-
1 Εράστου
-
2 Ἐράστου
-
3 εραστού
-
4 ἐραστοῦ
-
5 πειράω
πειράω, 1) im act., versuchen, sich bemühen, unternehmen, streben; πειρήσω, ὥς κ' ὔμμι κακὰς ἐπὶ Κῆρας ἰήλω, Od. 2, 316; so mit ὡς vrbdn Il. 4, 66. 71. 9, 181. 21, 459; τάχιστα πείρα, ὅπως κεν δὴ σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκηαι, Od. 4, 545; – c. inf., τῷ μὲν ἐγὼ πειρήσω ἀλαλκεῖν μ υίας, Il. 19, 30, wie 8, 8; Soph. ὃν δὴ σὺ πειρᾷς ἐκβαλεῖν, O. R. 399, vgl. O. C. 1278; Ar. Equ. 515; Her. 6, 84; – c. gen., einen Versuch an Einem machen, ihn auf die Probe stellen, μή μευ πειράτω, Il. 9, 345, versuche mich nicht zu überreden, 24, 433; auch im feindlichen Sinne, es im Kampfe mit Einem aufnehmen, vom Löwen gesagt μήλων πειρήσοντα, Il. 12, 301 Od. 6, 134; ἐπείρα εὐνᾶς, Pind. N. 5, 30; eben so πόλιος πειρᾶν, sich an eine Stadt machen u. versuchen, ob man sie einnehmen kann, Her. 6, 82; χωρίου, einen Versuch, Angriff auf einen Platz machen, Thuc. 1, 61, vgl. 4, 70; τῶν τειχῶν πειρᾶν, 7, 12; auch ἐπὶ κώμην, einen Angriff machen auf, 4, 43; Eur. vrbdt auch εἰ Χάριτες πειρῶσί με, Cycl. 577. – Auch versuchen zu verführen, in Versuchung führen, setzen, κόρην, γυναῖκα πειρᾶν, zur Unzucht zu verführen suchen, Ar. Pax 747; vgl. Piers. Moeris p. 310; Ruhnk. zu Tim. p. 210; so τὴν παιδίσκην Lys. 1, 12; Xen. Cyr. 5, 2, 28; Pol. 10, 26, 3; auch pass., Ἁρμόδιος πειραϑεὶς ὑπὸ Ἱππάρκου Thuc. 6, 54; γέγραφε πειρώμνόν τινα τῶν καλῶν, Plat. Phaedr. 227 c; – πειρᾶν τὴν ϑάλατταν, das Meer auf Seeräuberei versuchen, Seeräuberei betreiben, dafür führt Schneider Lys. 6, 19 an, wo jetzt ναυκληρίᾳ ἐπιϑέμενος τὴν ϑάλατταν ἔπλει steht und man ἐπηλᾶτο vermuthet hat. – Sp. vrbdn es auch c. acc. der Sache, versuchen, πάντα πειρῶσι, Plut. adv. Col. 26. – 2) Häufiger im med., fut. πειράσομαι, dor. πειρασοῠμαι, Ar. Ach. 708, aor. ἐπειρασάμην, ion. u. ep. ἐπειρησάμην, u. bei Hom. häufig, in Prosa seltener, ἐπειράϑην, ep. ἐπειρήϑην, versuchen, einen Versuch, eine Probe machen, sich bemühen, sich versuchen; – a) absol., ἀλλ' ἄγ' ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι ἠδὲ ἴδωμαι, Od. 6, 126, ich will selbst versuchen und sehen, nämlich ob Menschen in der Nähe sind, Il. 2, 193. 5, 129. 8, 18; τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλϑόντες ἐπειρήσανϑ' οἱ ἄριστοι, 6, 435; περί τινος, um Etwas sich bemühen, um einen Kampfpreis, περὶ αὐτῆς πειρηϑήτω, 23, 553; εὖ δ' ἔξοισϑα πειραϑεῖσά που, Soph. El. 1236; u. in Prosa, πειρασόμεϑα δὲ καὶ ἐροῦμεν, Plat. Phil. 13 c. – b) c. inf., ἐπειρᾶτο Κρονίδης ἐρεϑιζέμεν Ἥρην, Il. 4, 5; πειρασόμεσϑα πῆμ' ἀποστρέψαι νόσου, Aesch. Ag. 824. 1622; ἀντιδρᾶν πειράσομαι, Soph. O. C. 963, öfter; πειρῶ ἀνορϑοῠν σῶμ' ἐμόν, Eur. Bacch. 364, öfter; Her. 6, 138. 8, 100. 108. 9, 33; πειραϑέντες καταλαβεῖν, Thuc. 2, 5; πειρῶμαι καὶ τοὺς ἄλλους πείϑειν, Plat. Conv. 212 b; Phaedr. 272 c u, oft; πειράσομαι ἐπιδεῖξαι Lys. 25, 7, u. sonst; selten in dieser Vrbdg der aor. med., wie Thuc. 4, 60; – auch das partic. steht, νέοι ϑάλποντες ἐπειρῶντο, Od. 21, 184, vgl. 4, 417, wo das partic. nur die Art, das Mittel des Versuchs andeutet; ἐπειρᾶτο ἐπιών, Her. 1, 77, vgl. 84; ἵνα μὴ πειρῴατο βιώμενοι, damit sie nicht Gewalt versuchten, 4, 139; so auch Plat. Theaet. 190 e; πειρασόμεϑα ἐλέγχοντες, Antiph. 2 γ 1. – c) mit folgdm indirectem Fragesatz, ὡς ὅτε τις τροχὸν κεραμεὺς πειρήσεται, αἴ κε ϑέῃσιν, Il. 18, 601; πειράσομαι, ἐὰν δύνωμαι τῶνδε σ' ἐκλῠσαι πόνων, Aesch. Prom. 325; u. oft in Prosa, πειρώμεϑα, εἰ ἄρα τι λέγεις, Plat. Phaed. 95 b, Folgde; πειρᾷ μου, εἰ μέμηνα, Luc. D. D. 8, 1. – d) am häufigsten c. gen. (dann gew. aor. med.), Einen auf die Probe stellen, um zu sehen, was man von ihm zu halten hat, ihn ausforschen, ausfragen, um seine Zuverlässigkeit, Wahrhaftigkeit u. dgl. zu erproben; πειρᾷ ἐμεῖο, γεραιέ, Il. 24, 390. 433; πόσιος, Od. 23, 181; ἀλόχου, 13, 336; Τρώων, Il. 19, 70. 20, 352, im Kampfe; Φαίηκες ἐπειρήσαντ' Ὀδυσῆος, Od. 8, 23, u. sonst; Tragg.; πειρᾶσϑέ μου γυναικὸς ὡς ἀφράσμονος, Aesch. Ag. 1374; δαίμονος, 1648; Ch. 506; so auch Her. πειρώμεϑα τῆς Πελοποννήσο υ, wie im act., ἐπειρώατο κατὰ τὸ ἰσχυρὸν ἀλλήλων, 1, 76, wie πειρήσεσϑαι ἔμελλον ἀλλήλων, 2, 163; τί δεῖ ἡμᾶς πειρηϑῆναι ἀλλήλων; 4, 80 u. öfter, sich mit einander versuchen; πεπειραμένος Ἐράστου πλέονα ἢ σύ, da ich ihn besser kenne, als du, Plat. Ep. VI, 323 a, u. A.; oft bei sp. D., wie Ap. Rh. 3, 179. 185, ἀλλήλων ἀγανοῖς ἔπεσσι πείρηϑεν, 3, 1147; – aber auch c. gen. der Sache, seine Kraft versuchen, erproben, um zu erfahren, was man selbst vermag, σϑένεος, Il. 15, 359, χειρῶν καὶ σϑένεος, Od. 21, 282, ἥβης, Il. 23, 432; – ἔργου, sich an einer Arbeit veruchen, Od. 18, 369, ἀέϑλο υ, in einer Kampfübung sein Glück versuchen, Il. 23, 707. 753. 831 Od. 8, 100; παλαισμοσύνης, 8, 126; τόξου, νευρῆς, den Bogen, die Sehne versuchen, ob sie gut im ἔμελλον πειρήσεσϑαι, Geschosse, die sie bald versuchen sollten, d. i. deren tödtliche Gewalt sie bald aus eigener Erfahrung kennen lernen sollten; ähnl. Hes. πειρηϑῆναι ἔγχεος, Sc. 359, νηῶν, O. 662; πειρᾶτο μάχας, Pind. N. 1, 43, ἄϑλων, 9, 23, auch γνώμας, P. 4, 84; πειρωμένη τῶνδε τῶν ἔργων, Soph. El. 460; auch εἰ γῆς μὴ πεπείρασαι ξένης, frg. 516, von Einem, der noch nicht in der Fremde gewesen ist; κακῶν ἐλασσόνων πειρώμεναι πόλεις, Eur. Phoen. 1025; τῆς δίκης, 493; πειραϑέντες παντοίας Μούσης, Ar. Equ. 504; οὐ πεπειρημένοι πρότερον οἱ Αἰγύπτιοι Ἑλλήνων, Her. 4, 159; τῶν τειχῶν, Thuc. 2, 81, wie im act.; auch τῆς δουλείας πειρασάμενος, 5, 69; πείρασαι τοῠ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ οἶμαι δεῖν εἶναι, Plat. Gorg. 474 a; πολλῶν κακῶν πεπειραμένοι, Lys. 5, 3; Folgende; πειραϑῆναι τοῦ πράγματος, Pol. 1, 20, 12, wie ὧν ἐπειράϑημεν Plat. Phaed. a. E.; ἁπάσης ὁδοῦ πεπειραμένος, Luc. Hermot. 46. – e) auch mit dem dat. der Sache, worin, womit man sich versucht, ἐγὼν ἔπεσιν πειρήσομαι, ich will einen Versuch machen mit Worten, Il. 2, 73, ἐγχείῃ, 5, 279, ποσί, sich mit den Füßen versuchen, d. i. an Schnelligkeit der Füße wetteifern, Od. 8, 120. 205; auch ἐν ἔντεσι, σὺν τεύχεσι πειρηϑῆναι, sich in der Waffenrüstung versuchen, in Waffen sein Glück versuchen, Il. 5, 220. 11, 386. 19, 384. 22, 381. – f) seltener c. acc., ἢ πρῶτ' ἐξερέοιτο ἕκαστά τε πειρήσαιτο, Od. 4, 119. 24, 238, ob er Jegliches ausforschte, wo einige alte Erklärer μυϑήσαιτο lesen wollten. – Ganz wie mit dem gen. vrbdt Pind. Διὸς ἄκοιτιν ἐπειρᾶτο, P. 2, 34. – Sp. πειρᾶσϑαί τι, Etwas versuchen, unternehmen, sich an Etwas machen.
-
6 ἐφ-ετός
ἐφ-ετός, adj. verb. zu ἐφίημι, wonach gestrebt wird, wünschenswerth, Arist. phys. ausc. l, 9 u. Folgde, wie Plut. Is. et Os. 57 τοῦ πρώτου ἐραστοῦ καὶ ἐφετοῦ καὶ τελείου u. non posse suav. v. sec. Epic. 8 τὸ ἐφετὸν καὶ τὸ αἱρετόν. – Adv. ἐφετῶς, Sp.
-
7 ἐμ-πνέω
ἐμ-πνέω (s. πνέω), 1) hineinhauchen, vom Winde; εὐρέϊ πόντῳ Hes. O. 506; die Segel schwellen, οὖρος ἐμπνεύσαις ἱστίον Pind. I. 2, 40; κατ' οὖρον ὥσπερ ἱστίοις ἐμπνεύσομαι τῇδε Eur. Andr. 556; δόρει, ins Schiff, Cycl. 19; Νότος ἐμπνεύσας ναύταις Mel. 7 (XII, 52). Dah. αὐλοῖς, auf der Flöte blasen, Antp. Th. 29 (IX, 266); vgl. χείλεσι μοῠσαν ἐμπνεῖ Alc. 12 ( Plan. 226); τὰ ἐμπνεόμενα ὄργανα, Blaseinstrumente, Poll. 4, 67. – Anblasen, anschnauben, μεταφρένῳ, von dem folgenden Rosse, Il. 17, 502. – Uebertr., einhauchen, eingeben; ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν Il. 20, 110, wie Pind. Ol. 8, 70; Plat. Conv. 179 b; ἐνέπνευσέ μοι φρεσὶν φᾶρος ὑφαίνειν, gab mir in den Sinn zu weben, Od. 19, 138; τὴν ἀρετὴν ἐμπνεύσας Xen. Hell. 7, 4, 32; mit Liebe beseelen, Xen. Conv. 4, 15; vgl. ἐραστοῠ γεγονότος, τοῦτο δ' ἐμπνεῖσϑαι Λακεδαιμόνιοι καλοῦσιν Plut. Cleom. 3, s. εἰςπνέω. Auch = begeistern, Sp.; εἰς μαντικὴν ἐνεπνεῖτο Plut. def. or. 21. – 2) athmen, leben; εἴ τίς ἐστιν ἐμπνέων, am Leben, Xen. Ag. 657; σμικρὸν ἐμπνέουσ' ἔτι Eur. Alc. 203; βραχὺν δὴ βίοτον ἐμπνέων ἔτη Hipp. 1246; Ar. Tb. 926; ἕωςπερ ἂν ἐμπνέω Plat. Apol. 29 d; Folgde. – Auch c. gen., Ἀραβίης ὀδμῆς, duften danach, Stob. flor. 85, 19; übertr., ἀπειλῆς καὶ φόνου, Mord schnauben, Act. ap. 9, 1.
-
8 ἑταιρέω
ἑταιρέω, Buhlerei, Unzucht, bes. Päderastie treiben, von Knaben, die sich Einem dazu vermiethen, παρά τινι μεμισϑαρνηκέναι ἐπὶ τῷ σώματι Aesch. 1, 13. 52; ἑνί, Andoc. 1, 100; vgl. Lys. 3, 24. 14, 41 Dem. 24, 181 (Thom. Mag. macht den Unterschied von πορνεύεσϑαι, daß dies ὑπὸ τοὺ τυχόντος, jenes ὑπὸ ἐραστοῠ sei). Von Frauen, Luc. D. Meretr. 8, 2; Plut. Pericl. 24; τινί, Ath. XIII, 586 f; – φιλία ἑταιροῠσα, buhlerische, der ἀληϑινὴ καὶ σώφρων entgegengesetzt, Plut. de adul. et am. discr. 30.
-
9 ποιημα
- ατος τό1) изделие(ποιήματα χρύσεα Her.; ποιήματα ἀργύρεα Luc.)
2) произведение, творение(Γλαύκου τοῦ Χίου Her.; sc. Δαιδάλου Plat.)
3) сочинение, вымысел(ἐραστοῦ Plat.)
4) стихотворение, поэмаπ. Κρόνῳ συγκείμενον Plat. — стихи в честь Крона
5) дело, действие, деяние(εἴτε ποιήματα εἴτε παθήματα Plat.)
-
10 δέ
δέ,A but: adversative and copulative Particle,I answering to μέν (q. v.),τὴν νῦν μὲν Βοιωτίαν, πρότερον δὲ Καδμηίδα γῆν καλουμένην Th.1.12
, etc.II without preceding μέν,1 adversative, expressing dist. opposition, αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ φίλα.. μαντεύεσθαι, ἐσθλὸν δ' οὔτε τί πω εἶπας ll.1.108;ὀρθῶς ἔλεξας, οὐ φίλως δέ μοι λέγεις E.Or. 100
, cf. S.Ant.85, etc.;τέθνηκεν ἀνδρὸς οὐδενός, θεοῦ δ' ὕπο Id.Ph. 334
; so in Prose,οὐκ ἐπὶ κακῷ, ἐλευθερώσει δέ.. Th.4.86
;οἱ αἰχμάλωτοι.. ᾤχοντο εἰς Δεκέλειαν, οἱ δ' εἰς Μέγαρα X.HG1.2.14
, cf. Cyr.4.5.46;ἡ δ' ἑτέρα IG2.652A45
.2 copulative,a in explanatory clauses, ξυνέβησαν.. τὰ μακρὰ τείχη ἑλεῖν ([etym.] ἦν δὲ σταδίων μάλιστα ὀκτώ) Th.4.66, cf. Il.7.48: when a Subst. is folld. by words in apposition,Ἀρισταγόρῃ τῷ Μιλησίῳ, δούλῳ δὲ ἡμετέρῳ Hdt.7.8
.β'; μήτηρ βασιλέως βασίλεια δ' ἐμή A.Pers. 152
; so in answers, διπλᾶ λέγειν. —Answ.διπλᾶδ' ὁρᾶν Id.Th. 974
.b in enumerations or transitions, Il.1.43-49, 345- 351, X.Cyr.1.2.1, etc.; with repetition of a word in different relations,ὣς Ἀχιλεὺς θάμβησεν.., θάμβησαν δὲ καὶ ἄλλοι Il.24.483
;σάκος εἷλε.., εἵλετο δ' ἔγχος 14.9
sq.;Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ' οὐρανός A.Fr.70
;κινεῖκραδίαν, κινεῖδὲ χόλον E. Med.99
;ὄζει ἴων, ὄζει δὲ ῥόδων, ὄζει δ' ὑακίνθου Hermipp.82.8
; in rhetorical outbursts,οὐκ ἂν εὐθέως εἴποιεν· τὸν δὲ βάσκανον, τὸν δὲ ὄλεθρον, τοῦτον δὲ ὑβρίζειν,—ἀναπνεῖν δέ. D.21.209
; in a climax, πᾶν γύναιον καὶ παιδίον καὶ θηρίον δέ nay even beast, Pl.Tht. 171e, cf.X. HG5.2.37; in the combinationκαὶ δέ Il.23.80
, al.,καὶ.. δέ A.Pr. 973
, E.El. 1117, etc., each particle retains its force.c answering to τε (q. v.),ἃ τῶν τε ἀποβαινόντων ἕνεκα ἄξια κεκτῆσθαι, πολὺ δὲ μᾶλλον αὐτὰ αὑτῶν Pl.R. 367c
.3 implying causal connexion, less direct than γάρ, Il.6.160, Od.1.433.4 in questions, with implied opposition,ἑόρακας δ', ἔφη, τὴν γυναῖκα; X.Cyr.5.1.4
;καὶ ὁ Σωκράτης, εἰπέ μοι, ἔφη, κύνας δὲ τρέφεις; Id.Mem.2.9.2
, cf. 2.1.26, S. Ant. 1172: in Trag. (not in Com. or Oratt.), when the speaker turns from one person to another, the voc. stands first, then the pers. Pron. folld. by δέ, asΜενέλαε, σοὶ δὲ τάδε λέγω.. E.Or. 622
, etc.; also in Hdt.,ὦ δέσποτα, ἐγὼ δὲ ταῦτα ἐποίησα 1.115
.II in apodosi:1 after hypothetical clauses, εἰ δέ κε μὴ δώωσιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι if they will not give it, then I.., Il.1.137, cf. Od.12.54;εἰ μηδὲ τοῦτο βούλει ἀποκρίνασθαι, σὺ δὲ τοὐντεῦθεν λέγε X.Cyr.5.5.21
, cf. Pi.O.3.43 (v.l.), A.Ag. 1060, Hdt.5.1, etc.b after temporal or relative clauses, with ἐπεί, ἕως, etc., Il.24.255, Hdt.9.70, etc.;μέχρι.. εἶχον τὰ βέλη, οἱ δὲ ἀντεῖχον Th.3.98
; with demonstr. Pronouns or Advbs. answering to a preceding relative, οἵηπερ φύλλων γενεή,τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν Il.6.146
, etc.;ἆθλα οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν Th.2.46
;τοὺς δ' ἔλαβε τυράννους.. τούτους δὲ.. ἐξεδίδου Hdt.5.37
, cf. Isoc.4.98, Pl.La. 194d;οἷα μὲν ἕκαστα ἐμοὶ φαίνεται τοιαῦτα μὲν ἔστιν ἐμοί, οἷα δὲ σοί, τοιαῦτα δὲ αὖ σοί Id.Tht. 152a
: sts. after a participle,οἰόμενοι.. τιμῆς τεύξεσθαι, ἀντὶ δὲ τούτων οὐδ' ὅμοιοι.. ἐσόμεθα X.An.6.6.16
, cf. Isoc.15.71 (v.l.).2 to resume after an interruption or parenthesis,χρόνου δὲ ἐπιγινομένου καὶ κατεστραμμένων σχεδὸν πάντων..,—κατεστραμμένων δὲ τούτων.. Hdt.1.28
,29;νῦν δ' αὖ πάλιν ὑπό τε πλούτου διαθρυπτόμενος.. καὶ ὑπ' ἀνθρώπων.. ὑπὸ τοιούτων δέ.. X.Cyr.7.2.23
; with an anacoluthon,ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα,—οἷ ἂν θεὸς θέλῃ.. τῇ ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ δή.. Pl.Phd. 80d
: for δ' οὖν, v. οὖν.3 to begin a story, ἦμος δ' ἠέλιος.. well, when the sun.., Od.4.400.4 to introduce a proof, τεκμήριον δέ, σημεῖον δέ, v. sub vocc.B POSITION of δέ. It usu. stands second: hence freq. between Art. and Subst. or Prep. and case; but also after Subst., or words forming a connected notion, hence it may stand third, , cf. Th. 411, Eu. 531, S.Ph. 959, etc.; fourth, Id.OT 485, E.Hel. 688, A.Pr. 323, 383, etc.; fifth, ib. 401codd.; even sixth, Epigen.7(codd. Poll.); so in Prose after a neg., οὐχ ὑπ' ἐραστοῦ δέ, to avoid confusion between οὐ δέ and οὐδέ, Pl.Phdr. 227c. -
11 ποίημα
A anything made or done: hence,I work, π. χρύσεα, χάλκεα καὶ σιδήρεα, Hdt.4.5, 7.84, cf. 2.135;Γλαύκου τοῦ Χίου π. Id.1.25
; of the works of Daedalus, Pl.Men. 97e; π. ἐραστοῦ a lover's invention, Id.R. 474e; product, of land formed by silting-up of rivers, Arr.An.5.6.4(pl.).2 poem, Cratin.186, Pl.Phd. 60d, Ly. 221d;τὰ μετὰ μέτρου π. Isoc.2.7
, 15.45;π. εἰς τὰς Μούσας IG7.1773.17
(Thespiae, ii A. D.): pl., of single verses, = ἔπη, D.H.1.41, Comp.3.b poetical, esp. metrical, form, περὶ ποιήματος, title of work by Hephaestio.3 fiction, Arr.An.5.6.5(pl.). -
12 ἐπίβασις
A stepping upon,ἐς τὴν ναῦν Luc.Nav.12
; advent, Annuario 6/7.417 ([place name] Phaselis); αἱ ἐ. τῆς θαλάσσης risings.., Plb.34.9.6.2. means of approach, access, ἔχειν ἐ. IG7.167 ([place name] Megara);τοῦ νοητοῦ -σεις Plot.6.7.36
;ἐ. τοῦ ἐραστοῦ Them.Or.13.163d
: hence concretely, rungs, steps, Pl.R. 511b(pl.).3. ἔς τινα ποιεῖσθαι ἐ. make a handle against, a means of attacking one, Hdt.6.61;ἐ. τι τίθεσθαι εἴς τι App.BC1.37
; attack, Luc.Hist.Conscr.49; ἀμφισβητούμενον ἢ ἐπίβασιν ἔχον liable to be impugned, IG22.1051a14.4. getting on one's feet, of a child beginning to walk, Sor.1.114; esp. in recovery after a broken leg, Hp. Fract.18 (pl.);τῇ ἐ. χρῆσθαι Id.Art.58
; foothold, in snow, Plb.3.54.5.5. resting of one thing on another, e.g. of a bone, Hp.Art.51.6. Rhet., κατ' ἐπίβασιν by gradation, Longin.11.1.7. that on which one stands, Ph.1.125, 332.8. entry into office, PLond.3.1170.3 (iii A.D.).II. of the male, covering, Plu.2.754a(pl.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπίβασις
-
13 ὑποκορίζομαι
Aὑπεκορισάμην Aristid.1.493
J., Charito 3.7: in dialects ὑποκουρίζομαι (q. v.).I trans., call by endearing names, of lovers, νηττάριον ἂν καὶ φάττιον ὑπεκορίζετο he would call me coaxingly little duck and little dove, Ar.Pl. 1011; ψυχὴν ὑ. τινά call him dear soul, Plu.2.692e;τὴν Ἑκάλην ἐτίμων, Ἑκαλίνην ὑποκοριζόμενοι Id.Thes.14
; [Κωλώτην] Ἐπίκουρος εἰώθει Κωλωτάραν ὑ. καὶ Κωλωτάριον Id.2.1107e
; τὸν πύκτην Ἡρακλείδην Ἡρακλοῦν ὑπεκορίζοντο ib.624b, cf. Ath.13.585f.2 call by a soft name, esp. call something bad by a fair name, gloss over,εὐηθείᾳ.. ἣν ἄνοιαν οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν Pl.R. 400e
; ἐραστοῦ ὑποκοριζομένου καὶ εὐχερῶς φέροντος τὴν ὠχρότητα ib. 474e; ὑποκοριζόμενοι, ὕβριν μὲν εὐπαιδευσίαν καλοῦντες κτλ. ib. 560e; δουλείαν Φιλίππῳ ξενίαν καὶ ἑταιρίαν καὶ τοιαῦθ' ὑποκοριζόμενοι calling their slavery by the fair names of friendship, etc., D.19.259; fuga quam tu peregrinationemὑποκοπίζη Cic.Att.9.10.4
;προθυμίας τὰς ἐπιθυμίας ὑ. Plu.2.449a
, cf. 56d, Sol.15, Aristid.2.112 J., etc.;ὑ. καὶ σκώπτει θάνατον Arr.Epict.4.1.166
.3 reversely, call something good by a bad name, οἱ μὲν φίλοι καλοῦσί με Εὐδαιμονίαν, οἱ δὲ μισοῦντες ὑποκοριζόμενοι ὀνομάζουσί με Κακίαν but my enemies nickname me Vice, X.Mem.2.1.26 (unless ὑποκοριζόμενοι has been transposed from the former clause).4 make a pretence of, imitate, mimic,φθέγμα Philostr. VS2.10.2
:—[voice] Pass., pretended,Anon.
ap. Suid.II intr., use diminutives, Arist.Rh. 1405b28.III [voice] Act. (signf. 11 ) first in Dam.Isid.76, Eust.1196.13:—[voice] Pass., to become in the diminutive form,τὸ γῄδιον -ιζόμενον ἐφύλαξε τὸ η ¯ τοῦ γῆ A.D. Adv.174.27
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποκορίζομαι
-
14 πειράω
πειράω, (1) im act., versuchen, sich bemühen, unternehmen, streben; c. gen., einen Versuch an einem machen, ihn auf die Probe stellen; μή μευ πειράτω, versuche mich nicht zu überreden; auch im feindlichen Sinne: es im Kampfe mit einem aufnehmen, vom Löwen gesagt; πόλιος πειρᾶν, sich an eine Stadt machen u. versuchen, ob man sie einnehmen kann; χωρίου, einen Versuch, Angriff auf einen Platz machen; auch ἐπὶ κώμην, einen Angriff machen auf. Auch versuchen zu verführen, in Versuchung führen, setzen; κόρην, γυναῖκα πειρᾶν, zur Unzucht zu verführen suchen; πειρᾶν τὴν ϑάλατταν, das Meer auf Seeräuberei versuchen, Seeräuberei betreiben; c. acc. der Sache: versuchen; (2) versuchen, einen Versuch, eine Probe machen, sich bemühen, sich versuchen; (a) absol., ἀλλ' ἄγ' ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι ἠδὲ ἴδωμαι, ich will selbst versuchen und sehen, nämlich ob Menschen in der Nähe sind; περί τινος, um etwas sich bemühen, um einen Kampfpreis; (b) c. inf., ἵνα μὴ πειρῴατο βιώμενοι, damit sie nicht Gewalt versuchten; (c) mit folgdm indirectem Fragesatz; (d) c. gen., einen auf die Probe stellen, um zu sehen, was man von ihm zu halten hat, ihn ausforschen, ausfragen, um seine Zuverlässigkeit, Wahrhaftigkeit u. dgl. zu erproben; sich mit einander versuchen; πεπειραμένος Ἐράστου πλέονα ἢ σύ, da ich ihn besser kenne, als du; auch c. gen. der Sache, seine Kraft versuchen, erproben, um zu erfahren, was man selbst vermag; ἔργου, sich an einer Arbeit versuchen; ἀέϑλο υ, in einer Kampfübung sein Glück versuchen; τόξου, νευρῆς, den Bogen, die Sehne versuchen, ob sie gut im ἔμελλον πειρήσεσϑαι, Geschosse, die sie bald versuchen sollten, d. i. deren tötliche Gewalt sie bald aus eigener Erfahrung kennen lernen sollten; εἰ γῆς μὴ πεπείρασαι ξένης, von einem, der noch nicht in der Fremde gewesen ist; (e) auch mit dem dat. der Sache, worin, womit man sich versucht; ἐγὼν ἔπεσιν πειρήσομαι, ich will einen Versuch machen mit Worten: ποσί, sich mit den Füßen versuchen, d. i. an Schnelligkeit der Füße wetteifern; auch ἐν ἔντεσι, σὺν τεύχεσι πειρηϑῆναι, sich in der Waffenrüstung versuchen, in Waffen sein Glück versuchen; (f) seltener c. acc., ἢ πρῶτ' ἐξερέοιτο ἕκαστά τε πειρήσαιτο, ob er jegliches ausforschte; πειρᾶσϑαί τι, etwas versuchen, unternehmen, sich an etwas machen
См. также в других словарях:
ἐραστοῦ — ἐραστής lover masc gen sg ἐραστός beloved masc/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἐράστου — Ἔραστος masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εφετός — ἐφετός, ή, όν (ΑΜ) [εφίημι] αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να επιθυμήσει, επιθυμητός, ποθητός («τοῡ πρώτου ἐραστοῡ καὶ ἐφετοῡ καὶ τελείου», Πλούτ.) μσν. 1. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐφετόν το αντικείμενο 2. συγχωρητός, επιτρεπόμενος αρχ. επιγρ. το ουδ.… … Dictionary of Greek