-
61 low-down
-
62 mean *****
I [miːn]vt meant pt, pp1) (signify) significare, voler direwhat does "trap" mean? — cosa significa "trap"?
you don't mean that, do you? — non parli sul serio, vero?
he said it as if he meant it — l'ha detto senza scherzare or sul serio
2) (intend) intendereto mean to do sth — aver l'intenzione di fare qc, intendere fare qc
what do you mean to do? — cosa intendi fare?, cosa pensi di fare?
he didn't mean to do it — non intendeva or non era sua intenzione farlo
II [miːn] adjdo you mean me? — (are you speaking to me?) dici a me?, (about me) ti riferisci a me?, intendi me?
1) (with money) avaro (-a), spilorcio (-a), gretto (-a)2) (unkind, spiteful) meschino (-a), maligno (-a)you mean thing! fam — che meschino!
3) (Am: vicious: animal) cattivo (-a), (person) perfido (-a)4) (poor: appearance, district) misero (-a)III [miːn]1. n(middle term) mezzo, Math mediathe golden or happy mean — il giusto mezzo
See:2. adj(average) medio (-a) -
63 marmaglia
sf [mar'maʎʎa](gente ignobile) riff-raff, mob, (ragazzacci) gang of kids -
64 gramen
grāmen, ĭnis, n. [Sanscr. root gar-, to swallow; Gr. bor- in bibrôskô, bora; Lat. -vorus, in carnivorus, vorare, etc.; hence, fuller root gras-; Gr. grastis; Lat. grāmen for gras-men; cf. Germ. Gras; Engl. grass], grass (cf.: herba, faenum, cespes, glaeba).(α).Sing.:(β).prostrati in gramine molli,
Lucr. 2, 29; 5, 1392; Hor. Epod. 2, 24:cervus graminis immemor,
id. C. 1, 15, 30:aprici campi,
id. A. P. 162:graminis herba,
a blade of grass, Verg. E. 5, 26; Liv. 1, 24, 5:floreum,
flowery turf, Mart. 9, 91, 1:generosum,
Juv. 12, 40:quocumque de gramine (equus),
pasture, id. 8, 60.—Plur.:II.tondere gramina,
Lucr. 2, 660; Hor. C. 4, 7, 1; 4, 1, 39; Verg. E. 10, 29; id. G. 1, 56; 2, 200 et saep.—Transf., a plant, herb.A.In gen.:B.ignobile cerinthae,
Verg. G. 4, 63:Indum,
Indian aromatic herbs, Stat. S. 2, 1, 187; cf.:Arabum de gramine odores,
Prop. 2, 29 (3, 27), 17; Quint. 5, 8, 1:non illa feris incognita capris Gramina (i. e. dictamnus),
Verg. A. 12, 415:neve parum valeant a se data gramina,
Ov. M. 7, 137 (for which:accepit cantatas herbas,
id. ib. 7, 98).—In partic., dog's-grass, couch-grass, Plin. 24, 19, 118, § 178 sq. -
65 melisphyllum
mĕlisphyllum and mĕlisso-phyllon, i, n., = meliphullon and melissophullon (honey-leaf, bee-leaf), an herb of which bees are fond, balm-gentle, balm (also called apiastrum):trita melis phylla, et cerinthae ignobile gramen,
Verg. G. 4, 63; Plin. 20, 11, 45, § 116; 21, 20, 86, § 149. -
66 regnum
regnum, i, n. [rex], kingly government, royal authority, kingship, royalty (cf.:B. 1.imperium, principatus): cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus et regnum ejus rei publicae statum,
Cic. Rep. 1, 26, 42:regique Thebano Creonti regnum stabilivit suum,
Plaut. Am. 1, 1, 39:regno regem spoliare,
Cic. Rep. 1, 42, 65:ob labefactandi regni timorem,
id. ib. 2, 2:regni initium,
id. ib. 2, 15, 28:neque potest ejusmodi res publica non regnum et esse et vocari,
royalty, id. ib. 2, 23:regnum obtinere,
Caes. B. G. 5, 54; cf.:regnum in suā civitate occupare,
id. ib. 1, 3: regnum reciperare, Auct. B. Alex. 36; Caes. B. G. 4, 12; 5, 20; 5, 25:dum stabat regno incolumis regumque vigebat Consiliis,
Verg. A. 2, 88:Tulli ignobile regnum,
Hor. S. 1, 6, 9; id. C. 1, 12, 34:Alexander periculoso regno securam ac tutam vitam anteponens,
Just. 39, 4, 3.—In a good sense:2.possidere regna,
Ter. Ad. 2, 1, 21:quod imperium, qui magistratus, quod regnum potest esse praestantius, quam, etc.,
Cic. Rep. 1, 17, 28:omne regnum vel imperium bellis quaeritur et victoriis propagatur,
id. ib. 3, 12, 20:sibi a Caesare regnum civitatis deferri,
Caes. B. G. 5, 6:ego te in meum regnum accepi,
Sall. J. 10, 1:adoptione in regnum pervenire,
id. ib. 11, 6:nationes, quae in eorum (i. e. Populi Romani) regno ac dicione sunt,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 60:nobile regnum,
Ov. H. 17, 133:regnum sine vi tenere,
id. M. 11, 270:regnum alicui permittere,
Hor. S. 1, 3, 123:bonae Sub regno Cinarae,
id. C. 4, 1, 4: nec regna vini sortiere talis, the presiding over a drinking-bout, Gr. archiposia, id. ib. 1, 4, 18 (cf.:arbiter bibendi,
id. ib. 2, 7, 25; v. also rex).—In a bad sense, despotism, tyranny (to a Roman of the time of the Republic, any sovereignty of a single individual):C.hic ait se ille, judices, regnum meum ferre non posse. Quod tandem, Torquate, regnum? Consulatus, credo, mei... quo in magistratu non institutum est a me regnum, sed repressum,
Cic. Sull. 7, 21; cf. Quint. 3, 8, 47:hoc vero regnum est, et ferri nullo pacto potest,
Cic. Att. 2, 12, 1:Ti. Gracchus regnum occupare conatus est,
id. Lael. 12, 41; so,occupare,
id. Sull. 9, 27; id. Phil. 5, 6, 17:regnum appetere,
id. Sen. 16, 56; id. Phil. 2, 44, 114; id. Mil. 27, 72 (for which affectare is cited, Quint. 5, 11, 12; v. Spald. N. cr. ad loc.):regnum judiciorum,
Cic. Verr. 2, 1, 12, § 35; cf.forense,
id. Fam. 9, 18, 1:quod tribuni militum in plebe Romanā regnum exercerent,
Liv. 5, 2:damnatus crimine regni,
Ov. F. 6, 189:dum regnum te, Roma, facit,
i. e. gives thee a sovereign, Luc. 4, 692.—Trop., rule, authority, power, influence:II.abuteris ad omnia atomorum regno et licentiā,
Cic. N. D. 1, 23, 65:regnum voluptatis,
id. Sen. 12, 41:sub regno tibi esse placet omnes animi partes et eas regi consilio?
id. Rep. 1, 38, 60; Ov. M. 14, 20; Prop. 4 (5), 7, 50.—Meton. (abstr. pro concreto), a kingdom:B.grates tibi ago, summe sol, quod conspicio in meo regno et his tectis P. Cornelium Scipionem,
Cic. Rep. 6, 9, 9:ad fines regni sui,
Caes. B. G. 5, 26; 5, 38:(flumen Mulucha) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5:se patrio regno pulsos esse,
Liv. 1, 40:(Aufidus) Qui regna Dauni praefluit Appuli,
Hor. C. 4, 14, 26 al.:barbara regna,
id. Ep. 2, 1, 253:regnum caelorum,
Hier. adv. Jovin. 2, § 28; cf. Vulg. Matt. 13, 11 et saep.— Poet., of bees:cerea regna refingunt,
Verg. G. 4, 202. —Transf.1.Any place which one possesses, a territory, estate, possession:2.id, nisi hic in tuo regno essemus, non tulissem,
i. e. on your own territories, on your own estate, Cic. de Or. 1, 10, 41; cf. id. Att. 14, 16, 1:post aliquot mea regna videns, mirabor aristas?
fields, Verg. E. 1, 70; cf. id. G. 1, 124; 3, 476:regna videt pauper Nasamon errantia vento,
his cottages, Luc. 9, 458 al.: haec regna, these realms, i. e. of the dead, Verg. A. 6, 417.—Regna = reges, Stat. Th. 12, 380. -
67 saevio
saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), v. n. [saevus], to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Cæs.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).I.Lit., of animals:B.ubi equus saevit,
Lucr. 5, 1075:(lupus) rabieque fameque,
Ov. M. 11, 369:anguis,
Verg. G. 3, 434:panthera,
Phaedr. 3, 2, 14:leo,
Val. Fl. 6, 613 al.:aper in pecudes,
Ov. M. 8, 296:accipiter in omnes aves,
id. ib. 11, 345:canes in alios saevientes,
Gell. 7, 1, 6.—Esp., of the cries of enraged animals:II.hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,... atque in praesepibus ursi Saevire,
Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire):agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,
Spart. Get. 5.—Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).A.Of persons:B.here mi, nimium saevis,
Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4:ah, ne saevi tantopere,
Ter. And. 5, 2, 27:ne saevi, magna sacerdos,
Verg. A. 6, 544:si quid saeviunt senes,
Plaut. Ep. 5, 1, 51:leniter qui saeviunt sapiunt magis,
who control their anger, id. Bacch. 3, 3, 4:saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,
Sall. C. 10, 1:saeviens turba,
Liv. 8, 24:seditionibus saevire,
id. 2, 44:in delectibus saevire solitos,
id. 2, 44 Drak.:(paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,
Quint. 1, 1, 8:saevire securibus,
Plin. Pan. 52, 4:saevit animis ignobile vulgus,
Verg. A. 1, 149:animis acerbis (with procedere longius iras),
id. ib. 5, 462:pater ardens Saevit, quod, etc.,
Hor. S. 1, 4, 49:saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,
id. ib. 2, 2, 126:saevire in tergum et in cervices,
Liv. 3, 45:in obsides innoxios,
id. 28, 34:in delubra,
id. 31, 30:in se ipsum,
id. 1, 53:in conjuges ac liberos,
Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.:flagellis in aliquem,
Juv. 10, 180; and:in se (corresp. to manus sibi inferre),
Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.:qui mihi nunc saevit,
Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.— Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.):cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,
Ov. M. 1, 200.— Impers. pass.:clade saevitum est,
Suet. Ner. 38:constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,
Liv. 1, 1:in aliquid (aliquem),
id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.—Of things:saevit minaci murmure ventus,
Lucr. 1, 276; cf.:frustra mare saepe coortum Saevibat,
id. 5, 1003:dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,
Hor. C. 3, 3, 37:pelagus,
Tac. A. 15, 46:mare ventis,
Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf.Aufidus,
Hor. C. 4, 14, 27:medius dies solstitio,
Sen. Hippol. 766:venenum in praecordiis,
Hor. Epod. 3, 5:gula,
Juv. 5, 94; cf.venter (sc. fame),
App. M. 4, p. 145:arbor stridoribus,
Sil. 13, 600:cum tibi flagrans amor... Saeviet circa jecur ulcerosum,
Hor. C. 1, 25, 15:saevit amor ferri,
Verg. A. 7, 461; 4, 532:dolor in erepto amore,
Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20):dolor in praecordiis,
Petr. 17, 8:ira in aliquem,
Ov. M. 14, 193:quo fortuna magis saevit,
id. P. 2, 3, 51:fames,
Val. Fl. 4, 499:morbus,
Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493:acer hinnitus equorum,
Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15. -
68 surdus
surdus, a, um, adj. [Sanscr. svar, heavy; svaras, weight; cf. O. H. Germ. swārida, weight], deaf.I.Lit.:II.ne mi ut surdo verbera auris,
Plaut. Mil. 3, 1, 204; id. Cas. 3, 3, 12:si surdus sit, varietates vocum noscere possit?
Cic. Div. 2, 3, 9:utinam aut hic surdus aut haec muta facta sit,
Ter. And. 3, 1, 5.— Sup., stone-deaf, Mart. Cap. 9, § 926; Aug. Ep. 39.—Prov.: surdo narrare, canere, etc., preach to deaf ears, talk to the wind:nae ille haud scit, quam mihi nunc surdo narret fabulam,
Ter. Heaut. 2, 1, 10:cantabant surdo,
Prop. 4 (5), 8, 47; cf.:non canimus surdis,
Verg. E. 10, 8; and:quae (praecepta) vereor, ne vana surdis auribus cecinerim,
Liv. 40, 8, 10; 3, 70, 7; Tib. 4, 14, 2:narrare asello Fabellam surdo,
Hor. Ep. 2, 1, 200; cf.:suadere surdis, quid sit opus facto,
Lucr. 5, 1050.—Transf.A.Deaf to any thing, i. e. not listening, unwilling to hear, inattentive, regardless, insensible, inexorable; also, not understanding, not apprehending:(β).orando surdas jam aures reddideras mihi,
Ter. Heaut. 2, 3, 89; so,aures,
Liv. 24, 32, 6; cf. Prop. 2, 16 (3, 8), 48; id. 2, 20 (3, 13), 13:non surdus judex,
Cic. Font. 11, 25 (7, 15):ad mea munera surdus,
Ov. H. 7, 27:per numquam surdos in tua vota deos,
id. P. 2, 8, 28:surdae ad omnia solacia aures,
Liv. 9, 7, 3:surdae ad fortia consilia Vitellio aures,
Tac. H. 3, 67 init.:surdus adversus aliquid,
Aug. Serm. 50, 13:surdus sum,
I will not hear, Plaut. Ps. 1, 3, 24:surdas clamare ad undas,
Ov. A. A. 1, 531:litora,
Prop. 4 (5), 11, 6.—Hence, poet. transf.:vota,
i. e. to which the gods are deaf, to which they will not hearken, Pers. 6, 28:surdaeque adhibent solatia menti,
Ov. M. 9, 654:tuas lacrimas litora surda bibent,
Prop. 4 (5), 11, 6:leges rem surdam, inexorabilem esse,
Liv. 2, 3:surda tellus,
not susceptible of cultivation, Plin. 18, 3, 4, § 21:surdus timori,
not capable of fear, Sil. 11, 354:tuis lacrimis,
Mart. 10, 13, 8:in alicujus sermone,
Cic. Tusc. 5, 40, 116.— Comp.:scopulis surdior Icari Voces audit adhuc integer (i. e. castus),
Hor. C. 3, 7, 21:surdior illa freto surgente,
Ov. M. 14, 711:surdior aequoribus,
id. ib. 13, 804:non saxa surdiora navitis,
Hor. Epod. 17, 54.—With gen.:B.Mars genitor, votorum haud surde meorum,
Sil. 10, 554:pactorum,
id. 1, 692:veritatis,
Col. 3, 10, 18.—Of things that give out a dull, indistinct sound, dull-sounding (very rare):C.theatrum,
Varr. L. L. 9, § 58 Müll.:locus,
Vitr. 3, 3:loca,
Sen. Herc. Fur. 576:vox,
Quint. 11, 3, 32:surdum quiddam et barbarum,
id. 12, 10, 28.—Pass., that is not heard, noiseless, silent, still, mute, dumb ( poet. and in post-Aug. prose):D.lyra,
Prop. 4 (5), 5, 58:buccina,
Juv. 7, 71:plectra,
Stat. S. 1, 4, 19:non erit officii gratia surda tui,
unsung, Ov. P. 2, 6, 31; cf.fama,
Sil. 6, 75:surdum et ignobile opus,
Stat. Th. 4, 359:nomen parentum,
Sil. 8, 248:herbae,
Plin. 22, 2, 3, § 5:quos diri conscia facti mens surdo verbere caedit,
secret, Juv. 13, 194:ictus,
Plin. 19, 1, 4, § 20.—Of odor, appearance, meaning, etc., faint, dim, dull, indistinct, stupid:spirant cinnama surdum,
Pers. 6, 36:colos,
Plin. 37, 5, 18, § 67:hebes unitate surdā color,
id. 37, 5, 20, § 76:discrimen figurarum,
id. 35, 2, 2, § 4:materia,
id. 13, 15, 30, § 98:res surdae ac sensu carentes,
id. 20, prooem. § 1; so id. 24, 1, 1, § 3; 27, 13, 120, § 146.—Hence, * adv.: surdē, faintly, imperfectly, indistinctly: surde audire, Afran. ap. Charis. p. 194 P. (Com. Fragm. v. 348 Rib.). -
69 fetente
1. agg.1) (puzzolente) зловонный, вонючий; тошнотворный2) (ignobile) подлый, презренный, гадкий2. m. e f.сволочь, паскуда, гад, гадюка -
70 indegno
agg.1) (immeritevole) недостойный, не заслуживающий + gen.2) (ignobile) постыдный, подлый, низкийsi è comportato in modo indegno — он вёл себя постыдно (подло, низко)
-
71 laido
agg.1) (sozzo) омерзительный, грязный2) (ignobile) гнусный, мерзкий, гадкий -
72 pudore
m.1.стыдливость (f.), стыд, целомудрие (n.)prova pudore a posare nuda — она стесняется позировать для "ню"
senza pudore — a) (svergognato) бесстыдный (agg.); b) (ignobile) бессовестный (agg.)
mente senza pudore — он бессовестно лжёт (colloq. врёт и не краснеет)
ha pudore a mostrare i suoi sentimenti — он стесняется своих чувств (выставлять напоказ свои чувства)
2.•◆
oltraggio al pudore — оскорбление невинности (giur. нарушение приличий в общественном месте) -
73 sordido
agg.1) (sporco) грязный; замусоленный, измызганный; (colloq.) изгвазданныйcappotto sordido — испачканное (запачканное, выпачканное, перепачканное, измазанное, замаранное) пальто
un sordido riccone — жадюга (скряга, Плюшкин) (m. e f.)
-
74 -N299
вытащить из грязи; дать воспитание:«...E la Mariuccia, ignobile creatura: l'ho tirata su dal niente, se non c'ero io... a quest'ora sarebbe la solita eterna centralinista». (G. Arpino, «Ultime storie»)
«...А эта Мариучча, неблагодарное существо, я ее из ничтожества вытащил. Если бы не я... она до сих пор оставалась бы простой телефонисткой». -
75 -T657
канитель, волынка:Da allora è stato un tira e molla che ha portato alla situazione di crisi di oggi («L'Unità», 14 ottobre 1969).
С того времени и началась вся эта канитель, которая привела к нынешнему критическому положению.Qui era sorto un attendamento ignobile ad uso dei borsari neri. Infami carrozzelli, tirati da cavalli scheletrici, alla fine d'un tira-e-molla di un'ora per il prezzo richiesto dopo un'occhiata indagatrice sui viaggiatori, conducevano alle porte di Napoli. (D. Paolella, «Le italiane furiose»)
Возникла на потребу спекулянтам черного рынка подпольная биржа. Драндулеты, запряженные скелетоподобными клячами, после долгих препирательств о цене и внимательного осмотра пассажиров, доставляли их к воротам Неаполя.(Пример см. тж. - C1107). -
76 низък
-
77 низкий
sordidebasseindigneignobile\низкий опоклонник sycophant, bufon\низкийопоклонство byzantinismo.
См. также в других словарях:
ignobile — /i ɲɔbile/ agg. [dal lat. ignobĭlis, in origine sconosciuto; non distinto; comune , der. di gnobĭlis, forma ant. di nobĭlis nobile , col pref. in in 2 ]. 1. (lett.) [che non è nobile di nascita, di bassa condizione sociale e sim.] ▶◀ plebeo.… … Enciclopedia Italiana
ignobile — i·gnò·bi·le agg. AU 1a. privo di dignità, che rivela meschinità, bassezza d animo: un sentimento, un comportamento ignobile; azioni ignobili Sinonimi: abietto, basso, indegno, infame, infimo, miserabile, misero, spregevole. Contrari: degno,… … Dizionario italiano
ignobile — {{hw}}{{ignobile}}{{/hw}}agg. 1 Che denota meschinità d animo o volgarità; SIN. Spregevole. 2 (raro, lett.) Che non è di nobile origine … Enciclopedia di italiano
ignobile — pl.m. e f. ignobili … Dizionario dei sinonimi e contrari
ignobile — agg.; anche s. m. e f. spregevole, abietto, basso, volgare, plebeo, infame, meschino, vile, laido, triviale, turpe, vergognoso □ degradante, disonorevole, avvilente CONTR. nobile, decoroso, distinto, eletto, elevato, superiore, dignitoso, onorato … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Alessandro Perissinotto — Activités Romancier Naissance 1964 Genres Roman policier Distinctions Prix Fedeli (2001) Prix Grinzane Cavour du roman italien contemporain, 2005 Prix Letterario Chianti, 2005 2006 Prix Camaiore di Letteratura Gialla, (2006) Alessandro… … Wikipédia en Français
Lucrezia Borgia (opera) — Lucrezia Borgia is a melodramma , or opera, in a prologue and two acts by Gaetano Donizetti. Felice Romani wrote the Italian libretto after the play by Victor Hugo, in its turn after the legend of Lucrezia Borgia.Performance historyLucrezia… … Wikipedia
Lucrezia Borgia (opéra) — Lucrezia Borgia Portrait présumé de Lucrèce Borgia, tableau de Bartolomeo Veneto Genre Opéra … Wikipédia en Français
Lucrezia Borgia (ópera) — Lucrecia Borgia Lucrezia Borgia Lucrezia Borgia. Forma Ópera Actos y escenas 2 actos con un prólogo Idioma original del libreto … Wikipedia Español
indegno — in·dé·gno agg. 1a. AU di qcn., non degno, immeritevole: essere indegno di fiducia, di ricoprire una carica | spregevole, abietto: un individuo indegno; anche s.m.: cacciare gli indegni Sinonimi: immeritevole | abietto, basso, biasimevole,… … Dizionario italiano
infame — in·fà·me agg., s.m. e f. AD 1a. agg., s.m. e f., che, chi per le proprie colpe merita il disprezzo altrui: un infame traditore, quell infame ha abbandonato i propri figli Sinonimi: ignobile, miserabile, scellerato, sciagurato, spregevole, turpe.… … Dizionario italiano