-
81 attignere
-
82 fonte
fónte f, ant o poet m 1) родник; источник acqua di fonte — родниковая вода attingere alla fonte — черпать( воду) из источника 2) fig источник, исток fonte luminosa — источник света fonte di contaminazione — источник <очаг> заразы fonti del sapere — источники знания fonte fidedegna — источник, заслуживающий доверия sapere da buona fontefonte eccl — купель -
83 vetta
vétta f 1) верхушка la vetta di un albero — верхушка дерева; вершина la vetta di un monte — вершина горы; макушка ( разг) vetta vergine — непокорённая вершина 2) fig верх vetta dell'ingenuità [dell'assurdo] — верх наивности [нелепости] raggiungere le più alte vette, attingere le supreme vette (di qc) lett — достичь высот ( чего-л) 3) молотило цепа 4) dial парная воловья упряжка -
84 arx
arcis f. [одного корня с arceo ]1) укреплённый замок, крепость, цитадель, акрополь, кремль ( munire arcem C)a. Romana L — римский кремль (вначале юго-зап. часть Капитолийского холма, впоследствии весь холм с крепостью и Капитолием)de arce capta Capitolioque occupato nuntii veniunt L — поступают сообщения о том, что крепость взята, а Капитолий занятarcem facere e cloacā погов. C — делать из клоаки цитадель (ср. «из мухи слона»)2) оплот, твердыняhaec urbs, lux orbis terrarum atque a. omnium gentium C — этот город, светоч мира и оплот всех народов3) небесная твердь, заоблачные высоты, небо (a. siderea, arces aethereae O; arces igneae H; a. caeli VF)4) высота, вершина, тж. гора или холм ( Parnassi O)5) убежище, прибежище, защитаCastoris templum fuit a. civium perditorum C — храм Кастора служил убежищем для преступных членов общества6) местопребывание, резиденция, центр, средоточиеubi Hannibal, ibi caput atque a. totius belli L — где Ганнибал, там руководство и центр всей войны7) высшая точка, верх, вершина ( eloquentiae T) -
85 cognatio
cōgnātio, ōnis f. [co- + gnascor = nascor ]1) когнация, кровное родство (c. propinqua C и artissima Just; c. longinqua и longa QC; см. agnatio)c. est alicui cum aliquo C — кто-л. находится в родственных отношениях с кем-л.cognatione aliquem attingere C — приходиться кому-л. родственником, быть сродни2) сродство, связь, тж. сходство ( studiorum et artium C)3) родственники, родня, род (tota c. C) -
86 digitus
ī m.1) палец ( руки или ноги)d. pollex Cs — большой палецd. anularis Is (medicus Is, medicinalis и minimo vicinus и proxĭmus Macr) — безымянный палецd. minimus AG (auricularis Is, brevissimus Macr) — мизинецdigito se caelum attingere putare погов. C — быть на седьмом небе, блаженствоватьdigitum tollere C — поднимать палец (на торгах, при голосовании)computare digitis Pl, PM (numerare per digitos O) — считать по пальцамnovi digitos tuos C — знаю, что ты мастер считатьproferre digitum C — пошевеливаться, приступать к делуpugnare (concurrere M) ad digitum Q — бороться до тех пор, пока одна из сторон не поднимет пальца (т. е. не признает себя побеждённой)digito orbem temperare Su — пальцами ударять в бубен или управлять миром ( игра слов)3) ( у птиц) коготь Vr etc.4) сучок PM5) палец, перст, мера длины = 18,5 мм (римский дюйм)d. transversus или d. Cato — ширина пальцаd. transversum non discedere ab aliqua re C — нисколько не уступить в чём-л -
87 forum
I ī n. [одного корня с foras и foris ]1) арх. преддверие гробницы (« vestibulum sepulcri» C) LXIIT3) рыночная площадь, городской рынок (f. bovarium или boarium C, L, olitorium L, coquīnum Pl, piscarium или piscatorium Pl, L, cuppedĭnis Vr)4)а) торжище, центральная площадь, форум (центр общественной, политической, судебной и деловой жизни города)f. Romanum PM, T (тж. Magnum или Vetus C, L etc.) — римский форум (на вост. стороне Капитолийского и северной Палатинского холмов; в сев.-вост. его части — comitium, место народных собраний; к нему примыкали f. Caesăris Su, PM и f. Augusti O, Su, PM, место судопроизводства)б) перен.in foro versari C — заниматься торговыми ( или финансовыми) операциями или быть общепринятым на форумеf. attingere C (in foro esse coepisse Nep) — заняться государственными (преим. судебными) деламиf. indicere V — назначить время и место судебного заседанияf. agere C — чинить судin alieno foro litigare погов. M — выступать в разбирательстве чужого (и незнакомого) дела, т. е. не понимать в чём дело5) центральный город провинции, областной центр (civitates in idem f. convenientes C)II Forum, ī n.1) F. Alieni, город в Цизальпинской Галлии, к юго-зап. от Вероны T2) F. Apii, город в Латии, на via Appia C, H, PM3) F. Aurelium, город в Этрурии, на via Aurelia C4) F. Cornelii, город в Циспаданской Галлии, на via Aemilia, между Бононией и Фавенцией C5) F. Gallorum — там же, между Мутиной и Бононией C -
88 gaudium
ī n. [ gaudeo ]1) радостьafficere aliquem gaudio L, C — обрадовать кого-л.gaudio esse alicui Ter — доставлять кому-л. радость, радовать кого-л.per g. T — радостно2) наслаждение, удовольствие5) лучшая пора ( gaudia annorum PM); лучшая часть, краса (flos est g. arborum PM) -
89 labrum
I ī n. [одного корня с labium ]1) губаprimis (primoribus) labris attingere (gustare) aliquid погов. C — коснуться чего-л. губами (чуть попробовать что-л.), перен. поверхностно ознакомиться с чем-л.linĕre alicui labra погов. M — обмануть (надуть) кого-л.summis labris venire погов. Sen — быть сказанным наобум или неискренне2) край (l. fonds PM; fossae Cs)3)l. Venereum (Veneris) бот. — ворсовальная шишка (Dipsacus fullonum, L) PMII lābrum, ī n. [из lavabrum от lavo ]1) таз, ванна или бассейн (labra aēna V; marmorea L); чан V2) поэт. купальня ( labra Dianae O) -
90 primoris
prīmōris, e [ primus ]1) первый, самый раннийprimores dentes PM — самые ранние зубы, но тж. передние зубы, т. е. резцыprimoribus labris attingere (gustare) aliquid погов. C — чуть хлебнуть чего-л., поверхностно ознакомиться с чем-л.3) первый, знатнейший (feminae T; civitatis L); важнейший, главный ( venti AG) -
91 pulvis
eris m. (редко Prp f.)1)а) пыль, мелкий песок (nubes pulveris Lcr, L, QC, V etc.)p. hibernus V — пыльная, т. е. сухая зимаp. (тж. p. erudītus) C, L, Pers — песок, на котором чертили математические фигурыб) перен. математика ( numquam eruditum pulverem attingere C)sulcos in pulvĕre ducĕre погов. J — пахать песок, т. е. заниматься бесполезным деломpulverem ob oculos aspergĕre погов. AG — пускать пыль в глаза2) порошок (ex lapide speculari p. tritus Pt)3) пепел (покойника), прах (p. et umbra sumus H)novendiāles pulveres H — прах девятидневной давности, т. е. свежий4) глина (p. Etrusca Prp)p. coctus St — обожжённые кирпичи5) арена, ристалище ( domitare in pulvere currūs V)6) поприще, поле деятельности ( in suo pulvere O)in solem et (atque) pulverem — публично (procedĕre, producĕre C)7) борьба, усилие, напряжениеpalma sine pulvere H — награда, полученная без напряжения -
92 sanguis
1) кровь (per omne corpus s. diffunditur C)2) кровопролитие, резня, убийство ( ad sanguinem incitare C)s. civīlis Lcr — междоусобная война3) жизненная сила, жизнь (integer aevi s. V); крепость, мощь ( oratorum C); свежесть ( sucum et sanguinem amittere C), но тж.amittere sanguinem Pt — похолодеть от ужаса, остолбенетьquum est s. integer Pl — пока сил не поубавилось4) имущество, состояние ( de sanguine aerarii detrahĕre C)5) кровное родство (sanguine conjunctus C); происхождение, род ( ejusdem sanguinis esse T)sanguine contingere (attingere PJ) aliquem QC — находиться с кем-л. в кровном родстве6) потомок, отпрыск, дитя (s. paupĕrum parentum H)7) сок (sc. arborum Man)s. Bacchēus St — вино -
93 summatim
summātim [ summa ]1) поверхностно, сверху ( radīcem eradere Col)2) в общих чертах, вкратце ( aliquid perscribere C); в основных чертах ( cognoscere C)3) слегка, вскользь (aliquid attingere Lcr, Q, Su) -
94 affinitas
affīnitās, ātis, f. (affinis), I) die Nachbarschaft, Varr. r.r. 1, 16, 1. – II) übtr.: A) die Verwandtschaft durch Heirat, die Verschwägerung, Schwägerschaft, gentum (= gentium) aut generum affinitas, Acc. fr.: aff. materni generis, Dict.: aff. inter vos (gegenseitige), Liv.: affinitatis coniunctio, Cic.: affinitas inter Caesarem Pompeiumque contracta nuptiis, Vell.: et amicitiā et affinitate iuncti, Val. Max.: cum alqo maximis vinculis et propinquitatis et affinitatis coniunctus, Cic.: affinitatem iungere cum alqo, Liv. u. Iustin.: affinitate coniungi cum alqo, Nep.: affinitate sese devincire cum alqo, Cic.: affinitate alqm attingere, Cic.: contingere propinquitate aut affinitate aut ministeriis regiam, Liv.: is, quicum tibi affinitas intercedit, Cic.: in affinitatem alcis pervenire, Cic.: alqm in artissimam affinitatem recipere, Vell.: perpetuam hanc velle esse affinitatem, Ter.: manere affinitatem hanc inter nos volo, Ter. – Plur., affinitates conubiorum, Iustin.: divortia atque affinitatum discidia (Auflösungen), Cic.: propinquitatibus affinitatibusque coniuncti, Caes.: coniunctio hominum inter homines serpit sensim foras, cognationibus primum, deinde affinitatibus, deinde amicitiis etc., Cic.: neque hospitia modo cum primoribus eorum, sed affinitates quoque iungebat, Liv.: haec iungebant affinitates, Val. Max. – meton., die Schwägerschaft = Schwäger selbst, Sing., Plaut. trin. 702; Plur., affinitatium auxilio, Iustin. 17, 3, 5. – B) die Verwandtschaft = die enge Verbindung od. Beziehung, der enge Zusammenhang, Gell. 4, 13, 4: litterarum, Quint. 1, 6, 24. Gell. 1, 18, 5. – / Genet. Plur. gew. affinitatum, aber auch affinitatium, Iust. 17, 3, 5.
-
95 capitulatim
capitulātim, Adv. (capitulum), dem Hauptinhalte nach, dicere alqd, Nep. Cato 3, 3: attingere, Plin. 2, 55.
-
96 cognatio
cōgnātio, ōnis, f. (co und gnascor = nascor), die Verwandtschaft durch Geburt, I) eig. u. meton.: a) der Menschen, α) eig.: propinqua c., Cic., Ggstz. longinqua od. longa cognatio, Curt. (s. Mützell Curt. 4, 1 [4], 19): c. artissima, Iustin.: c. materna transalpini sanguinis, Cic.: u. cognatio, quae mihi tecum est, Cic.: cognatione od. propinquā cognatione cum alqo coniunctum esse, Cic. u. Nep.: alqm cognatione attingere, Cic.: cognatione sibi propinquā iuncti, Suet.: an potest cognatio ulla propior esse quam patriae, Cic.: m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl., cum Tyriis, Curt. 4, 4 (19), 15. – od. wessen? durch Genet., zB. cognatione Licinii (des L., mit L.) se excusare, Liv. 6, 39, 4. – Plur., Cic. de fin. 5, 65. Liv. 31, 31, 11: propinquae cognationes, Liv. 26, 33, 3. – β) meton., die Verwandtschaft = die Verwandten, tota cognatio, Cic. fr.: cognationis magnae homo, Caes. – u. Plur., gentes (Gemeinden) cognationesque hominum (Sippschaften), Caes. b. G. 6, 22, 2. – b) der Tiere, eig. u. meton., Plur. cognationes, Plin. 8, 156 u. 203. – c) der Pflanzen, porri et ceparum, Plin.: papyri cum calamis, Plin. – d) a. lebl. Ggstde., siderum, Plin.: bitumini magna c. ignium, Plin. – II) übtr., die Verwandtschaft = Verbindung, Übereinstimmung, Ähnlichkeit, c. studiorum et artium, Cic.: numerus non habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione, Cic.: est quaedam inter hos status cognatio, Quint.
-
97 contingo [1]
1. contingo, tigī, tāctum, ere (con u. tango), I) v. tr. berühren, anrühren, A) eig.: a) übh., bei Ang. womit? m. Abl., v. leb. Wesen, crus alcis calce, Suet.: mento humum, Curt.: alqm digito, s. digitus: summas pede undas, Ov.: exstinctos ore suo focos, Ov.: terram osculo, m. einem Kusse b. = einen K. auf die Erde drücken, Liv. – summa sidera plantis, auf Sternen wandeln (poet. zur Bezeichnung der höchsten Glückseligkeit), Prop. – v. lebl. Subjj., c. montes suo igni (v. der Sonne), Lucr.: paene terram (v. Monde), Cic.: caules nulla ex parte (v. Weinstocke), Cic.: ne arbusculae inter se contingant, Col.: curalium, quo primum contigit auras tempore, durescit, mit der Luft in Berührung gekommen ist, Ov. – im Passiv, paene ut radiis (solis) prius quam terra contingeretur, Suet.: fenestrae sic editae, ne manu contingi (berührt = erreicht werden) possint, Col.
b) fassend, anfassend, umfassend, berühren, dah. deutsch zuw. fassen, erfassen, umfassen, ergreifen, funem manu, Verg.: alterā manu orientem, alterā occidentem, Curt.: datas habenas manibus, Ov.: (alcis) manum, Vell.: (alcis) dextram, Liv. u. Val. Max.: alcis genua, Apul. u. Dict. – taurum, quamvis mitem, metuit contingere primo, Ov.: contigit et glebam; contactu gleba potenti massa fit, Ov. – v. Vögeln, facile cibum terrestrem rostris, Cic. – prägn., etw. anrüh ren = sich aneignen, an etw. sich vergreifen, ideoque nec sua custodiunt, nec aliena contingunt Mela 2, 1, 11 (2. § 11).
c) kostend, speisend berühren, anrühren, deutsch auch von etw. kosten, cibos ore, Ov.: granum, Hor.: aquas, fontem, Ov. – feindl., v. Vögeln = anfressen, asservarent corpus, ut ne aves quidem contingerent, Curt. 7, 5 (24), 40.
d) bestreichend, bestreuend, benetzend berühren, bestreichen, bestreuen, ora nati sacro medicamine, Ov.: cibos sale modice, Cels.: caseum torrido sale, Col.: lac parco sale, Verg.
e) befleckend, entehrend berühren, corpus corpore, Plaut. Amph. 834.
f) ansteckend berühren, anstecken, morsu serpentis contingitur, Dict. 2, 14: venenatis morsibus contacta nonnulla iumenta, Apul. met. 9, 2: quaedam in contactos corporis vitia transiliunt, Sen. de ira 3, 8, 1.
g) auf od. an etw. anstoßend berühren, α) seiner Höhe, Länge nach bis zu etw. hinauf- od. hinabreichen, nubes aërio vertice (v. einem hohen Berge), Tibull.: sidera comā (v. einem hohen Baume), Ov.: nullas profecto terras caelum contingere, Liv.: u. (im Bilde) dum corporis aut externa (bona) iaceant humi...; alia autem illa divina longe lateque se pandant caelumque contingant, sich bis zum H. erheben, Cic. – cum pedes imum gradum (sellae regiae) non contingerent, mensam subdidit pedibus, Curt. – β) seiner Ausdehnung in die Breite nach bis zu etw. hinreichen, reichen, an etw. unmittelbar stoßen, milites disponit non certis spatiis intermissis, sed perpetuis vigiliis stationibusque, ut contingant inter se, Caes. – v. Lebl., turris contingens vallum, Caes.: agger murum hostium paene contingit, Caes.: trabes non inter se contingunt, Caes. – bes. als geogr. t. t., unmittelbar stoßen, -liegen, -angrenzen an usw., quorum agri non contingunt mare, Cic.: Helvii, qui fines Arvernorum contingunt, Caes.: saltus Vescinus Falernum contingens agrum, Liv.: sinum parva oppida contingunt, Mela: contingentes Illyricum coloniae, Suet.: Aegyptus dorso Aethiopiam contingit, Mela. – m. ex od. ab u. Abl., radices montis ex utraque parte ripae fluminis contingunt, Caes.: Atlanticus Oceanus terras ab occidente contingit, Mela.
h) ein Ziel erreichend berühren, etw. erreichen, α) ein Ziel mit einem Geschosse treffend erreichen, treffen, ex tanta altitudine contingere hostem posse, Liv. – ipsam avem contingere ferro non valuit, Verg.: da mihi quod petitur certo contingere ferro, Ov. – β) ein Ziel infolge der Bewegung erreichen, sowohl v. Pers. = wohin gelangen, einen Ort betreten, optatam cursu metam, Hor.: Ephyren pennis, Ov.: Italiam, Verg.: Coronen, Dict.: Cadmeïda arcem, Ov.: terram od. litora, das Land, das Ufer betreten (v. Seefahrern), Ov., Dict. u.a. (s. Deder. Dict. 2, 1). – als v. Lebl. = etw. erreichen, treffen, quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit atque agnovit, Cic. Tusc. 1, 43 (vgl. ibid. cum ad sui simile penetravit). – γ) bis zu jmd. od. jmds. Ohren dringen, v. Tönen, v. Gerüchten usw., inde deos hominesque voco; nec contigit ullum vox mea mortalem, Ov.: contigerat nostras infamia temporis aures, Ov.: u. fando contigit aures m. folg. Acc. u. Infin. = es drang das Gerücht zu Ohren, das usw., Ov. met. 15, 497 sqq.
B) übtr.: a) jmd. od. etw. berühren = mit jmd. od. etw. in Berührung (Beziehung) stehen, α) übh., v. Umständen, jmd. od. etw. angehen, jmdm. zustehen, zuständig sein, haec consultatio tota de re pertinente ad vos est; Romanos nihil contingit, nisi quatenus etc., Liv.: meam causam, quae nihil eo facto contingitur, ne miscueris, Liv.: absol., cognitio de suspectis tutoribus contingit (ist zuständig), Macer dig. 1, 21, 4. – β) mit jmd. durch irgend ein Verhältnis (Verwandtschaft, Freundschaft, Umgang usw.) in Berührung (Beziehung) stehen, alqm sanguine, Sen.: alqm sanguine ac genere, Liv.: alqos aut propinquitate aut amicitiā, Liv.: regiam aut propinquitate aut affinitate aut ministeriis, Liv.: alqm longinquā od. propinquā cognatione, Curt.: alqm a matre artissimo gradu, Suet.: Caesarum domum nullo gradu, Suet.: Claudiorum familiam artissimo sanguinis vinculo, Val. Max.: alqm modico usu (Umgang), Tac.: deos propius, mit den Göttern (= mit den Größen der Erde) im näheren Umgang stehen, Hor.
b) jmd. ergreifend berühren, sowohl v. angenehmen u. unangenehmen Eindrücken, jmd. berühren, ergreifen, treffen, numine contactae suo, begeistert, Ov.: quam me manifesta libido contigit, Ov.: quos in aliqua sua fortuna publica quoque contingebat cura, Liv.: contactus nullis ante cupidinibus, Prop. – als v. Schicksalen, jmd. betreffen, nec umquam contacti simili sorte rogetis opem, Ov. trist. 3, 4, 78.
c) moralisch befleckend, entweihend berühren = antasten, anstecken, beflecken, entweihen (s. Drak. Liv. 2, 5, 2 u. 4, 15, 8), contacturum (sese) funebribus diris signa tela arma hostium, mit dem Fluche der Vernichtung beladen, Liv.: quae (auspicia) ut primum contacta sint ab eo, a quo nec ius nec fas fuerit, Liv. – gew. im Partiz. Perf., dies contactus religione, mit Fluch beladen, Liv.: bona contacta pretiis regni mercandi, Liv.: equi nullo mortali opere contacti, Tac.: casta et nullis contacta vitiis pectora, Tac. – bes. durch Teilnahme, plebs contacta regiā praedā, Liv.: milites contacti sacrilegio, Liv.: ut omnia contacta societate peculatus viderentur, Liv.: omnes contacti eā violatione templi, Liv.: velut contactā civitate rabie duorum iuvenum, Liv.: hic contactus ensis deserat castum latus, Sen. poët.
d) teilhaftig werdend berühren, α) v. dem, der etw. erlangt, etw. erlangen, zu etw. kommen, aevi c. florem, Lucr. 1, 564: prius periere, quam quod petierant contingerent, Phaedr. 1, 20 (22), 6. – β) v. dem, was jmdm. zuteil wird, jmdm. zufallen, palma frugum indubitata Italiam contigit, Plin. 18, 109: sors Tyrrhenum contigit, Vell. 1, 1. § 4: ut quemque sors contigerat, Dict. 5, 13 extr. – v. Üblen, jmd. treffen, auf jmd. fallen, quos aliquā parte suspicio favoris in regem contigerat, Liv. 45, 31, 3.
e) teilhaftig werden lassend mit etw. berühren = von etw. treffen od. ergreifen lassen, ignotā animum (virginis) contingere curā (v. der Venus), Val. Flacc. 7, 173.
f) darstellend berühren, alqd strictim, Lact. 2, 10, 15 (bei Cic. ad Att. 2, 1. § 1 strictim attingere).
II) v. intr. zutreffen, eintreffen, sich treffen, sich fügen, eintreten, v. Ereignissen, die infolge günstiger od. ungünstiger Verhältnisse sich zutragen, begegnen, v. glücklichen Ereignissen zuw. = glücken, gelingen, m. Dat. (wem?) auch = zuteil werden (vgl. Otto Cic. de rep. 1, 14. p. 38 ed. Osann. Heusinger Cic. de off. 2, 14, 12), α) ganz absol.: hanc mihi expetivi; contigit, Ter.: si contingit od. si continget, Quint.: forsitan si contigerit, wenn ich etwa das Glück haben sollte (als Parenthese), Amm. – β) m. Ang. was? im Nom.: id cum contigit, Cic.: si qua pugnandi occasio esset, postquam ea nulla contigerat, Liv.: neque prius cursus contingere potest (kann ein Wettlauf vor sich gehen) quam scierimus, quo sit et quā perveniendum, Quint.: ubi quid melius contingit et unctius, Hor.: ambulas inter nos, non quasi contingas, nicht als ob es ein Glück für uns wäre, Plin. pan.: id quod in hoc contigit bello, Auct. b. Hisp.: quantulumcumque temporis contigit, Sen.: animus supra omnia quae contingunt acciduntque eminens, über alle Begegnisse und Zufälle, Sen. ep. 66, 6. – mit Abl. (durch), magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit, Cic.: quae (examina apium) dono vel aucupio contingunt, man geschenkt bekommt oder selbst einfängt, Col. 9, 8, 5. – m. ex (infolge) u. Abl., contingit eadem claritas etiam ex accidentibus, Quint.: ex nidore hilaritas contingit, Mela. – m. Dat. (wem?), quoniam tantum habemus otii, quantum iam diu nobis non contigit, Cic.: quam rem paucis contigisse docebat, Caes.: contigit tibi magnifica res, Val. Max.: si mihi vita contigerit, Planc. in Cic. ep.: mihi omnia, quae opto, contingant, Cic.: an est quicquam, quod Veientibus optatum aeque contingere possit, quam ut etc., Liv.: ne quid iis, quos amasti, mali putes contigisse, Cic.: contingent oculis videnda crura, Ov.: qualis (dux) si qui nunc esset, tibi idem, quod illis accidit, contigisset, Cic. Phil. 2, 17: m. Abl. (durch), hoc si tibi felicitate quādam contigisset, Cic. – zugl. m. Dat. des Prädikats, ut tamen id per M. Agrippam securo ei posse contingere non existimarent, Vell. – γ) mit Angabe was? im Infin.: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit, Cic. Arch. 4: fingere cinctutis non exaudita Cethegis continget, Hor.: ita mihi contingat aut honeste degere aut mori, Sen. rhet.: contingat modo te filiamque tuam fortes invenire, Plin. ep. – m. Dat. (wem?), non cuivis homini contingit adire Corinthum, Hor.: nec tamen scio quem reum illi defendere nisi se contigerit, Sen. rhet.: contigit nobis bene componere animum, Sen.: ita mihi contingat herede filio mori, Quint.: contigit ei ter triumphare, Val. Max. – zugl. m. Dat. des Prädikats, Iovis esse nepoti contigit haud uni, Ov.: quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit, Vell.: ita mihi libero et vivere contingat et mori, Sen. rhet. – δ) m. Ang. was? durch einen Satz m. ut u. Konj., quoniam autem, tecum ut essem, non contigit, Cic.: vix mehercle contingere potest, ut hilares ab hac impatientia laetique discedant, quos pudor dimittit, Ps. Quint. decl. – m. Dat. (wem?), huic contigit (diesem glückte es, dieser hatte das Glück, war so glücklich), ut patriam e servitute in libertatem vindicaret, Nep.: nec ulli alii contigisse scio, ut discipuli non audiri desiderarent, sed contenti essent audire, Sen. rhet. – gew. m. vorhergehender (allg.) Ang. des was? im Nom., nec ullo casu arbitror hoc constanti homini posse contingere, ut ulla intermissio fiat officii, Cic.: soli hoc contingit sapienti, ut nihil faciat invitus, Cic.: qui honos huic uni ante id tempus contigit, ut, cum patri populus statuam posuisset, filio quoque daret, Nep.
-
98 cursim
cursim, Adv. (curro), laufweise, I) eig., im vollen Laufe, im vollen Rennen, im Eilschritt (Eilmarsch), im Sturmschritt, eilends,c. currere, Plaut.: c. ambulare (Ggstz. sensim ambulare), Ambros.: c. agmen agere, Liv.: c. impetum facere, Cornif. rhet.: c. pergere ad alqd (bildl., Cic.: c. alqm persequi, Petron. – II) übtr., wie im Fluge, flüchtig, c. dicere aliena (Ggstz. sensim dicere quod causae prosit), Cic.: c. arripere alqd (etw. sich durch Lernen aneignen, Ggstz. summo studio) Cic.: cursim et breviter attingere alqd (in der Rede), Plin. ep.: librum, rationes c. legere, Plin. ep.: percensere c. numerum legionum,Tac.
-
99 dedignor
dē-dīgnor, ātus sum, ārī, als unwürdig abschlagen, verschmähen, verweigern, ded. maritum, Ov.: honorem (Ggstz. concupiscere), Plin. pan.: honores non ded., Plin. pan.: ded. conubia, Iustin. – mit dopp. Acc., Philippum patrem (als V.), Curt.: Nomades maritos (als G.), Verg.: me nec comitem (als B.) nec amicum (als Fr.), Ov. – m. Infin., sollicitare, Ov.: praedia nostra colere, Col.: venire, Tac.: cibos attingere, Plin. pan.: aegrorum obscena contrectare non ded., Sen. – m. Acc. u. Infin., dedignatus est subolem sui pignoris nuncupari, Arnob. 5, 13. – absol., accendebat dedignantes, Tac. ann. 2, 2.
-
100 diffidenter
diffīdenter, Adv. (diffidens), mit Mißtrauen gegen sich, ängstlich, altera timide et d. attingere, Cic. Clu. 1: d. agere, Liv. 32, 21, 8: d. incedere et trepide, Amm. 26, 7, 13: Compar., multo timidius ac diffidentius bella Pontica ingressus, Iustin. 38, 7, 4.
См. также в других словарях:
attingere — /a t:indʒere/ (ant. e pop. tosc. attignere /a t:iɲere/) [lat. attingĕre, der. di tangĕre toccare , col pref. ad ] (io attingo, tu attingi, ecc.; pass. rem. attinsi, attingésti, ecc.; part. pass. attinto ). ■ v. tr. 1. a. [tirar su acqua da un… … Enciclopedia Italiana
attingere — index adjoin, allude, border (bound) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
attingere — at·tìn·ge·re v.tr., v.intr. CO 1a. v.tr., prendere, tirare su, spec. acqua, da una fonte, un pozzo o sim. usando un recipiente, un mestolo ecc.: attingere l acqua; attingere dalla cisterna: trarre dalla cisterna o dalla botte, spec. vino 1b. v.tr … Dizionario italiano
attingere — {{hw}}{{attingere}}{{/hw}}A v. tr. (pres. io attingo , tu attingi ; pass. rem. io attinsi , tu attingesti ; part. pass. attinto ) 1 (lett.) Toccare, raggiungere (anche fig.). 2 Prendere, tirar su acqua: attingere acqua a una sorgente. 3 (fig.)… … Enciclopedia di italiano
attingere — A v. tr. 1. (lett.) toccare, raggiungere (anche fig.) 2. (l acqua) prendere, tirar su, raccogliere □ (il vino) spillare CONTR. versare 3. (fig.) … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
attingere — To touch; to amount to … Ballentine's law dictionary
rem attingere — index abut Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Coelum digito attingere. — См. Попасть пальцем в небо … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
atteindre — [ atɛ̃dr ] v. tr. <conjug. : 52> • 1080 ataindre; lat. pop. °attangere, class. attingere, d apr. tangere « toucher » I ♦ (1080) Parvenir au niveau de. A ♦ Tr. dir. 1 ♦ Parvenir à rattraper (qqn). ⇒ joindre, rejoindre. Le plaisir « D… … Encyclopédie Universelle
atinge — ATÍNGE, atíng, vb. III. 1. tranz. şi refl. A lua contact direct (dar superficial, uşor sau în treacăt) cu un lucru sau cu o suprafaţă. A atins în zbor vârful copacilor. 2. tranz. A lovi, a izbi (uşor). L a atins pe umăr. ♦ (arg.) A trage cuiva o… … Dicționar Român
Attika (Architektur) — Attika des Septimius Severus Bogens in Rom Attika (aus griechisch attikos ‚attisch‘) bezeichnet in der Architektur ein über dem Kranzgesims befindliches Halbgeschoss oder eine Abschlusswand zur Verdeckung des Daches … Deutsch Wikipedia