Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

(edge)

  • 61 praetexo

    prae-texo, xŭi, xtum, 3, v. a., to weave before or in front, to fringe, edge, border.
    I.
    Lit. (mostly poet.):

    purpura saepe tuos fulgens praetexit amictus,

    Ov. P. 3, 8, 7:

    glaucas comis praetexere frondes,

    weave around, Val. Fl. 3, 436; Plin. 16, 1, 1, § 4:

    praetexit arundine ripas Mincius,

    Verg. E. 7, 12:

    litora curvae Praetexunt puppes,

    id. A. 6, 5:

    fontem violis, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 249: limina ramis, Rapt. Pros. 2, 320: ripam ulvis,

    Aus. Idyll. 10, 45:

    sicubi odoratas praetexit amaracus umbras,

    spreads over, Col. 10, 297.—In mid. force:

    utraeque nationes Rheno praetexuntur,

    border on the Rhine, Tac. G. 34.—
    B.
    Transf.
    1.
    To place before or in front (syn.:

    praetendo, praepono): in his voluminibus auctorum nomina praetexui, Plin. praef. § 21: auctores quos praetexuimus volumini huic,

    id. 18, 25, 57, § 212:

    tibi maximus honor excubare pro templis, postibusque praetexi,

    i. e. that your statues stand before the temples, Plin. Pan. 52.—
    2.
    To border, to furnish, provide, or adorn with any thing: ex primo versu cujusque sententiae primis litteris illius sententiae carmen omne praetexitur, the whole poem is bordered (like an acrostic) with the initial letters from the first verse of every sentence (oracle), Cic. Div. 2, 54, 112: omnia quae aguntur acerrime, lenioribus principiis natura praetexuit, has provided with, etc., id. de Or. 2, 78, 317:

    praetexta quercu domus,

    Ov. F. 4, 953; 5, 567:

    summaque praetexat tenuis fastigia chartae, Indicet ut nomen, littera facta, meum,

    let my name be inscribed upon it, Tib. 3, 1, 11.—
    II.
    Trop.
    A.
    To allege as an excuse, to pretend, to assign as a pretext (syn. causor):

    cupiditatem triumphi,

    Cic. Pis. 24, 56:

    nomina speciosa,

    Tac. H. 1, 72.—With acc. and inf.:

    ubicumque ipsi essent, praetexentes esse rempublicam,

    Vell. 2, 62, 3:

    Tigellinus T. Vinii potentia defensus, praetexentis, servatam ab eo filiam,

    Tac. H. 1, 72.—
    B.
    To cover, cloak, conceal, disguise with any thing:

    hoc praetexit nomine culpam,

    Verg. A. 4, 172:

    funera sacris,

    id. ib. 4, 500:

    fraudem blando risu,

    Claud. Ruf. 1, 99.—Hence, praetextus, a, um, P. a., clothed with or wearing the toga praetexta:

    praetextus senatus (for praetextā in dutus),

    Prop. 4 (5), 1, 11:

    pubes,

    Aus. Prof. 18, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    Toga praetexta, and (post-Aug.) absol.: praetexta, ae, f., the outer garment, bordered with purple, worn at Rome by the higher magistrates and by free-born children till they assumed the toga virilis, Cic. Verr. 2, 5, 14, § 36; 2, 1, 44, § 113; id. Q. Fr. 2, 12, 2; Liv. 27, 37; 33, 42; Plin. 9, 39, 63, § 136; 33, 1, 4, § 10 et saep.: praetextā pullā nulli alii licebat uti, quam ei, qui funus faciebat, Paul. ex Fest. p. 236 Müll.—Hence,
    b.
    praetexta, ae, f. (sc. fabula), a tragedy, because celebrated Romans (like Brutus, Decius, Marcellus) were represented in it:

    nostri vestigia Graeca Ausi deserere, et celebrare domestica facta, Vel qui praetextas vel qui docuere togatas,

    Hor. A. P. 286; Pollio ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:

    praetextam legere,

    id. ib. 10, 32, 5.—
    2.
    praetextum, i, n.
    a.
    An ornament, as something wrought or fastened in front (post - Aug.):

    pulcherrimum reipublicae praetextum,

    Sen. Ep. 71, 9.—
    b.
    A pretence, [p. 1436] pretext, excuse (post-Aug.; cf.:

    species, simulatio): et praetextum quidem illi civilium armorum hoc fuit: causas autem alias fuisse opinantur,

    Suet. Caes. 30: ad praetextum mutatae voluntatis, under pretext or color of, id. Aug. 12:

    ipse Ravennam devertit praetexto classem alloquendi,

    under pretext, Tac. H. 2, 100:

    praetexto reipublicae,

    id. ib. 3, 80; Sen. Contr. 4, 25, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > praetexo

  • 62 punctim

    punctim, adv. [pungo], with the point (opp. caesim, with the edge):

    Hispano punctim magis quam caesim assueto petere hostem,

    Liv. 22, 46;

    so opp. caesim,

    Veg. Mil. 1, 12; Pacat. Pan. Th. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > punctim

  • 63 scalpratus

    scalprātus, a, um, adj. [scalprum], having a sharp or cutting edge:

    ferramentum,

    Col. 9, 15, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > scalpratus

  • 64 semicanaliculus

    Lewis & Short latin dictionary > semicanaliculus

  • 65 serrati

    serrātus, a, um, adj. [serra], sawshaped, serrated (post-Aug.):

    dentes,

    Plin. 11, 37, 61, § 160:

    folia herbae,

    id. 25, 8, 46, § 84; cf.

    ambitus (foliorum),

    id. 25, 6, 30, § 66:

    spinae,

    id. 9, 59, 85, § 182:

    compages (ossium capitis),

    id. 11, 37, 48, § 132:

    morsus (anseris),

    Petr. 136, 4.—As subst.: serrā-ti, ōrum (sc. nummi), silver coins notched on the edge, Tac. G. 5 fin.; cf. Eckh. Doctr. Num. 5, p. 94 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > serrati

  • 66 serratus

    serrātus, a, um, adj. [serra], sawshaped, serrated (post-Aug.):

    dentes,

    Plin. 11, 37, 61, § 160:

    folia herbae,

    id. 25, 8, 46, § 84; cf.

    ambitus (foliorum),

    id. 25, 6, 30, § 66:

    spinae,

    id. 9, 59, 85, § 182:

    compages (ossium capitis),

    id. 11, 37, 48, § 132:

    morsus (anseris),

    Petr. 136, 4.—As subst.: serrā-ti, ōrum (sc. nummi), silver coins notched on the edge, Tac. G. 5 fin.; cf. Eckh. Doctr. Num. 5, p. 94 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > serratus

  • 67 sica

    sīca, ae, f.
    I.
    A curved dagger, a poniard, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 336 Müll. (Ann. v. 496 Vahl.); Cic. Cat. 1, 6, 16; 2, 10, 23; cf. id. ib. 2, 1, 1; Suet. Calig. 32; Mart. 3, 16, 2; Val. Max. 3, 2, 12 al.:

    tum haec cottidiana, sicae, veneni, peculatus,

    i. e. for stabbing, Cic. N. D. 3, 30, 74:

    hinc sicae, hinc venena, hinc falsa testamenta nascuntur,

    id. Off. 3, 8, 36.—
    II.
    Transf., the edge of a boar's tusk:

    cum arbore et saxo apri exacuant dentium sicas,

    Plin. 18, 1, 1, § 2.—Of wit:

    sicam ingenii destringentes,

    Amm. 30, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > sica

  • 68 sona

    zōna ( sōna, Plaut. Merc. 5, 2, 85 Ritschl), ae, f., = zônê, a belt, girdle, zone, worn about the loins by women (cf. cingulum).
    I.
    Lit., Cat. 2, 13; Ov. F. 2, 320; id. H. 2, 116; id. M. 5, 470; 10, 379; id. R. Am. 602; id. Am. 1, 7, 48 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    A girdle worn by men for containing money, a money-belt (cf. crumena), C. Gracch. ap. Gell. 15, 12 fin.; Hor. Ep. 2, 2, 40.—
    B.
    The girdle or belt of Orion, a constellation, Ov. F. 6, 787.—
    C. D.
    One of the imaginary circles which divided the earth into five climates, a zone, Verg. G. 1, 233; Ov. M. 1, 46; 2, 131; Plin. 2, 68, 68, § 172; Mel. 1, 1, 2; Macr. Somn. Scip. 1, 15, 13; 2, 5, 20; Mart. Cap. 6, § 602.—
    E.
    A kind of herpes or erysipelas, which spreads about the body like a girdle, and destroys life, the shingles; called also zoster, Scrib. Comp. 63.

    Lewis & Short latin dictionary > sona

  • 69 subtilitas

    subtīlĭtas ( supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).
    I.
    Lit. (mostly post-Aug.;

    not in Cic.): linearum,

    Plin. 35, 10, 36, § 82:

    ferramentorum,

    the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148:

    inenarrabilis florum,

    id. 21, 1, 1, § 1:

    muliebris,

    Vitr. 4, 1 med.:

    immensa animalium,

    Plin. 11, prooem. 1, §

    1: caelandi fingendique ac tingendi,

    id. 35, prooem. §

    1: umoris,

    id. 2, 65, 65, § 163. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.;

    syn.: acumen, sollertia): sententiarum,

    Cic. N. D. 2, 1, 1:

    disputandi,

    id. Tusc. 3, 23, 56:

    ea subtilitas, quam Atticam appellant,

    id. Brut. 17, 67:

    subtilitas sermonis,

    id. Rep. 1, 10, 16:

    credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse,

    Tac. Agr. 9:

    ingens,

    Petr. 31:

    tanta,

    id. 38; Sen. Ep. 113, 1:

    Aristoteles, vir immensae subtilitatis,

    Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.:

    litterarum,

    id. 2, 108, 112, § 247:

    geometrica,

    id. 2, 65, 65, § 164:

    perversa grammaticorum,

    id. 35, 3, 4, § 13:

    subtilitas parcimoniae compendia invenit,

    id. 17, 22, 35, § 171:

    picturae summa suptilitas,

    id. 35, 9, 36, § 67:

    inutilis,

    Sen. Ep. 65, 16:

    quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit,

    id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.—
    B.
    In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament:

    orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus,

    Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291:

    suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit,

    id. de Or. 3, 7, 28:

    subtilitas et elegantia scriptorum,

    id. Fam. 4, 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > subtilitas

  • 70 suptilitas

    subtīlĭtas ( supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).
    I.
    Lit. (mostly post-Aug.;

    not in Cic.): linearum,

    Plin. 35, 10, 36, § 82:

    ferramentorum,

    the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148:

    inenarrabilis florum,

    id. 21, 1, 1, § 1:

    muliebris,

    Vitr. 4, 1 med.:

    immensa animalium,

    Plin. 11, prooem. 1, §

    1: caelandi fingendique ac tingendi,

    id. 35, prooem. §

    1: umoris,

    id. 2, 65, 65, § 163. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.;

    syn.: acumen, sollertia): sententiarum,

    Cic. N. D. 2, 1, 1:

    disputandi,

    id. Tusc. 3, 23, 56:

    ea subtilitas, quam Atticam appellant,

    id. Brut. 17, 67:

    subtilitas sermonis,

    id. Rep. 1, 10, 16:

    credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse,

    Tac. Agr. 9:

    ingens,

    Petr. 31:

    tanta,

    id. 38; Sen. Ep. 113, 1:

    Aristoteles, vir immensae subtilitatis,

    Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.:

    litterarum,

    id. 2, 108, 112, § 247:

    geometrica,

    id. 2, 65, 65, § 164:

    perversa grammaticorum,

    id. 35, 3, 4, § 13:

    subtilitas parcimoniae compendia invenit,

    id. 17, 22, 35, § 171:

    picturae summa suptilitas,

    id. 35, 9, 36, § 67:

    inutilis,

    Sen. Ep. 65, 16:

    quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit,

    id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.—
    B.
    In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament:

    orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus,

    Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291:

    suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit,

    id. de Or. 3, 7, 28:

    subtilitas et elegantia scriptorum,

    id. Fam. 4, 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > suptilitas

  • 71 Terminus

    termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,

    (BTERMINA DVO STANT,

    Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).
    I.
    Lit., of local boundaries:

    contentio de terminis,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    agrorum,

    Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:

    templi,

    Liv. 45, 5, 7:

    urbis,

    Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:

    possessionum,

    Cic. Mil. 27, 74:

    vicinitatis,

    id. Rab. Perd. 3, 8:

    Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,

    Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,
    B.
    Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —
    II.
    Transf., in gen., a bound, limit, end, term:

    constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,

    Cic. Lael. 16, 56; cf.:

    certos mihi fines terminosque constituam,

    id. Quint. 10, 35:

    oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,

    id. de Or. 1, 49, 214:

    contentionum,

    id. Fam. 6, 22, 2:

    nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,

    id. de Or. 1, 16, 70:

    Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,

    id. Cat. 4, 10, 21:

    omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,

    id. Sen. 20, 72:

    vitae,

    id. Rab. Perd. 10, 29:

    pangere terminos,

    id. Leg. 1, 21, 56:

    termini egestatis,

    Plaut. As. 1, 2, 13:

    hos terminos dignitati statuo,

    Plin. Ep. 6, 29, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Terminus

  • 72 terminus

    termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,

    (BTERMINA DVO STANT,

    Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).
    I.
    Lit., of local boundaries:

    contentio de terminis,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    agrorum,

    Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:

    templi,

    Liv. 45, 5, 7:

    urbis,

    Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:

    possessionum,

    Cic. Mil. 27, 74:

    vicinitatis,

    id. Rab. Perd. 3, 8:

    Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,

    Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,
    B.
    Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —
    II.
    Transf., in gen., a bound, limit, end, term:

    constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,

    Cic. Lael. 16, 56; cf.:

    certos mihi fines terminosque constituam,

    id. Quint. 10, 35:

    oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,

    id. de Or. 1, 49, 214:

    contentionum,

    id. Fam. 6, 22, 2:

    nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,

    id. de Or. 1, 16, 70:

    Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,

    id. Cat. 4, 10, 21:

    omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,

    id. Sen. 20, 72:

    vitae,

    id. Rab. Perd. 10, 29:

    pangere terminos,

    id. Leg. 1, 21, 56:

    termini egestatis,

    Plaut. As. 1, 2, 13:

    hos terminos dignitati statuo,

    Plin. Ep. 6, 29, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > terminus

  • 73 zona

    zōna ( sōna, Plaut. Merc. 5, 2, 85 Ritschl), ae, f., = zônê, a belt, girdle, zone, worn about the loins by women (cf. cingulum).
    I.
    Lit., Cat. 2, 13; Ov. F. 2, 320; id. H. 2, 116; id. M. 5, 470; 10, 379; id. R. Am. 602; id. Am. 1, 7, 48 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    A girdle worn by men for containing money, a money-belt (cf. crumena), C. Gracch. ap. Gell. 15, 12 fin.; Hor. Ep. 2, 2, 40.—
    B.
    The girdle or belt of Orion, a constellation, Ov. F. 6, 787.—
    C. D.
    One of the imaginary circles which divided the earth into five climates, a zone, Verg. G. 1, 233; Ov. M. 1, 46; 2, 131; Plin. 2, 68, 68, § 172; Mel. 1, 1, 2; Macr. Somn. Scip. 1, 15, 13; 2, 5, 20; Mart. Cap. 6, § 602.—
    E.
    A kind of herpes or erysipelas, which spreads about the body like a girdle, and destroys life, the shingles; called also zoster, Scrib. Comp. 63.

    Lewis & Short latin dictionary > zona

См. также в других словарях:

  • Edge — ([e^]j), n. [OE. eg, egge, AS. ecg; akin to OHG. ekka, G. ecke, Icel. & Sw. egg, Dan. eg, and to L. acies, Gr. akh point, Skr. a[,c]ri edge. [root]1. Cf. {Egg}, v. t., {Eager}, {Ear} spike of corn, {Acute}.] 1. The thin cutting side of the blade… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • EDGE — (engl. für ‚Rand‘, ‚Kante‘, ‚Schneide‘) steht für: Edge (Texas), eine Stadt in Texas, USA Edge (Organisation), ein amerikanischer Think Tank, Herausgeber des Internetmagazins Edge – The Third Culture, das sich der Vermittlung zwischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Edge — (engl. für ‚Rand‘, ‚Kante‘, ‚Schneide‘) steht für: Edge (Texas), eine Stadt in Texas, USA Edge (Zeitschrift), ein Magazin über Computerspiele in englischer und deutscher Ausgabe Edge ist der Familienname folgender Personen: Selwyn Edge… …   Deutsch Wikipedia

  • EDGE — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres   Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • edge — [ej] n. [ME egge < OE ecg, akin to ON egg, Ger ecke, corner < IE base * ak , sharp: see ACID] 1. the thin, sharp, cutting part of a blade 2. the quality of being sharp or keen 3. the projecting ledge or brink, as of a cliff 4. the part… …   English World dictionary

  • Edge — Edge, v. i. 1. To move sideways; to move gradually; as, edge along this way. [1913 Webster] 2. To sail close to the wind. [1913 Webster] I must edge up on a point of wind. Dryden. [1913 Webster] {To edge away} or {To edge off} (Naut.), to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Edge — Edge, v. t. [imp. & p. p. {Edged}; p. pr. & vb. n. {Edging}.] 1. To furnish with an edge as a tool or weapon; to sharpen. [1913 Webster] To edge her champion s sword. Dryden. [1913 Webster] 2. To shape or dress the edge of, as with a tool. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Edge — Saltar a navegación, búsqueda Edge puede referirse a: El nombre en el ring del luchador Adam Copeland. Edge, una publicación dedicada al sector de videojuegos. una ciudad dentro del mundo ficticio del videojuego Final Fantasy VII, construida en… …   Wikipedia Español

  • edge — ► NOUN 1) the outside limit of an object, area, or surface. 2) the line along which two surfaces of a solid meet. 3) the sharpened side of a blade. 4) an intense or striking quality. 5) a quality or factor which gives superiority over close… …   English terms dictionary

  • edge — [n1] border, outline bend, berm, bound, boundary, brim, brink, butt, circumference, contour, corner, crook, crust, curb, end, extremity, frame, fringe, frontier, hem, hook, ledge, limb, limit, line, lip, margin, molding, mouth, outskirt, peak,… …   New thesaurus

  • EDGE —   [Abk. für Enhanced Data Rates for GSM Evolution, dt. »gesteigerte Datenraten für die Weiterentwicklung von GSM«], eine Erweiterung von GSM in Richtung UMTS, mit der (wie bei der UMTS Grundversorgung) eine Datenübertragungsrate von bis zu 384… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»