Discuter… … Encyclopédie Universelle
marchander — Marchander. v. act. Demander le prix de quelque chose, & essayer d en convenir. Il a marchandé ce drap, ce cheval sou à sou. il a esté long temps à le marchander. il l a acheté sans marchander. il recherchoit cette fille, & la marchandoit comme… … Dictionnaire de l'Académie française
marchander — Marchander, act. penac. Mercari, Nundinari, Commercari. Marchander la peine d aucun, le loüer à faire quelque chose, Elocare, Conducere aliquem. Il ne faut point marchander ne barguigner, Emendum quanti indicatum sit … Thresor de la langue françoyse
marchander — (mar chan dé) v. a. 1° Demander et discuter le prix d une chose. Il a longtemps marchandé la maison qu il vient d acquérir. Absolument. Il marchanda et obtint une diminution de prix. Fig. • Si vous me vendez vos dons, je marchanderai… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
MARCHANDER — v. a. Demander le prix de quelque chose : plus souvent, Contester sur ce prix. Il a marchandé ce drap, ce cheval. Il a été longtemps à le marchander. Il a voulu acheter cette maison, et il l a si long temps marchandée, que l affaire a manqué. … … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
MARCHANDER — v. tr. Offrir pour une marchandise un prix inférieur au prix demandé. Il a marchandé ce cheval. Il a été longtemps à le marchander. Il a manqué cette affaire, à force de marchander. Absolument, Il a marchandé sou à sou. Il a acheté ce tableau… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
marchander — vt. MARSHANDÂ (Albanais 001b, Annecy 003b, Thônes 004b), MARCHANDÂ (001a, 003a, 004a, Giettaz 215, Villards Thônes). A1) marchander à chaque achat en ressassant toujours les mêmes observations : shapitolâ vi. (003, 004, Leschaux), R. =>… … Dictionnaire Français-Savoyard
camelotter — Marchander, ou vendre … Le nouveau dictionnaire complet du jargon de l'argot
marchandage — [ marʃɑ̃daʒ ] n. m. • 1848; de marchander 1 ♦ Dr. Contrat par lequel un sous entrepreneur (⇒ marchandeur) s engage à faire effectuer un travail par une main d œuvre recrutée par ses soins, sans fournir aucun des matériaux. Marchandage illégal. 2… … Encyclopédie Universelle
marchand — marchand, ande [ marʃɑ̃, ɑ̃d ] n. et adj. • 1462; marcheand v. 1290; lat. pop. °mercatans, antis, p. prés. de mercatare, de mercatus « marché » I ♦ N. Commerçant chez qui l on achète une ou plusieurs sortes de marchandises (denrées, articles de… … Encyclopédie Universelle
chipoter — [ ʃipɔte ] v. intr. <conjug. : 1> • 1561; de chipe « chiffon » → chiper 1 ♦ Manger par petits morceaux, du bout des dents et sans plaisir. ⇒ pignocher. 2 ♦ Fig. Marchander mesquinement. Il chipote sur les dépenses. ♢ Trouver à redire à tout … Encyclopédie Universelle