Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

(Goetz

  • 1 confirmitas

    cōnfīrmitās, ātis, f. (confirmo), die starre Festigkeit des Willens = die Halsstarrigkeit, Plaut. mil. 189b Goetz (von Fleckeisen u. Lorenz für ein falsches Einschiebsel gehalten).

    lateinisch-deutsches > confirmitas

  • 2 diffatigo

    dif-fatīgo, āre = defatigo, Plaut. Epid. 118 Goetz.

    lateinisch-deutsches > diffatigo

  • 3 halagora

    halagora, as, f., der Salzmarkt, Plaut. Poen. 1313 Goetz u. Loewe.

    lateinisch-deutsches > halagora

  • 4 lascivibundus

    lascīvibundus, a, um (lascivio), voller Mutwillen, Plaut. Stich. 288 Goetz u. Leo (Ritschl u. Fleckeisen nach Scaliger lixabundus).

    lateinisch-deutsches > lascivibundus

  • 5 loquela

    loquēla (in den besten Handschrn. loquella), ae, f. (loquor), I) das Reden, die Rede, Plaut. cist. 741 Goetz. Lucr. 5, 230. – II) übtr.: 1) das Wort (vgl. Varro LL. 6, 57), fundit has ore loquelas, Verg. Aen. 5, 842: sive loquelis sive casibus serviat, Prob. de ult. syll. 253, 29. – 2) die Art zu reden, Sprache, Graia, Ov. trist. 5, 2, 68: intellectores utriusque loquelae, Interpr. Iren. 3, 21, 2.

    lateinisch-deutsches > loquela

  • 6 lora [1]

    1. lōra u. lōrea, ae, f., der Nachwein, Tresterwein, der Lauer, α) Form lora, Cato r. r. 57, 1. Varro r. r. 1, 54, 3. Colum. 12, 41. Plin. 14, 86. – β) Form lorea, Gell. 10, 23, 2: im Bilde, postquam adbibere aures meae tuae loream orationis, Plaut. mil. 883 Goetz.

    lateinisch-deutsches > lora [1]

  • 7 pappo

    pappo, āre, pappen = essen, Plaut. Epid. 727 G. Pers. sat. 3, 17. – / Über die Schreibung s. G. Löwe in der praef. ad Plaut. Epid. ed. Goetz p. XXIV sq.

    lateinisch-deutsches > pappo

  • 8 pentethronicus

    pentethronicus, a, um, ein erdichtetes Wort, Plaut. Poen. 471 Goetz.

    lateinisch-deutsches > pentethronicus

  • 9 perscrutor

    per-scrūtor, ātus sum, ārī, I) durchsuchen, durchforschen, durchstöbern, omnia, Cic.: arculas muliebres, Cic.: loca omnia castrorum, Liv. – II) übtr., durchforschen, untersuchen, erforschen, ergründen, penitus naturam rationemque criminum, Cic.: sententiam scriptoris domesticis suspicionibus, Cic.: quid antiqua perscrutor? Sen.: m. folg. indir. Fragesatz, perscrutari hoc volo, nos nostri an alieni simus, Plaut. mil. 430 Goetz (Leo persectari). – / Partiz. Perf. passiv (meist im Abl. absol.), Amm. 17, 4, 6. Cod. Iust. 7, 65, 1. Gromat. vet. 20, 21 u. 133, 7. Augustin. epist. 204, 6 u. enchir. 16 extr. Cassiod. var. 9, 24, 8.

    lateinisch-deutsches > perscrutor

  • 10 persector

    per-sector, ātus sum, ārī, I) eifrig verfolgen, accipitres persectantes, Lucr. 4, 1003 (1010): equum tamquam fugientem persectati, Frontin. 1, 2, 1. – II) übtr., einer Sache fleißig nachgehen, nachforschen, primordia, Lucr. 2, 166. – m. folg. indir. Fragesatz, Plaut. mil. 430 Leo (Goetz perscrutari).

    lateinisch-deutsches > persector

  • 11 pervenor

    per-vēnor, ārī (parag. ārier), durchjagen, übtr. = durchrennen, defessus sum urbem totam pervenarier, Plaut. merc. 818 Goetz.

    lateinisch-deutsches > pervenor

  • 12 perviam

    perviam, Adv. (per u. via), zugänglich, angulos omnes mearum aedium et conclavium mihi perviam facitis, Plaut. aul. 438 sehr zw. (Goetz mihi pervium).

    lateinisch-deutsches > perviam

  • 13 Pinarius

    Pīnārius, a, um, Name eines röm. Geschlechts, Pinaria gens, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 8, 2: domus, Verg. Aen. 8, 270. – Die Pinarii u. Potitii waren Priester eines schon von Euander eingesetzten, von Romulus wieder aufgenommenen Kultus des Herkules, Liv. 1, 7, 12 sqq.; 9, 29, 9 sqq. Verg. Aen. 8, 270. Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 8, 1 sqq. Macr. sat. 1, 12, 28; 3, 6, 12 sqq. Fest. 237 (a), 21: bl. Potitii, Solin. 1, 10. Aur. Vict. de vir. ill. 34, 3: u. Sing., stultior es barbaro Poticio, Plaut. Bacch. 123 Ritschl (Goetz poticio, s. poticius).

    lateinisch-deutsches > Pinarius

  • 14 postulo

    pōstulo, āvī, ātum, āre (posco), etw. von jmd. verlangen, begehren, erwarten, beanspruchen, fordern, heischen, jmd. um etw. anliegen, ersuchen, jmd. zu etw. auffordern, jmdm. zumuten, I) im allg.: a) m. Acc.: suum ius, Ter.: auxilium, Cic.: mercedem, Phaedr.: aliquid, Auct. b. Alex.: pro novem libris triginta Philippeos, Varro fr.: sibi totius belli imperium, Caes.: Tiberio tribuniciam potestatem, Tac.: non quicquam umquam nisi honestum et rectum alter ab altero postulabit, Cic.: Scandilius postulare de conventu recuperatores, Cic.: a me brevitas postulatur, Cic.: maius aliquid et excelsius a principe postulatur, Tac.: votum, ein Gelübde tun, Apul.: enim vero aequom postulas, du hast Recht, Plaut. – im Passiv, ludos apparat non postulatus, unaufgefordert, Cic. – übtr., von lebl. Subjj., hic dies alios mores postulat, Ter.: quae supplicium postulat, Sall.: quae (verba) minorem curam postularent, Quint. – b) m. dopp. Acc., u. zwar = etw. von jmd., haec cum praetorem (vom Pr.) postulabas, Cic. Tull. 39 (vgl. unten no. δ aus Cic. ep. 5, 14, 2). – u. = jmd. als u. zu usw., iterum me iam praesentem advocatum (zum Sachwalter) postulaverunt, Plin. ep. 3, 4, 4. – c) mit folg. ut od. ne od. ut ne m. Konj.: neque inventus est tam audax qui posceret, nemo tam impudens qui postularet, ut venderet, Cic.: dehinc postulo sive aequomst te oro, ut redeat iam in viam, Ter.: postulat, ut sui misereantur, Cornif. rhet.: Ariovistus ex equis ut colloquerentur, postulavit, Caes.: postulat abs te, ut Romam rem reicias, Cic.: Ariovistus postulavit, ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret, Caes.: legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causa hostis populo Romano fieret, Sall.: haec postulo: primum id, quod aequissimum est, ut ne quid huc praeiudicati afferatis, Cic.: postulant enim, non uti ne cogantur statuere: quid igitur? ut ipsis ne liceat, Cic. – auch m. bl. Coniunctiv, qui (nuntii) postularent, eos, qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent, Caes. b. G. 4, 16, 3 u. so Nep. Alc. 4, 1. Liv. 3, 45, 10 u. 22, 53, 12. Plin. ep. 6, 31, 10. – d) mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin., verlangen, erwarten, auch sich bestreben, suchen, wollen, Lust verspüren (s. Lorenz Plaut. most. 249 u. Pseud. 829. Brix Plaut. trin. 237. Spengel Ter. Andr. 644. Wagner Ter. heaut. 671. Nipperd. Nep. Eum. 8, 2. Dräger Hist. Synt.2 2, 411), tuum nefarium facinus peiore facinore operire postulas, Cato fr.: domo prohibere me postulas, Plaut.: nec postulabat nunc quisquam uxorem dare, Ter.: dicendo vincere non postulo, Cic.: qui adire senatum non postulassent, Liv.: cum reus postulat sibi ignosci, Cornif. rhet.: haud postulo me in lecto accumbere, Plaut.: quis nostrûm tam impudens est, qui se scire aut posse postulet, Cic.: illa phalanx Alexandri Magni quae non pa rēre se ducibus, sed imperare postulabat, Nep.: hic postulat se Romae absolvi, Cic.: quod quicumque Saguntum obsedissent ob noxam sibi dedi postularet populus Romanus, Liv.: übtr., v. lebl. Subjj., ut ratio postulat agere aliquid, Cic.: res postulare videtur Africae situm paucis exponere, Sall.: (herba) ne spargi quidem postulat, Plin.: m. Acc. pers. von wem? quas (sollicitudines) elevare tua te prudentia postulat, Luccei. in Cic. ep. 5, 14, 2. – m. Nom. u. Infin. Pass., qui postulat deus credi (für einen Gott gehalten zu werden), Curt. 6, 11 (43), 24: ostendi quam multa ante fieri convenerit, quam hominis propinqui bona possideri postularentur, Cic. Quinct. 86. – e) absol.: de colloquio, eine Unterredung verlangen, Caes.: ab senatu de foedere, beim S. nachfragen wegen usw., Cic. – übtr., v. lebl. Subjj., fordern, erfordern, cum tempus necessitasque postulat, Cic.: ut rei militaris ratio, maxime ut maritimae res postularent, Caes. – II) insbes.: 1) v. Verkäufer, eine Summe fordern, pro eis (novem libris) trecentos Philippeos, Lact. 1, 6, 10. – 2) als gerichtl. t. t.: a) vor Gericht, d.h. beim Prätor, auf jmd. od. etw. antragen, α) auf jmd.: recuperatores aut iudicem, Cic.: arbitrum, tutorem, ICt. – β) auf etw.: iudicium, Cic.: quaestionem, Liv.: cognitionem, ICt. – b) jmd. vor Gericht fordern, -ziehen, gerichtlich belangen, alqm, Cic.: alqm proditionis, Caes.: alqm impietatis reum, Plin. ep.: alqm de ambitu, Cic.: alqm de repetundis, Cic.: alqm repetundarum, Suet., repetundis, Tac.: alqm ingrati (wegen Undank), Sen. rhet.: alqm maiestatis, Tac., capitis, ICt.: alqm ob contumelias in Caesarem dictas, Tac. – / Plaut. mil. 515 Goetz expostulare.

    lateinisch-deutsches > postulo

  • 15 poticius

    poticius = *puticius von putus = puer, stultiores barbaro poticio, Plaut. Bacch. 123 Goetz.

    lateinisch-deutsches > poticius

  • 16 praecantatrix

    praecantātrīx, trīcis, f. (Femin. zu praecantator), die Besprecherin, Plaut. mil. 693 (Goetz u. Leo praecantrix). Augustin. in psalm. 127, 11. Porphyr. Hor. carm. 1, 27, 21.

    lateinisch-deutsches > praecantatrix

  • 17 propemodo

    propemodō, Adv. (prope u. modus), = propemodum, Plaut. trin. 780. – / Plaut. Pseud. 276 hat Goetz ed. 2. propemodum.

    lateinisch-deutsches > propemodo

  • 18 quorsus

    quōrsus u. quōrsum, Adv. (= quo versus u. versum), I) wohin, nescio, hercle, neque unde eam neque quorsum eam, Ter. eun. 305: quaerit, quorsus potissimum in praedam superne sese ruat, Apul. flor. 2. p. 2, 18 Kr. – II) übtr.: a) wohin, eri lenitas verebar quorsum evaderet, wohin es endlich damit kommen möchte, Ter.: quorsum recĭdat responsum, wie die Antwort ausfalle und laute, Cic.: quorsum haec pertinent? u. bl. quorsus haec? wohin zielt dies? Cic.: quorsus haec quaestio pertinet? Sen. – b) wozu, d.i. in welcher Absicht, zu welchem Zwecke, quorsus haec? Cic.: quorsum est opus? Hor.: quorsum igitur haec disputo? Cic.: quorsum igitur haec tam multa de Maximo, Cic.: tune es qui nuper concastigabas, quorsum Graece scriberem? M. Caes. bei Fronto ep. Graec. 6. p. 252, 9 N. – / Altlat. quossum, Plaut. Pseud. 217 Fl. (Goetz quo se).

    lateinisch-deutsches > quorsus

  • 19 respicio

    respicio, spēxī, spectum, ere (re u. specio), intr. u. tr., zurücksehen, hinter sich sehen, I) eig., Cic. u.a.: ad alqm, Ter.: in alqm, Apul.: nusquam circumspiciens aut respiciens, Liv.: neque post respiciens nec ante prospiciens, Varro fr. – mit Acc., teils = sich nach etw. od. jmd. umsehen, tribunal, Liv.: Eurydicen suam, Ov.: amissam, amicum, Verg.: cum, quidnam esset, quod respicere vetitus esset, agitaret animo, Liv. – teils = hinter sich sehen, -erblicken, -bemerken, quod ubi respexit rex procul grege facto venientes, Liv.: angues a tergo, Verg.: moenia, Verg. – mit Acc. u. Infin., respiciunt atram in nimbo volitare favillam, Verg. Aen. 5, 666. – II) übtr.: a) zurückdenken, überdenken, quoad longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti temporis, Cic.: quod tam longe retro respicere non possunt, Cic. – b) auf etw. Rücksicht nehmen, α) = etw. bedenken, überlegen, respice aetatem tuam, Ter.: u. so neque te respicis, nimmst nicht Rücksicht auf dich (auf dein Alter), Ter.: si Caesar se respexerit, sich eines Besseren besinnen wird, Planc. in Cic. ep.: ut respiciam generum meum, Cic. – β) = für etw. sorgen, auf etw. sehen, etw. beachten, rem publicam, Cic.: respiciet nos aliquis deus, Plaut.: di nos respiciunt, Ter.: commoda populi, Cic.: ad haec respice, Verg. – c) jmd. angehen, zur Last fallen, ad hunc summa imperii respiciebat, Caes. b. c. 3, 5, 4: periculum ad venditorem respicere, ICt. – d) auf etw. mit Sehnsucht, -Verlangen sehen, auf etw. warten, hoffen, spem ab Romanis, Liv.: subsidia, Liv. – / Plaut. Curc. 155 liest Goetz perspicio. – Archaist. Coniunctiv Perf. respexis, Plaut. aul. 58; most. 523; rud. 678b Sch.

    lateinisch-deutsches > respicio

  • 20 reticulum

    rēticulum, ī, n. u. rēticulus, ī, m. (Demin. v. rete), das kleine Netz, a) zum Fischen, venari reticulo in medio mari, Plaut asin. 100 Fl. (Goetz u. Loewe reti iaculo). – b) um etw. darin aufzubewahren, reticulum plenum rosae, Cic. Verr. 5, 27; od. darin zu tragen, reticulum panis, Hor. sat. 1, 1, 47; od. darin aufzuhängen, amphora ex reticulo suspensa, Ulp. dig. 9, 3, 15. § 12 M. (Vulg. resticulo). – c) zum Durchsieben, vinum infundere reticulo aut cribro, Sen. nat. qu. 7, 19, 1. – d) zum Zusammenhalten der Haare auf dem Kopfe der Frauen u. verweichlichter Männer, griech. κεκρύφαλος, Haarnetz, Netzhaube (vgl. Varro LL. 5, 130. Isid. orig. 19, 31, 7), Varro sat. Men. 463. Petron. 67, 6. Iuven. 2, 96. Lampr. Heliog. 11, 7 u. Alex. Sev. 41, 1. Fest. 286 (b), 33: reticula galearia (über die Perücke), Claud. Quadr. ann. 1. fr. 32 (b. Non. 222, 2). – e) netzartiges Busenband, reticulus pectoralis, Fenestell. b. Non. 221, 33. – f) zum Bedecken der Augen, Plin. 12, 59. – g) als Schläger zum Ballschlagen, Ov. art. am. 3, 361. – h) als Vorhang, Spart. Hel. 5, 7. – i) als Gitter, Varro r. r. 3, 5, 13: r. aëneum, Drahtgitter, Fest. 348 (a), 11. – k) scherzh. Benennung für campagus (w. s.), Schuhnetz, Gallien. b. Treb. Poll. Gallien. 16, 4. – l) reticulum iecoris, das Netz über die Leber, Vulg. exod. 29, 13 u.a.

    lateinisch-deutsches > reticulum

См. также в других словарях:

  • GOETZ (H.) — GOETZ HENRI (1909 1989) Né à New York, c’est à Paris, où il s’installe en 1930 (il sera naturalisé français en 1949), que Henri Goetz fit sa carrière de graveur et surtout de professeur de gravure apprécié de ses nombreux élèves. Inventeur fécond …   Encyclopédie Universelle

  • Goetz —   [gœts],    1) Curt, eigentlich Kurt Gọ̈tz, Schauspieler und Schriftsteller, * Mainz 17. 11. 1888, ✝ Grabs (Kanton Sankt Gallen) 12. 9. 1960; lebte lange in Berlin; emigrierte 1939 nach Hollywood; seit 1945 in der Schweiz. Goetz schrieb… …   Universal-Lexikon

  • Goetz — Très courant en Alsace Lorraine (variante Götz, Gotz), c est un diminutif de noms de personne germaniques commençant par l élément Gott (god = dieu), le plus souvent Gottfried (frid = paix) …   Noms de famille

  • Goetz — Götz (seltener auch Goetz) ist ein männlicher deutscher Vorname und ein deutscher Familienname. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Bekannte Namensträger 2.1 Vorname 3 Familienname 3.1 Geburtsna …   Deutsch Wikipedia

  • Goetz-Höhle — Lage: Südthüringen, Deutschland Höhe …   Deutsch Wikipedia

  • Goetz Elbertzhagen — (* 29. September 1959 in Kiel) ist ein deutscher Medienmanager. Leben und Karriere Seine berufliche Laufbahn begann der in Hamburg aufgewachsene Goetz Elbertzhagen bereits als Schüler. Noch vor dem Abitur arbeitete er schon als 17 Jähriger in der …   Deutsch Wikipedia

  • Goetz et Meyer — Auteur David Albahari Genre Roman Version originale Titre original Gec i Majer Éditeur original Stubovi kulture Langue originale Serbo croate …   Wikipédia en Français

  • Goetz (Wisconsin) — Goetz Pueblo de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Goetz Schrader — (* 1. November 1908; † 2. März 1997) war ein deutscher Pionier der Fotokameratechnik. Als Sohn von Hugo und Ruth Schrader übernahm er 1939 nach dem Tode seines Vaters den elterlichen Betrieb Plaubel Co., eine deutsche Fotokamerafabrik mit Sitz in …   Deutsch Wikipedia

  • Goetz Eilers — (* 23. September 1941 in Schwäbisch Gmünd, Baden Württemberg) ist ein deutscher Jurist. Von 1989 bis 2006 war er der Chef Justiziar des Deutschen Fußball Bundes (DFB) sowie ab 1992 Personalchef und ständiger Stellvertreter des DFB… …   Deutsch Wikipedia

  • Goetz, Marie Josephine — • Second superior general of the Society of the Sacred Heart, daughter of Joseph Goetz of Strasburg and Marie Anne Wagner; b. 7 March, 1817; d. 4 January, 1874 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»