-
1 jaśnieć
ipf.2. (= rozjaśniać się) lighten.3. (= blaknąć) pale.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > jaśnieć
-
2 jaśnieć
глаг.• блеснуть• блестеть• блистать• засиять• лосниться• светить• светиться• светлеть• сиять• яснеть* * *несов. 1. светлеть;2. (świecić mocno) сверкать, блестеть, светиться; 3. перен. сиять, гореть;\jaśnieć szczęściem сиять от счастья
* * *несов.1) светле́ть2) ( świecić mocno) сверка́ть, блесте́ть, свети́ться3) перен. сия́ть, горе́тьjaśnieć szczęściem — сия́ть от сча́стья
-
3 jaśnieć
-
4 jaśnieć
-
5 jaśnieć
1. blondir2. brille3. rayonner4. resplendir -
6 jaśnieć
vileuchten; figur. glänzen -
7 jaśnieć
súil -
8 jaśnieć
1. ясніти;2. блищати -
9 jaśnieć
kislap -
10 jaśnieć
brillo -
11 pojaśnieć
-
12 świecić
(-cę, -cisz); imp -ć; vi(wysyłać światło: o lampie, słońcu) to shine; ( lśnić) to gleam, to shine* * *ipf.1. (= promieniować) shine.2. (= oświetlać) light; świecić oczami za kogoś blush for sb, take the rap; świecić przykładem be a shining example.3. (= błyszczeć) gleam; (= lśnić) shine; (= połyskiwać) glisten; (= migotać) sparkle; księżyc/słońce świeci the moon/the sun is shining.4. (= jaśnieć, bieleć) be visible, show; świecić pustkami be half- l. almost empty; świecić golizną pot. wear scanty clothes.ipf.1. (= promieniować) shine; lampa się świeci the lamp is on.2. (= błyszczeć) gleam; (= lśnić) shine; (= połyskiwać) glisten; (= migotać) sparkle; oczy się komuś świecą do kogoś/czegoś sb is looking avidly at sb/sth; nie wszystko złoto, co się świeci all that glitters is not gold, all is not gold that glitters.3. (= jaśnieć, bieleć) be visible, show.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świecić
-
13 блестеть
глаг.• błyskać• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• migotać• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *błyszczeć, jaśnieć, lśnić, ( błyszczeć) świecić, ( błyszczeć się) świecić się -
14 светиться
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *jarzyć się, jaśnieć, świecić się -
15 светлеть
глаг.• jaśnieć• rozweselać* * *jaśnieć, wyjaśniać się -
16 сиять
глаг.• błyszczeć• emanować• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• promienieć• promieniować• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *jaśnieć перен., lśnić, promienieć, promieniować -
17 jaśni|eć
impf (jaśnieję, jaśniał, jaśnieli) Ⅰ vi 1. (świecić) [słońce, gwiazdy] to shine- wzdłuż całej ulicy jaśniały neony neon lights shone all along the street2. (być oświelonym) [okna] to shine 3. (odcinać się od tła) to stand out- biała suknia jaśniała w mroku the white dress stood out in the darkness4. (blednąć) [kolor, włosy] to fade ⇒ pojaśnieć Ⅱ v imp. (świtać) to grow light- jaśnieć urodą/barwami to glow a. sparkle with beauty/colourThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > jaśni|eć
-
18 świe|cić
impf Ⅰ vi 1. (być źródłem światła) to shine, to glow- słońce świeci the sun is shining- latarnie świecą the (street) lamps are glowing2. (oświetlać) to light vt, to illuminate vt- świecić latarką to shine one’s torch- świecić komuś w ciemnościach to light sb’s way in the dark- świecili sobie zapałkami they lit their way with matches ⇒ poświecić, zaświecić3. (lśnić) to shine- księżyc świeci the moon is shining- farba świecąca fluorescent paint4. (jaśnieć) to glow- w półmroku świecą białe ściany domu the white walls of the house glow in the twilightⅡ świecić się 1. (być źródłem światła) [lampa, latarnia, światło] to shine, to glow- w jego oknie świeciło się słabe światło a dim light glowed in his window2. (lśnić) to glow, to shine- czoło świeciło mu się od potu his forehead was shining with sweat- wyfroterowana podłoga świeciła się jak lustro the polished floor shone like a mirror3. (jaśnieć) to glow Ⅲ v imp. w jego domu świeciło się do późna the lights stayed on late in his house- świecić obecnością to be conspicuously present- świecić przykładem to be a provide an example- świecić oczami za kogoś to be ashamed on sb’s accountThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świe|cić
-
19 błyskać
impf błysnąć* * *( o świetle) to flashbłyskać latarką — to flash one's torch (BRIT) lub flashlight (US)
* * *ipf.2. (= jaśnieć, zapalać się) flash.3. przen. (= olśniewać) sparkle; błyskać dowcipem/talentem sparkle with wit/talent.4. przen. (= uzewnętrzniać się) sparkle, flicker; radość błyskała z jej oczu happiness sparkled in her eyes.ipf.( o błyskawicy) flash; błyska się lightning is flashing.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błyskać
-
20 gorzeć
ipf.1. (= palić się) burn, blaze; (= stać w ogniu) be ablaze l. on fire.2. przen. (= emocjonować się) be excited.3. przen. (= jaśnieć, błyszczeć) glow, shine.4. przen. (= rumienić się) flush, blush.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gorzeć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
jaśnieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, jaśniećeję, jaśniećeje, jaśniećniał, jaśniećnieli {{/stl 8}}– zjaśnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} tracić natężenie barwy; płowieć, blednąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Latem jej włosy jaśnieją na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jaśnieć — ndk III, jaśniećeje, jaśniećniał 1. «wydawać silny, jasny blask, światło, świecić mocno, promienieć» Słońce jaśnieje. Neony jaśniały. ◊ Jaśnieć szczęściem, radością itp. «wyrażać, uzewnętrzniać szczęście, radość itp.; być szczęśliwym, wesołym itp … Słownik języka polskiego
błyskać — ndk I, błyskaćam, błyskaćasz, błyskaćają, błyskaćaj błysnąć dk Va, błyskaćnę, błyśniesz, błyśnie, błyśnij, błyskaćnął, błyskaćnęła a. błyskaćsła, błyskaćnęli 1. «świecić czymś krótko, z przerwami, migotać poruszając czymś świecącym, błyszczącym»… … Słownik języka polskiego
błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… … Słownik języka polskiego
gorzeć — ndk III, gorzećeję, gorzećejesz, gorzećeje, gorzećej, gorzećrzał, gorzećrzeli «palić się, płonąć; paląc się świecić» Stodoła gorzała. przen. a) «być ogarniętym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie» Gorzeć miłością, żądzą. Gorzeć ze wstydu. b)… … Słownik języka polskiego
jaśnienie — n I rzecz. od jaśnieć … Słownik języka polskiego
lśnić — ndk VIa, lśni, lśnił «dawać blask, odbijać światło; błyszczeć, jaśnieć, świecić» Lśnić jak lustro, jak zwierciadło, jak brylant, jak szkło. Lśniło od czystości. Lśniące włosy. lśnić się to samo, co lśnić W oddali lśniła się tafla wody … Słownik języka polskiego
płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… … Słownik języka polskiego
promienieć — ndk III, promieniećeję, promieniećejesz, promieniećej, promieniećniał, promieniećnieli «uzewnętrzniać postawą, wyglądem, wyrazem twarzy jakiś stan duchowy, zwłaszcza uczucie zadowolenia, radości; jaśnieć czymś» Promienieć szczęściem. Oczy… … Słownik języka polskiego
skrzyć — ndk VIb, skrzy, skrzył rzad. to samo, co skrzyć się Niebo skrzyło gwiazdami. Szabla skrząca klejnotami. przen. Powiedzenia skrzące dowcipem. skrzyć się «wydawać błyski, lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć, jaśnieć, iskrzyć się; rzadziej: sypać… … Słownik języka polskiego
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
